leuven
Hoog bezoek!
Gisteren hadden mijn vriend en ik hoog bezoek over de vloer! Onze kameraad die al een hele tijd in de VS woont, was in het land met zijn twee pittige dochters (de mama was helaas in de VS gebleven). De goden waren ons duidelijk goed gezind, want het lukte vrij gemakkelijk om een moment te vinden om af te spreken. Echt, zo blij dat we elkaar nog eens konden zien, want hij heeft natuurlijk een druk programma af te werken, die zeldzame keren dat hij in België is.
Voor deze bijzondere gelegenheid trakteerden we hem en zijn dochters op sushi en gyoza. De dochters waren alweer flink gegroeid. En zo slim! Ze spreken vlotjes Engels, Nederlands en Chinees. Al is dat niet verwonderlijk met twee zulke intelligente ouders, natuurlijk. We hadden op het einde van de avond het gevoel dat we nog lang niet uitgepraat waren, maar helaas, de meisjes moesten in bed. En nu is het weer uitkijken naar onze volgende reünie.
Newroz in Leuven
Fijn om bij thuiskomst van mijn werk een snuifje Koerdisch Nieuwjaar te kunnen meepikken. Al hoop ik van harte dat de feestvierders de volgende keer een betere geluidsinstallatie huren. Zo piepen dat die microfoon deed!
FTI Arts & Science parcours in STUK
Aangezien mijn vriend dit weekend in Genève was, had ik het rijk voor mij alleen. Dé ideale gelegenheid om het FTI Arts & Science parcours in het STUK mee te pikken.
Ik startte mijn bezoek met de installatie van Ugo Dehaes: dansende robots die via AI hun danskunsten steeds verfijnden. Het was tof dat je de robots zelf kon aanraken om hen dansjes te leren, maar echt onder de indruk was ik niet. Misschien had ik later op de avond nog eens moeten terug gaan om te kijken of hun danskunsten er al op vooruit gegaan waren.
Het werk van Mika Oki kon me veel meer bekoren. Als toeschouwers mochten we ons scharen rond een projectie die ons door een betoverend landschap van klank en licht wist te voeren.
De postbus om je toekomstige zelf een brief te sturen, liet ik links liggen. Het ligt wellicht aan mij, maar echt origineel of vernieuwend kan je dit toch niet noemen?
De laatste voorstelling die ik meepikte was die van Ohme & Roméo Poirier. Het idee om de kleuren en klanken van microscopische materie uit te vergroten, vond ik erg origineel. En het geheel was ook mooie om naar te kijken (iets minder om te aanhoren), maar na een kwartier had ik het wel gezien. Deze voorstelling had voor mij gerust met de helft ingekort kunnen worden.
Al bij al vond ik dit een vrij teleurstellende ervaring. Er was geen enkele performance die mij van mijn sokken wist te blazen. Maar misschien lagen mijn verwachtingen gewoon te hoog?
De lente is in zicht!
EINDELIJK!
Da Capo – Circus Ronaldo
Toen ik zaterdag een berichtje van een collega kreeg of ik zin had om met haar partner en dochter mee te gaan naar de nieuwste voorstelling van Circus Ronaldo, zei ik meteen ja. Ik ben al jaren een grote fan van circus en Circus Ronaldo mag zich wat mij betreft gerust een stukje Belgisch erfgoed noemen.
De voorstelling ‘Da Capo’ vertelt de familiegeschiedenis van deze beroemde circusfamilie en begint bij het verhaal van de kleine Adolph, die in 1842 op zijn 15 jaar wegliep met het circus. Een boeiend parcours waarin liefde, oorlog, toeval en natuurlijk de passie voor het circus de revue passeren. Heel bijzonder: vandaag doet de zevende generatie na Adolph haar intrede in de piste van Circus Ronaldo. Laat ons hopen dat er nog vele generaties zullen volgen om de traditie verder te zetten.
De dochter van mijn collega keek alleszins haar ogen uit, al waren sommige stukken een beetje te heftig voor haar gevoelig zieltje. Gelukkig hadden de mama’s een koptelefoon meegenomen om haar oren af te schermen van het soms stevige geluid. Ik ben er zeker van dat de dochter na deze voorstelling met heel wat vragen zal zitten, want ik vond het best een emotioneel verhaal over goede én slechte tijden. Al pikt een kind natuurlijk andere dingen uit zo’n voorstelling dan een volwassen toeschouwer. Ik vond het alleszins prachtig. Een dikke aanrader!
