Stond al een tijdje op mijn todo-lijstje: cocktails bestellen bij Bar Booza. Gisteren was het eindelijk zover en gaf ik ons verlanglijstje via instagram door: een Moscow Mule (om te delen), een Old Fashioned (voor mijn vriend) en een Matcharita (voor mezelf). Top dat jonge ondernemers deze crisis aangrijpen om een nieuwe zaak uit de grond te stampen. Cocktails die aan huis geleverd worden, daar kan een mens alleen maar blij van worden.
Natuurlijk is het onverstandig om cocktails op een lege maag te drinken. Gelukkig was daar Hello Fresh met een waar top-receptje: Oosters gemarineerde zalmfilet met geroosterde courgette. De vergeten zoete aardappel was meteen vergeven!
De cocktails dienden als smeermiddel voor de tweede virtuele date met mijn Leuvense vriendinnen. Omdat de vorige virtuele date zo goed was meegevallen, hadden we meteen een nieuwe datum geprikt. Helaas viel de opkomst wat tegen deze keer. We waren maar met z’n viertjes. Gelukkig is het de kwaliteit die telt en niet de kwantiteit. En had ik een lekkere cocktail in de hand. Al was het wel een beetje jammer dat mijn vriend en ik geen ijsblokjes hadden om onze cocktails te koelen. Gelukkig vormde dat enkel voor de Old Fashioned echt een probleem. Door de cocktailzakjes in de diepvries te leggen, waren ze koud genoeg en noch de Moscow Mule, noch de Matcharita hadden extra ijs nodig.
Grappig moment van de avond: één van onze vriendinnen die tijdens onze jitsi-call voor het eerst via Deliveroo eten bestelde en meteen voor de pikantste optie ging: de vindaloo! En geen yoghurt in huis om te blussen!
Vanavond stelde Hello Fresh ons voor het eerst teleur. Of ja, dat is misschien overdreven, want het eindresultaat was nog wel lekker, maar ik zat me de ganse maaltijd af te vragen hoe lekker dit gerecht wel niet geweest zou zijn mét zoete aardappel. (Tegenwoordig trouwens grote fan van gerechten met eieren.)
Mijn vriend en ik hadden geen grootste plannen dit weekend, omdat ik wat werkachterstand moest wegwerken. We waagden ons echter wel op zaterdagnamiddag in de Leuvense winkelstraten, waar het opvallend druk was. Aan bijna elke populaire winkel stonden buiten wachtrijen. Het was zelfs aanschuiven bij de Yves Rocher, waar ik alleen moest zijn om een paar flessen shampoo en conditioner te kopen. Bijgevolg zal ik de dringende aankoop van een nieuw paar wandelschoenen nog maar wat uitstellen, want ik heb een gigantische hekel aan wachten. Of toch maar online kopen en de Leuvense handelaars in de kou laten staan? Ik moet eerlijk bekennen dat online shoppen zo zijn voordelen heeft…
Uiteraard belandden we tijdens onze wandeling in de Kruidtuin, alwaar de rozen prachtig in bloei stonden. Ik blijf erbij: in de Kruidtuin kan je elke week iets nieuws ontdekken.
Op de terugweg haalden we onze take-away menu van Rossi af in De Smidse. De Smidse is een voormalige smederij van Stella die omgevormd werd tot een overdekte markt voor ambachtelijke voedingsproducten, die momenteel een total make-over krijgt. Weg zijn de hippe winkelconcepten die veel te weinig klanten lokten. Enkel Rossi blijft over op het gelijkvloers, al de rest wordt ingeruild voor extra kantoorruimte. Over een gefaald experiment gesproken. In plaats van De Smidse om te toveren tot een volwaardige food court, zoals de Vleeshalle in Mechelen of Wolf in Brussel, koos men voor een vis noch vlees concept. Ik ben er zeker van dat een échte food court op die locatie wel degelijk volk zou trekken. Helaas, that ship has sailed…
Maar goed, gelukkig houd Rossi er wel nog stand! Mijn vriend en ik genoten alvast van dit heerlijke Italiaanse menu mét fenomenaal lekkere verse pasta.
