Gisteren organiseerden mijn vriend en ik een kleine familiereünie. We hadden mijn vader, mijn nonkel en tante en mijn broer en zijn vriendin op bezoek. (Al de neven en hun nakomelingen, krijg ik helaas niet meer in ons appartementje.)
Voor de gelegenheid hadden mijn vriend en ik wat hapjes en een heerlijke visschotel bij de Walvis besteld. We startten, uiteraard, met champagne rosé om op deze toch wel bijzondere reünie te klinken. Voor de wijn bij de visschotel hadden mijn broer en zijn vriendin een uitstekend flesje Joel Gott meegebracht. En jawel, naar goede gewoonte sloten we de maaltijd af met een glaasje whisky. Gelukkig was iedereen met het openbaar vervoer gekomen. Veiligheid voor alles!
Terwijl Dries dit weekend in Genève moest blijven voor wat afscheidsfeestjes op zijn werk, maakte ik van de gelegenheid gebruik om met extra veel vrienden af te spreken. Kwestie van me niet te vervelen. 😉
Vandaag had ik dus afgesproken om te gaan wandelen met onze vrienden uit Heverlee in het vertrouwde Heverleebos. Denk dat ik ondertussen alle paden daar al wel verkend heb, maar het blijft in alle seizoenen een mooi bos en makkelijk dat het op fietsafstand is.
De zoon van onze vrienden was alleszins in goede doen en draaide zijn hand niet om voor een wandeling van vijf kilometer. Toch straf voor zo’n klein manneke! En wat een lieverdje is dat toch! Hij weet me elke keer weer te charmeren met zijn mooie blauwe ogen en zijn ontwapenend gebabbel. Zelden een kind van die leeftijd tegen gekomen dat zich zo goed kan uitdrukken.
Na de wandeling gingen wij (uiteraard) iets eten in Brasserie 500. Echt genoten van mijn tomaat garnaal met ontvelde tomaten en heerlijk veel garnalen. Een grappig toeval: op hetzelfde terras trof ik mijn collega met haar vriendin en schattige dochter. In een ver verleden deelden de zoon van onze vrienden en de dochter van mijn collega dezelfde onthaalvader. Al betwijfel ik of ze zich daar nog iets van zullen herinneren. 😉
Beide kinderen verschillen in leeftijd een viertal maanden van elkaar en het was meteen dikke pret, samen in de speeltuin van Brasserie 500. Zo leuk om te zien hoe die twee elkaar vonden en met elkaar speelden. Hopelijk komen ze elkaar wat vaker tegen in de toekomst, want ze leken mij karakterieel heel goed bij elkaar te passen.
En natuurlijk moesten we de maaltijd afsluiten met een dessert! Al hield ik het bij een lekker koude limoncello.
Vandaag had ik afgesproken met onze vrienden uit Rotselaar en hun drie jongens. Alweer eeuwen geleden dat ik de jongens nog eens gezien had en amai, die waren nogal gegroeid zeg! De oudste is al bijna even groot als ik!
We troffen elkaar aan de trappen van het stadhuis, alwaar de jongste even een kleine crisis te boven moest komen, omdat hij bang was van al die bijzondere straatacts. Gelukkig konden we hem snel sussen en wandelden we vervolgens op het gemak langs de kraampjes en attracties op de Bondgenotenlaan. Tot de middelste buikpijn kreeg en opeens dringend naar het toilet moest. Gelukkig was de stadsschouwburg open. En toen was de jongste wat vermoeid en moest de papa de buggy gaan halen in de auto die geparkeerd stond in de parking onder het Ladeuze. Een excuus om met de jongens even te pauzeren in de Legowinkel. Kinderen, het is niet altijd even gemakkelijk. 😉
Na uitgebreid gesnuisterd te hebben in de bakken met tweedehandsstrips, belandden we op het terras van La Royale alwaar we ons vloeistofniveau opnieuw op peil brachten, want amai, het was echt snikheet.
Vervolgens wandelden we terug langs de Diestsestraat naar het Hooverplein waar de twee jongsten zich uitleefden in de fontein. Mijn vriendin en ik hielden een oogje in het zeil, terwijl de papa met de oudste zoon even naar de Fnac ging. Om 17.30u sloten de middelste jongen en ik aan bij de Kinderparade. Zo’n lief manneke, hij kende mij amper, maar gaf me tien minuten na onze hernieuwde kennismaking meteen een hand en babbelde honderduit. Al is hij ook een spring in ‘t veld die ik goed in het oog moest houden of hij was ongetwijfeld met de bende muzikanten mee op stap gegaan!
