feest

Dr T!

Sinds gisterenavond is mijn vriendenkring alweer een doctor rijker. T gaf een boeiende en vlotte uiteenzetting over het werk dat hij de voorbije zes jaar verzet heeft: 3D-reconstructie van dynamische beelden aan de hand van multi-camera opnames. Een hele mondvol. Ondanks het niet zo eenvoudige onderwerp slaagde hij erin zijn onderzoek op een begrijpelijke manier uiteen te zetten door gebruik te maken van heldere grafische voorstellingen. Toegegeven het onderwerp leent zich daar bijzonder goed toe. 😉

Traditiegetrouw wordt het behalen van een doctoraatstitel gevierd met een receptie achteraf. De vriendin verloofde van T had al de hapjes zelf gemaakt. Indrukwekkend en een pak goedkoper dan catering inhuren. Vrienden en vriendinnen droegen de hapjes en de drank rond en zorgden ervoor dat iedereen aan zijn trekken kwam. Ik had me strategisch opgesteld bij de rauwe bloemkool. Al een geluk dat er nog nooit iemand aan een overdosis rauwe bloemkool gestorven is. 😉

Na té veel bloemkool zakten we met een iets beperktere groep af naar het Chesscafé voor een feestelijk avondmaal. Het duurde even voordat de kersverse doctor arriveerde, blijkbaar was door een communicatiefoutje zijn vriendin verloofde achtergebleven op de plaats van de receptie (zonder gsm), terwijl hij al met de wagen vertrokken was. Gelukkig vond ze een goeie ziel van de bewaking in het bijna uitgestorven gebouw bereid om haar uit de nood te helpen en de verstrooide professor terug te laten keren. Hilarisch. :-)

Ik moet vaker naar doctoraatsfeestjes gaan, want ik zat met zeer boeiende mensen aan tafel: een jonge ondernemer wiens bedrijf opereerde in een nichemarkt, een jonge vrouwelijke professor (zo zijn er veel te weinig), een sinoloog die nu als consultant werkte, een muzikante en natuurlijk mijn eigenste vriendje en de doctor en zijn vriendin verloofde. Bijzonder boeiende gesprekken gehad over de zin en onzin van het Europese streven om de meest competitieve kennismaatschappij tet wereld te worden, de crisis, banken, het loskoppelen van kennis en productie, imec en nog veel meer. Al een geluk dat ik na de receptie braaf op watertjes overgeschakeld was. 😉

Paasbarbecue

Pasen vieren we al enkele jaren traditiegetrouw bij vrienden in Limburg. Dit jaar was het een Pasen in mineur, omdat de man in het gezin er niet bij was. Toch heb ik ervan genoten: op het gemak de barbecue aansteken, spelen met de kindjes op de reuzetrampoline, puzzelen, schaken en buiten eten met een glaasje wijn in de hand.

Veel serieuze gesprekken gevoerd met de gastvrouw. Opnieuw maakte ik me de bedenking dat een ogenschijnlijk gelukkig uiterlijk veel miserie kan verbergen. Al die mensen die je dagelijks op straat, op de trein, in de winkel, op je werk,… tegenkomt, welke zorgen en verdriet verbergen zij achter hun glimlach? Misschien vang je even een glimp op van wat er zich binnenin afspeelt. Maar weten zal je het nooit.

Flitsend

Nagenieten van een gezellig etentje in goed gezelschap. Een goed glas wijn in de hand. Met de lamellen volledig geopend, keken we naar de donkere nacht en genoten we van het lichtspel van moeder natuur. Een hemel die om de paar seconden opgelicht werd door zich snel vertakkende bliksemschichten. Ontzagwekkend.

Plaats voor een dessert was er niet meer, maar een glaasje wodka kan er altijd wel in. Toen de druppels niet meer vielen, stapten we naar de Oude Markt waar we verwacht werden op een feestje. We dronken mojito’s in bekend en minder bekend gezelschap. En gingen met een tevreden gevoel naar huis.

Een flitsende avond, voorwaar.

For the record: We aten pikante soep met kip en paddenstoelen en mijn favoriete ovenschotel met kabeljauw en gamba’s.

Merendree

Nog niet zo lang geleden wist ik niet eens dat dit gehucht bestond. Maar dat heeft ons niet tegengehouden om er vannacht een fantastisch feestje te bouwen! Bedankt Joke en Vincent, jullie zijn een prachtig paar. Geniet van jullie huwelijksreis naar Mexico!

PS: De situatie met de oudere heer die mij herhaaldelijk kwam verzekeren dat ik “toch zo’n mooie vrouw was”, was eerst charmant, daarna een beetje genant.

Blogmeet Leuven 2009

Het regent tegenwoordig blogbijeenkomsten allerhande, maar deze klassieker mag zeker niet op jullie palmares ontbreken. Voor het derde jaar op rij hebben Bruno, Dries, Goya, Karel en ikzelf de handen in mekaar geslagen om het Vlaamse blogwereldje een fijne avond te bezorgen. Dit keer kozen we voor een supersimpel concept: iedereen is van harte welkom om op vrijdag 1 mei te toasten op het verlengde weekend in de Esperança op de Oude Markt in Leuven. Geen gedoe met overschrijvingen en zo. Iedereen betaalt voor zijn eigen consumpties. Waar wachten jullie nog op? Surf als de bliksem naar blogmeet.be en schrijf je in!

