Tapas van Zappaz!

Ok, ik weet wat jullie denken. Op een doordeweekse donderdagavond moet een mens zich niet aan culinaire uitspattingen wagen. Maar eerlijk, is niet elke avond tegenwoordig een doordeweekse donderdagavond? Bovendien bood Zappaz enkel op donderdagavond een afhaalmenu aan. En als het iets is wat mijn vriend en ik belangrijk vinden, dan is het wel de lokale horeca een hart onder de riem steken in deze triestige tijden.

Ik bestelde de Zappaz menu via de online reservatietool van de website. Helaas kon je via deze tool niet het juiste afhaaluur ingeven (de reservatietijden waren die van het restaurant in niet-coronatijden). Ik signaleerde dit via instagram, maar het lukte Zappaz blijkbaar niet dit aan te passen. Ok, geen probleem, ik gaf in het opmerkingenveld aan dat ik graag om 17.30u onze bestelling kwam ophalen, in de verwachting dat dit eventueel via mail nog zou gecorrigeerd worden.

Bij aankomst bij Zappaz bleek echter dat wel meer klanten om 17.30u hun bestelling wilden afhalen. De wachtrij was bijzonder indrukwekkend. Gelukkig voorzag Zappaz alle wachtenden van een glaasje bubbels. Dat maakte het wachten meteen een stuk aangenamer. En kijk, zelfs de Belgen leren nu mooi hun beurt afwachten, de anderhalve meter afstand respecterend, uiteraard. Bovendien spotte ik een kunstwerk waarvan ik mij nog niet eerder bewust was: een wachtgevel gemaakt van gerecycleerd plastiek. Al zo vaak gepasseerd en nu pas opgemerkt. Deze crisis biedt inderdaad de mogelijkheid om je omgeving op een andere manier te leren kennen.

Het lange wachten viel ons een beetje tegen, maar de Zappaz tapas stelden daarentegen niet teleur. Echt, zalig lekker. En in hun kartonnen potjes al zo mooi gepresenteerd, dat ik het niet waagde deze te verplaatsen naar een iets meer fancy ogende container.

We genoten van gemarineerde mosseltjes, mediterraanse tapenade, zalm sashimi, holy krab salade en garnaalkroketjes met limoen. Om duimen en vingers af te likken!

PS: Onze puzzelvooruitgang:

Margarita Wednesday

Geen zin om zelf iets in mekaar te boksen voor het avondmaal, Deliveroo to the rescue! Omdat onze eerste bestelling niet aanvaard werd door het restaurant en we eens zin hadden in iets anders (we vallen nogal vaak terug op Thais, Indisch of sushi), kwamen we terecht bij El Sombrero. Mexicaans! Dat was lang geleden! Bovendien bood El Sobrero een ‘blind menu’ voor twee personen aan voor een zeer schappelijke prijs. Bij het bestellen, had ik het niet door, maar achteraf viel mijn eurocent: die menu is wellicht geïnspireerd door het populaire programma ‘Blind Getrouwd‘, waarvan het concept mij bekend is, maar waarvan ik nog nooit een aflevering zag. Niet beschikbaar op Netflix. 😉

En tja, wie Mexicaans zegt, zegt margaritas. Veel overredingskracht hadden mijn vriend en ik daarvoor niet nodig. En yummie! Zo’n margarita op ons terras in de zalige avondzon, dat smaakte na een lange werkdag vol met online vergaderingen! Het menu van el Sombrero zelf mocht er trouwens ook zijn. Een mooie doorsnee van wat de Mexicaanse keuken te beiden heeft, geserveerd met zure room en guacamole (helaas vergeten mee vast te leggen op onderstaande foto).

Na een zeer overdadig avondmaal (en misschien nét iets te veel margarita) maakte ik nog een avondwandeling tijdens het blauwe uurtje doorheen de Leuvense straten en genoot van de weerspiegelingen in het stille water van de Vaartkom.

Gezond eten in tijden van corona

Het nadeel aan vrijdag verlof nemen: je begint de werkweek met een overvolle mailbox. Niets aan te doen, buiten hard doorwerken om de achterstand weg te werken. Veel tijd voor een uitgebreide avondwandeling was er dus niet, maar we haalden toch even een frisse neus en legden wat prachtige Leuvense gebouwen vast.

En ter compensatie van al de overdaad in het weekend, hielden we het voor het avondmaal bij een gezond slaatje met rauwe zalm. Meteen voldoende vitamientjes opgedaan voor een gezellige videochat met vrienden uit Heverlee. Het blijft bizar om vriendschappen via videochat te moeten onderhouden, zeker als je vrienden in dezelfde stad wonen. Ster van de videochat: kleine M, een brok energie van één jaar oud, die niets liever deed dan de virtuele show stelen. Hij vond het ook geweldig dat mijn vriend en ik allerlei knuffels boven haalden om mee te doen aan de chat. Zo zalig lachen! Ik werd er spontaan goedgezind van.

