Ladies who lunch at Spago

Jawel, onze traditie ontstaan als gevolg van een nachtelijke terugrit door de gietende regen van de Ultimas in Brugge naar Leuven houdt nog steeds stand. Het werd meteen een herkansing voor Spago, want de vorige keer moest onze vriendin afhaken wegens ziekte.

Ik moet zeggen dat ik een betere keuze maakte dan de vorige keer. Mijn fazzoletti tartufo con funghi was echt heel lekker en ondanks de kaas niet te zwaar. En ook de cannelloni di ricotta e spinaci die mijn vriendin bestelde zag er heerlijk uit. En ja, stiekem dronken we daar een glaasje prosecco bij. Het einde van het jaar is in het zicht, he!

Business lunch bij Wolf

Deze middag had ik een business lunch ingepland om met een collega te praten over een moeilijke kwestie. Omdat we allebei erg weinig tijd hadden, stelde ik voor om iets te gaan eten bij Wolf. Dat gaat daar altijd vlot en het eten is er lekker.

En alhoewel het zeker een aangename lunch was en we een open gesprek hadden met respect voor elkaars standpunt, zijn we er niet in geslaagd om de lunch te beëindigen met een gezamenlijk gedragen oplossing voor de moeilijke kwestie.

Ik voelde mij echt als een mislukte onderhandelaar: al mijn beste argumenten op tafel gelegd en toch de tegenpartij niet over de streep kunnen trekken. Al een geluk dat de schotel met pulled lamb van My Tannour lekker was.

Volgend jaar doe ik een nieuwe poging.

Successen vieren bij Victor Bozar

Omdat hard werken beloond mag worden, nodigden we deze maandagmiddag alle collega’s uit die dit jaar meewerkten aan één van onze grootste projecten. Met vereende krachten slaagden we erin een prachtig resultaat neer te zetten en dat verdient een feestje! Work hard, play hard!

En yep, we kwamen alweer in het Victor Bozar café terecht, al zat ik er dit keer voor niets tussen. De collega’s kozen dit restaurant helemaal op eigen houtje uit. En ja, het eten was naar goede gewoonte voortreffelijk, met bonuspunten voor de heerlijk klassieke mini dame blanche waarvoor ik nog nét een gaatje kon vinden.

Fantastisch lekkere garnaalkroketjes:

Tataki van tonijn;

Mini dame blanche:

(un)Holy Light

Net als vorig jaar wandelden we samen met onze kameraad en zijn twee dochters langs de lichtinstallaties van (un)Holy Light. Het viel ons meteen op dat er een pak minder volk was dan vorig jaar, toen dit event in volle coronacrisis plaatsvond en iedereen snakte naar wat afleiding. En eerlijk, de lichtinstallaties spraken me dit jaar niet echt aan. Ik snap dat de curator voor subtiele installaties koos, maar ik hou wel van een klein beetje spektakel, zo nu en dan. Enkel de installatie in de Sint-Michielskerk wist me te betoveren. Oprecht spijtig dat ik met zo weinig werken een klik voelde. Hopelijk volgend jaar beter!

Een overzichtje van de werken die we op ons pad tegen kwamen:

From the earth to the intangible – A.I.L.O. – Sint-Jacobskerk:

Crochet – Mariska De Groot – Romaanse Poort:

Reflecting Holons – Michiel Martens & Jetske Visser – Sint-Michielskerk:

Rainbow – Nazanin Fakoor – Kadoc:

Voordat we op zoek gingen naar het laatste werk op het parcours, maakten we een kleine omweg langs de kerstmarkt voor een reuzepannenkoek met chocolade. Heerlijk, maar niet gemakkelijk om binnen te werken zonder smossen. 😉

Rocking Modules – Gijs Coenen & Sookie Brarou – M Leuven:

Korean barbecue en een bezoek aan de kerstmarkt

Zaterdag hadden we afgesproken met onze vrienden uit Kampenhout. Onze vriendin uit Trinidad wilde heel graag een keertje Korean barbecue doen en daarom had ik voorgesteld om met z’n vieren bij Oh, my kimchi! te gaan eten. Om al wat in de kerstsfeer te komen, maakten we een kleine wandeling door het Groot Begijnhof dat feestelijk versierd was met kaarslicht. Al moet ik toegeven dat deze editie mij wat tegenviel. Te veel volk op sommige plekken, waardoor er opstroppingen ontstonden en gewoon niet genoeg kaarsjes om echt een feëeriek effect te creëren. Ik had de indruk dat onze vrienden er ook niet veel aan vonden.

