Opening kunst- en wetenschapsroute KU Leuven

And So, Change Comes in Waves

Dat is de titel van de gloednieuwe kunst- en wetenschapsroute ter ere van het zeshonderdjarig bestaan van de KU Leuven.

Samen met een aantal collega’s woonde ik in de promotiezaal van de universiteitshal de academische zitting ter gelegenheid van de feestelijke opening van de kunst- en wetenschapsroute bij. De sfeer in de zaal zat goed en het was een waar plezier om te kunnen delen in het enthousiasme van de mensen die hun schouders onder dit project gezet hebben.

Na de acadeamische zitting was het tijd voor een feestelijk hapje en een drankje. Het mag gezegd: de catering was bijzonder lekker.

Ik had mij ingeschreven voor de rondleiding in Heverlee en moest daarom rond 20u afscheid nemen van de lekkere catering om plaats te nemen in de shuttlebus naar Heverlee.

Bij valavond kregen we van onze gids en één de kunstenaars zelf meer uitleg bij het kunstwerk Dwaaltuin van Gijs Van Vaerenbergh. Het zal nog een paar jaar duren eer dit kunstwerk volledig dichtgegroeid zal zijn, dus ik ben benieuwd naar het uieindelijke resultaat. Ik vond de constructie in Cortenstaal op zich al de moeite.

Vervolgens kregen we een toelichting van Sammy Baloji over zijn werk Kibawa’s Little Boy. Deze sculptuur toont een gespleten uraniumkristal en verbindt historische uitbuiting met hedendaagse geopolitiek. Heel interessant om te vernemen dat in Katanga, de grondstofrijke provincie in Baloji’s geboorteland Congo, vandaag de dag lithium en kobalt ontgonnen worden voor technologische toepassingen, waarvan vooral het westen de vruchten plukt. Begin 20ste eeuw werd in Katanga, met medewerking van de Belgische autoriteiten, ook uranium gewonnen – waaronder het uranium dat gebruikt werd voor de eerste atoombom, Little Boy, die op Hiroshima werd gedropt. Food for thought.

De zon ging onder en de shuttlebus bracht ons gezelschap terug naar de Universiteitshal. Alwaar ik nog een bordje asperges op zijn Vlaams kon scoren en wat dessertjes.

Als afsluiter van de avond, wandelde ik samen met mijn collega naar het station van Leuven, zodat ze tijdig haar trein naar Gent kon halen.

Ik kijk er alvast naar uit om in de toekomst de andere werken van de kunst- en wetenschapsroute in meer detail te ontdekken.

Afscheid van Wenen – 4 mei 2025

Onze laatste momenten in Wenen brengen we met ons vijven door op ons appartement in de Maria-Theresien-Straße. We kochten samen broodjes en koffiekoeken bij één van de vele bakkers in het metrostation voor ons laatste ontbijt in het mooie Wenen en smullen deze op aan de ronde tafel van het appartement. De kokend hete thee die de zus en ik gekocht hebben, moeten we noodgedwongen laten staan, want die weigert af te koelen.

Na het ontbijt pakken we onze spullen bijeen en nemen we de metro en de City Airport Train terug naar de luchthaven. Drie kwartier later dan ik had gepland… We zitten naar mijn aanvoelen wat krap in de tijd, want ik ken de luchthaven van Wenen niet en ik heb er geen idee van hoe lang we onderweg zullen zijn naar onze gate. We moeten wat langer wachten op de metro dan we gewoon zijn (misschien omdat het zondag is?) en ik voel me wat zenuwachtig worden. Bij aankomst in Wien Mittespoor de dames dan ook aan om een klein sprintje te trekken om de City Airport Train te halen die binnen vijf minuten vertrekt.

Dat lukt wonderwel! En vervolgens vertrekt dat CAT natuurlijk vijf minuten later dan het geplande vertrekuur. Maar ik ben al blij dat we erop zitten en geen half uur moeten wachten op de volgende.

