Brasserie Absolut

Na talloze take-away dates, leek het Goofball en mij wel eens leuk om voor de afwisseling samen op restaurant te gaan. Met al die drukke agenda’s was het niet evident om een geschikt moment te vinden, maar gisteren was het dan eindelijk zover en konden we met ons zessen genieten van een lekker avondmaal in Brasserie Absolut. We deelden piementos de Padrón, garnaalkroketjes en nacho’s als voorgerecht. En als hoofdgerecht koos ik voor een klassieker: een vispannetje. Lang geleden dat ik dat nog eens gegeten had, maar ik moet zeggen dat het smaakte.

Tijdens het eten luisterden we naar de verhalen van Kabouter die in de namiddag ter gelegenheid van een verjaardagsfeestje naar een trampolinepark was geweest. Iets wat mij heel leuk lijkt! Al vrees ik wel dat ik helemaal onder de blauwe plekken zou terugkomen van zo’n trampolinefeestje.

IMG_1669

IMG_1671

IMG_1673

IMG_1680

De filosofie van Sinatra

Gisteren zakten we met ons groepje van vijf Leuvenaars en één Genevois af naar La Filosofia in de Parkstraat. Onze vriendin had een mooie tafel voor zes personen gereserveerd aan het raam en ik keek er persoonlijk heel erg naar uit om te genieten van een avond met Italiaanse specialiteiten.

We startten de avond met rosé bubbels en een tagliere del Colomba om te delen. Als hoofdgerecht koos ik voor de tarbot met groene asperges, cavolo nero en puree met een pesto van citroen di Amalfi. Heerlijk! Wat een bezoek aan La Filosofia ook altijd memorabel maakt zijn de toffe Italiaanse obers die met veel flair het eten serveren. We sloten de maaltijd af met een aan tafel bereide tiramisu, waarvoor ik vriendelijk paste wegens te koffierijk naar mijn smaak.

IMG_1643

IMG_1649

IMG_1655

IMG_1657

IMG_1660

Na de maaltijd namen we afscheid van onze vrienden die tijdig terug moesten zijn om de babysitter af te lossen en trokken we met ons geslonken gezelschap van vier personen naar de Sinatra voor een after dinner cocktail. Al was die tweede cocktail wellicht van het goed te veel. 😉

Imprisoned Gods van Lukah Katangila in STUK

Indrukwekkend. Een poging om in één woord deze dansvoorstelling te omschrijven. De titel van de dansvoorstelling ‘Imprisoned Gods’ verwijst naar de talloze culturele artefacten die België gestolen heeft van de Congolese bevolking om in onze musea ten toon te stellen. Deze voorstelling doet om een poging om de in musea en galerijen gevangen gezette goden te bevrijden en in hun eer te herstellen. In de voorstelling komt het zo tot een confrontatie tussen de oude Afrikaanse goden en het christelijke geloof, een spanning die ook vandaag de dag nog doorwerkt op het Afrikaanse continent.

De vier dansers, onder leiding van danser en choreograaf Lukah Katangila waren allemaal afkomstig van Goma en dansten werkelijk hun hart uit. De energie spatte van het podium. Het was prachtig om te zien hoe de dansers na hun topinspanning straalden en oprecht genoten van het applaus van het enthousiaste publiek.

Na de voorstelling bleef ik zitten voor de Q&A. En wow, blij dat ik dat gedaan heb. Ik leerde niet alleen bij over de verschillende dansvormen die in de voorstelling aan bod kwamen, maar was oprecht aangedaan toen twee van de dansers vertelden dat ze onzeker waren of ze over een paar dagen zouden kunnen terugkeren naar hun thuisstad Goma, dat momenteel in handen is van rebellengroep M23. Ze vertelden dat heel rustig, alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Ongelooflijk dat ze in zulke omstandigheden nog steeds het beste van zichzelf wisten te geven. Respect.