Bruschetta Gourmet con peperoni arrosto, burrata affumicata e acciuga di cetara:
Spaghettoni fatti in casa con asparagi e pomodorini e ricotta stagionata siciliana:
Macedonia ‘Spaziale':
En ja, de avond sloten we af met een glaasje rum uit de fles die we in Cuba kochten. (En ja, die puzzel wil maar niet af geraken…)
Deze ochtend zat er een fijne verrassing in de post: een doosje chocoladehartjes van Chocola Tuti! Nuja, een echte verrassing was dit niet, want het was een cadeautje van mijn collega-teamverantwoordelijken en mezelf voor alle medewerkers van ons bedrijf. Door de hitte van de voorbije dagen duurde het iets langer om de chocolaatjes tot bij de collega’s te krijgen (we wilden niet het risico lopen dat de post gesmolten hartjes afleverde), maar beter laat dan nooit. En toch wel een kleine pluim op mijn hoed: het idee voor de hartjes kwam van mij. Bij de chocolaatjes hoorde een leuk gepersonaliseerd kaartje met een gedichtje dat de collega’s van het team communicatie schreven en het ganse doosje paste perfect in de brievenbus. Heel leuk dat in de loop van de dag de enthousiaste reacties van de collega’s begonnen binnen te druppelen!
En dat was meteen het hoogtepunt van de dag, want het Foodbag gerecht van vanavond was niet echt bijzonder te noemen. Wel lekker, maar een beetje gewoontjes. Of misschien liggen de culinaire standaarden van mijn vriend en mezelf gewoon een beetje te hoog? 😉 Oja, en spotten we daar toch geen Nederlands ingrediënt, zeker?
Deze prachtige Pinkstermaandag haalden mijn vriend en ik opnieuw onze fiets van stal voor een tochtje langs het kanaal Leuven-Mechelen. Echt waar, dat jaagpad kent ondertussen geen geheimen meer voor ons! Omdat mijn poging om een route via het fietsknooppuntennetwerk uit te stippelen tot te veel extra kilometers leidde, namen we ditmaal de kortste route naar Wespelaar. De combinatie van 24 km fietsen en 12 kilometer wandelen, leek ons wel genoeg voor één dag. We moeten nu ook niet overdrijven, he. 😉
De Antitankgracht en het aangrenzende Haachts Broek waren (alweer) onbekend terrein voor ons. Ik wist zelfs niet van het bestaan van dit overblijfsel uit de Tweede Wereldoorlog af. Als het leven straks terugkeert naar normaal ga ik deze mini-ontdekkingstochten in de buurt zeker missen. Zoveel leuke plekken ontdekt dicht bij huis, de voorbije weken!
Het was stevig warm tijdens de wandeling en overal rondom ons zagen we sporen van droogte. Het waterpeil van de grachten en poelen ws extreem laag. Al lieten de luid kwakende kikkers het watertekort niet aan hun hart komen, voor de schapen die graasden langs de Antitankgracht was het duidelijk te warm. Die zochten een plekje op in de schaduw en bewogen zo weinig mogelijk. De wandeling bracht ons langs een verlaten bunker die nu dienst deed als schuilkelder voor vleermuizen en zorgde voor een extra dosis spanning door de dreiging van een agressieve buizerd. We wandelden zelfs een stukje door het centrum van Wespelaar. (En jawel, hoe fijn zou het geweest zijn om daar een terrasje te doen!),
Na de wandeling fietsten we opnieuw langs het kanaal terug naar huis, alwaar ons een heerlijke risotto van Dumon wachtte. Omdat de porties bij Dumon nogal royaal zijn, hadden we het tussengerecht opgespaard als avondmaal voor Pinkstermaandag. Het duurde even voor we de risotto in de oven opgewarmd kregen, maar daarna was het smullen geblazen! De prachtige zonsondergang was de spreekwoordelijke kers op de taart.
Onze dag alweer begonnen met een fietstochtje. Ditmaal naar ons favoriete Wakkerzeelse restaurant Dumon om hun pinkstermenu af te halen. Het was heerlijk fietsen langs het kanaal Mechelen-Leuven, al moet ik toegeven dat het bijzonder druk was op het jaagpad. De combinatie van dit prachtig zonnige weer en de lockdown lokt fietsers jong en oud uit hun kot. Naar goede gewoonte werden we weer ontzettend vriendelijk ontvangen. Ik kijk al uit naar de dag dat de restaurants mogen heropenen en we op hun prachtig terras kunnen genieten van een heerlijke maaltijd en een glaasje champagne. Oja, ditmaal slaagden we er wel in het dessert heelhuids thuis te krijgen!
