Wat wij gisteren aten in restaurant Arenberg:
Degustatiehapjes
—
Kort gebakken kreeft
gesmolten prei en dragon,
gelei en schuim van schaaldieren
~
Sint-Jakobsoesters ‘à la plancha’
structuren van knolselder, Ibericoham en Spaanse amandelen
~
Risotto van ‘Itamae’-rijst
bospaddenstoelen en herfsttruffel,
schilfers gerijpte parmezaan
~
Rug van hertenkalf
geglaceerde chiconnettes,
gel van veenbessen en gelei van jonagold appel
~
Dessert Arenberg
—
Zoetjes
En óf het lekker was.
Wat doet een mens met een gigantisch kaasoverschot en een nog onaangeroerde kom fruitsla? Een nachtelijk sms’je sturen naar vrienden E en T om te informeren of ze geen zin hadden om op zondagmiddag te komen brunchen. En zo kwam het dat ik op een zondagnamiddag met twee blondje meisjes op mijn schoot naar incy wincy spider en five little monkeys filmpjes zat te kijken. En de oudste van de twee, die normaal zo verlegen is dat ze mij niet eens in mijn ogen durft te kijken, heeft zelfs twee woorden tegen mij gezegd. Als dat geen vooruitgang is! En oja, de kaas is bijna opgeraakt.
Een uur te laat waren ze en even vreesden we dat ze in het station van Louvain-la-Neuve in plaats van Leuven uitgestapt waren. Maar die vrees bleek ongegrond te zijn. Gelukkig maar, want ik begon al flink honger te krijgen, zo rond een uur of acht. Drie mannen, één vrouw en een kind van zeven betraden in een wolk van enthousiasme en talen ons appartement. Het gezelschap bestond uit vier Italianen en één verdwaalde Pool en de rest van de avond werd en voortdurend schakelen tussen Frans, Engels en een paar woordjes Italiaans. We spraken zelfs even Japans met onze Italiaanse gaste die ooit nog Japans aan de unief gestudeerd had.
Omdat ik gisterenmiddag al een afspraak had met mijn vader, hadden we het ons gemakkelijk gemaakt met een kaasschotel vergezeld van een glaasje wijn. Dat concept is blijkbaar niet bekend in Italië en Polen, want de gedekte tafel met kaas, druiven, noten en gedroogd fruit werd op heel wat ooh’s en aah’s onthaald. De rest van de avond verliep gezellig, maar bijzonder chaotisch. Italianen blijven nu eenmaal niet braaf op hun stoel zitten en moeten zich overal tussen wringen. Best wel vermoeiend.
We eindigden de avond met een paar glaasjes wodka. En ik vernam tot mijn grote verbazing van onze Pool dat Polen wodka helemaal niet lekker vinden. Blijkbaar drinken ze alleen maar wodka om dronken te worden. Kunnen ze in dat geval dan niet beter iets drinken wat ze wel lekker vinden?
Bij het afscheid (de laatste trein naar Brussel moest immers gehaald worden) kreeg ik nog een hoop complimenten en heel veel dikke knuffels. Ik ging er zowaar een beetje van blozen.
Gisterenavond hadden we vrienden K en M met hun kroost over de vloer. Drie kinderen van respectievelijk drie, vier en vijf jaar. Ik moet jullie niet vertellen dat het gezellig druk was op ons mini-appartementje. Gelukkig hebben we veel knuffels in huis en hadden de ouders zelf ook een hoop speelgoed bij en dan was er nog Nemo om rust te brengen. Al schort er nog iets aan de childproofheid van onze rotanzetel. Die kieperde maar liefst twee keer om, telkens met een ander kind erin. Gelukkig kwamen ze er allebei met de schrik vanaf.
Het hoofdgerecht (pasta met scampi en appel in een kerriesausje) was niet echt een succes bij onze jonge gasten. De oudste van de drie vond het: beikes en beperkte zich tot enkel scampi (waar ik ook al blij mee was). De gevulde pasteitjes en de tomatensoep met balletjes (hey, ik ken mijn klassiekers) vielen daarentegen gelukkig wel in de smaak. En de fruitsla met ijs ging er ook vlotjes in. Al stond de oudste erop om het fruit in “patronen” te eten: eerste de kiwi, dan de bosbes, dan de framboos en tot slot de appel. Enzoverder enzovoort.
Ach, de onbezorgdheid van een kindertijd. Hoe erg mis ik dat niet.
