Hoera, deze ochtend kunnen we genieten van een ontbijt in buffetvorm. Helaas mogen we niks zelf nemen en worden we bediend door behoorlijk inefficiënt personeel, waardoor er een veel te lange wachtrij ontstaat aan het ontbijt. Maar het hotel serveert scrambled eggs en meer is er niet nodig om mij te verblijden!

Vandaag hebben we een bezoek aan Vieste gepland. De rit daarheen voert ons door het prachtige Riserva naturale della Foresta Umbra. We rijden op een slingerende weg die ons doorheen een prachtig loofbos brengt. Onderweg lassen we een kleine stop in om wat hertjes te bewonderen die in een met draad afgeschermd gedeelte van het bos staan. De hertjes zijn alles behalve schuw en komen maar al te graag af op het eten dat mensen hen aanbieden.

In Vieste is het naar goede gewoonte weer even zoeken naar een parkeerplaats. Uiteindelijk parkeren we vrij ver van het historische centrum op een parkeerplaats met uitzicht op de vuurtoren gelegen op een eiland voor de kust van Vieste. Een mooie wandeling brengt ons langs een prachtige baai met een mooi strand en biedt ons een fantastische uitzicht op het oude gedeelte van de stad met de Chiesa Rettoria di San Francesco gebouwd op een rotspartij die tot ver in de zee reikt.

Ondertussen is het alweer bijna middag. We gaan voor een simpele en snelle lunch bij familiezaak Principe. De risotto doet mij eerder een een rijstschotel denken dan aan echte risotto (volgens mij waren ze de kaas vergeten), maar de combinatie met de zeevruchten en de gegrilde groentjes die we extra bestelden, smaakt mij wel.

Na de lunch dwalen we door de smalle straatjes van Vieste. We wandelen helemaal tot aan de Chiesa Rettoria di San Francesco, waar helaas grote infrastructuurwerken het geheel wat minder fotogeniek maken. Op de terugweg zien we een bijzonder indrukwekkend onweer in de verte. De dreigende wolken die boven de kustlijn uittorenen zijn bijzonder fotogeniek. Ik doe mijn best om alles zo goed mogelijk te vereeuwigen.

Onze wandeling breng ons naar Spiaggia Pizzomunno, een prachtig strand met spitse kalksteenrots die het strand domineert. Natuurlijk is er een legende verbonden aan deze rots, hoe kan het ook anders? Pizzomunno was volgens de legende een knappe visser, die de harten van vrouwen én zeemeerminnen sneller liet slaan. Pizzomunno was echter dolverliefd op Cristalda, het mooiste meisje van Vieste, met lange blonde haren die schitterden in de zon en besteedde geen aandacht aan al zijn bewonderaars. Cristalda was ook verliefd op Pizzomunno en wachtte elke dag in de haven op de terugkeer van haar geliefde. De zeemeerminnen waren jaloers en besloten Cristalda te ontvoeren. Terwijl het meisje op haar visser wachtte, werd ze door een enorme golf de zee ingesleurd. Wanneer Pizzomunno haar silhouet niet zag toen ij naar de haven van Vieste terugkeerde, was hij zo verdrietig dat hij geen beweging meer kon maken. De pijn van haar gemis veranderde hem langzaam in een grote rots. Slechts één keer in de honderd jaar worden de geliefden even tot leven gewekt en kunnen ze elkaar een zomernacht lang beminnen.

De rots is inderdaad zeer mooi, maar omringd door een woud van strandstoelen, die letterlijk bijna tot tegen de rots staan. Ik doe mijn flipflops uit en steek mijn voeten in het zalige zeewater om een beetje af te koelen. Een dissidente golf (misschien dezelfde als die Cristalda meevoerde?) doorweekt de onderkant van mijn kleedje, maar daar maal ik niet om. Het is warm genoeg!

We keren terug naar het centrum van Vieste alwaar we een heerlijke gelato kopen bij Gelateria Artigianale Maggiore, gelegen aan een mooi schaduwrijk driehoekig plein.

We wandelen terug naar de wagen, want we hebben nog een stevige rit naar Monte Sant’Angelo voor de boeg. We rijden rechtstreeks naar het privéstrand van ons hotel. Een rit met ontelbaar veel haarspelbochten brengt ons naar toeristendorp Baia Del Monaco, alwaar we het toegangsbewijs van ons hotel tonen. De slagboom gaat naar omhoog en wij parkeren op de riante parking van het toeristendorp.

Doordat het ondertussen al vijf uur in de namiddag is, ligt een gedeelte van het strand al in de schaduw. Niet erg, er zijn voldoende strandzetels die wel nog in de zon liggen. Doordat we zo laat zijn, is het er heerlijk rustig en hebben we deze mooie plek bijna voor ons alleen. Uiteraard trakteren we onszelf op een glaasje prosecco om te klinken op deze mooie plek. Het strand is zelfs uitgerust met een gigantische luchtmatras, bevestigd aan een boei, waarop je heerlijk kan relaxen. Iets wat wij uiteraard uitgebreid gedaan hebben!

Na ons bezoekje aan het strand rijden we terug naar het hotel. Toch een goed half uur klimmen langs bijzonder scherpe haarspeldbochten. Na gedoucht te hebben in de kleinste douchecabine aller tijden wandelen we naar het centrum van Monte Sant’Angelo voor het avondmaal. Ik heb niets gereserveerd en we kiezen op goed geluk Al Battistero uit, omdat dit restaurant een goede score heeft op googlemaps. Geleerd uit onze vorige ervaringen delen mijn vriend en ik een portie antipasti. De antipasti zijn zeer basic: geroosterde groenten, gesmolten kaas en bruschette. Niet memorabel, maar wel lekker. Helaas is het lamsvlees dat ik als hoofdgerecht gekozen heb, veel minder een succes. Het vlees is veel te taai. Ik had toch voor de vis moeten gaan! Die goede score op googlemaps is toch lichtelijk overdreven.

We eindigen onze avond in een gezellige wijnbar in het Centro Storico van Monte Sant’Angelo met een glaasje prosecco en een glaasje witte wijn. Laat maken we het niet, want we zijn allebei moe na een goed gevulde dag.