Na de lunch zaten mijn vriend en ik alweer op de fiets. Ditmaal voor een kort fietstochtje naar het Arboretum van Heverleebos, het startpunt van de Vijf Eikenwandeling. Ook vlak bij huis vallen er prachtige stukjes natuur te ontdekken. Het wandeling beviel ons zo goed dat we nog een kleine lus rond de Zoete Waters aan de door Toerisme Vlaams-Brabant uitgestippelde wandeling knoopten. Zoals te verwachten viel, was het behoorlijk druk rond de Zoete Waters. De rij wachtenden om een ijsje te bestellen bij nICE! was zó lang, dat ik, ondanks het warme weer, zonder problemen de verleiding kon weerstaan.
Na de wandeling stuurde ik een berichtje naar onze vrienden die vlakbij Heverleebos wonen met de iet of wat retorische vraag of ze thuis waren. Het leek me leuk om even langs te gaan om een anderhalve meter afstand gesprek aan de voordeur te hebben. Verrassing: ze waren thuis en zagen een bezoekje helemaal zitten. We hoefden zelfs niet aan de deur te blijven staan, we waren welkom om plaats te nemen op hun tuinstoelen die anderhalve meter uit mekaar stonden. Ze voelden zeker dat we zouden langskomen. 😉 Als er één ding is dat de coronacrisis mij geleerd heeft, dan is het wel het belang van menselijk contact. Er zijn weinig dingen die boven een fijne babbel gaan!
Tegen etenstijd namen we afscheid van onze vrienden. Een korte fietstocht later konden we genieten van de heerlijke gerechten van Dumon.
Noordzeeslaatje op krokante lookbroodjes:
Mét daarbij een lekker flesje champagne, uiteraard!
Gazpacho van bloemkool met Noordzeekrab en kingkrab:
Volgens de planning zou dit weekend mijn vriend met ons petekindje overvliegen vanuit Zwitserland om samen een lang weekend in België door te brengen. Eén van de feestelijk activiteiten op het programma: het communiefeest van het jongste nichtje van mijn vriend. Helaas één of ander virus gooide roet in het eten. Ons petekindje bleef in Aubonne en het communiefeest werd met een jaar uitgesteld.
Maar niet getreurd, in de omgeving van Leuven valt ook veel moois te zien en te beleven. Dus haalden mijn vriend en ik onze fiets nog eens van stal. Twee krakende fietsen die hun beste tijd gehad hebben, maar die ons tijdens deze lockdown al goede diensten bewezen hebben. En dankzij wat smeerolie, is het gekraak min of meer onder controle.
Stond op het programma: de Horstroute naar het pittoreske Kasteel van Horst. In de zomer van 2019 fietste ik samen met vrienden al een deel van deze vrij heuvelachtige route, maar nu besloten we de uitdaging aan te gaan en gans de route te fietsen. Uiteraard lasten we een wandelpauze in bij het Kasteel van Horst om te genieten van de mooie omgeving. Helaas is het kasteel zelf nog altijd in renovatie en eerlijk, ik vermoed dat dat nog wel even zo zal blijven. Maar langs buiten is het kasteel ook prachtig. Ik had niet echt op voorhand een wandelroute uitgestippeld, dus knoopten mijn vriend en ik op goed geluk zelf wat knooppunten aan mekaar. Ontdekking van de dag: een oversteekplaats voor vuursalamanders.
De terugweg van het kasteel naar Leuven was zo mogelijk nog mooier dan de heenweg. De route bracht ons door het Chartreuzenbos, het Troostembergbos en het Kloosterbos. Alweer veel pittige heuvels, maar geen enkele waarvoor ik moest afstappen omdat mijn aftandse fiets niet voldoende (werkende) versnellingen heeft. Op sommige plekken waande we ons bijna in het zuiden van Frankrijk. Dikke aanrader, deze route.
