Van Leuven naar Châteauneuf – 13 juni 2024

Als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat het tijdstip van deze trip naar Bourgogne mij niet echt goed uitkwam, met net een tweedaagse in Oostende achter de rug, bergen achterstallig werk dat op mij wacht en een grote reorganisatie op komst. Ik merk toch dat ik wat stress ervaar voor de veranderingen die er aan zitten te komen, zeker omdat mijn afdeling uitbreidt van drie naar vier teams (jammer genoeg zal ik ook afscheid moeten nemen van een team) en ik netto veertig mensen extra onder mij krijg. Maar goed, onze trip naar Bourgogne was veel eerder gepland dan de tweedaagse in Oostende. Een mens heeft nu eenmaal geen glazen bol.

Mijn vriend en ik vertrekken rond 9.40u in Leuven met onze Cambio station wagon richting Limburg om mijn broer en zijn vriendin op te halen. Mits wat puzzelwerk past al onze bagage in de koffer en mijn broer en mijn vriend zullen afwisselend achter het stuur kuipen voor de rit van zo’n zes uur en een half. Ik maak van de lange autorit gebruik om te werken op de achterbank. Helaas houdt de batterij van mijn werklaptop het niet lang uit en heb ik er te laat aan gedacht deze in batterbesparingsmodus te zetten.

Voor de lunch stoppen we bij Café aux Chéras in Houffalize. We genieten van een heerlijke lunch in een gezellig kader en dat aan een zeer aanvaardbare prijs. Extra pluspunten omdat ik er mijn laptop in het stopcontact mocht steken.

IMG_0574

IMG_0586

Na de middag lassen we onderweg nog één tussenstop op een snelwegparking in om een drankje en snoepje te kopen en voor een toiletbreak. De parking is verrassend proper en hetzelfde geldt voor de gratis (!) toiletten. Zijn we wel zeker dat we in Frankrijk zijn?

Na een vlotte rit komen we aan in ons charmante dorpje Châteauneuf. Ik ben op slag verliefd. Wat een prachtig, pittoresk dorp. De oude huizen zijn allemaal versierd met kleurige bloemen en het ganse dorp is letterlijk een paar straten groot. De B&B is al even charmant als het dorp, al ben ik iets minder enthousiast over het feit dat ons bed op een mansarde staat en ik dus ‘s nachts een krakende trap af zal moeten om naar het toilet te gaan.

IMG_0603

IMG_0604

IMG_0613

IMG_0614

We worden met open armen ontvangen door onze gastheer en gastvrouw. We vragen hen meteen een suggestie voor het avondmaal. Bij voorkeur op wandelafstand. Onze gastvrouw is zo vriendelijk om voor ons een tafel voor vier te reserveren in L’Orée du Bois, een authentiek Bourgondisch restaurant op vijf minuten wandelen van onze B&B. Ideaal. We hebben nog even de tijd voor een kleine wandeling in de omgeving alvorens onze benen onder tafel te schuiven.

IMG_0617

IMG_0618

IMG_0622

IMG_0623

IMG_0627

Uiteraard starten we ons diner met een flesje Crémant de Bourgogne vergezeld van een kaas- en charcuterieplank. Alvast een goed begin van de maaltijd. Als hoofdgerecht ga ik voor de parelhoen. Lekker, maar niet echt bijzonder. Wel zeer bijzonder: de fles Vosne Romanée uit 2020 die we na lang twijfelen toch maar bestellen. Duur, dat wel, maar als we zo’n fles in België op restaurant bestellen betaal je drie keer zo veel. En amai, wat een geweldig wijn is me dat! Onze smaakpapillen worden verwend.

IMG_0634

IMG_0640

IMG_0642

IMG_0645

IMG_0646

IMG_0649

We maken nog een kleine wandeling naar het mooi verlichte château en keren dan terug naar onze B&B. Op tijd in bed, want morgen hebben we een drukke dag voor de boeg.

IMG_0652

IMG_0658

Tweedaagse in Oostende

Nog nagenietend van de heerlijke Griekse specialiteiten stapte ik na ons diner samen met mijn collega in Brussel-Luxemberg op de trein naar Oostende. De komende twee dagen zou ik samen met mijn collega’s van het management en het lager kader doorbrengen in Oostende om te brainstormen over hoe ons bedrijf zo te herstructureren dat we voorbereid zijn op toekomstige uitdagingen. Aangezien we dinsdagochtend al om 9.30u zouden starten, besloot ik mezelf te trakteren op een extra nacht in C-Hotels Burlington om goed uitgerust aan de tweedaagse te kunnen beginnen.

