culinair

De feesten zijn ingezet

Zaterdag vond het traditionele kerstfeest plaats bij de ouders van mijn vriend. Voor het eerst in vijf jaar zaten de drie kinderen, hun partners en nakomelingen weer samen aan de kerstdis. Het voelde soms wat geforceerd aan, maar hey, het is een grote stap voorwaarts en de mama van mijn vriend was, uiteraard, dolgelukkig. Ik werd voor de verandering weer aan het tekenen gezet, al moet ik nog wat oefenen op de anatomisch correcte uitvoering van een kikker. Het aantal decibels dat het kleine grut produceerde was recht evenredig met het aantal cadeaus dat ze ontvingen. Iedereen haalde dan ook opgelucht adem toen het slaaptijd was. 😉 Ik was, net als vorig jaar, erg blij met mijn HappyPack, want eerlijk, ik heb al alles wat ik kan verlangen en er zijn genoeg mensen op deze aardbol die nooit cadeaus krijgen.

Zondag waren we te gast bij vrienden die in de buurt van Leuven woonden en konden we onze gastheer en gastvrouw feliciteren met een tweede dochter op komst. We waren in totaal met drie koppels en twee kinderen en ik hoef jullie zeker niet te vertellen wie het meeste lawaai produceerde? 😉 We kregen overheerlijke zelfgemaakte cannelloni voorgeschoteld en praatten over de dingen des levens. Het doet me altijd veel plezier om te zien hoe mijn vrienden stuk voor stuk erin geslaagd zijn op een succesvolle manier hun leven uit te bouwen. En door te spelen met hun kroost kan ik me ook weer heel even jong voelen. De argeloze drang van een kind om de wereld te verkennen, het blijft me ontroeren.

Laatste weekoverzicht van het jaar

Beloofd! Volgend jaar hoop ik weer wat meer tijd te hebben voor iets uitgebreidere posts.

