De keuken en de leefruimte zien eruit als rampgebied, ik heb met moeite vierenhalf uur geslapen en ik denk dat we met meer drank geëindigd zijn dan de hoeveelheid waarmee we begonnen zijn, maar het was de moeite. We kunnen concluderen dat ons appartementje zo’n 55 mensen kan slikken, zonder echt té vol aan te voelen.
Op naar het volgende!
Het is hier in tijden niet meer zo proper geweest…
Straks feestje op ons appartement. Doordat ik iets te enthousiast geweest ben bij het uitnodigen, komt er behoorlijk veel volk. Meer nog, er zal nog nooit zoveel volk tegelijkertijd in ons appartement aanwezig geweest zijn. Maar geen nood, we gooien de terrasdeuren open en dan maar hopen dat de buren niet komen klagen. 😉
Het stond al een tijdje in mijn agenda: de eerste vrijdagavond van juli zouden mijn vriend en ik iets gaan eten met mijn broertje en zijn vriendin, om daarna nog een beetje Beleuvenissen mee te pikken. Het zou een bijzondere avond worden, want zowel mijn potentieel toekomstig schoonzusje (mijn broer staat even weigerachtig ten opzicht van het huwelijk als ikzelf) als ik zouden dan onze uitslag hebben. Door een gebrekkige communicatie van de faculteit rechten (waarover later meer) zat ik echter nog een beetje in spanning.
Potentieel schoonzusje B had haar punten al wel en was met glans (en waarschijnlijk een graad, vandaag is haar proclamatie) geslaagd. Dus bestelden we prompt een fles cava in restaurant De 3 Tonghen om dit te vieren. Het bepalen van een diploma moet met bubbels gevierd worden, nietwaar? Ik was superblij voor haar. Ze heeft dit jaar ontzettend hard gewerkt aan haar thesis en haar stage. Oververdiend dat ze loon naar werken krijgt. Ze was zelf natuurlijk behoorlijk in de wolken met het afronden van haar studies en ik twijfel er niet aan dat ze een fantastische pedagoge zal zijn.
Na het eten (tapas als voorgerecht, zarzuela voor mij, paëlla voor broer en vriendin en gemengde grillade voor mijn vriend) was het tijd om ons cadeautje te overhandigen. Mijn broer en ik hadden afgesproken dat we een Bongo ballonvaart cadeau zouden geven. Als een diploma behalen nog geen goede reden is om van de grond te gaan, dan weet ik het ook niet meer. 😉
Vervolgens trokken we ter afronding van de avond richting Oude Markt, waar we er met veel geluk in slaagden nog een vrij tafeltje voor vier op een terrasje te vinden. Bart Peeters was net bezig aan de laatste nummers van zijn optreden en de ganse Oude Markt ging uit de bol. Ik moet zeggen dat ik geen fan van Bart Peeters ben, maar het publiek bespelen kan hij als geen ander. Toen de vermoeidheid toesloeg, werd het tijd om huiswaarts te trekken. Een fijne avond.
Het is gelukt! De bak Carlsberg is leeggeraakt. Met dank aan dappere drinkers Goya, Karel, Bart, West-Vlaamse Greet (die níet in Brugge woont), samenwonende meisjes Kato en Kathleen, Steven, Antoon en Dirk. Voor de niet-liefhebbers van Carlsberg waren er meer dan genoeg alternatieven voorhanden. Al moet ik toch eens op zoek naar een manier om sneller ijs te crushen.
De gespreksonderwerpen waren divers (ochtendseks, middagseks en avondseks, tattoos, piercings en ratten) en er werd heel wat afgelachen. Ik ben nu toch wel een beetje nieuwsgierig naar de effecten die zo’n tongpiercing kan veroorzaken. 😉 Laat op de avond kregen we nog bezoek van special guests Jeronimo the Great en filmkenner de fILLE en gooiden we er als afsluiter een filmkwisje tegenaan. Ik heb helaas de mixtape niet gewonnen, volgende keer beter!