Mijn twee teamverantwoordelijken hadden hetzelfde idee en zo troffen we elkaar in het verrassend goedkope C-Hotels Burlington op wandelafstand van het station van Oostende. Nadat we onze valiezen in de kamer gezet hadden, besloten we nog iets te gaan drinken. Dat bleek niet zo evident op een druilerige maandagavond. Gelukkig vonden we bij Brasserie Rosemary de vriendelijke uitbater bereid ons nog één glas te schenken. Hoera!

IMG_0468

IMG_0469

Het voordeel van mijn hotelovernachting was niet alleen het vermijden van een ontieglijk vroeg uur om op te staan, maar ook het genot van een heerlijk ontbijtbuffet!

IMG_0476

IMG_0477

Genoeg energie om een ganse dag te kunnen brainstormen! En kijk eens aan, na een regenachtige maandagavond was dinsdag de zon zelfs van partij. Na het ontbijt checkten mijn twee collega’s en ikzelf uit en wandelden we met onze valiezen naar het hotel dat ons bedrijf voor de tweedaagse gereserveerd had: Rosa Hotel. We lieten onze valiezen achter in het bagagehok en wandelden naar KAAP op de dijk. Een prachtige brainstormlocatie met zicht op zee.

IMG_0481

Tot kwart na vier (exclusief de lunchpauze, uiteraard) voerden we stevige en soms moeilijk discussies, maar de sfeer zat goed en je voelde dat al de aanwezigen ernaar streefden met constructieve voorstellen te komen om deze tweedaagse succesvol af te ronden.

Om half vijf was er een teamactiviteit voorzien op het strand. Tot mijn grote opluchting was er geen spoor meer te bekennen van de eerder voorspelde regen en konden we genieten van een aangenaam zonnetje. Doel van het spel was middels een aantal opdrachten sleutels te winnen en letters te verzamelen die op het einde van de activiteit een spreekwoord moesten vormen.

IMG_0504

De grappigste activiteit was die waarbij we moesten luisteren naar allerlei muzieknummers en daarin nogal bizarre Nederlandse zinnen en woorden moesten herkennen. Dat psychoakoestisch fenomeen heet mondegreen of mama appelsap. Ik had er persoonlijk nog nooit van gehoord, dus weer iets bijgeleerd.

IMG_0515

We slaagden er alvast in het spreekwoord in recordtempo te raden: ‘Goede wijn behoeft geen krans.’ Denk dat we allemaal uitkeken naar een glaasje wijn. 😉

IMG_0516

Na het spel checkten we in bij het splinternieuwe Rosa Hotel. Toch iets hipper dan mijn vorige hotel in Oostende en ik had zelfs een kamer met zicht op zee!

IMG_0519

IMG_0521

IMG_0524

Het avondmaal werd voor onze groep geserveerd op de eerste verdieping van Beausite, die we helemaal voor ons alleen hadden. Een privéchef had voor ons aspergesoep, slaatjes, hummus van rode biet en bouillabaisse bereid. Ondanks het feit dat ik een grote fan ben van aspergesoep, viel deze soep mij tegen. Veel te flets. De bouillaibaisse was gelukkig wel lekker! Het dessert was er voor mij eigenlijk wat te veel aan, maar goed, ik kon het moeilijk terug geven, he.

IMG_0529

IMG_0530

IMG_0531

IMG_0532

IMG_0534

IMG_0535

Na een uitstekende nachtrust (het was een goed idee om te bedanken voor het aanbod van een aantal collega’s om nog te gaan doorzakken op café) in Rosa Hotel genoot ik samen van mijn collega’s van het lekkere ontbijt.

IMG_0538

IMG_0539

Na nog een halve dag brainstormen, sloten we het werkgedeelte van de tweedaagse af met een broodjeslunch. Wie nog wilde kon in de namiddag aansluiten bij de wandeling. We namen de veerboot naar de Oosteroever en genoten van de gezonde zeelucht en de zon op ons gezicht. Heel jammer dat de leuke strandbar op Oosteroever enkel toegankelijk was voor leden van de zeilclub. Dan maar weer de ferry genomen naar het stadscentrum en daar de namiddag afgesloten met een drankje in strandbar Polé Polé.