Gelukkig was het diner bij Oh, my kimchi! wel een schot in de roos. Onze kameraad ontpopte zich tot een ware chefkok aan onze tafel en we genoten samen van het heerlijke vlees, terwijl we babbelden over de dingen des levens.

Na het diner wandelden we samen over de kerstmarkt, kwestie van de avond sfeervol af te sluiten. Al wilde onze vriendin het liefst van al zo snel mogelijk naar huis om in de auto nog het laatste stuk van de WK-match tussen Engeland en Frankrijk mee te pikken. Duidelijk gebeten door de sport sinds ze sportpsychologe is van een voetbalclub. 😉

Een avondje wijn proeven

Deze vrijdagavond hadden we onze favoriete wijnkenner en zijn vriendin te gast om samen te proeven van de wijntjes die we onlangs bij Ad Bibendum kochten. We kopen altijd een paar flessen ‘betere’ wijn om samen te proeven. Voor de gelegenheid haalden we uit onze koelkast ook een wijntje van Maria Cristina, dat we kochten bij Dumon.

De drie wijnen die we proefden waren zo verschillend dat het moeilijk was om een favoriet aan te duiden, maar wat ik wel kan zeggen is dat we de wijnen in de foute volgorde hebben geproefd. De Portugese wijn van Maria Cristina had het meeste body en was dus een waardige afsluiter geweest. De prijs voor het mooiste etiket was daarentegen heel gemakkelijk toe te kennen: de Grüner Veltliner dulde op dat vlak geen concurrentie.

Naar goede gewoonte werd het een heel gezellige avond met diepgaande gesprekken over zowel de lokale, de nationale als de internationale politiek. Fijn om op een beleefde manier met elkaar van mening te verschillen en zo een discussie te kunnen voeren die voor iedereen verrijkend was. Op naar de volgende drink, wat mij betreft!

Een dankjeweldrink

Het einde van het jaar nadert en daarmee ook het einde van een stevig traject bestaande uit een aantal deelprojecten dat een aantal collega’s en mezelf twee jaar lang bloed, zweet en tranen gekost heeft. En jawel, het is nog steeds erg druk en de laatste loodjes lijken dit jaar nóg zwaarder te wegen dan andere jaren, maar hey, successen vieren is belangrijk en deze namiddag maakten we daar graag tijd voor. We nodigden alle betrokken collega’s uit (sommigen kende ik zelfs niet eens!) om te genieten van wat lekkere hapjes en drankjes. De grote baas gaf een mooie speech waarin hij iedereen in de bloemetjes zette en we klonken samen op de laatste weken van het jaar 2022.

Benieuwd wat 2023 voor ons in petto zal hebben! Voor mij mag het alvast nét dat tikkeltje kalmer worden.

Business Dinner bij Victor Bozar Café

Het lijkt erop dat er zich dit jaar een nek-aan-nek race aftekent tussen Victor Bozar Café en Frank. voor de prijs van meest door mij bezochte Brusselse eetplek in 2022. Al was het voor mij de eerste keer dan ik ging dineren in plaats van lunchen bij Victor. Spoiler alert: het is er ‘s avonds even lekker als overdag.

Ik koos voor de hindefilet met gratin van bintjes en pompoen, peer, groene boontjes en Grand Veneur saus. Een gerecht dan mijn wildliefhebbershart wat sneller deed kloppen. En ja, omdat het kon, bestelde ik me een chocomousse als dessert. Al bleek die iets groter en zwaarder te zijn dan ik verwacht had. Volgende keer ga ik het toch maar op een theetje houden, zoals de twee slimme dames in mijn gezelschap.

