appartement

Tegenzin

Ik geef eerlijk toe dat ik altijd erg op zie tegen een bijeenkomst van de raad van beheer in ons appartementsgebouw. Meestal wordt zo’n vergadering een klaagfeest over hoe slecht onze bouwheer toch wel niet is en worden al de gebreken (die ik zo langzamerhand al van buiten ken) tot in het oneindige herhaald. Maar hey, als voorzitter heb je bepaalde verantwoordelijkheden die je, hoe graag ook, niet kan ontlopen. Gelukkig viel de bijeenkomst vanavond goed mee. Eén vervelende, meer wel noodzakelijke beslissing moeten nemen die waarschijnlijk onaangename repercussies heeft voor een mede-appartementsbewoner. Iemand die we nogal goed kennen, wat het dubbel vervelend maakt. Maar rationeel gezien was het de juiste beslissing.

Nu goed, ik was blij dat de vergadering erop zat. Deze keer werd het niet overdreven lang gerekt en kwamen we snel tot besluiten. Dingen die je met tegenzin doet, leveren achteraf vaak de grootste voldoening op.

Ik heb er zin in!

Straks feestje op ons appartement. Doordat ik iets te enthousiast geweest ben bij het uitnodigen, komt er behoorlijk veel volk. Meer nog, er zal nog nooit zoveel volk tegelijkertijd in ons appartement aanwezig geweest zijn. Maar geen nood, we gooien de terrasdeuren open en dan maar hopen dat de buren niet komen klagen. 😉

Licht!

Door de drukke bezigheden van dit weekend heb ik het er nog niet over gehad. Het ziet ernaar uit dat het einde van onze lichtodyssee in zicht is. Die odyssee begon, als ik het mij nog goed herinner, ergens vorig jaar in de Massive. Waar we zo overdonderd raakten door het aanbod dat we er alleen in slaagden lampen voor de slaapkamers, de badkamer en het toilet (een miskoop) te vinden. De gekochte lampen werden opgestapeld in de logeerkamer om daar een mooi laagje stof te verzamelen.

Aangespoord door de moedige pogingen van vriend C om deze lampen ook effectief tegen het plafond te krijgen, stonden we datzelfde weekend op een mooie zondagnamiddag in een volgende lampenwinkel: Lichtland. Toen we advies vroegen aan een verkoopsters kregen we het volgende antwoord: “Ik kan dat niet voor jullie beslissen, he, jullie moeten maar zelf uitmaken wat jullie mooi vinden.” Als het aan mij had gelegen waren we op datzelfde moment stante pede de winkel uitgestapt. Mijn vriend wist me echter te overtuigen toch nog even rond te kijken. Uiteindelijk kochten we er niets (ook omdat we een telefoontje kregen dat de dappere lampenophanger onderweg naar ons appartement was).

Vorige zaterdag vatten we de koe opnieuw bij de horens. Onze doelstelling was om lampen tegen ons plafond te hebben hangen vóór het feestje van 2 augustus. Kwestie van de ondertussen afgezaagde opmerkingen over onze ontbrekende armaturen te vermijden. We werden zeer vriendelijk en professioneel geholpen bij Light & Design Centre in Kessel-lo. De eigenaar en zijn vrouw stonden zelf in de winkel en dat maakt een wereld van verschil. Suggesties over het soort lampen dat het meest geschikt was voor een bepaalde plek, ditmaal moesten we er niet om bedelen.

We kochten nog niks, maar zijn van plan een afspraak te maken na de werkuren (luxe!) zodat we in alle rust kunnen beslissen welke verlichting het meest geschikt is voor ons interieur. Spijtig dat de winkel nu drie weken gesloten is. De door ons gestelde deadline van 2 augustus zullen we niet halen, maar we hebben het goede vooruitzicht dat we tegen het nieuwe schooljaar lampen zullen hebben. En deze keer laten we ze installeren door iemand van de winkel. Het kost een beetje meer, maar dat heb ik er graag voor over om geknoei met boren en zonnebrillen te vermijden.

Eat that Lichtland.

Een licht verhaal

Mensen die al eens bij ons op bezoek geweest zijn, zullen het ongetwijfeld gezien hebben: onze verlichting is nogal Spartaans. Vorig jaar hebben mijn vriend en ik eens al onze moed bijeen geraapt om naar zo’n verlichtingswinkel te rijden om lampen te kopen voor de slaapkamers, de badkamer en het toilet. Helaas waren we er nooit toe gekomen deze lampen ook effectief op te hangen. Mijn vriend en ik zijn in het bezit van een mooi stel linkerhanden en lampen ophangen hebben we nooit geleerd, aan d’unief.

Zaterdag bood vriend C aan om in ruil voor een nachtje in ons comfortabele logeerbed een poging te doen om onze lampen op te hangen. Na veel gesukkel en met behulp van een zonnebril die dienst deed als veiligheidsbril, slaagde hij erin een miniskuul klein gaatje in het plafond van de logeerkamer te boren. Om de één of andere reden liet de hippe, nog bijna nooit gebruikte boormachine van mijn vriend het afweten. De boor schoot altijd terug. Bizar. Omdat vriend C zich niet zo gauw neerlegt bij een nederlaag, vooral als de nederlaag te wijten is aan een technisch probleem, beloofde hij de volgende dag terug te komen met een andere boormachine.

Zondagnamiddag belde vriend C, net toen we ergens in een winkel met lampen stonden (voor de leefruimte en de hal), dat hij onderweg naar Leuven was. We waren er nog niet uitgeraakt welke lampen we wilden, dus keerden we onverrichter zaken terug naar ons appartement. Met de andere boormachine ging het een stuk vlotter. Al kwam er nogal wat plaksel naar beneden. Achtereenvolgens werden de logeerkamer, de badkamer en de berging van lampen voorzien. In de badkamer zaten ze met de boor op de wapening en werd dan maar besloten dat twee vijzen wel voldoende zouden zijn om de lamp op te hangen. Hij hangt er nog steeds, dus ik denk dat ze gelijk hadden.

In de berging speelden ze het klaar om alweer op de wapening te zitten, waardoor de boor spontaan begon te smelten en tot de helft van zijn originele lengte teruggebracht werd. Einde van het geboor dus, want we hadden geen boor in het juiste formaat meer. Onze slaapkamer zal het nog even met een simpel spaarlampje moeten stellen. Maar hey, we zijn alweer een stap vooruit. Ooit komt er een dag dat ons hele appartement van lampen voorzien is!