Van de Weyer was het laatste restaurant waar mijn vriend en ik aten voordat we naar Piemonte vertrokken en meteen ook het eerste waar we iets gegeten hebben na onze terugkomst. En bij nadere inspectie blijk ik zelfs exact hetzelfde gerecht gegeten te hebben: asperges met kabeljauw en garnalen! Yummie!
Net terug van een snelle lunch bij Van De Weyer. Een ideale gelegenheid om te genieten de perfecte combinatie van aangenaam terrasjesweer en het aspergeseizoen. Denk dat ik nog nooit zoveel asperges gegeten heb als dit jaar. Niet dat je mij hoort klagen! I’m a fan!
Verder geen grootste plannen vandaag, want morgen zitten mijn vriend en ik samen met mijn broer en zijn vriendin op een vlucht richting Milaan Linate!
Goed gezelschap, lekker eten, goeie wijn,… And one oversized pussycat!
Na het ontbijt bij onze vrienden reden we terug naar Leuven. Iets na 13u begonnen mijn vriend en ik toch wat honger te krijgen en besloten we de stad in te trekken om op een terrasje iets te eten en te genieten van het mooie weer. Toevallig was er vandaag ook een triathlon wedstrijd aan de gang. Respect voor mensen met een passie voor deze sportdiscipline, maar ik zie het mezelf nog niet doen. Alhoewel ik eigenlijk wel heel graag zwem en fiets. Lopen is dan weer helemaal mijn ding niet. 😉
Mijn vriend en ik belandden op het terras van het Moorinneken met uitzicht op de triathlon lopers. Naast ons zat een tafel met supporters die echt wel één van de beste plekken hadden gevonden om hun familielid aan te moedigen: gezellig op een terras met een drankje op een paar stappen van het parcours. Wij genoten van de sfeer in de stad en het lekkere eten. En natuurlijk bestelde ik mijn favoriete gerecht: Sint-Jacobsvruchten met truffelpuree, gestoofde bladgroenten & peultjes! Heerlijk!
Na onze late lunch sprongen we nog even binnen in het stadhuis om de mooi gerestaureerde salons te bewonderen en de plannen voor de verbouwing van het stadhuis wat meer in detail te bekijken. Ik moet zeggen dat ik erg benieuwd ben naar het eindresultaat binnen een paar jaar!
Na ongeveer tien keren uitgesteld te zijn, slaagden mijn lieve collega en ik er eindelijk in om samen te lunchen. Altijd een plezier om met hem bij te babbelen, want hij heeft een bijzonder boeiend, zij het niet altijd even gemakkelijk, leven. Zijn vrouw heeft een diplomatieke functie en na enkele jaren in Nieuw-Zeeland (in volle coronacrisis) is ze nu tewerkgesteld in Georgië. Een land waarvan ik slechts een heel vaag beeld heb, maar dat volgens mijn collega zeker de moeite van een bezoek waard is. Hij is alleszins erg blij dat zijn vrouw en jongste dochter zich nu iets dichterbij bevinden, want dat op en af reizen naar Nieuw-Zeeland was echt geen pretje. Gelukkig dat die periode nu achter de rug is. Al verwacht ik dat hij nog heel wat zal reizen met een zoon die momenteel studeert in Nieuw-Zeeland en een dochter in Hawaï.
En hij had zelfs een cadeautje voor mij meegebracht: een fles chacha, de Georgische versie van grappa. Heel benieuwd hoe dat zal smaken! Hopelijk even lekker als de heerlijke wafels van Bar Leuv. Op de terugweg naar mijn appartement ging ik nog even langs Bittersweet voor een gratis softijsje. De perfecte lunchpauze om er daarna weer met volle moed te kunnen invliegen!
De afspraak om met onze vrienden wijnliefhebbers samen de nieuwste Leuvense hotspot Furbetto uit te proberen, stond al een tijdje in de agenda, maar door een communicatiefoutje, had mijn vriend pas deze avond zijn terugvlucht uit Genève gepland. Gelukkig lukte het hem nog de vlucht te herboeken naar ‘s ochtends, mits bij te betalen, uiteraard. Ik was erg benieuwd om na te gaan of Furbetto de hype waard was.
En laat ik op dat vlak maar meteen met de deur in huis vallen: naar mijn bescheiden mening is Furbetto lichtelijk overrated. Zeker, het eten is lekker, maar we moesten op sommige gerechten toch wel heel lang wachten en bij de wijn liep het zelfs twee keer mis. We startten de avond met een glaasje rosato natuurwijn uit Sicilië. Bij het uitschenken kreeg ik het laatste van de fles die nog open was. Het viel mij meteen op dat de schuimwijn in mijn glas een pak minder sprankelend was dan bij mijn tafelgenoten voor wie de sommelier een nieuwe fles had open gedaan. Ik proefde van de behoorlijk zure wijn en jawel, amper een bubbel te bespeuren. In feite iets dat de sommelier al bij het uitschenken zelf had kan opmerken. Uiteraard ben ik een nieuw glas gaan vragen en kreeg ik dat zonder problemen. Maar eerlijk: eigenlijk was dit geen lekkere schuimwijn. Onze wijnkenner liet zich meteen ontvallen dat zijn vooroordeel over natuurwijn bij deze nog maar eens bevestigd werd. Bij het eten zelf bestelden we een flesje Nebbiolo uit Piemonte. Deze wijn was een pak beter, al slaagde de verstrooide sommelier erin de door ons bestelde fles na het uitschenken van de glazen terug mee te nemen in plaats van deze aan onze tafel achter te laten. Dus kon ik hem achterna lopen om de fles terug te vragen.