Op de luchthaven vinden we makkelijk de weg naar de juiste terminal. We moeten de valiezen zelf inchecken. Iets wat ik altijd wat vervelend vind, want ik heb altijd wat schrik dat ik die plakker dan niet goed vastmaak en dat mijn valies verloren gaat. Maar goed, er is geen andere optie. We hebben de mogelijkheid om ook de carry on bags van de jongedames in te checken. Aangezien ons dat wat gesleur kan besparen, besluiten we dat te doen. Wanneer alle valiezen voorzien zijn van de juiste tags, zetten we ze één voor één op de bagageband. En jawel, we hadden het kunnen denken. De carry on bag van het jongste nichtje wordt geweigerd. De reden: niet zwaar genoeg. Echt waar, ik hoop dat ze volgende keer allemaal drie keer zo veel kledij meenemen! Ofwel veel meer souvenirs kopen…

Niet dat de jongedames op het vlak van souvenirs hun best niet gedaan hebben. De buit: één t-shirt, een hoop kettinkjes en armbandjes, haarspelden, één iphone lightning kabel (die ik gekocht heb in een Apple store, omdat de middelste haar kabel op het appartement had laten liggen en haar smartphone plat was), één armbandje met lapis lazuli, heel veel ansichtkaartjes, blikken doosjes met muntjes en andere prulletjes.

De twee andere carry on bags kunnen we gelukkig wel gewoon inchecken. Eén verderlichte carry on bag, dat krijgen we nog wel in het bagagecompartiment van het vliegtuig getild. 😉

De zus van mijn vriend en ik nestelen ons aan de gate en de jongedames sprinten meteen weg naar de tax free winkels. Benieuwd of ze nog iets naar hun gading zullen vinden, want naar mijn ervaring is alles in die tax free winkels dik overprijsd…

Het boarden begint mooi op tijd en de vlucht terug naar Brussels Airport verloopt verder vlekkeloos. Onze valiezen laten gelukkig niet lang op zich wachten en dan is het tijd voor het weerzien met de echtgenoot en papa, die ons staat op te wachten bij de Arrivals.

De schoonbroer van mijn vriend biedt aan mij in Leuven af te zetten, een aanbod waarop ik graag inga. We nemen afscheid voor de deur van mijn appartement in Leuven. Wetende dat we elkaar snel weer zullen zien.

Wat mij betreft is dit tripje naar Wenen, op wat gezeur hier en daar na, alvast een heel fijne ervaring geweest. Ik zie het zeker zitten om nog eens op stap te gaan met deze vier topvrouwen!

Stephansdom, het Kunsthistorisches Museum Wien en concert in het Börse Palais – 3 mei 2025

Vandaag wat langer in ons bed blijven liggen, want we moeten pas om 10u in de Stephansdom zijn voor een rondleiding in de catacomben onder de dom. We ontbijten in een bakkerij met wat koffiekoeken of broodjes. Het valt ons op dat hier elke bakkerij een mooi aanbod heeft aan kant en klare belegde broodjes, die het mogelijk maken snel en efficiënt te ontbijten. En de broodjes zijn nog lekker ook!

We wandelen te voet naar de Stephansdom. Een fijne wandeling langs de statige huizen en galerijen van Wenen. We organiseren een kleine fotoshoot aan de Hofburg, springen even binnen in de prachtige Peterskirche en zijn mooi op tijd voor de rondleiding in de catacomben.

Ik verwachtte een redelijk klein groepje voor de rondleiding, maar wanneer we bij het startpunt van de rondleiding aankomen, staat daar al massaal veel volk. De rondleiding in de catacomben is heel boeiend. De meer dan twee meter lange gids met een diepe, ver dragende stem spreekt uitstekend Engels en doorspekte zijn toelichting met grapjes. Echt een aanrader. Alleen spijtig dat het niet toegelaten is om foto’s te nemen uit respect voor de doden. Al blijven de catacomben van Parijs toch veruit mijn favoriet. En daar is het wel toegelaten foto’s te nemen!

De jongedames vinden de rondleiding maar eng, vooral de gedeeltes waar je echte beenderen van overleden mensen kan zien. Mij blijft vooral bij dat de urnen met de longen, harten en hersenen van de Habsburgers die er op sterk water bewaard worden zo nu en dan beginnen lekken en dan in een nieuwe container geplaatst moeten worden. Tof werkje! En al een geluk dat ik een vestje mee had, want de jongste stond in de catacomben te bibberen van de kou.

Tijd om aan onze beklimming van de zuidelijke toren te beginnen. 343 treden later staan we op de hoogste verdieping, waar een souvenirshop gevestigd is en waar we wat foto’s kunnen nemen vanuit de openstaande raampjes. Het is er behoorlijk druk, wat zowel de klim als de afdaling soms behoorlijk uitdagend maakt. Niet geschikt voor de iets volumineuzere medemens.

Continue reading →

Receptie voor een halfbakken succes

Deze namiddag werden mijn collega’s en ik door één van de opdrachtnemers van een belangrijk IT-project getrakteerd op een kleine receptie om het succesvol afronden van het project te vieren. Aangezien het een lang en moeilijk proces was en het project ergens in de helft door een eigen interne medewerker moest rechtgetrokken worden, had ik een dubbel gevoel bij deze receptie. Zeker omdat we nu nog maar de eerste mijlpaal bereikt hebben en er nog heel veel tijd en energie zal moeten geïnvesteerd worden om deze IT-toepassing effectief te laten renderen.