Een goed gevulde Sinterklaasdag

Om de één of andere reden lijken alle events dit jaar zich te concentreren in de laatste twee maanden van het jaar, traditioneel ook de drukste maanden op ons werk. Dus spoorde ik net als twee weken geleden naar Antwerpen met een trein die vertraging had om een studiedag aan de UA over de Commons bij te wonen, georganiseerd door collega’s van een andere afdeling. Spijtig genoeg kon ik maar een halve dag blijven, want in de namiddag werd ik verwacht in Brussel voor een belangrijk netwerkevent dat één van mijn eigen teams mee organiseerde. Serieus, qua afstemming kan dat beter, collega’s!

Ik denk niet dat ik al volledig mee ben met alle mogelijkheden die de Commons bieden, maar het idee lijkt me wel potentieel te hebben.

Ik bleef tot aan de middagpauze in Antwerpen en slaagde er zowaar in twee veggie broodjes mee te grissen van het buffet, dat er bijzonder heerlijk uit zag. Spijtig dat ik niet kon blijven hangen voor de lunch. Onderweg naar het station van Antwerpen-Centraal kreeg ik gezelschap van iemand met wie mijn collega’s nauw samenwerken en zo kwam ik op de terugrit naar Brussel allerlei interessante zaken te weten.

In Brussel-Noord aangekomen haastte ik mij naar de KVS alwaar ik net op tijd was voor de keynote speech. Een boeiende Duitse dame gaf ons wat meer inzicht in het functioneren van de huidige audiovisuele sector die voor stevige uitdagingen staat, met streamingplatformen als Netflix die voor disruptie zorgen.

Het eerste panelgesprek focuste op de samenwerking met de streamingplatformen en gaf wat meer inzicht in de voor- en nadelen hiervan voor contentmakers. Het tweede panelgesprek probeerde ambities voor de komende tien jaar te formuleren, maar slaagde daar moeilijk in. Het was vooral een pleidooi om meer geld naar de sector te laten vloeien, zonder dat er vernieuwende inzichten geformuleerd werden. Heel vreemd ook dat niemand zocht naar bijvoorbeeld synergiën met de gamesector, terwijl die er zeker zijn en er een gameproducent in het panel zat.

Na het slotwoord van onze grote baas babbelde ik nog wat na met mijn collega’s op de receptie. Doordat ik de ganse dag niets gedronken had, was ik zo uitgedroogd dat ik eerste drie grote glazen water naar binnen moest kappen, alvorens ik mij aan een glaasje schuimwijn durfde wagen. Mijn lieve collega had trouwens haar fotoboek uit Malta meegenomen, zodat mijn vriend en ik wat inspiratie kunnen opdoen. Ik ben alvast benieuwd!

Culinair thuiskomen bij Dumon

In een opwelling van stoerdoenerij besloten mijn vriend en ik met de blue-bike naar Dumon te fietsen om daar samen te dineren met onze vrienden. De afstand op zich daar draaien we allebei onze hand niet voor om, maar boy, het was toch een tikkeltje kouder dan ik verwacht had. In de helft van onze rit begonnen met voeten pijn te doen van de kou en mijn wangen te prikken. Geen slimme beslissing dus, zeker niet omdat we heel die weg ‘s nachts nog eens zouden moeten terug fietsen.

Eens binnen bij Dumon warmden we gelukkig snel weer op door ons fijne gezelschap, het heerlijke eten en de rondom fantastische bediening. Toevallig was mijn oud-collega ook daar, heel fijn om haar persoonlijk te kunnen feliciteren met haar nieuwe job en even te kunnen bijpraten. Naarmate de avond vorderde en de glazen steeds bijzonder gul werden bijgeschonken, raakten we naar goede gewoonte steeds meer aangeschoten. En die laatste twee drankjes op kosten van de zaak waren er wellicht te veel aan. Maar we zijn wel heel nieuwsgierig om te proeven van de Portugese wijn van Maria Cristina die we kochten!

Hapjes:

Consommé bospaddestoelen, gerookte eendenborstfilet, oesterzwam, koriander, postelein:

Sint-Jacobsvruchten, crème van pastinaak, buikspek, bloedappelsiengel, zacht mosterdsausje, cress:

Reefilet, aardappelgratin, pompoen, jagersaus, spruitjes, crème van gepofte rode biet:

Karamel peer:

En ja, op de terugtocht had ik helemaal geen last meer van de kou. Al staan de details mij niet meer echt fris voor de geest. 😉

Yet Another Blog

Life on my side

culinair