Bij deze wil ik ook benadrukken dat enige geruchten die u omtrent mijn persoon zou oppikken op andere blogs geheel en al op onwaarheden gestoeld zijn.
Zo oud is mijn bomma vandaag geworden. Een respectabele leeftijd. We vierden het gisterenavond in intieme kring met al haar kinderen en kleinkinderen. Een klein mirakel dat het gelukt was iedereen bijeen te krijgen, want het is niet evident mijn vier neefjes (de kleinste is een meter vijfentachtig of zo) allemaal op dezelfde dag vrij te vinden.
Mijn bomma wist het merendeel van de tijd niet goed wie al dat jong volk was, maar ik denk dat ze er toch van genoten heeft. Iedereen krijgt graag cadeautjes, nietwaar? Elk cadeautje heeft ze met de grootste zorg uitgepakt, erop lettend om toch zeker maar niet de verpakking te scheuren, die naderhand natuurlijk gewoon bij het oud papier belandt. Mijn broer had me een aantal goeie tips voor cadeautjes gegeven, want bloemen en planten heeft ze al meer dan genoeg en ik wist niet goed wat ze nog kon gebruiken had.
Het was een gezellige avond. We smulden van de gourmet en luisterden naar de reisverhalen van neefje X, die al de halve wereld heeft afgereisd. Hij was net terug uit India en nog herstellend van de typische toeristenziekte. Al viel dat niet te zien aan de hoeveelheid voedsel die hij tot zich nam. Hij was vorig jaar in Australië geweest, dus kon hij ons wat tips geven voor onze komende reis. Als dessert genoten we van ijs uit Averbode en toen kon ik echt geen pap meer zeggen.
Jaja, alweer een koppel in onze vriendenkring dat elkaar eeuwige trouw beloofd heeft. Noem mij een cynicus, maar soms vraag ik mij af wanneer de statistieken al deze trouwers zullen inhalen. Maar goed, aan de trouwers om de statistieken ongelijk te bewijzen. 😉
Het was een beetje een alternatief feest. De bruid en bruidegom hadden niet voor een klassiek avondfeest (je kent dat wel: veel eten, dessertenbuffet, openingsdans) gekozen, maar een uitgebreide receptie op één van de mooiste locaties waar ik ooit gefeest heb: het Zuiderterras. We smulden van werkelijk uitstekende hapjes (sushi, tartaar van zalm, overheerlijke scampi,…) terwijl we genoten van een verbluffend uitzicht over Antwerpen en de Schelde. Het was aangenaam warm, de zon scheen en sommige schouders van de dames begonnen een beetje rood te zien. Niet de mijne, want ik heb mijn momenten in de zon verstandig afgewisseld met schaduw.
Ik had heel leuke gesprekken met het Syrische meisje dat ik vorige week heb leren kennen en haar Hollandse prins op het witte paard, met de getuige van de bruid, met een heuse Japanse (plots kon ik me geen enkel Japans woordje meer voor de geest halen) en onze gemeenschappelijke vrienden. Ik voelde mij heel relax en de gesprekken liepen supervlotjes. En aangezien ik bob zou spelen, lag dat niet aan de drank. 😉
Na de receptie namen we afscheid van de kersverse bruid en bruidegom. Ze vertrokken voor een intiem dineetje met de familie en daarna een nachtje Hilton. We waren net onderweg naar onze wagen, toen mijn vriend zei: kijk eens wie daar lopen. Ik keek en wie zagen we daar? (Suspens, suspens.) De ouders van mijn vriend, zijn zus en haar vriendje. Een ongelooflijk toeval dat ze net vandaag met z’n vieren in Antwerpen waren. De ouders van mijn vriendje gingen iets eten bij zijn zus en haar vriend en hadden een kleine omweg gemaakt langs het Zuiderterras. Mijn vriend en ik hebben onszelf dan maar een beetje uitgenodigd. Gelukkig was er genoeg lasagne voor zes personen. 😉
Een fijne dag. Ik heb ervan genoten.