Maar goed, halfbakken successen mogen ook gevierd worden, nietwaar? En ik bleef zelfs langer hangen dan oorspronkelijk gepland. Gelukkig waren er zoveel hapjes dat ik geen nood meer had aan een avondmaal.

Onderweg van ons kantoorgebouw naar Brussel-Noord werd ik overvallen door een stevige regenbui. Gelukkig was het warm genoeg zodat dat dikke regendruppels die mijn kleren doorweekten mij niet echt konden deren. Terug op ons appartement werd ik als afsluiter van de avond nog getrakteerd op een dramatische zonsondergang. Een voorbode voor de verderzetting van dit project?

Aperitieven op ons terras

Ik durf het hier bijna niet neerschrijven, maar mijn vriend en ik zitten eigenlijk zelden tot nooit op ons terras. En dat terwijl we een prachtig uitzicht hebben op de binnenstad en ons balkon zuidwestelijk georiënteerd is, waardoor we van de namiddag tot de avond van de zon kunnen genieten.

Gelukkig hadden we deze avond onze vriend wijnkenner op bezoek. Onze kameraad houdt van de zon en heeft ons lichtelijk aangemoedigd om samen op het balkon te gaan zitten voor het aperitief. En toegegeven, ik heb er zelf van genoten. Dus hoog tijd om ons terrasmeubilair aan een grondige schoonmaakbeurt te onderwerpen en wat vaker buiten te zitten! (De reden dat we niet zo veel van ons terras gebruik maken is zeer prozaïsch: onze laptopschermen zijn daar moeilijk leesbaar.)

De verloofde van onze vriend vervoegde ons een tijdje na de komst van onze vriend en we zagen samen de zon ondergaan boven Leuven, terwijl we genoten van het voorgerecht en hoofdgerecht van Laura Massa. Voor het dessert waren mijn vriend en ik kazen gaan halen bij Elsen in de Mechelsestraat. En amai, wat een genot! Dubbel omdat we samen konden genieten van een lekker flesje wijn.

Een avond om in te kaderen.

Sushi in Wijgmaal

Het wordt zo langzamerhand een traditie: mijn vriend en ik die ergens tijdens of vlak na de examens met een mooi assortiment sushi de taxi naar Wijgmaal nemen.

Naar goede gewoonte werden we met open armen ontvangen en getrakteerd op champagne en hapjes in de lounge hoek achteraan de tuin. Ik ben heel blij dat ik op een appartement woon, maar op zulke momenten zie ik toch de meerwaarde in van een eigen tuin.

Het was alleszins een culinair uitstekende avond, met dank aan de Wabi Sabi en de lekkere wijntjes die onze vrienden serveerden.

Business diner bij BÚN

Deze avond speelde ik gastvrouw voor een groep externen aan wie ons bedrijf een belangrijke evaluatietaak had uitbesteed. Om het gezelschap te bedanken voor hun inzet hadden wij hen uitgenodigd voor een afsluitend etentje bij BÚN, Vietnamese keuken van niveau met lokale ingrediënten bereid. Ik schudde zelfs een ietwat geïmproviseerd dankwoord uit mijn mouw.

Het eten dat we met veel liefde geserveerd kregen was uitstekend en het gezelschap praatte open en eerlijk over de opgedane indrukken van de voorbije weken. Bijzonder boeiend en interessant om hun analyse te horen. Stof genoeg om verder mee aan de slag te gaan, alleszins.

Hieronder een kleine impressie van wat er op ons bord passeerde. Alleen jammer dat we geen overzichtje kregen van de gangen die geserveerd werden.

Lekkere lunch

Een managementvergadering van meer van vijf uur heeft als (enige) voordeel dat we ‘s middags een bijzonder lekkere lunch voorgeschoteld krijgen, inclusief decadent dessertje. Al moet ik zeggen dat ik toch altijd wat groggy ben na zo’n marathonvergadering.

Schloss Belvedère en het Sisi museum – 2 mei 2025

Deze ochtend ontbijten we bij Superfood Deli op letterlijk een paar stappen van ons appartement. Superfood Deli serveert vooral açaí bowls en het middelste nichtje wilde dit heel graag proberen. Ik moet toegeven dat het voor mij ook de eerste keer is dat ik zo’n bowl probeer. Ik twijfel nog even om een porridge te bestellen, maar besluit dan toch voor het avontuur te gaan en bestel mij een fitness super bowl. De rest van de dames bestellen ook allemaal een variant van een açaí bowl, behalve het oudste nichtje die volgens haar ‘s ochtends geen fruit kan eten dan dus voor een porridge gaat. De jongste van de hoop bestelt ook nog een Think Pink smoothie.