Terug op ons appartement wasten we het zweet en het stof (waar blijft die regen?) van ons lijf, bestelden via Deliveroo Indische gerechten bij Masalatop, pakten een paar flessen whisky bij mekaar en vertrokken te voet naar onze kameraad die in de buurt van de Bruul woont. Blij dat we onze bubbel weer een beetje konden vergroten.
Omdat onze vriend diabetes heeft, deden we uiteraard niet te gek. We aten op veilige afstand van mekaar, buiten in zijn gezellig stadstuintje omringd door met klimplanten overwoekerde muren. Een jungle is er niks tegen! De gerechten van Masalatop waren lekker, maar ik had voor spicier gerechten moeten kiezen. En ik maakte een grote fout: ik vergat naan te bestellen. Mijn favoriete ingrediënt van een Indische maaltijd. Verdorie toch.
Gelukkig waren daar een magnum en een uitstekende Żubrówka special edition wodka fles als troost. Sinds mijn vriend en ik overgeschakeld zijn op whisky en rum, hebben we geen wodka meer in huis. Nochtans was wodka de eerste sterke drank die mijn hart wist te veroveren in het onovertroffen Polen. En amai, dat shotje wodka smaakte naar meer! Maar ik wilde niet overdrijven en hield het dus bij eentje. Er was immers ook nog whisky die geproefd moest worden. We kregen bij valavond trouwens gezelschap van maar liefst drie vleermuizen die rondjes vlogen boven het tuintje van mijn vriend. Als dat niet mooi is.
Bestaat er een betere manier om een verlengd weekend in te zetten dan met heerlijke gegrilde oesters met champagnesaus? I think not!
Jawel, mijn vriend en ik hebben het tot onze missie verklaard elke take-away optie in het Leuvense uit te proberen. Deze avond op het menu: Julia en Elias. Als we aan één ding geen gebrek zullen gehad hebben tijdens deze coronacrisis dan is het wel aan lekker eten. Wat een zaligheid dat Leuven gezegend is met zoveel goeie restaurants en creatieve chefs die niet bij de pakken blijven zitten en manieren bedenken om hun klanten toch van hun heerlijke maaltijden te laten genieten.
Mijn vriend zijn voorgerecht: warm geitenkaasje, mesclun, framboos, krokante spekjes:
Mijn voorgerecht zeetong, velouté van streekasperges, gebakken groene asperges:
Jonge Anjou duif Clamart, jus met salie:
Citroentaartje met frambozen, compote van aardbei:
Memorabel feit van de dag: vandaag zat ik in een Microsoft Teams meeting met Marc Van Ranst en Erika Vlieghe om te discussiëren over de maatregelen voor een geleidelijke heropstart van de cultuursector. Dat was mijn eerste vergadering van de dag, waarop nog vlotjes zes andere vergaderingen volgden…
Reden genoeg om ons ‘s avonds op lekkere sushi te trakteren! Want: Kintsugi is opnieuw open om af te halen! Driewerf hoera!
Na dit uitstekend avondmaal, videochatte ik kort met mijn jeugdige vriendin L om haar een gelukkige verjaardag te wensen. Tien jaar al, niet te geloven… Mooi om te zien hoe L en haar zus uitgroeien tot zelfverzekerde jongedames. Girl power!
Erg genoten van de heerlijke farfalle met bospaddenstoelenpesto, kastanjechampignons, veldslag en pecorino die mijn vriend vanavond klaarmaakte. Hello Fresh stelde ons niet te leur met dit smakelijke gerecht.
Als dessertje trakteerden we onszelf op een paar pralines van Bittersweet. Om het decadente thema van deze week gewoon verder te zetten. Omdat ik apprecieer hoe hard die kleine, Leuvense zelfstandigen werken, steek ik hen graag een hart onder de riem, door zomaar op een weekdag een doosje chique pralines te kopen. Want zij (en ik) zijn het waard!
Interessant feit van de dag: vandaag kwamen mijn reeds lang geleden bestelde mondmaskers van Plan Internationaal België aan. Ik moet zeggen dat deze modelletjes een pak beter zitten dan die mondmaskers met plooitjes, die bij mij altijd afzakken en niet goed aansluiten omdat ik een heel kleine neus heb. Het is ook leuk om een statement te kunnen maken met zo’n mondmasker. Ik kijk al uit naar mijn eerste tripje met het openbaar vervoer om uit te pakken met mijn nieuwe maskers.