IMG_1589

IMG_1591

IMG_1593

IMG_1594

IMG_1599

IMG_1600

IMG_1607

IMG_1609

Lente wijndegustatie bij Taste Leuven

Dit weekend stond volledig in het teken van wijn degusteren. Na onze niet helemaal succesvolle wijnproeverij bij Tiflis van gisteren, zakten mijn vriend en ik deze namiddag samen met onze vrienden wijnliefhebbers van om de hoek af naar Taste voor een lente-wijndegustatie. Maar niet zonder eerst te zorgen voor een goede bodem bij Brasserie Van De Weyer. Oprecht genoten van de vissoep!

IMG_1512

IMG_1514

Bij Taste konden we proeven van de wijnen uit de wijnkelder van Taste zelf of van de Spaanse wijnen van #garagewine. Wij focusten ons voor deze gelegenheid vooral op de wijn van #garagewine, terwijl we ondertussen genoten van de alweer uitstekende hapjes van chefkok Bart Tastenhoye. Tijdens de winter wijndegustatie maakten we al eerder kennis met de wijn van deze kleine wijnproducent die zich vooral focust op bijna vergeten autochtone Spaanse druivensoorten. En deze kennismaking smaakte zeker naar meer.

Vandaag waren de twee oprichters van het merk aanwezig in Taste en gaven ze meer uitleg over de wijn en de filosofie daarachter. De eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat de initiatiefnemers naast #garagewine ook nog een ander, klassieker wijndomein uitbaten, maar #garagewine is duidelijk hun passieproject. Beide heren spraken geen woord Engels en alhoewel mijn kennis van het Spaans goed is, moet ik zeggen dat ik al die vrij specifieke wijntermen niet echt beheers. Gelukkig was er een vertaler aanwezig die onze vragen kon beantwoorden.

IMG_1518

IMG_1520

IMG_1522

IMG_1527

IMG_1529

IMG_1531

IMG_1533

IMG_1535

Deze wijn met het bijzondere gescheurde etiket verdient een woordje extra uitleg. De naam La Forastera betekent ‘de vreemdeling’ en refereert naar die klassieke Western affiche met ‘Wanted Dead or Alive’ erop. Dit is meteen de enige wijn in het assortiment van #garagewine waarbij de makers geen gebruik gemaakt hebben van een autochtone druivensoort, maar van een klassieke Shiraz. Bij ons viel deze wijn alvast zeer in de smaak.

IMG_1549

IMG_1550

IMG_1551

IMG_1552

Laat het ons erop houden dat we heel veel konden proeven deze namiddag en dus alles behalve met lege handen naar huis terug keerden. Gelukkig was het vrij rustig in de Diestsestraat terwijl we te voet met onze grote doos wijn naar huis wandelden. Onze wijnvoorraad rode wijn is bij deze aangegroeid met twaalf extra flessen. 😉

Tiflis wijnproeverij op Vrouwendag

Zaterdag 9 maart stond al een hele tijd een afspraak met mijn broer en zijn vriendin in onze agenda gepland. Alleen waren we nog niet overgegaan tot een concrete invulling van die afspraak. Tot ik een kleine twee weken geleden op instagram een aankondiging zag voorbij komen voor een wijnproeverij in restaurant Tiflis ter gelegenheid van Vrouwendag. Tijdens de proeverij zouden we kunnen proeven van acht wijnen gemaakt door vrouwelijke wijnmakers in Georgië. Aangezien Georgië verkondigt het oudste wijnland ter wereld te zijn, leek me dit een fijne gelegenheid om wat bij te leren over Georgische wijnen. En aangezien mijn broer zich tegenwoordig verdiept in de wondere wereld der wijnen, stelde ik voor om met ons vieren samen wijn te gaan proeven.