Het verdict: mijn açaí bowl met amandelboter, cacaonibs, pompoenzaden, chiazaden, kokos, banaan en seizoensfruit is heel lekker, maar vult veel meer dan ik verwacht had. De middelste is razend enthousiast over haar bowl, voor de jongste is de bowl in combinatie met de smoothie echt van het goede te veel en de oudste haat haar porridge with a passion. Gemengde reacties dus, maar ik vind het zeker voor herhaling vatbaar.

Na het ontbijt nemen we de tram naar Schloss Belvedère. Ik heb tickets voor zowel het Oberes als het Unteres Belvedère. We starten ons bezoek in het Oberes Belvedère en vergapen ons aan het luxueuze stulpje van Prinz Eugen von Savoyen, dat nu is ingericht als kunstmuseum. We starten met de middeleeuwse kunst die tot mijn vreugde wordt geconfronteerd met moderne kunst van Sarah Ortmeyer. De sculpturen DIABOLUS (PROTECTOR) voelen perfect op hun tussen de oude kunst. Heel verrassend.

Continue reading →

Schönbrunn en Sarchertorte – 1 mei 2025

Om de een of andere reden ben ik vandaag al wakker om kwart voor zeven. Da’s ruimschoots vroeger dan mijn normale uur van opstaan. Het gewicht van de verantwoordelijkheid zal toch harder wegen dan gedacht. Ik maak van de gelegenheid gebruik om mij in alle rust klaar te maken voordat de tienerchaos losbreekt.

En ja, acht uur was duidelijk wat te optimistisch van mij, maar kijk, om twintig na acht staan we met z’n allen volledig aangekleed en ingesmeerd met zonnecrème buiten.

Deze eerste mei dient zich aan als een stralend zonnige dag. Omdat het een vrije dag is, is het bijzonder rustig in de straten. Enige nadeel: de ontbijtplekken die ik op voorhand heb opgezocht, blijken allemaal dicht op de eerste mei. Gelukkig vindt het jongste nichtje via googlemaps een bakkerij die wel open is.

Felzl Bäckereicafé heeft een mooi aanbod aan koffiekoeken, belegde broodjes en warme dranken. Iedereen kiest iets uit de toog en we zetten ons aan een mooie houten tafel. Ik geniet van mijn snede donker brood met hummus van erwten en van rode biet. Heel lekker. Er doet zich een klein limonade-accidentje voor bij het openen van één van de flesjes, maar gelukkig blijven de outfits gespaard en zijn er meer dan voldoende servetten om de gemorste limonade op te deppen. Het middelste nichtje probeert voor het eerst in haar leven een matcha latte en is duidelijk maar matig enthousiast, maar knap dat ze het probeert.

Stipt om negen uur staan we terug buiten. Vandaag staat een bezoek aan Schönbrunn op het programma. Onderweg naar de metro stoten we op een 1 mei parade met mensen uitgedost in allerlei uniformen en kleurrijke outfits met bijzondere accessoires. We nemen wat fotootjes en gaan dan ondergronds om de metro naar Schönbrunn te nemen.

Het mag gezegd, de metro in Wenen is dik in orde: moderne metrostellen die aan een hoge frequentie komen en propere metrostations. Het laatste stuk van de rit naar Schönbrunn gaan we bovengronds, wat ons de gelegenheid geeft om wat rond te kijken.

Ik plande het bezoek aan Schönbrunn op onze eerste dag, omdat ik wilde starten met een hoogtepunt en dat lijkt aardig te lukken. De zon doet stevig haar best en dankzij de Vienna City Card kunnen we alle rijen overslaan en meteen het slot binnen lopen. We bewonderen de overdadige vertrekken van het slot en de keizerlijke appartementen. De meisjes kijken hun ogen uit: zoveel pracht en praal. En natuurlijk wordt overal de figuur van Sisi, de tragische keizerin, zoveel mogelijk onder de aandacht gebracht. Al moet ik zeggen dat ik persoonlijk meer een fan ben van Maria-Theresia die maar liefst zestien kinderen op de wereld zette en door haar kinderen strategisch uit te huwelijken erin slaagde haar nageslacht met zoveel mogelijk Europese koningshuizen te vermengen. Al liep dat voor haar dochter Marie-Antoinette helaas minder goed af.