IMG_0558

IMG_0561

IMG_0562

IMG_0565

Benieuwd hoe de collega’s op de werkvloer zullen reageren op de veranderingen die er zitten aan te komen.

Huis van de Europese geschiedenis en Griekse feestmaaltijd

Vandaag voegde ik mij bij het tijdelijke projectteam dat na meer dan een jaar hard werken, trots mag zijn op de geleverde resultaten. Om de goede afloop van dit grote project te vieren, trokken we naar het Huis van de Europese Geschiedenis in Brussel.

Aan de ingang kregen we een iPad met daarop alle info over de tentoonstelling: eerlijk, ik heb liever een audioguide die je rond je nek kan hangen, zodat je handsfree naar de uitleg kan luisteren. Heel vervelend om de ganse tijd met die iPad in je handen te moeten rondlopen. Alle info over de tentoongestelde objecten bevond zich ook op de iPad, in de opstelling zelf was geen enkel bordje met uitleg te vinden. Ik snap de keuze wel, omdat je de voorwerpen zo op een originelere manier kan presenteren en je ook de mogelijkheid hebt heel veel verschillende talen aan te bieden, maar echt gebruiksvriendelijk is zo’n iPad toch niet.

Enfin, het museum zelf (dat trouwens volledig gratis is) was echt de moeite. Alleen werd ik niet bepaald vrolijk van ons bezoek. Hoe mooi het Europese project ook is, je kan niet anders dan erkennen dat twee wereldoorlogen en een koude oorlog (ondertussen uitgegroeid tot een gruwelijk conflict in Oekraïne) hun sporen hebben achtergelaten op ons continent en veel te veel slachtoffers geëist hebben. Maar voor wie zich interesseert in geschiedenis, is dit museum zeker een aanrader. Wij waren er een uur en een kwartier vóór sluitingstijd, wat eigenlijk te kort was. Voor een grondig bezoek moet je toch al snel twee uur rekenen.

IMG_0406

IMG_0410

IMG_0411

IMG_0412

IMG_0413

IMG_0414

IMG_0417

IMG_0418

IMG_0419

IMG_0420

IMG_0421

IMG_0422

IMG_0423

IMG_0425

IMG_0426

IMG_0427

IMG_0429

IMG_0430

IMG_0431

IMG_0433

IMG_0436

Na onze iPad ingeleverd te hebben, trokken we met onze groep naar Grieks restaurant Idea om de inwendige mens te versterken en het toch wel indrukwekkende bezoek aan het Huis van de Europese Geschiedenis door te spoelen met een glas lekkere Griekse wijn. En amai, wat een toprestaurant! Een oneindig lijkende stroom sharing gerechtjes passeerde op onze tafel. Allemaal mooi gepresenteerd en om duimen en vingers af te likken. Jammer dat het restaurant zo ver uit de richting ligt voor mij, want anders zou ik hier zeker vaker komen.

IMG_0445

IMG_0447

IMG_0450

IMG_0451

IMG_0452

IMG_0455

IMG_0457

IMG_0459

IMG_0461

IMG_0463

Wat een fantastische afsluiter van ons project!

Verkiezingen 2024

Op deze verkiezingsdag was de zon, na dagenlange afwezigheid, opeens wel van de partij. Benieuwd of dat een goed of slecht voorteken is!

Ik heb alvast mijn plicht gedaan. Twee keer zelfs, want ik had een volmacht van een kameraad die in het buitenland verblijft. Al maakte ik wel een beginnersfout door eerst de volmachtstem te willen uitbrengen. De voorzitter van het stembureau legde me uit dat je eerst je eigen stem moet uitbrengen alvorens je met een volmacht mag stemmen. Die instructies had ik blijkbaar ergens gemist, nochtans had ik op voorhand informatie opgezocht over het stemmen met een volmacht, omdat het de eerste keer was dat ik dit deed. Ik was dus lichtelijk misnoegd, want ik had stevig moeten aanschuiven. Maar goed, niets aan te doen. Gelukkig was de rij in mijn eigen stembureau iets korter en kon ik tijdens het opnieuw aanschuiven bij het stembureau van mijn kameraad Duolingo spelen. Bij mijn tweede poging lukte het gelukkig wel om de volmachtstem uit te brengen.

En nu is het wachten tot de eerste uitslagen binnen lopen. Spannend.