  • maandag 16 december 12.00u: Lunchdate met de collega’s. Een Japans middagmaal gaat er altijd wel in! Jammer dat de grote groep Franstaligen die in Kabuki neergestreken waren niet begrepen dat het free flow systeem zoveel efficiënter is! Vraag maar aan Alma!
  • maandag 16 december 20.00u: Afspraak op de Leuvense kerstmarkt met een vriendin die ik leerde kennen op het doctoraatsfeestje van Lime. We lieten ons vooral gaan op vlak van eten en drinken. Ik deed me tegoed aan een pannenkoek met appelmoes, een hete trulla (gemaakt van amarula), een glühwein (of twee) en een kerstzoen. Tijdens het babbelen ontdekten we dat we gemeenschappelijke kennissen hadden. Blijkbaar had mijn vriendin in het middelbaar in dezelfde klas gezeten als onze kameraad die nu met vrouw en kind in Genève woont. Overkomt me de laatste tijd echt vaak dat ik zulke verborgen connecties ontdek. It’s a small world after all!
  • dinsdag 17 december 20.00u: Na (alweer) een lange werkdag gewoon een avondje thuisgebleven om wat administratie weg te werken.
  • woensdag 18 december 14.00u: Onaangenaam gesprek met de Grote Baas die mij, naar mijn mening, volkomen onterecht dingen verweet, terwijl ik met de hand op het hart kon zeggen dat alle acties die ik rond het betwiste dossier ondernomen had in het belang van de klant waren. Ik voelde me echt heel unfair behandeld, maar besloot the bigger person te zijn en het van me af te laten glijden.
  • woensdag 18 december 19.00u: Afspraakje met twee bevriende koppels in Officina Clandestina. Het eten was heerlijk, het gezelschap voortreffelijk én we hadden een kersverse verloving om op te klinken. Prachtige avond die veel te vlug voorbij was!
  • donderdag 19 december 20.00u: Hoera, een avond thuis om te bekomen van alweer een tumultueuze werkdag.
  • vrijdag 20 december 18.30u: Samen met mijn vriendje naar de Brusselse kerstmarkt. Glühwein en nog meer glühwein. Een opgewarmde pannenkoek met veel te veel en half gesmolten chocolade (= geen succes) en een aziatisch noedelgerecht zonder smaak (= ook geen succes), gelukkig werden deze mindere culinaire ervaringen gecompenseerd door de glühwein en een onverwachte ontmoeting met emich die we in geen jaren meer gezien hadden.
  • vrijdag 20 december 20.30u: Kerstconcert van Capella Vocale, het koor waarvan mijn lieve vriendin (dezelfde als die waarmee we twee dagen geleden waren gaan eten in Officina Clandestina) deel uitmaakt. Ze was supernerveus voor een stukje piano dat ze moest spelen. Maar, zoals ik wel verwacht had, op het moment suprême ging alles voortreffelijk.
  • zaterdag 21 december 9.00u: Laatste les Spaans voor de kerstvakantie.
  • zaterdag 21 december 18.00u: De vader van mijn vriend behaalde zijn vijfde Dan Shihan in de gevechtskunst Jujutsu en dit werd gevierd met een (min of meer) traditionele Japanse ceremonie en afhaalchinees nadien. 😉 Was wel bijzonder om dit te kunnen meemaken. Het behalen van zo’n vijfde Dan Shihan is immers het resultaat van vele jaren doorgedreven training. De vader van mijn vriend was supernerveus, maar de sensei wist hem (een beetje) op zijn gemak te stellen. Na het eten kwam de sensei wat technieken demonstreren op mij. Ik had de indruk dat hij nogal gretig klemmen zette op mijn arme polsen. Nochtans had hij het resultaat van de foto’s die ik maakte tijdens de ceremonie nog niet gezien. 😉
  • zondag 22 december 14.30: De jaarlijkse operette waarin mijn vriendin uit Tongeren meespeelt. Dit jaar stonden voor het eerst haar beide kinderen op het podium met het kinderkoor én mocht hun oudste zoon het slagwerk bedienen. Ik was echt supertrots toen ik broer en zus daar beneden zag staan. Ongelooflijk dat ik die twee grote kinderen nog als baby in mijn armen heb gehad. Wat vliegt de tijd toch. De operette duurde wel wat te lang naar mijn goesting. Vier uur, ik moet daar eerlijk in zijn, dat is gewoon een uur te veel. Gelukkig konden we tijdens de pauzes een beetje bijpraten met een ander bevriend koppel en een kennis uit de Russische les wiens vriendin ook in het orkest meespeelde. Wat zei ik daar ook alweer over die kleine wereld?

Alweer een goed gevulde week

  • Maandag 25 november 19.00u: Ditmaal geen noemenswaardige voorvallen] tijdens de cursus columns schrijven.
  • Dinsdag 26 november 21.00u: Niet al te hard op mijn squashpartner gemept.
  • Woensdag 27 november 18.00u: Afspraak om te praten over sociale media en bloggen met iemand  uit de toeristische sector.
  • Donderdag 28 november 19.30u: Afgesproken om met een bevriend koppel uit het Leuvense de Burger Folie uit te proberen.Burger Folie stampvol. Uitgeweken naar de Wabi Sabi Sushi. Enorm genoten van de Pacific Boat. Winter of zomer, sushi smaakt altijd! De avond afgesloten met een cocktail in D’Entreprise. Een cosmopolitan mooi geserveerd recht uit de shaker. Heerlijk!
  • Vrijdag 29 november 20.00u: Openingsavond van het IKL. Erg genoten van de creativiteit van de kortfilmmakers én van de receptie met Noorse hapjes achteraf. Pluspunten voor de overheerlijke Noorse zalm.
  • Zaterdag 30 november 9.00u: Mijn zalig warme bedje in de steek gelaten om mij een paar uurtjes te concentreren op Spaans. De les lijkt wel één lange conversatie-oefening met een minuut of vijf uitleg over grammatica. Ik klaag niet, maar dat wil wel zeggen dat ik alle grammatica nog zal mogen blokken in de kerstvakantie.
  • Zaterdag 30 november 14.00u: Aan een hoog tempo Sinterklaascadeautjes ingeslagen voor de petekindjes, pasta gekocht bij La Stanza Bottega en lekkere taartjes bij Sukrée Salée. De zaterdagmarkt in de Brusselsestraat is zowat mijn favoriete shoppingplek van gans Leuven. Een poging gedaan om ons appartement een proper uitzicht te geven.
  • Zaterdag 30 november 17.00u: Twee bevriende koppels en hun kinderen (vier in totaal, mooi verdeeld over de twee koppels) verwend met de heerlijkheden die we de namiddag gekocht hadden. De pasta van La Stanza Bottega viel enorm in de smaak, dé ideale oplossing voor luie mensen met weinig tijd zoals mijn vriend en mezelf. De nagels van de meisjes gelakt en samen tekeningen gemaakt. I’m so popular! Ik moet er nu van profiteren, he. Tegen dat die kinderen tieners zijn, gaan ze mij een oude doos vinden. 😉
  • Zondag 1 december: De meet-up met Goya, Karel en gezin weer in het water gevallen. Ik zeg het jullie, die Goya zit meer in het buitenland dan in België! Naar Dendermonde afgezakt om ons te laten verwennen door de kookkunsten van Karel. Nu weten we eindelijk dat al die mooie gerechten die hij op Facebook plaatsteven lekker smaken als ze eruit zien. Boekjes voorgelezen, fijne wandeling gemaakt, gezellig gebabbeld, wat meer te horen gekregen over de ambitieuze plannen van Dendermonde, mij gerealiseerd dat ik nog altijd geen bloemencorso gezien heb.