Jaja, die Carlsberg is nog altijd niet op. Daar gaan we iets aan doen op dinsdag 1 juli. Hetzelfde concept als de vorige keer: stuur mij een mailtje als je erbij wil zijn.
Dit weekend heb ik mij weer eens verbaasd over hoe klein de wereld is.
Het begon vrijdagochtend op het perron in Leuven. Ik liep business partner L (zoals dat zo mooi heet) tegen het lijf die dezelfde richting als ik uit moest. We waren gezellig aan het keuvelen op het perron, toen L iemand begroette. De jongen in kwestie bleef even staan voor een praatje en al gauw bleek dat we elkaar emailsgewijs kenden. De eerste keer dat ik hem in levenden lijve zag. Ik had hem trouwens totaal niet herkend. In ‘t echt ziet hij er helemaal anders uit dan op zijn profielfoto. 😉
Zaterdag op het trouwfeest bleek dat één van de vriendinnen van de bruid net als ik bevriend was met de mama van Ella. De vriendin van de bruid had dit Facebook-gewijs ontdekt. De dag voor het feest was ik erachter gekomen dat een collega met wie ik nauw samenwerk, naar hetzelfde trouwfeest moest. Ze had blijkbaar nog bij de bruid op kot gezeten. We waren er ons geen van beiden van bewust dat we de bruid als gemeenschappelijke vriendin hadden.
Zondag moesten mijn vriend en ik naar een babyborrel. We waren nog een beetje groggy van het trouwfeest en niet in ons meest sociale doen. We hebben nog even bij mijn ex-collega’s gestaan, maar het gesprek viel al gauw stil. We lieten het niet aan ons hart komen en genoten van een overaanbod aan oesters, broodjes, koude schotels, chocomousse en Limburgse vlaaien dat ons in zaal Dennenhof geserveerd werd. En ja, daar rolde zowaar een andere business partner binnen. Blijkt dat hij nauw bevriend was met de mama en papa van de feestende baby in kwestie.
Jaja, six degrees of separation, ik kom er elke dag mee in aanraking.
Gisteren is alweer een vriendin van ons in het huwelijksbootje gestapt. Ze vormt nu samen met haar knappe echtgenoot een nieuw samengesteld gezin. Mijn vriend en ik waren er echt van onder de indruk hoe braaf en hoe lief de kindjes waren. Want zeg nu zelf, het is niet altijd gemakkelijk om aanvaard te worden door de kindjes van je nieuwe echtgenoot, zeker niet als die kindjes nog heel jong zijn. De twee kindjes werden echt bij het feest betrokken en ik denk dat ze ervan genoten hebben.
Na de misviering (en een kleine tussenstop op ons appartement omdat ik me nog moest omkleden, ik had geen zin om te verkleumen in de kerk), trokken we richting feestzaal. Onderweg kregen mijn vriend en ik een soort déjà vu. Dat gevoel werd gevolgd door een aha-erlebnis. Enkele jaren geleden hadden we in hetzelfde kasteel tot in de vroege uurtjes gefeest op het trouwfeest van goeie vriendin M. En meteen wist ik dat we ons over de kwaliteit van het eten alvast geen zorgen moesten maken.
We hadden bovendien erg veel geluk met de mensen aan onze tafel. We kenden niet zoveel volk op het feest, maar gelukkig bleken onze disgenoten supersympathieke mensen te zijn. Het klikte geweldig goed en het gesprek viel geen moment stil. Het eten was om duimen en vingers af te likken, zo lekker. Ik denk dat ik nog een paar nachten kan dromen van al de lekkernijen die uitgestald stonden bij het dessertbuffet. Zalig! Ik heb gedanst, ik heb gelachen, ik heb gebabbeld, ik heb fijne nieuwe mensen leren kennen. En voordat we er erg in hadden, was het tijd om naar huis te gaan.
Ik wens D&D nog veel geluk samen. Hun huwelijk heeft alvast een schitterende start genomen.