Een paar dagen geleden zag ik dat er nog plaats was voor de wijnwandeling van mijn favoriete Leuvense wijnkenner. Gevraagd of Goofball geen zin had om zich samen met mij te verdiepen in de geschiedenis van de wijnbouw in Leuven en tegelijkertijd te genieten van een paar lekker Belgische wijntjes. En ja, ze zegde toe!

Om 14u troffen we onze gids aan de Vaartkom en samen met vier enthousiaste Nederlanders begonnen we aan de beklimming van de Keizersberg. De zon zette alvast haar beste beentje voor op deze prachtige herfstdag. Terwijl we onder de schaduw van een statige boom genoten van ons eerste proevertje, een lekkere schuimwijn van Haksberg, vertelde onze gids ons meer over de geschiedenis van deze plek en de geschiedenis van de wijnbouw in Leuven. Want ja, vroeger waren er wel degelijk wijngaarden in Leuven. Helaas kwam de wijnteelt tot een halt door de Kleine IJstijd.

Onze volgende stop waren de terrassen bij de Fiere Margriet, een zalig verklaarde Leuvense deerne die de dood verkoos boven het verliezen van haar maagdelijkheid. Nadat de rovers eerst haar oom en tante en vervolgens haar vermoord hadden, gooiden ze haar lijk in de Dijle. Haar lijk bleef echter drijven en werd door vissen stroomopwaarts, terwijl ze werd omgeven door een hemels licht en begeleid door de gezangen van engelen. Althans zo luidt de legende. Feit is dat we aan deze legende een mooi verhaal, een mooie zijkapel in de Sint-Pieterskerk en een mooi standbeeld overgehouden hebben. De Hagelandse wijn die we dronken op de terrassen viel ook zeer in de smaak.

We zetten onze tocht verder naar de Leuvense Kruidtuin, nog altijd één van mijn favoriete plekken in Leuven, zeker als de zon schijnt. Onder de schaduw van een mooie kiwiboom genoten we van ons volgende glas: een biowijntje deze keer, dat zowel voor- als tegenstanders kende, zoals dat wel vaker het geval is met biowijnen. Ik kon de wijn wel smaken, zeker in combinatie met de olijfjes die onze gids had meegenomen.

Volgende stop op onze wandeling: de Janseniustoren. Daar genoten we van een lekker glas Chardonnay van wijnkasteel Vandeurzen. Dit wijnkasteel met bijhorend restaurant staat al een tijdje op mijn lijstje van te bezoeken plekken, maar tot nu toe zijn we er helaas nog niet geraakt. Hun wijn smaakte mij alvast!

Als voorlaatste stop op onze wandeling hielden we halt op het Hogeschoolplein, waar we genoten van een heerlijke Hagelandse wijn van Kluisberg. Ook deze wijn voegde ik toe aan mijn lijstje met favorieten van de dag. We wiepen nog een blik op het mooi gerenoveerde Pauscollege en sloten vervolgens de wandeling af bij het befaamde Leuvense stadhuis. Ik wees de Nederlanders op één van de grappige details van het stadhuis en toen was het tijd om afscheid te nemen van de groep. Werkelijk een topnamiddag waarop alles meezat: de zon, het gezelschap én de wijnen.

Na de wandeling vroeg onze kameraad wijnliefhebber of ik geen zin had om ‘s avonds mosselen te komen eten bij hem en zijn verloofde. Uiteraard kon ik zo’n fijn aanbod niet aan mij voorbij laten gaan. Ik nam afscheid, want ik moest nog een paar boodschappen doen en begaf mij later op de avond naar hun gezellige stadstuintje. Voor nóg meer wijn en heerlijke mosselen. En dit onder het goedkeurend oog van hun zwarte kat Merlot.