En zo is er alweer een week voorbij gevlogen.

Een goed gevuld weekend

Ja, alweer een overzichtspostje, ik ben mij ervan bewust, maar de dagen gaan zo snel (yikes, komt dat jaareinde nu alweer om de hoek piepen?) dat ik moeite heb om ze bij te benen.

We trapten het weekend af op donderdagavond met een gezellig etentje in De Hoorn met een bevriend koppel. Toch een fantastische plek om iets te eten. Benieuwd of het pop-up restaurant zal omgevormd worden tot een blijvend iets. Ik hoop van wel!

Ok, ok, vrijdag moest er nog een dagje gewerkt worden, maar ‘s avonds hadden we opnieuw een afspraak in onze agenda staan. Samen met onze goede vriend K spendeerden we een avond in G by Mario, wat ons een fijne culinaire trip door de Italiaanse keuken opleverde. Onze kameraad die geheelonthouder is, kreeg wel een paar afkeurende blikken van de ober te verwerken, die maar niet kon begrijpen dat hij niet van zijn lekkere wijn wilde proeven.

Zaterdagvoormiddag bracht ik zoals altijd door in de Spaanse les. Ik heb niet het gevoel dat ik veel bijleer dit jaar, maar er wordt wel veel Spaans gesproken  in de les, dus hopelijk gaan mijn conversatievaardigheden erop vooruit. In de namiddag ging ik een als windmolen uitgedoste vriendin bewonderen op het Ladeuzeplein. Onze vriendin zag er prachtig uit, het Ladeuzeplein zelf ook, alleen het volk ontbrak. Van ambiance was helaas geen sprake. Gelukkig waren er nog enkele scouts in de buurt om het Klimaatlied mee te brullen.

Mijn vriend en ik liepen ook even mee met La Parade Moderne, een fantastisch Playground kunstwerk dat zorgde voor kleur in de stad.

‘s Avonds werden we in Antwerpen verwacht voor alweer een culinaire ontdekkingstocht. Maanden geleden hadden we deze afspraak in restaurant De Godevaart vastgelegd om het behalen van het doctoraat van Lime te vieren. We klonken op de kersverse doctor die dat echt verdiende, na al dat zwoegen en zweten. Er was trouwens nog een ánder leuk nieuwtje dat een toast verdiende. We genoten van al de heerlijkheden die op ons bord belandden en de uitstekende wijn die daarbij geserveerd werd. Al moet ik toegeven dat sommige wijntjes een beetje te avontuurlijk waren voor mijn smaakpapillen.

