Na het ontbijt gooien we onze spullen in de wagen en rijden we naar onze eerste stop van de dag: Cachorro. Deze bijzondere plek aan de kust heeft indrukwekkende rotsen en kliffen uit zwarte lavasteen waarin het onstuimig water van de Atlantische oceaan rotsen en bogen heeft uitgesleten. Ook de huizen zijn gemaakt van lavasteen en op meerdere plekken spotten we rola-pipas: hellingen gekerfd uit de rotsen waarlangs de wijnvaten naar beneden konden rollen. Eén van de rotsen aan de ruige kustlijn heeft de vorm van een hondenkop. Uiteraard kunnen we het niet laten om als échte toeristen bij de hond te poseren.

Na een uitgebreide fotoshoot rijden verder naar Fetais, het vertrekpunt van de wandeling die we vandaag uitgekozen hebben.

De wandeling gaat eerst langs de befaamde UNESCO werelderfgoed wijngaarden richting de ruige rotskust, waar we in de buurt van Lajido in lavasteen uitgesleten karrensporen van ossenkarren ontdekken. Na een bezoekje aan de kerk van Santa Luzia leidt de wandeling ons naar een prachtig pad in een bos, ommuurd met door mos begroeide lavastenen. Een bos als uit een sprookje. Pico verschuilt zich helaas het grootste deel van de voormiddag achter de wolken, al vangen we tijdens de wandeling op een gegeven moment wel een glimp op van de piek van de vulkaan.

Continue reading →

Alhoewel ik graag in onze yurt geslapen heb, moet ik toegeven dat het toch handiger is om ‘s nachts gewoon in je eigen bungalow naar het toilet te kunnen gaan. Het ontbijt wordt geserveerd in het restaurant van ons hotel Alma do Pico. Een vriendelijk meisje serveert het ontbijt aan onze tafel. Stiekem hebben we een beetje heimwee naar het geweldige buffet op São Jorge, maar hey, Alma do Pico serveert scrambled eggs, wat een absoluut pluspunt is.

Voordat we aan onze eerste dag op Pico beginnen doen we een zak met vuile was binnen bij de receptie. Handig, zo’n betaalbare wasdienst in je hotel.

Vandaag hebben we een trail uitgekozen die ons langs de Unesco werelderfgoed wijngaarden van Pico zal brengen. Onderweg naar het begin van de trail realiseren we ons echter dat we onze drinkbussen in onze bungalow vergeten zijn. Dus zit er niets anders op dan snel even te stoppen bij onze favoriete supermarkt Continente om wat flesjes water te kopen. De dag dient zich immers weer behoorlijk heet aan. Te warm ook voor de vulkaan Pico, die vandaag besloten heeft zich achter de wolken te verschuilen.

De wijngaarden van Pico bestaan uit een dambordpatroon van muren opgetrokken uit vulkanisch gesteente. De muren werden gebouwd om de duizenden kleine, aaneengesloten, rechthoekige percelen (currais) te beschermen tegen wind en zeewater. Dit bijzondere door mensen gemaakte landschap dateert uit de 15de eeuw. De wandeling tussen deze zwarte muurtjes is grotendeels vlak en daardoor redelijk gemakkelijk, ware het dat de temperaturen weer vlotjes over de dertig graden gaan en er hier geen greintje schaduw te bespeuren valt. We zweten wat af. Het verbaast ons hoe anders de wijngaarden er hier uitzien dan wij gewoon zijn. Geen mooie ordentelijke rijen gesnoeide druivenstokken, maar chaotische groeiende wijnranken die enkel begrensd worden door de muurtjes.

Tijdens de wandeling komen we een mooie, ouderwetse rode windmolen tegen. Spijtig genoeg zijn een aantal werklieden bezig met het opknappen van de windmolen, waardoor het niet makkelijk is een mooie foto te maken. We kunnen de windmolen wel beklimmen. Tot onze verbazing treffen we in de windmolen een mevrouw die druiven en prullaria verkoopt. Mijn vriend koopt een zakje druiven, maar ik vind ze eerlijk gezegd niet zo lekker. Ik denk dat ze beter geschikt zijn om wijn van te maken dan op te eten.

Continue reading →