Met de fiets naar Nieuwrode

Allez, niet helemaal. Van Leuven tot Aarschot namen we de trein, alweer we overstapten op de blue-bike. Volgens googlemaps was het vanaf het station van Aarschot een kleine twintig minuten fietsen naar het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Ondanks het wisselvallig weer besloten we het erop te wagen met de fiets te gaan. Helaas had ik over het hoofd gezien dat de omgeving rondom Aarschot nogal heuvelachtig is en die zware blue-bikes alles behalve geschikt zijn om heuvels te beklimmen. In de eerste heuvel die we over fietsten, moest ik dan ook deemoedig mijn meerdere erkennen. Ik stapte af en overwon de heuvel te voet, inwendig (en uitwendig) vloekend dat ik akkoord gegaan was met het voorstel van mijn vriend om met de fiets te gaan vanaf het station van Aarschot.

Gelukkig zat het venijn ditmaal niet in de staart. De andere heuvels overwon ik met meer gemak, zij het dat mijn hoofd toch flink rood zag bij aankomst bij het huis van onze vriendin in Nieuwrode. Omdat het nogal kwakkelweer was, sloegen we ditmaal de jacuzzi over, maar we durfden het wel aan om buiten te aperitieven. Echt, lang geleden dat we nog zo’n slecht voorjaar meegemaakt hebben. Wanneer breekt de zomer waar iedereen al zo lang naar snakt nu echt door?

IMG_0367

Naar goede gewoonte had onze vriendin haar best gedaan om iets lekkers voor ons op tafel te toveren. Omdat ze de zaterdag zelf nog examens had moeten afnemen van haar studenten, had ze op voorhand een ovenschotel klaargemaakt. Ik moet eerlijk zeggen dat de ovenschotel niet helemaal mijn ding was, maar het fantastische gezelschap en de lekkere wijntjes maakten veel goed.

IMG_0369

Mijn vriend en ik maakten het niet te laat, want we moesten nog dat hele stuk terug fietsen naar het station van Aarschot om de laatste trein naar Leuven te halen. En ja, ook nu startte de fietstocht opnieuw met een pittige klim, maar daarna was het bijna de ganse tijd bergaf. Wat een verademing ten opzichte van de heenrit. De terugrit viel zelfs zo goed mee dat ik overweeg om de volgende keer opnieuw de fiets te nemen!

Van Bologna over Zürich naar Brussel – 14 mei 2024

Opgestaan om 7.10u. Zelfs al lag ik gisteren op tijd in bed, dan nog is het pijnlijk zo vroeg te moeten opstaan. Ik ben net bezig met mijn valies te maken wanneer om 7.20u de telefoon gaat. Het onthaal belt om me te laten weten dat de bus naar de luchthaven ons komt ophalen om 7.30u, wat riant vroeg is, want onze vlucht naar Zürich vertrekt pas om 10.45u. Lichte paniek, dus. Ik stuur snel een bericht naar de ouders om te informeren of ze ook een telefoontje gekregen hebben. Dat blijkt het geval te zijn.

Ik schakel een versnelling hoger, gooi in een sneltempo alles in mijn valies en haast me naar beneden. Ontbijten doen we wel op de luchthaven. Ik tref de ouders van mijn vriend beneden aan het onthaal en een paar minuten later zitten we op de bus. Uiteraard duurt het weer een tijd voordat alle passagiers verzameld zijn. Al valt het me op dat er een pak minder mensen op de bus zitten in vergelijking met gisteren. Misschien hebben sommige passagiers eigen vervoer naar de luchthaven geregeld.

Enfin, de rit met de bus naar de luchthaven verloopt supervlot, dus we zijn daar veel te vroeg. We checken voor de tweede keer onze bagage in (hoera, de handbagage van de moeder van mijn vriend wordt opnieuw gratis ingecheckt) en gaan op zoek naar een plek om te ontbijten. De luchthaven van Bologna heeft echt een capaciteitsprobleem. Bij elke eetgelegenheid staat een gigantisch lange wachtrij. Uiteindelijk gaan we gewoon op goed geluk in een rij staan. De ouders van mijn vriend kopen een pistolet met mortadella en een cappucino en ik ga voor een focaccia, die er lekker uitzag, maar niet voldoende is opgewarmd. Enfin, het vult de maag.

IMG_9451

Opnieuw is het een hele uitdaging om vrije zitplaatsen te vinden op de veel te drukke luchthaven. Ik slaag erin twee zitplaatsen niet al te ver van elkaar te vinden voor de ouders van mijn vriend, maar zelf moet ik wat verder af gaan zitten. Op zich vind ik dat niet eens zo erg, want door de afgelaste vlucht heb ik vandaag onverwacht een extra dag verlof moeten nemen. Ik maak dus van de gelegenheid gebruik om wat mails te beantwoorden.