Gisteren mochten we ons verheugen in het gezelschap van Goya, Lies, Ella, Karel en Eveline. Een afspraak die al zoveel keren verzet werd, dat ik de tel ben kwijtgeraakt. Gelukkig betekende uitstel in dit geval geen afstel. Reden te meer om extra ons best te doen om iets lekkers te koken. Als voorgerechtje aten we komkommer met cottage cheese en gerookte zalm, professioneel bereid door mijn vriendje. We dronken er een glaasje biologische cava bij. Het hoofdgerecht was een wokschotel met kip, asperge en peultjes. Voor het dessert besloot ik me nog eens aan een bananenclafoutis te wagen, deze keer had ik gelukkig een mixer waardoor het opkloppen van het eiwit een fluitje van een cent werd. 😉
Omdat ik die bananclaufoutis zo geweldig lekker vind (vooral met een bolletje vanille-ijs), wil ik graag het recept met jullie delen. Het is echt poepsimpel om te maken.
Ingrediënten
Bereiding
Verwarm de oven voor op 230 graden. Doe de gesmolten boter, de bruine suiker, geraspte citroenschil, het citroensap en de rum in een ovenschaal van 32,5 bij 22,5 cm en meng alles goed. Doe de bananen erbij en wentel ze door het mengsel zodat alle stukken met het sausje zijn bedekt. Leg de bananen 12 tot 15 minutenin de oven totdat ze zacht zijn gesmolten, schep het sausje er regelmatig overheen.
Verwarm in tussentijd de melk langzaam in een steelpannetje. Klop de eigelen met de suiker tot een zachtgeel en romig mengsel. Meng daarna de verwarmde melk erdoor, daarna de bloem en de kaneel. Klop de eiwitten tot ze zachte pieken vertonen en vouw ze dan behoedzaam door het mengsel. Haal de bananen uit de oven en verlaag de temperatuur tot 200 graden. Verdeel het beslag over de bananen en zet de schaal weer in de oven. Bak de clafoutis 20 tot 25 minuten (bij mij duurde dit slechts een kwartiertje) totdat die bruin van kleur en goed gerezen is. U kunt controleren of de pudding gaar is door met een satéprikker middenin te prikken. Deze moet er schoon uitkomen. Serveer warm met een bolletje ijs.
PS: Karel en Eveline, ik kijk al uit naar dat gebakken ijs. 😉
Ok, zelf snap ik nog altijd niet goed hoe het kwam dat ik vorige week opeens op een regenachtige zondag stond te barbecuen voor het stadhuis van Leuven (het had iets te maken van de overredingskracht van de Vormingplus-juffrouw), maar de receptjes die we toen maakten, wil ik jullie niet onthouden. Poepsimpel en ideaal in het geval de herfst ons nog een paar mooie zondagen als de voorbije gunt.
Mosselen met pesto in papillot
Ingrediënten ( 4 personen)
Bereiding
Pancetta met geitekaas
Ingrediënten ( voor 4 personen)
Bereiding
Smakelijk!
Is dat weekend nu alweer voorbij? Het was alleszins gezellig: weer wat bijgeleerd in de cursus Photoshop, de modderige opening van het vernieuwde park aan abdij Keizersberg meegemaakt, een diner klaargemaakt (nuja, de eer gaat naar mijn vriend, zelf heb ik niet veel gedaan) voor vrienden op zaterdagavond en een familiebijeenkomst op de zonnige zondag.
Een bijzonder lekker product uit eigen streek. Zeg dat ik het gezegd heb!
Ok, het rijmt op wombat, maar verder geen klagen over dit gezellige en lekkere restaurant in Antwerpen. Elke keer als ik in Antwerpen kom, maak ik me de bedenking dat dit toch wel een toffe stad is. Met mooie historische gebouwen, een majestueuze rivier, leuke restaurants en cafés,… Alleen jammer dat er na zo’n avondje Antwerpen steevast een lange en saaie nachtelijke rit naar Leuven volgt. Wanneer wil er iemand zo vriendelijk zijn om teleportation uit te vinden?
Het was voor ons de allerlaatste keer in 2010 dat we nog eens een fijnproeversavond in de Voltaire konden meepikken, dus lieten we die kans niet liggen. Het werd een gezellige avond met lekker, maar te veel (vele kleine porties maken één heel grote) eten.
Voorgerechten
carpaccio van eend met aardappelsla
Mosseltjes met Provençaalse groenten
Tartaar van zalm met mousse van wasabi
Gebakken scampi met tomaat mozzarella
Parmaham met meloensorbet en portogelei
Hoofdgerechten
Kangoeroe met portosaus en rösti
Gegrilde hoevekip met truffelrijst en groene curry
schartongfillet met rode paprikarisotto en tomatensaus
speenvarken met oesterzwammen en wortelpurree
Gebakken zalmhaasje op purree van koriander en blanke botersaus
Nagerechten
Nougat glacé
Stratiatellamousse
Mokka-ijs met knetterparels
Crème brulée van advokaat
Tiramissu met gekarameliseerde appeltjes