Trouwpartij – the day after

Dit weekend stond volledig in het teken van het huwelijk van de zus van mijn vriend. Verliefd,  huis gekocht, verloofd, zwanger en getrouwd en dat allemaal in minder dan één jaar tijd, er zullen er niet veel zijn die het haar nadoen. En ze is er zelfs in geslaagd een hele toffe gast aan de haak geslagen te hebben. Het zusje van mijn vriend heeft niet altijd veel geluk in de liefde gehad, maar ik denk dat ze deze keer de jackpot gewonnen heeft.

Op voorhand had ik een beetje schrik voor het weer. Gelukkig bleef het gisteren droog. Het was frisjes, maar doenbaar. Mijn zware verkoudheid speelde me nog parten, maar het snot liep niet meer continu uit mijn neus en mijn stem was ook aan de beterhand. Het voorlezen in de mis ging vlotjes, al had ik bij het verlaten van het spreekgestoelte even een Marilyn Monroe-moment. Wie zet er nu ook een verwarmingsrooster vlak achter het spreekgestoelte! Enfin, er heb toch een glimlach op de gezichten van de aanwezigen kunnen toveren. 😉

‘s Avonds mochten de gasten van de eretafel in eetzaal De Vlier kennismaken met een gloednieuw concept: peronta, iets met draaiende pruttelpottekes op een vuurtje. Leuk én lekker, alleen was het veel te veel. Onverwacht bleek er bij dit concept ook nog een bijzonder calorierijk dessert te horen, waardoor ik echt geen plekje meer overhad om te proeven van het prachtige dessertenbuffet tijdens het avondfeest. Ter compensatie heb ik er dan maar heel veel foto’s van genomen. (Zo’n 650 in totaal, niet enkel van het dessertenbuffet, natuurlijk.)

Na een kleine ik-ben-moe-en-ik-heb-zeer-aan-mijn-voeten-dip en een welgekomen schoenenwissel stegen mijn energielevels weer en moest de dansvloer eraan geloven. Waarschuwing: te veel headbanging veroorzaakt spierpijn de dag nadien.

Mijn vriend en ik sloten het feest af (trouwfeesten duren tegenwoordig zelden langer dan half vier ‘s nachts) en pikten nog enkele decoratieve ballonnen mee om ons appartementje op te fleuren. Gelukkig mochten we blijven slapen bij de schoonfamilie, want geen van beiden had nog zin om het hele eind naar Leuven terug te rijden.

Blooper van de dag: de bruidegom vergat tijdens de fotoshoot de sleutels van de bruidsmobiel in de wagen. Gelukkig bleken de opgetrommelde professionals niet veel problemen te hebben om het slot zonder sleutel te openen. Tijdens het wachten op hulp dook het bruidskoppel samen met de fotograaf een donkere kroeg in om aldaar op kosten van de fotograaf (geld ook in de wagen) iets te drinken. Ik kon alvast smakelijk lachen met het verhaal. De bruidegom op het moment zelf, iets minder.

Moet er nog sangria zijn?

Mijn vriend en ik zijn gisteren samen met 18 litere sangria en drie potten vol met fruit richting midwinterblogbecue getrokken. Veel en veel te veel natuurlijk, want we zijn met 9 liter en één nog voor driekwart volle pot fruit weer naar huis getrokken. Dat zal hier de komende week elke avond een vrolijke boel worden. 😉

Het was trouwens een uitermate geslaagde edite, veel schoon volk, veel vuur (jay, vuur), veel vlees, veel desserts en veel ambiance. Her en der duiken al verslagjes op van andere aanwezigen en ik kan me alleen maar aansluiten bij hun loftuigingen. Het was plezant. Het was gezellig. Het smaakte naar meer. Een beetje chaotisch, zo nu en dan, maar dat hoort bij de charme van zo’n event.

Ik heb (what’s new) met veel leuke en interessante mensen gesproken en zag voor het eerst Leuvense blogster Flora Fleempaard in levenden lijve. Een charmante dame, die haar blogbecuevuurdoop met glans doorstaan heeft. Met Anne en Elise heb ik nog even over couchsurfing gepraat. Een fenomeen dat mij een erg leuke manier lijkt om interessante mensen te leren kennen. Al vrees ik dat voor mij de stap te groot is om bij wildvreemden te gaan logeren.

Drie standup comedians probeerden ons aan het lachen te brengen, al slaagde alleen Seppe daar werkelijk in. Hij had wel het geluk een fantastische sparringpartner gevonden te hebben in het zoontje van Christophe. Zo jong en al zo’n gevoel voor komische timing, die jongen daar gaan we nog van horen. En ja, wat doet een mens zoal als je met vier bent en maar één touw hebt? BBBart liet ons in het ongewisse. Maar wie weet verschijnt binnenkort wel ergens het antwoord online…

Nadat het merendeel van het volk huiswaarts was getrokken, werden de gesprekken rond het vuur iets pikanter. Zo hadden sommige aanwezigen wel héél interessante dingen te vertellen over stoute dingen die men in een auto kan doen. 😉

Danku Antoon voor de organisatie! Ik kijk al uit naar de volgende editie.