Voor het avondmaal had mijn vriendin een tafel bij La Dolce Vita in de Wandelingenstraat gereserveerd. Spijtig genoeg bleek die tafel binnen te staan en niet buiten op het terras, maar hey, we zaten vlakbij een ventilator! Waarvan onze vriendin dan hoofdpijn kreeg. Een kleine stoelendans later was het probleem gelukkig onder controle.
We startten de maaltijd met antipasti: un tagliere misto met mozzarella, mortadella, parmaham, salami calabrese, parmacoppa en bresaola. Vijf minuten later was de schotel al op. Zo’n drie jongens in de groei eten veel, he. 😉 Gelukkig hadden de volwassenen bruschette besteld! 😉 Als hoofdgerecht ging ik voor de spaghetti met zeevruchten.
En natuurlijk sloten we de avond af met een ijsje van ‘t Galetje! En óf er gesmikkeld werd!
Omdat we zin hadden in comfort food na een feestje met wellicht iets te veel drank. Alleen jammer dat ongeveer de helft van de menukaart niet beschikbaar was en op de koop toe de blender ook nog eens stuk was, zodat we geen smoothie konden bestellen. Gelukkig werkte de juicer wel nog!
Deze voormiddag naar Antwerpen gespoord voor een vergadering van ocharme anderhalf uur en deze namiddag op mijn appartement in Leuven maar liefst zes opeenvolgende Teams vergaderingen overleefd. Dus vond ik dat ik wel iets lekkers verdiend had om het weekend goed in te zetten. En zo belandden mijn vriend en ik op het terras van Nirvana Kitchen alwaar ik genoot van hun veganistische stavik thali vergezeld van een lekker glaasje schuimwijn. Laat dat weekend maar komen!
papadum:
Voorgerechten:
Cornetto tofu:
Sambar dal, gobi manchurian, kathal taco, pao bhaji met erwten pulao rijst en raita:
Yep, ik heb de Klimophelemaal herontdekt! Echt genoten van deze businesslunch. Nuja, een maaltijd die start met inktvis kan natuurlijk al moeilijk misgaan. En ook mijn hoofdgerecht, eend met sinaasappelsaus, was een schot in de roos. Alleen jammer dat het net iets te frisjes en wisselvallig was om buiten op het terras te zitten.
In combinatie met ongelooflijk veel zin in asperges zorgde ervoor dat de keuze snel gemaakt was: genoten op het terras van de Klimop van heerlijke asperges met gepocheerd ei, grijze garnalen en botersaus en het uitstekende gezelschap van mijn vriend. Een goed begin van het weekend!
Deze namiddag was ik te gast op de heropening van het STUK. Na een verbouwing die niet echt van een leien dakje gelopen is, was de STUK-ploeg duidelijk opgelucht om de heropening van hun duurzamer, toegankelijker en inclusiever gebouw met het nodige feestgedruis te kunnen vieren. En dat in aanwezigheid van hoogwaardigheidsbekleders zoals Vlaams minister-president Jambon, Leuvens burgemeester Mohamed Ridouani en KU Leuven-rector Luc Sels. Mijn Gentse collega en ik sloten aan bij de VIP-rondleiding en konden zo, naast het resultaat van de verbouwingen, tegelijkertijd een glimp opvangen van de Artefacttentoonstelling, die ook vanavond opende. Toegegeven, niet elk kunstwerk sprak me even hard aan, maar het blijft een feit dat Artefact altijd aanzet tot nadenken over onze positie als mens in de wereld. Een ondertitel als ‘The Ecstatic Being. Between knowing and understanding‘ nodigt natuurlijk uit tot reflectie.
Het resultaat van de verbouwingen is subtiel. De meeste ingrepen zijn dan ook niet zichtbaar voor de bezoekers, zoals de vervanging van de raampartijen, de isolatie van de daken, de overschakeling naar LED-verlichting, de verbetering van het verwarmingssysteem en de installatie van infiltratiekratten om regenwater op te vangen dat voor het sanitair gebruikt wordt. De toegankelijkheid van het gebouw is er stevig op vooruit gegaan en de nieuwe fietsenstalling aan de Schapenstraat zal wel snel vollopen.
Alleen jammer dat de hapjes op de receptie wat tegen vielen. Begrijp me niet verkeerd, grote fan van de keuze om voor vegan hapjes te gaan om aan te sluiten bij het thema duurzaamheid, maar serieus, vegan hoeft echt niet synoniem te zijn met flets en smakeloos. Traiteurs die vegan of veggie koken zouden beter eens op stage gaan in India. Kruiden die handel! Zo moeilijk is dat niet! Gelukkig smaakte de schuimwijn!