Convento food with friends
Gisteren hadden we vrienden over de vloer. Onze enige vrienden die in het bezit zijn van een jacuzzi, als dat geen goeie reden is om hen in de watten te leggen, dan weet ik het ook niet meer! Dus genoten we samen van de heerlijke hapjes van de Walvis, smikkelden we van een lekker hoofdgerecht van Convento Food en sloten we de maaltijd af met een geweldige citroenmeringuetaart van Les Tartes de Françoise (waarvan ik helemaal vergat een foto te nemen). En ja, daar hoorde uiteraard een lekker flesje champagne én een lekker flesje wijn bij.
Genieten!
Ristorante Rossi
Gisteren hadden mijn vriend en ik afgesproken met ons Leuvens vriendengroepje om samen te gaan eten bij Rossi. Spijtig genoeg kregen we ‘s ochtends het slechte nieuws dat de vader van onze vriendin die nacht overleden was. We wisten dat de vader in het ziekenhuis lag, maar waren er allemaal vanuit gegaan dat hij zou herstellen. Het overlijden kwam dus onverwacht, ook voor zijn naaste familie. Uiteraard moesten onze vrienden gezien de triestige omstandigheden afhaken. En zo kromp ons gezelschap tot vier personen.
We startten de avond met ons vieren op ons appartement met een flesje champagne, dat we open trokken om te klinken op de vader van onze vriendin. Mijn vriend en ik hadden een paar hapjes voorzien, niet te veel, want we wilden nog voldoende appetijt hebben voor ons bezoek aan Rossi.
En ja, het diner bij Rossi stelde niet teleur. De Italiaanse keuken blijft toch één van de beste ter wereld! Al hoop ik stiekem dat Rossi eens op zoek gaat naar een groter pand, want die uitbreiding met partytenten in de Standonckstraat, dat is het toch niet. En binnen is het ook wat krap zitten, naar mijn mening. Al zorgt die locatie natuurlijk ook voor een bijzondere vibe.
Even dreigde er een zure noot de avond binnen te sluipen. Onze vriend had het gevoel dat de fles wijn die we aangeraden kregen niet meer ok was. Ik dacht dat de wijn wel nog goed was, maar misschien op het randje van té oud. Voor de zekerheid vroegen we de mening van de chef. Die leek onze vraag niet zo tof te vinden en reageerde iet of wat gepikeerd. Hij verzekerde ons dat de wijn wel goed was. Nu, naar mijn mening, mag je als klant toch informeren bij twijfel, niet? Gelukkig werd het incident van tafel geveegd met een extra karafje wijn. Iedereen blij. 😉
Appetizer:
Pappa al pomodoro ceci e calamaretti (Toscaanse tomatenpap met kikkererwten en calamares):
Pinsa romana, scalogno in agrodolce puntarelle e porchetta glassata (Romeinse pinsa, zoetzure sjalotjes, cichorei en geglazuurde porchetta):
Ravioli fatti in casa con rapa rossa, radicchio, gorgonzola en noci (huisgemaakte ravioli met rode biet, radicchio uit Veneto, gorgonzola en walnoten):
Merluzzo con cavolfiori e salsa verde (skrei met bloemkool en groene saus):
Sbrisolona con gelate all’arancia sanguinella e cioccolata (sbrilolona cake met bloedsinaasappelijs en chocolade):
Antipasti van Il Pastaio
Gisterenavond hadden we onze lieve vrienden uit Wijgmaal op bezoek. Hun twee jongens zijn ondertussen groot genoeg om alleen thuis te blijven, dus werd het een gezellige avond met z’n vieren op ons appartementje.
Voor de gelegenheid hadden mijn vrienden en ik antipasti bij Il Pastaio besteld. En amai, dat smaakte! Simpel, maar lekker! En uiteraard vergezeld van een lekker glaasje Italiaanse wijn! Topavond!
Wat wij aten:
- Parmahan met vijgen
- Assortiment van salami
- Gegrilde groenten, ansjovis, olijven en zongedroogde tomaten
- Gevulde pepers met tonijn
- Mozzarella, tomaat en basilicum
- Bresaola met rucola
Aangevuld met wat extraatjes van de zaterdagmarkt in de Brusselsestraat.
Sushi leveren aan de zieken
Of hoe twee werken van barmhartigheid te combineren. 😉 Die arme Goofball verdiende wel een opkikkertje na haar skiongeval waardoor ze nu met een ronduit indrukwekkende brace rondloopt en helaas niet al te mobiel is. Bestaat er een betere troost dan sushi, een glas champagne en een goed glas wijn? I think not! En verder was het gewoon alweer veel te lang geleden dat we nog eens samen sushi gegeten hadden!
En nu duimen dat Goofball snel aan de beterhand is!