IMG_9455

De vlucht naar Zürich verloopt tot mijn opluchting bijzonder vlot. We landen stipt op het voorziene middaguur. Onze vlucht van Zürich naar Brussel vertrekt echter pas om 17.10u en omdat vijf uur rondhangen op een luchthaven ook maar saai is, besluit ik de ouders van mijn vriend te trakteren op een blitzbezoek aan Zürich. We nemen de trein naar Zürich Hauptbahnhof, die er welgeteld twaalf minuten over doet om ons van de luchthaven naar het hart van Zürich te brengen. We laten onze handbagage (inclusief mijn laptop) achter in de lockers van het reusachtige treinstation, zodat we zo min mogelijk moeten meesleuren.

Ik besluit ons te beperken tot een wandeling langs de oevers van de Limmat, kwestie van zeker op tijd terug op de luchthaven te zijn om te vermijden dat we ons vliegtuig missen. Enige probleem: ik moet het stellen zonder datanetwerk, want de roamingkosten in Zwitserland zijn astronomisch hoog (awoert!). Vervelend, maar niet onoverkomelijk. Ik heb op voorhand de kaart van Zürich gedownload, het is alleen niet mogelijk om de tijd in te schatten die we over de wandeling zullen doen.

Onze eerste stop is Lindenhof, dat ons een mooi uitzicht biedt over Zürich. De zon schijnt uitbundig en het is zelfs aan de warme kant. Tot mijn ontzetting blijkt tijdens de wandeling dat het niet meer lukt mijn iphone op te laden. Ofwel een probleem met de batterij, ofwel met de oplaadkabel. Ik probeer op te laden aan de kabels en externe batterijen van de ouders van mijn vriend, maar die kabels (nochtans ook USB C) lijken niet goed vast te klikken in mijn iphone. Met nog maar 39 procent batterij besluit ik zoveel als mogelijk in vliegtuigmodus te blijven. Uiteindelijk ben ik al in Zürich geweest en herinner ik me genoeg van ons vorige verblijf om de wandeling zonder ondersteuning van googlemaps te doen.

IMG_3134

IMG_3140

IMG_3141

We wandelen tot aan de Zürichsee, maken wat foto’s van het meer en de bergen en wandelen dan langs de andere oever van de Limmat naar de Altstadt. We brengen een kort bezoek aan de Grossmunster (voor de beklimming van de torens is er helaas geen tijd) en wandelen door de gezellige straatjes van het oude gedeelte van Zürich.

IMG_3142

IMG_3143

IMG_3144 Continue reading

Reuzen en bootjes in Lier

Vandaag spoorde ik met een aantal collega’s richting Lier voor een (hopelijk) toffe teamdag. De zon was zelfs van de partij! Wie had dat durven hopen!

Plaats van afspraak was koffiebar Baraf. We namen met ons groepje wat tafeltjes in de leuke binnentuin in gebruik en terwijl we in het zonnetje wachtten op de rest van de collega’s, bestelde ik mij een granola met yoghurt om genoeg energie te hebben om de dag door te komen. Lekker én gezond!

IMG_0169

Door treinvertragingen (what’s new?) duurde het even vooraleer ons groepje kon vertrekken naar de eerste bestemming van de dag: de slaapplaats van de Lierse reuzen. Eén van onze collega’s is lid van de Lierse Pijnders en gaf ons wat meer uitleg over dit schitterende immaterieel cultureel erfgoed. En wat meer is: we mochten zelf even voor pijnder spelen en met een reus rondlopen. Zo’n kans laat ik uiteraard niet aan mij voorbijgaan. Ik had de eer reus Wardje op mijn schouders te mogen torsen. Letterlijk, want de kleinere reuzen draag je als een soort rugzak over je schouders. De grotere reuzen vergen een andere, iets moeilijkere techniek. Best wel een bijzondere ervaring!