Een rustige zondag

Niet veel spannends gebeurd deze zondag. Mijn vriend en ik zijn ondertussen een beetje uitgewandeld geraakt. De Leuvense straten hebben nog weinig geheimen voor ons. Gelukkig zijn we nog wel even zoet met onze nieuwe puzzel! En genoten we van alweer een heerlijk avondmaal van Convento Food. Bonuspunten voor de heel lekkere Belgische wijn. Haksberg, echt een ontdekking!

Convento food lovers

Deze zaterdag ons appartementje een grondige kuisbeurt gegeven (want dat wordt zoveel sneller vuil als je met twee mensen full time thuis bent) en opnieuw eten voor een paar dagen ingeslagen bij onze favoriete traiteur Convento food. Net zoals de vorige keer bleven mijn vriend en ik even plakken voor een babbel met de uitbater. Echt, ik duim zo hard dat al die hardwerkende horecamensen deze storm overleven… Ondertussen doen mijn vriend en ik ons best om de Leuvens horeca zoveel mogelijk te steunen. We voegden trouwens meteen de daad bij het woord en kochten twee flesjes natuurwijn bij Surlie. Ik neem me al lang voor daar eens een glaasje wijn te gaan drinken, maar het zit daar meestel vol en wie weet hoe lang het nu zal duren eer restaurants en cafés weer open mogen. Dus dan proeven mijn vriend en ik hun wijnen maar thuis, he.

En óf het lekker was!

Gespot tijdens onze avondwandeling: wildlife dat de Leuvense stad overneemt.

Puzzelen, Kruidtuin en sushi

Een dagje verlof genomen, deze vrijdag. Kwestie van niet helemaal stapelzot te worden van godganse dagen naar een computerscherm te staren. Bovendien heb ik, met het wegvallen van onze paasvakantie in Slovenië, nog zoveel verlofdagen dat ik vrees ze nooit meer op te krijgen dit jaar. En aangezien de eindejaarsperiode naar alle waarschijnlijkheid weer razend druk gaat worden, is het niet mogelijk om dan nog wat verlofoverschot weg te werken.

Begonnen aan onze tweede puzzel van deze bizarre coronaperiode. Benieuwd of deze even snel klaar zal zijn als de vorige.

Terwijl mijn vriend naarstig zit te werken, trek ik naar één van mijn favoriete Leuvense plekjes: de prachtige Kruidtuin, waar de blauwe regen nu volop in bloei staat. Dat het zonnige weer de mensen naar ijsjes doet verlangen, blijkt uit de gigantische wachtrij voor gelatería Dedacenza op het Ladeuzeplein.

Nog wat fotootjes van de terugweg:

En sushi van Taste of Asia om het weekend goed in te zetten!

Hello Fresh – dag twee

Ditmaal staat er gebakken zeebaars met zelfgemaakte salieboter op het menu. Alweer een vrij gecompliceerde bereiding (serieus, we moeten zelf kruidenboter maken!). Zal ons leren om voor de original box te gaan, volgend keer toch maar de quick & easy kiezen. Allez, ‘t is niet dat we die recepten niet gemaakt krijgen, maar eerlijk, ik zie me na een werkdag van tien uur niet nog eens een uur in de keuken kruipen om eten te maken. Maar ik moet toegeven dat de recepten van Hello Fresh echt wel heel lekker zijn. De aardappelfrietjes met kerrie-olie gebakken in de over zijn heerlijk en ook de zeebaars is om duimen en vingers af te likken.

Wat fotootjes van mijn avondwandeling:

En onze puzzel is afgewerkt (denk dat we alle records verbroken hebben):

Paasmaandag met mojito’s en Hello Fresh

Mijn vriend en ik moeten tegenwoordig echt moeite doen om nog originele plekken te vinden om te wandelen in Leuven. Dus ja, nog maar eens gewandeld naar de Abdij van Keizersberg, dan maar. Altijd mooi, zeker in de lente onder een stralend zonnetje.

Vervolgens een beetje op goed geluk doorheen Leuven gezworven en zowaar een onbekend plekje ontdekt. Dit was honderd procent zeker ons allereerste bezoek aan de Groefstraat en het Groefplein. Ik wist zelfs niet dat Leuven een straat en een plein met dit naam had.

Op onze terugweg naar ons appartement doen we een tweede fijne ontdekking: het raam bij Belgaleiro (een Belgisch-Braziliaans café vlakbij het Sint-Jacobsplein waar we al een paar keer eerder gepasseerd zijn) staat open. Nieuwsgierig werpen we een blik doorheen het raam om te zien wat ze verkopen. En jawel, er staan zowaar verse mojito’s op het menu! En zelfs al is het een heel pak frisser dan de voorbije dagen, die mojito is snel besteld. Heerlijk! En supervriendelijke mensen. Je kan er trouwens ook eten afhalen of laten leveren. Hun menu vind je op facebook.