De wijnproeverij zelf liet ons eerlijk gezegd met gemengde gevoelens achter. De vrouwelijke sommelier die de Georgische wijnen presenteerde, bleek zelf van Italiaanse afkomst te zijn en helemaal geen Georgische roots te hebben. En haar kennis over de wijnen en de wijnhuizen die ze presenteerde leek ook eerder beperkt. Ze vergiste zich ook een aantal keren bij het toelichten van de wijn. Daarnaast was de locatie in de kelder van Tiflis wel heel romantisch, maar eigenlijk te klein en te smal om een goede wijnproeverij te organiseren. De aanwezigen liepen elkaar de hele tijd voor de voeten en de sommelier hield ook niet goed bij wie al welke wijn had gedronken, met als gevolg dat we zelf om de wijnen moesten vragen die we nog niet geproefd hadden. En eerlijk, geen enkele van de wijnen wist mij echt te overtuigen. En da’s toch wel jammer, zeker omdat het hier over vrouwelijke wijnmakers ging. Nu, het was de eerste keer dat restaurant Tiflis zo’n proeverij organiseerde, dus ik neem aan dat ze zullen leren uit de gemaakte fouten.

IMG_1515

IMG_1516

IMG_1470

IMG_1471

Wat daarentegen helemaal niet tegen viel, waren de heerlijke gerechten van de chefkok van Tiflis. Ik had er immers voor gezorgd dat we niet alleen konden deelnemen aan de wijnproeverij, maar dat er ook een tafel voor vier voor ons klaar stond in de kelder van het restaurant. We  hadden het geluk te mogen proeven van de vernieuwde menu. En ja, daar dronken wij met veel plezier een flesje rode wijn Bedoba Saperavi bij. Veel beter dan de wijnen die we eerder hadden mogen proeven.

Lobio Ballz: kroketjes van rode bonen, Breydelham, licht pittige saus:

IMG_1476

Prei pachali, nigvziani badridzani, rodebietencarpaccio:

IMG_1478

Megroeli chatsjapoeri (goudbruin gebakken kaasbrood met gesmolten kaas) en zalm kindzmari (belle-vue zalm, koriandersaus, opgelegde komkommer, crispy uitjes:

IMG_1482

Not so tsivi, satsivi (kippendijfilet, walnoten- en amandelsaus, adjikaolie, ghomi chips:

IMG_1484

IMG_1483

Kababi (mini lamskebabs, lavashbrood, satsebelisaus, gemarineerde kerstomaten):

IMG_1487

Chinkali (dumplings met varkens- en rundvlees, peperroomsaus & adjapsandali (babaganoushcrème, gegrilde aubergines, satsebelisaus, gerookte paprika):

IMG_1490

Doordat de proeverij al om 18 gestart was, hadden we op tijd gedaan met eten en was er nog meer dan genoeg tijd om een afzakkertje te drinken op ons appartement. Mijn broer en zijn vriendin hadden een verjaardagscadeau bij voor mijn vriend, een fles Ledaig van het Schotse eiland Mull, waarvan we samen een glas dronken op ons aller gezondheid. Een fijne afsluiter van een leuke avond.

IMG_1497

IMG_1499

IMG_1502

Injera bij Mamaye

Om het weekend goed in te zetten, wandelden mijn vriend en ik naar Mamaye, waar we met ons tweetjes genoten van een lekkere Beyaynetu schotel, geserveerd op en met injera (een typisch Ethiopisch pannenkoek-achtig brood gemaakt van teff-meel. Fijn dat we in Leuven een gevarieerd aanbod aan buitenlandse restaurants hebben, die ons de gelegenheid bieden te genieten van bijzondere gerechten van over de hele wereld.

IMG_1458

Na deze stevige maaltijd strekten we de benen tijdens een avondlijke wandeling, waarbij we zowaar op een zeepbel stootten bovenop de Hoorn.

IMG_1462

Krokussen in de Kruidtuin

Nog nagenietend ons ontbijtje wandelden mijn vriend en ik op deze mooie zonnige zondag naar de Kruidtuin om daar te genieten van het jaarlijks wederkerend spektakel van de bloeiende krokussen. Dit paarse bloementapijt is het eerste overtuigende teken dat de lente nu echt niet meer veraf is. Ik kijk alvast reikhalzend uit naar meer zonnige dagen zoals vandaag, liefst in combinatie met warmere temperaturen.

IMG_1193

IMG_1196

IMG_1197

IMG_1198

IMG_1199

IMG_1201

IMG_1202

IMG_1205

Rond een uur of twee was ons ontbijt eindelijk verteerd en trokken we naar Elisa voor een omeletje en een smoothie. Een fijne plek om op het gemak wat te relaxen op een zondagnamiddag.