Wat crappy iphone foto’s van een paar gangen (iemand trouwens een verklaring voor die rare strepen op de foto’s die met flits genomen zijn?):

We maakten gebruik van de gastvrijheid van Lime en haar vriend en bleven overnachten in Antwerpen. Het leek ons geen goed idee om met al die alcohol in ons bloed met de wagen naar huis te rijden en de laatste trein naar Leuven was al lang vertrokken.

Zondag ontbeten we gezellig samen en reden mijn vriend en ik vervolgens linea recta van Antwerpen naar M voor een VIP-rondleiding langs de werken van Coxcie. De gids was zeer uitvoerig in zijn uitleg, soms misschien iets té. In de namiddag pikte ik nog een stukje Playground mee, kwestie van het weekend met een streepje cultuur af te sluiten.

Wisselweekend

En opeens liep augustus ten einde en klopte september aan de deur… Al viel daar op weerkundig vlak gelukkig weinig van te merken. Door NMBS-vertragingen (what’s new) miste ik vrijdagavond de opening van de septemberkermis, gelukkig lukte het wel om een tafeltje te bemachtigen in de nieuwste hippe eetplek in Leuven. Na het avondmaal bleven we nog even plakken aan de bar waar we enkele oud-collega’s van mijn vriend ontmoetten en herinneringen ophaalden aan de tijden dat er nog gefeest werd tot de zon op kwam.

Zaterdag stond volledig in het teken van het trouwfeest van een collega. We reden naar Zuid-Limburg (Montenaken om precies te zijn) voor een ceremonie die het koppel volledig zelf in mekaar had gestoken. De locatie was een voormalige kapel die nu dienst deed als cultuurcentrum. Een vriend van het koppel nam de honneurs waar als cerenomiemeester en een andere collega zorgde voor muziek. Het was echt prachtig. En er vloeiden heel wat traantjes (van geluk). :-)

Om de tijd tussen de ceremonie en het avondfeest te overbruggen, gingen we op zoek naar een café of brasserie waar we ons met onze laptops konden neervlijen. Helaas, Montenaken blijkt niet zoveel hippe drinkgelegenheden te hebben als Antwerpen. Uiteindelijk belandden we in Café Marignan in Landen, waar ik een glaasje cava dronk om alvast in de stemming te geraken.

Om half zeven stipt stonden we aan de ingang van de Beekhoeve (nadat we eerst door een speelstraat moesten, de enige manier om de feestzaal te bereiken, don’t worry, we hebben extra traag gereden). We werden onthaald op heerlijke schuimwijn en hapjes en babbelden met de bijzonder sympathieke nicht van de bruid die we eerder ontmoet hadden op de housewarming van het gelukkige koppel. Eén voor één sijpelden de andere collega’s binnen en niet veel later werden we aan de tafel uitgenodigd voor een avond met lekker eten, goed gezelschap en dansvloerfun. Alleen jammer dat de muziek wat tegen viel. Een grote dubstepfan zal ik wel nooit worden en toen de dj’s (die écht niet konden mixen) dan eindelijk rock begonnen te spelen, waren al de andere collega’s al naar huis en was onze pijp zo ongeveer uit. We namen zo rond kwart na drie afscheid van de bruid en bruidegom die eruit zagen alsof ze nog wel een paar uurtjes konden doorgaan. Ach, to be young again!

Mijn vriend had net de motor gestart toen ik in een @reply op twitter las dat mijn collega, die ondertussen al thuis was, haar handtas (met daarin gsm, portemonnée en zo) was vergeten en natuurlijk kon ze zonder de contactgegevens in haar gsm niemand bereiken (nope, geen sync of backup). De @reply dateerde al van een dikke twintig minuten geleden, maar ik belde toch maar het nummer van haar vriend. Al een geluk dat mijn iphone nog niet plat was. Veel heeft het alleszins niet gescheeld. Terug naar binnen en de handtas ergens van achter een gordijn gevist en beloofd de tas maandag mee naar het werk te nemen. Mijn goeie daad weer gedaan!