Thuis gekomen, wagen we ons (nuja, laten we eerlijk zijn: mijn vriend is de kok in huis) aan ons grootste lockdownexperiment tot nu toe: onze allereerste Hello Fresh maaltijd! Grote garnalen in citroen-knoflookmarinade. In plaats van 45 minuten doet mijn vriend er in totaal bijna anderhalf uur over om dit alles klaar te maken. Ik denk niet dat wij al ooit zo fancy gekookt hebben op ons appartementje. De zeldzame keren dat we zelf koken, beperken we ons meestal tot een wokgerecht of een ovenschotel. Enfin, iets waar je een minimaal aantal pannen voor nodig hebt, geen ganse pannenset. Maar eerlijk: het is echt superlekker en het presenteert erg mooi.

Puzzelvooruitgang:

Paasbrunch én -diner van Octobar

Beetje een luie Paaszondag. De voormiddag brengen mijn vriend en ik al puzzelend door. Die puzzel vordert verrassend snel. Ik denk dat we allebei een nieuwe verslaving hebben. 😉

We puzzelen tot de deurbel gaat: onze paasbrunch van Octobar staat voor de deur. Uiteraard starten we onze brunch met een glaasje champagne met een oestertje daarbij. Mijn vriend en ik mogen dan wel niet gelovig zijn, we grijpen die kerkelijke feestdagen graag aan om het gezellig te maken. Daarna smullen we van de heerlijke kreeft, om af te sluiten met de vitello tonnato. De rest van de gerechtjes laten we fijn in de koelkast staan tot ‘s avonds, want de brunch is nogal copieus uitgevallen.

Na nog een beetje puzzelen, geven we onszelf een schop onder ons gat en gaan we naar buiten voor een wandeling. Ditmaal brengen onze omzwervingen ons naar de bloeiende kerselaars van Kessel-Lo.

‘s Avonds verorberen we de rest van de paasbrunch: de gerookte zalm met krielaardapelen met pastasalade en cocktail gamba’s en de snowcrab salade met pittabrood. Met een toepasselijk flesje witte wijn van Dulst erbij, natuurlijk!

Fietsen door Heverleebos en Meerdaalwoud

Prachtig weertje, deze Paaszaterdag. Het lijkt wel alsof de coronacrisis het beste in moeder natuur naar boven haalt: een stralend zonnetje, schitterende blauwe hemel, frisgroene bladeren aan de bomen en welig tierende wilde bloemen overal. De lente lijkt zoveel mooier dan andere jaren. Alsof de aarde zegt: jullie mensen hebben lang genoeg hoog van de toren geblazen, dit virusje zal jullie wel klein krijgen en om mijn overwinning te vieren, trek ik mijn mooiste kleed aan. (Jaja, ik weet dat deze langdurige droogte alweer desastreus is voor onze watervoorraden.)

Om onze actieradius wat te vergroten, kiezen we ditmaal voor een fietstochtje. Afwisseling moet er zijn, nietwaar? We pompen de banden van onze oude fietsen op (bluebikes mogen enkel gebruikt worden voor essentiële verplaatsingen) en beginnen aan de Meerdaalroute. De fietsroute brengt ons eerst door hartje Leuven, vervolgens fietsen we over de campus in Heverlee, door Egenhovenbos (déjà vu) en steken we de E40 over (zo weinig auto’s, surreëel). We fietsen over de verrassend smalle Brede Weg doorheen een prachtig glooiend landbouwlandschap. Heerlijk om in alle rust door de velden te fietsen zonder amper één auto tegen te komen.

We passeren een mooie holle weg (die heel toepasselijk Kleine Hollestraat heet) en fietsen vervolgens naar de Zoete Waters in Oud-Heverlee. We zien een ellenlange rij mensen staan aanschuiven voor een ijsje. En alhoewel het ideaal ijsjesweer is, passen we toch maar. De route leidt ons via de Onze-Lieve-Vrouw van Steenbergenkapel recht Meerdaalwoud binnen. Echt heerlijk om te fietsen tussen de bomen. Best wel een uitdagende route ook, want vrij heuvelachtig en dat op onze oude, versleten fietsen met half werkende versnellingen.

Terugkeren doen we ditmaal via een tunnel onder de E40, langs het Rekencentrum, het Arenbergkasteel, de kerk van Heverlee en de onvermijdelijke Parkabdij, die uiteraard niet mag ontbreken op een toeristische route van de mooiste plekjes in en rondom Leuven.

Na zo’n prachtige fietstocht smaakt het heerlijke eten van Convento Food dubbel zo goed. Op ons bord: gevulde aubergine met vijg, kerstomaat, mozzarella, pesto, met geroosterde vergeten groenten en krielaardappeltjes.

Yet Another Blog

Life on my side

leuven