IMG_0171

IMG_0172

IMG_0185

IMG_0192

IMG_0198

IMG_0199

IMG_0201

IMG_0203

IMG_0204

IMG_0215

Van reuzen tot leven brengen, krijgt een mens honger. We wandelden langs het Begijnhof (dat momenteel een grondige renovatie ondergaat) naar Bar Muza. Als voorgerecht genoot ik van een iets te lauw aspergesoepje, maar de vis als hoofdgerecht maakte veel goed. Dat en de uitstekende cava, uiteraard. 😉 Tijdens de maaltijd overhandigde de teamverantwoordelijk een cadeautje aan een collega die een jaartje op sabbatical gaat. Stiekem ook wel zin om op een later moment in mijn carrière even de pauzeknop in te drukken, want mijn work-life balance helt momenteel vervaarlijk over naar de kant work. Maar goed, da’s iets voor de toekomst.

IMG_0227

IMG_0228

IMG_0235

IMG_0237

Na de lunch was het tijd voor de tweede activiteit van de dag: een boottochtje. En amai, wat heb ik daarvan genoten. Onze gids was een vat vol boeiende verhalen over de geschiedenis van Lier en eerlijk, het deed ook gewoon deugd om ontspannen op een bootje te zitten met de zon op mijn gezicht. Lier is trouwens een verrassend leuke stad. Ik heb zeker het gevoel dat ik nog eens moet terug keren om de stad wat meer in de diepte te verkennen. Ik heb de Zimmertoren alvast aan mijn ‘te bezoeken’ lijstje toegevoegd.

IMG_0244

IMG_0250 Continue reading

Sushi with a friend

Deze avond afgesproken met mijn meest sportieve vriendin om onder het genot van een sushiboot op het terras van Wabi Sabi bij te praten. Mijn vriendin gaat momenteel door een moeilijke periode en ondanks alle digitale hulpmiddelen van tegenwoordig gaat er niets boven een echt gesprek. Liefst nog vergezeld van iets lekkers om te eten en een glaasje bubbels.

Ondanks de moeilijke onderwerpen die we aansneden, werd het toch een gezellige avond. Eén ding is zeker, mijn vriendin is een ongelooflijke bad-ass, want binnenkort zal ze alweer een unieke sportieve ervaring aan haar lijstje mogen toevoegen: de Half Marathon des Sables in Cappadocia. Jawadde, straffe madam!

IMG_0164

Torre dell’Orologio, Santuario di Santa Maria della Vita en chaos op de luchthaven – 13 mei 2024

Na alweer een redelijke slechte nacht ontbijten we voor de laatste keer op het binnenkoertje van onze B&B. Ik begin de polenta en het toastbrood nu echt wel beu te worden. Na het ontbijt pakken we onze valiezen en laten we deze achter in onze B&B.

We wandelen op het gemak naar de Torre dell’Orologio waarvoor ik eerder al tickets kocht. Voordat we de trappen van de toren mogen beklimmen, moeten we een formulier tekenen waarbij we aangeven dat we de risico’s aanvaarden. Dat hadden ze ons beter laten ondertekenen toen we de Torre Prendiparte beklommen, want de trappen daar waren in veel slechtere staat dan de trappen die we nu moeten beklimmen.

IMG_3066

IMG_3068

IMG_3072

IMG_3075

IMG_3076

IMG_3077

IMG_3078

IMG_3079

IMG_3080

IMG_3081

IMG_3083

IMG_3085

IMG_3087

IMG_3088

IMG_3090

IMG_3092

IMG_3093

We genieten van alweer een prachtig uitzicht op Bologna, maar wat mij betreft, is het beste uitzicht van onze trip dat vanaf Torre Prendiparte. We nemen de tijd om nog een laatste groepsfoto te nemen en wandelen vervolgens door Il Quadrilatero, een drukke wijk met kleine straatjes die uitpuilt van de winkels met levensmiddelen en restaurants. We komen een beetje per ongeluk langs het Santuario di Santa Maria della Vita en besluiten deze kerk met bijhorend klooster een bezoek te brengen.

IMG_9321

IMG_9323

IMG_9325 Continue reading

Al Posto Giusto

Kijk eens aan, was ik net aan het klagen dat er weinig deftige lunchplekken zijn in de buurt van ons kantoorgebouw, ontdekte ik vandaag samen met twee geweldige collega’s een heerlijk Italiaans restaurant, letterlijk op een paar stappen van ons gebouw: Al Posto Giusto. Verse pasta met eenvoudige, maar verse ingrediënten, meer moet dat echt niet zijn. Er stonden ook een paar interessante antipasti op de kaart, maar daarvoor was onze honger niet groot genoeg. Misschien iets voor een volgende keer!

IMG_0143

Casunziei alle rape rosse:

IMG_0147

Spaghetti agli scampi e rucola:

IMG_0148