Zondag was een luie dag. Het enige wat op het programma stond, was een bezoek aan Zuki Sushi om een groupon bon te verzilveren die we cadeau hadden gekregen op ons feestje. Ik moet eerlijk toegeven, ik ben niet echt een groupon fan, maar zoals ze zeggen, een gegeven paard moet je nooit in de bek krijgen. Enfin ja, veel woorden moet ik er niet aan vuil maken: de sushi trok op niet veel. Spijtig dat we daarvoor helemaal naar Antwerpen moesten rijden. En nog spijtiger voor mensen die zo’n groupon bon gebruiken om een eerste keer sushi te gaan proeven. Wat een teleurstellende ervaring. Een boot van zogezegd 73 euro waarop niet eens 1 stukje sashimi viel te bespeuren. Een schande, toch wel.

En juli werd augustus…

En de zon bleef tot mijn grote vreugde het beste van zichzelf geven. Een terugblik op de voorbije anderhalve week:

  • maandag 29 juli: Een bezoekje aan de zoMerbar met vrienden die de dag voordien teruggekeerd waren uit Indonesië. Van een jetlag viel er alleszins niets te merken, want ze waren in topvorm! Met veel plezier naar hun reisverhalen geluisterd onder het genot van een drankje op het mooiste terras van heel Leuven. Alleen jammer dat de wespen zich ook tot deze locatie aangetrokken voelden.
  • dinsdag 30 juli: ‘s Avonds een vergadering van de Raad van Mede-eigendom over een erg vervelend en delicaat onderwerp, gelukkig kon ik daarna de frustratie van me af squashen.
  • woensdag 31 juli: Een uitnodiging om te gaan plonsen in een zwembad bij een vriend, dat slaan wij niet af! Alleen spijtig dat het net deze woensdag wat killer was. Het werd al snel te koud in het zwembad, maar niet getreurd: een lekkere wok, een glaasje wijn en goed gezelschap zijn de perfecte ingrediënten voor een gezellige avond. Niets leukers dan bij valavond in een tuin zitten en de vleermuizen in het schemerdonker zien rondfladderen. Ik word altijd een beetje nostalgisch van die beestjes.
  • donderdag 1 augustus: De M-idzomer kick-of. Veel schoon volk in M, veel bekenden tegen het lijf gelopen. Fijne sfeer op het mooiste en gezelligste festival van Leuven. Bij het concert van Trixie Whitley had ik gemengde gevoelens: mooie stem, goede muzikante, maar vloeken op het podium vind ik niet zo professioneel overkomen. Het M-café was een ideale plek om de drukte en de lange wachtrijen aan de drankstandjes te ontvluchten.
    Geëindigd op het terras van M waar we toevallig onze vrienden uit de Spaanse les tegen het lijf liepen. En ja, als er iemand trakteert voor haar verjaardag, dan kunnen wij geen neen zeggen, he!
  • vrijdag 2 augustus: De tweede M-idzomerdag viel op de heetste dag van het jaar, gelukkig was er de airco van M om te ontsnappen aan de hitte. Schitterende zomeravond waarbij we alweer veel bekende tegen het lijf liepen en genoten van het diverse culturele aanbod in M.
  • zaterdag 3 augustus: Mijn nieuwe bril gaan ophalen bij Optiek Vandenbalck. Erg verschoten van de dikte van de glazen en de onflatterende verkleining van mijn ogen bij het opzetten van mijn modieuze bril. Laat het ons erop houden dat deze bril voor strikt privé-gebruik bedoeld is en slechts in ultieme noodgevallen met de buitenwereld gedeeld zal worden.
    Voorbereidingen getroffen voor Picknick in het Park: inkopen gedaan op de markt in de Brusselsestraat, bij de Walvis en bij Saha in de Pensstraat. Heel veel fruitsla gemaakt.
    Derde M-idzomerdag. Merkelijk minder volk vandaag, wat het aangenaam toeven maakte in de tuin van M. Bekenden tegengekomen, ons goed geamuseerd, iets gedronken in het M-café.
  • zondag 4 augustus: Picknick in het Park met Goya, Lies, hun bevallige dochters, nog een bevriend koppel en hun stoere zonen. Mijn vriend en ik waren speciaal vroeger opgestaan om goeie plaatsen te reserveren voor onze picknick-dekentjes (waardoor we te lang naar mijn goesting moesten wachten op ons gezelschap, gelukkig hadden we de flessen cava even in de diepvriezer gezet). Zalig zonnetje, gezellig ontspannen sfeertje, cava en veel te veel eten (vishapjes, taboulé, humus, quiche, chocoladetaart, brownies, fruitsla,…). Fantastische ochtend. Alleen jammer dat ik wegens Hapje Tapje verplichtingen al om kwart voor twaalf weg moest.
    Op Hapje Tapje veel hapjes en drankjes geproefd (té veel om hier op te sommen, al onthoud ik de overheerlijke zarzuela van Tr3s), gegeten en gedronken met de vrienden uit de Spaanse les. Veel bekenden tegen het lijf gelopen (duhuh). Genoten van het kuieren tussen de kraampjes en de drukte die op geen enkel moment té erg werd.
    Laatste M-idzomeravond. Gelachen met de MEOW tentoonstelling, beseft dat ik geen Wovenhand-fan ben (sorry, Goya!), geëindigd op het terras van M waar we jaja, alweer onze vrienden uit de Spaanse les aantroffen.
  • maandag 5 augustus: Normaal moest dit een rustig avondje worden om te bekomen van het drukke weekend, maar een uitnodiging voor een last minute verjaardagsfeestje doorkruiste deze plannen. Wie kan er neen zeggen tegen een glaasje schuimwijn in een prachtige tuin als de geuren van de net gepasseerde regenbui nog in de zomerlucht hangen? Alleen die vervelende muggen, die waren niet uitgenodigd!
  • dinsdag 6 augustus: Bleven we thuis!
  • woensdag 7 augustus: Hadden we een afspraak met onze vriend uit Hasselt. We aten Indisch in restaurant Mountain Top, brainstormden over mogelijke toepassingen van 3D-printing in het kader van een business-idee dat hij moet uitwerken voor zijn MBA-opleiding en braken ons het hoofd over de problemen in onze Westerse maatschappij. Good times!