IMG_1209

IMG_1211

En we sloten deze culinaire zondag af bij brasserie Van De Weyer. Een lekker stukje skrei met risotto en asperges vormden de perfecte afsluiter van deze gezellige dag met z’n tweetjes.

IMG_1229

Body of Work — Unfolding Fase

Deze avond woonde ik samen met wat collega’s de opening van Body of Work – Unfolding Fase in het STUK bij. Na de traditionele speeches, hieven we de glazen om te klinken op de heruitvoering en herinterpretatie van dit bekende werk van Rosas en Anne Teresa De Keersmaeker. De centrale vraag van het festival Body of Work was hoe danserfgoed levend te houden.

IMG_1032

IMG_1033

IMG_1039

IMG_1045

IMG_1049

Na het bekijken van de fantastische film ‘Leuven danst Rosas danst Rosas’ gemaakt met Leuvense vrijwilligers van diverse leeftijden en dansachtergronden op markante plekken in Leuven, ga ik ervan uit dat het wat snor zit met ons danserfgoed. En ik spotte zowaar de vriendin van de ouders van mijn petekindje tussen de amateurdansers. Heel knap!

IMG_1051

IMG_1053

Ik had ook het voorrecht Anne Teresa De Keersmaeker zelf Violin Phase te zien dansen. Violin Phase is de solo die Anne Teresa De Keersmaeker in 1981 in New York creëerde en die niet alleen de fundamenten legde voor de voorstelling, maar ook voor haar metier en carrière als choreograaf.

IMG_1055

Applaus!

600 jaar KU Leuven

Mijn vriend en ik waren net op tijd terug van het verjaardagsweekend van onze kameraad om nog een streepje mee te pikken van het feestweekend van de KU Leuven. 600 jaar oud, dat verdient uiteraard een feestje. Al moet ik eerlijk gezegd bekennen dat het lichtkunstwerk op het Ladeuzeplein mij niet echt omvergeblazen heeft. Ik heb in het verleden betere variaties gezien op dit thema. En het idee om iedereen de gelegenheid te geven om een zin of een paar woorden te projecteren op de gevel van de universiteitsbibliotheek mag dan wel charmant zijn, hoogstaande poëzie leverde dit niet op.

Gelukkig kon een lekker noedelsoepje van Umamido de teleurstelling iet of wat doen vergeten.

IMG_0953

IMG_0958

IMG_0962

IMG_0966

IMG_0970

IMG_0971

IMG_0977

IMG_0979

IMG_0980

IMG_0983

Truffelmenu bij Crusco 7

Na mijn succesvolle trip heen en weer met de trein naar Kostuum & Karamel in Mechelen om onze verkleedkledij voor het gemaskerd bal van dit weekend op te halen, trakteerden mijn vriend en ik onszelf op een lekker truffelmenu bij Crusco 7 (yep, alweer een restaurant dat we kunnen afvinken van ons lijstje met goede voornemens). Een ideale manier om de succesvolle installatie van onze nieuwe verwarmingsketel te vieren!

En ja, chefkok Gianfranco Avantaggiato, die vroeger in de potten roerde bij Castello Lucano, weet nog steeds de heerlijkste gerechten op tafel te toveren, geïnspireerd door de keuken uit Basilicata. Al was de ravioli jammer genoeg net iets minder mijn ding omdat deze met een koffiesaus geserveerd werd. Gelukkig goot Gianfranco de saus naast de ravioli en kon ik deze dus vrij gemakkelijk vermijden. Volgende keer vraag ik ravioli zonder saus.

Taralli:

IMG_0448

IMG_0449

Carpaccio:

IMG_0453

Soepje met champignons en truffel:

IMG_0454

Mini-arancini met ham en truffel:

IMG_0457

Huisgemaakte ravioli met truffel:

IMG_0462

Pannacotta met rode vruchten:

IMG_0470

Tip: Er is momenteel een heel mooie social deal die je toelaat dit truffelmenu uit te proberen.