De porties waren ook aan de kleine kant en eigenlijk vrij duur voor wat we kregen. Ik denk dat je voor hetzelfde geld elders in Leuven beter kan eten…
Focaccia, prinsessenboontjes, puttanesca, cacio ricotta en rundstartaar met ansjovis:
Rundstartaar met ansjovis:
Prinsessenboontjes, puttanesca, cacio ricotta:
Asperges, gribiche, eigeel:
Pici, ragù duroc de Rigel en cacio e pepe:
Nebbiolo uit Piemonte:
Gebakken patatjes met harissa mayonaise:
Toast kokkels, venkel soffritto, pancetta:
Normaal stond er een werklunch op het programma met een collega, maar die moest onverwacht afzeggen. Aangezien mijn vriend en ik deze vrijdag allebei thuis werkten op ons appartementje in Leuven, was het niet moeilijk om een nieuwe lunchgezel te vinden. Toevallig had mijn vriend nog een cadeaubon van de stad Leuven liggen die hij voor zijn verjaardag gekregen had en vonden we in het (eerlijk gezegd nogal beperkte) lijstje van restaurants die deze bon aanvaarden De Klimop terug. Het was lang geleden dat ik nog eens iets was gaan eten bij De Klimop, dus ik was benieuwd. Gelukkig stelde het eten alles behalve teleur. Met asperges en goeie risotto kan je mij altijd een plezier doen, natuurlijk, en de porties waren werkelijk zeer riant. Een fijne herontdekking.
Appetizer:
Thaise asperges met gerookte eendenfilet:
Risotto met asperges en duif:
En zo kwam het dat ik deze vrijdagmiddag een business lunch had met mijn eigen vriend.
Deze namiddag woonde ik een symposium over religieus erfgoed bij in de fantastische Abdij van Park. Altijd een plezier om op deze wonderlijke plek te zijn. En dat plezier wordt alleen maar groter als je daarnaast ook nog iets kan bijleren in de fantastisch mooie refter van de abdij met het schitterende stucwerk van Jan Christian Hansche. De receptie na de verschillende keynotes stelde niet zoveel voor, maar de zon scheen en het was heerlijk toeven op het bordes van het abtsgebouw. En alhoewel de verleiding groot was om gewoon te blijven babbelen in de zon met een glas in de hand, maakte ik toch van de gelegenheid gebruik om de preview van de nagelnieuwe tentoonstelling ‘In beeld geboren’ mee te pikken.
Een dikke aanrader, deze tentoonstelling die terugkijkt op het ontstaan van de christelijke beeldcultuur, want het afbeelden van het goddelijke is ook in het christelijke geloof niet altijd even voor de hand liggend geweest. In de 8ste en 9de eeuw ontstond er zelfs een hevige beeldenstrijd in het Byzantijnse rijk rond de kwestie of Christus al dan niet mocht afgebeeld worden. Wie al eens een kerk van binnen heeft gezien, weet wie de strijd gewonnen heeft. 😉 (For the record: de iconodulen of beeldenvereerders.)
De tentoonstelling toont heel mooi hoe afbeeldingen van Christus weer andere afbeeldingen inspireren en legt ook linken met die twee andere grote godsdiensten: het jodendom en de islam, die heel anders omgaan met het afbeelden van het goddelijke. Je kan in deze tentoonstelling trouwens ook de oudste bekende kopie van de door brand beschadigde lijkwade van Turijn uit 1516 bewonderen. Erg boeiend. Gaat dat vooral zien, zou ik zeggen! Lees zeker ook deze mooie recensie.
Gisterenavond hadden we nog eens vrienden over de vloer, want hoe leuk ik het ook vind om samen op restaurant te gaan, het is dubbel zo leuk om in de comfort van je eigen woonst met je eigen zelfgekozen champagne en wijn je gasten in de watten te kunnen leggen. Toegegeven, met wat hulp van onze favoriete traiteur Convento Food. Een keukenprinses zal ik wel nooit worden. 😉 En als kers op de taart werden er gruwelijke oorlogen uitgevochten boven het RISK-bord. Al moet ik deemoedig erkennen dat de geluksgoden deze avond niet aan mijn kant stonden.
Mijn vriend en ik hadden geen plannen gemaakt voor dit weekend, omdat we graag wat wilden uitrusten na onze toch wel vermoeiende Berlijntrip. Maar hey, onze kameraad en whiskyliefhebber verjaardag zaterdag en bleek geen plannen te hebben. Ja, dan halen wij natuurlijk de champagne en de whiskyflessen boven! In combinatie met take-away sushi hét recept voor een klein, maar fijn feestje. Zelfs zijn eigenzinnige dochters vonden de tijd om te komen meevieren. Dé kers op de taart was het feit dat ik erin slaagde eindelijk nog eens een klinkende RISK-overwinning binnen te halen door de oranje legers vakkundig van de wereldkaart te vegen (dat mijn vriend het tweede spel won, laten we hier even buiten beschouwing).
Spontane feestjes zijn de beste!