En dan moet ik helaas vaststellen dat de zomer al halfweg is. De tijd gaat veel te snel…

Een feestelijk weekend

We zetten het weekend in met een etentje bij een collega van mij. Een koppel kinderloze vijftigers die houden van reizen, jong van geest zijn en wonen in een prachtig huis. Enfin ja, ik zal niet kwaad zijn als mijn toekomst er ook zo uit ziet.

We werden alleszins goed in de watten gelegd, met caipirinha als aperitief, merguez als appetizer, meloen en parmaham als voorgerecht en een stuk heerlijke tonijn op de barbecue vergezeld van patatjes en zomerse groentjes. De tonijn was een tikkeltje te gaar gebakken (tonijn moet voor mij rosé zijn), maar smaken deed hij zeker nog. Bij dit alles hoorde uiteraard een glaasje wijn (of een flesje of drie). Als dessert waren er aardbeien met ijs. Wat nog maar eens bewijst: het zijn de klassiekers die het hem doen!

Na ons bezoek fietsten we naar huis met een iets hoger alcoholpromillage in ons bloed dan wettelijk toegestaan. Gelukkig worden fietsers zelden of nooit tegengehouden voor alcoholcontroles en is het risico dat je op de fiets een onschuldige doodrijdt niet zo groot. Enfin, lieve vriendjes, kruip nooit dronken achter het stuur van een gemotoriseerd voertuig!

Zaterdag stonden de wekelijkse boodschappen op het programma en kochten we pralines en bloemen om als cadeautje af te geven, want er stonden nog twee andere bezoekjes op het programma dit weekend.

Zaterdagnamiddag werden wij en nog een ander koppel bij vrienden verwacht voor, naar we dachten, een barbecue. Uiteindelijk kregen we een heerlijke koude schotel met een ruim assortiment aan vis (gerookt en gekookt) en garnalen voorgeschoteld. Daar doe je mij altijd een plezier mee!

De sterattractie van de dag was toch wel de trampoline. Na wat aandringen van de twee oudjes kinderen (vijf en zeven) liet ik mij overhalen om ook mee te springen. Ik leende een paar sokken van onze gastvrouw (de trampoline zou nogal zwart afgeven) en ik leefde mij uit terwijl ik probeerde mijn onderbroek uit het zicht te houden. Zelfs de driejarige in het gezelschap deed lustig mee. Al waren we natuurlijk extra voorzichtig als zijn mee kwam springen.

Laat me zeggen dat ik mij even het populairste meisje van de klas gevoeld heb, zo hard werd er gevochten om samen met mij op de trampoline te springen. Vooral de driejarige zag het niet zitten om mij te delen. Een mens heeft nu eenmaal maar twee handen. Bij het afscheid nemen, kwamen er zelfs bij de vijfjarige traantjes te voorschijn. Als ik ooit een radicale carrièrewisseling overweeg, kan ik het nog altijd als kleuterjuf proberen. 😉

We genoten alleszins van de mooie tuin van onze vrienden en bleven babbelen tot lang na de normale bedtijd van de kinderen.

Zondag stonden we voor ons doen vroeg op: de wekker stond om half negen, want om half elf werden we verwacht op de brunch bij mijn oud-collega. Altijd leuk om verhalen te horen over je vorige werkgever. 😉 We hadden op de markt in de Brusselsestraat een reusachtige blauwe hortensia gekocht, die we wonderwel heelhuids naar Opglabbeek vervoerd kregen. Onderweg werden we even opgehouden doordat de Limburgers twee rijvakken van de expresweg omgetoverd hadden in parkeerplaatsen voor de ‘Everts and Friends’ Charity Cross.

Op onze bestemming aangekomen genoten we van een heerlijke brunch op het terras met uitzicht op de tuin en het achterliggende natuurgebied. Ik mag mezelf dan al ettelijke jaren een trotse Leuvenaar noemen, ik moet toegeven dat mijn geboorteprovincie niet slecht bedeeld is op het vlak van natuurschoon.

De ochtend liep naadloos over in de namiddag, de gastheer kwam terug van het Te Deum in Hasselt, de temperaturen stegen gestaag, de frisse wind en het kinderzwembadje boden afkoeling. Mijn vriend veroverde twee kinderharten door zijn zwembroek aan te trekken en mee in het zwembadje te duiken terwijl ik met mijn oud-collega bijbabbelde. Pluimgewichtje vond al die heisa maar niets en speelde liever binnen met zijn speeltjes.

Rond een uur of drie trokken we naar het Thor Park in Waterschei om de installatie Harmonic Fields te bewonderen. Spijtig genoeg was er te weinig wind om alle instrumenten in beweging te krijgen, want ik kan me voorstellen dat het geluid dat een stevige wind produceert werkelijk overweldigend moet zijn. Het zeer zachte briesje tokkelde beloftevol, maar onze verwachtingen werden niet ingelost. Heel jammer. Bovendien was het echt veel te heet, daar op die zandvlakte zonder schaduw. De kinderen (behalve pluimgewichtje dan, die trok er zich niet al te veel van aan) begonnen al snel te zagen dat ze terug naar huis wilden. En eerlijk, zelfs ik die zo van de zon hou, had het op een gegeven moment te warm.

We beëindigden de wandeling en keerden terug naar de tuin, waar het frisser was en ik mijn voeten in het zwembad kon steken. Terwijl onze vrienden een barbecue voorbereidden, sprong ik nog wat op de trampoline (ik had de dag voordien toch al goed geoefend) en entertainden we de kinderen.

We genoten van de mooie zomeravond en dronken een glas wijn op ons weerzien. Bij het afscheid was vooral de kleinste verdrietig. Een kinderhart is snel geraakt. Mooi vind ik dat.

Een weekend waarin het kind in mij verwend werd!

Oja, dit weekend werd er ook een koningswissel doorgevoerd. Mijn mening over het koningschap veranderde echter niet: een totaal ondemocratisch instituut dat geen plaats meer heeft in een moderne samenleving.

Een geslaagde week

Hoeveel mooier ziet het leven er niet uit als de zon schijnt! Voeg daar dan nog eens lange zomeravonden aan toe en je krijgt een recept voor een geslaagde week.

  • Maandagavond gaan squashen met mijn vaste squashpartner in een veel te warm squashlokaal (squash is eigenlijk meer een wintersport)
  • Dinsdagmiddag gaan lunchen op het terras van Café Novo met de collega’s van mijn team. Iedereen tekende present! Het duurde wat langer dan gemiddeld om ons eten te krijgen, maar de ober had ons hier al voor gewaarschuwd en we waren voorzien van drank. Geen erg dus. Wel jammer dat het etentje een beetje chaotisch eindigde door een dringend telefoontje van ons afdelingshoofd. Maar verder was het een middag om in te kaderen.
  • Dinsdagavond waren we uitgenodigd bij Leuvense vrienden om iets te eten in hun straat. De straat was een weekje omgetoverd tot speelstraat, dus alle tuinmeubilair werd boven gehaald om op straat te genieten van de prachtige zomeravond. We aten couscous, maakten kennis met de buurtbewoners en babbelden bij met de Australische vrienden van onze vrienden die voor een paar weken in België waren.
  • Woensdagavond hadden we afgesproken met een vriendin. We vonden een gezellig plekje op het terras van At the Bebop en hadden Heel Serieuze Gesprekken. Het leven is spijtig genoeg niet altijd rozengeur en maneschijn en sommige problemen lijken écht onoplosbaar.
  • Donderdag had ik een dagje verlof omdat onze verwarmingsketel nagekeken moest worden door de fabrikant. Bij een eerdere controle bleek de CO-uitstoot veel te hoog te zijn. Niet dat er gevaar voor ons is, want alle gassen worden langs een afgesloten schacht afgevoerd. Helaas bleek die expert voor niks naar ons appartement gekomen te zijn, want bij zijn meting bleek dat er niets aan de ketel scheelde. Dit bezoekje van een kwartier kostte ons bijna 90 euro. Om het met de woorden van de expert zelf te zeggen: “Daar waart ge beter eens goed mee gaan eten.”
  • Verder werkte ik donderdag mooi mijn werklijstje af: naar de dokter gaan, banden laten oppompen (Amerikaans ventiel), een afspraak met de tandarts vastleggen en wat achterstallige administratie wegwerken.
  • Vrijdagavond dineerden we met twee vriendinnen bij Julia en Elias, het restaurant van de broer van Jeroen (wij Leuvenaren mogen elkaar met de voornaam aanspreken, he). Het eten was lekker, we dronken een beetje te veel en er werd uitbundig door mekaar gebabbeld. De avond vloog voorbij.
  • Zaterdag was een afspraak uit onze agenda weggevallen, waardoor we onverwacht een rustige dag hadden. Ik ging langs de opticien om een nieuwe bril te kopen (de vorige dateert nog uit de voorbije eeuw) en we deden op het gemak boodschappen op het marktje in de Brusselsestraat en bij onze favoriete winkels. De rest van de dag werd besteed aan het afwerken van ons beider todolijstjes.
  • Zondag brachten we door op de camping Moulin de Malempré bij de zus en schoonbroer van mijn vriend. Met een gezellige barbecue vierden we de verjaardag van het petekindje van mijn vriend. Vier al, wat vliegt de tijd! Ze was heel blij met haar cadeautjes (waaronder de Monsters University gadgets, een leuk zomers kleedje, onderbroekjes van Tinkerbell en een drakenzoekboek uit Schotland) en we relaxten samen aan de rand van het zwembad. Het was allemaal erg gezellig totdat we de dag wilden afsluiten met een ijsje en een pannenkoek bij een boerderij in de buurt. Het petekindje kreeg een fameuze woedeaanval omdat ze niet meer met mijn iphone mocht spelen. Echt een goede ouderwetse temper tantrum, zo eentje waarin ik mij in een ver verleden specialiseerde. Niet toegeven dus en tonen wie de baas is. Al moet ik zeggen dat ik respect heb voor haar doorzettingsvermogen. Indrukwekkend.

En zo vliegen de zomerse dagen voorbij.