- Maandag 18 november 18.30u: Te laat op de afspraak met onze advocaat, die van de tegenpartij en onze geliefde bouwfirma, wegens dringende zaken die nog afgehandeld moesten worden op het werk. Onze advocaat had duidelijk de bovenhand in de discussie en kende het dossier door en door. Mijn vriend en ik hebben de hele affaire dan ook jarenlang gedocumenteerd. Onze verzameling aangetekende brieven aan de bouwfirma neemt ondertussen lichtjes indrukwekkende proporties aan. Buiten gelopen met het gevoel dat het eindelijk dan toch allemaal in orde zou kunnen komen.
- Maandag 18 november 19.30: Al lopend naar ons appartement rap wat koeken binnen gepropt die mijn vriend (de lieverd) voor mij gekocht had in het station, omdat ik daar zelf geen tijd voor had. De fiets uit de garage gehaald en als een gek naar de Bruul getrapt.
- Maandag 18 november 19.45: Puffend aangekomen in de les columns schrijven. Een raar sujet ontdekt in de toiletten. Not to worry, de politie van Leuven zit in mijn contactlijst. Gelukkig bleek een telefoontje niet nodig en kraste de dame vanzelf op.
- Dinsdag 19 november 20.30: Squash! Niet in vorm, beetje last van mijn rechterpols. Pols proberen te ontzien = slechte opslagen. Slechte opslagen = afgemaakt worden op de return.
- Woensdag 20 november 17.40: Mij kapot gehaast om de trein te halen, snel iets kleins gegeten op de trein. Hoera voor de Exki, die gezonde voorverpakte slaatjes aanbiedt.
- Woensdag 20 november 19.00: Mooi op tijd op onze afspraak bij onze vrienden en hun drie kinderen. Nog een beetje honger, gelukkig waren er heel veel hapjes. Hmm, humus! Fijn gespeeld met de oudste dochter en de tweeling. Een klein smartphone-drama werd met wat onderhandelen vermeden. Mijn vriend en ik hebben jammer genoeg samen maar twéé smartphones, wat er uiteraard één te weinig is. 😉 De oudste dochter (die al kan schrijven! yikes!) in bed mogen steken en een verhaaltje voorgelezen voor het slapengaan. Daarna al de technieken herkend die ik als kind zelf toepaste om het moment van slapen gaan toch maar zo lang mogelijk te rekken. Cute.
- Woensdag 20 november 21.00: Op het gemak bijgepraat. Toch makkelijker als de kindjes in bed liggen. 😉
- Donderdag 21 november 21.00: Afspraak met een vriend-whiskyliefhebber die we via de Spaanse les leerden kennen. De buurvrouw bleek tijdens ons vorige zomerfeestje nogal goed overeen te komen met onze vriend. Dus ja, we waren al aan het overwegen om haar ook te vragen, toen we een gelijkaardige vraag van onze vriend kregen. Jaja, bloeit daar iets moois? 😉 En je kent ons, wij geven graag de plantjes water. Het werd een gezellige avond, waarbij de whiskyflessen wat van hun inhoud moesten prijs geven in ruil voor een goed gesprek. Uiteraard lagen we te laat in bed.
- Vrijdag 22 november 20.00: Omdat onze vorige date in De Hoorn zo leuk was geweest, gingen we voor een heruitgave met hetzelfde koppel. We waren het aan onszelf verplicht om het eenjarige bestaan van deze fantastische site mee te vieren. Het eten was lekker, de wijn was uitstekend, het gezelschap fantastisch. Het feestje achteraf viel wat tegen. De DJ was zo hip dat hij muziek draaide waar ik nog nooit van gehoord had. En dat terwijl ik toch al de hele avond naar een One Direction song snakte! Zelfs de fles overheerlijke witte wijn bracht ons gezelschap niet aan het shaken.
- Vrijdag 22 november 1.00: (Het kan ook twee uur geweest zijn: de wijn werd tijdens het avondmaal erg gul bijgeschonken.) We namen afscheid van onze vrienden die de dag nadien weer vroeg op moesten en gingen socializen bij de oud-collega’s van mijn vriend die in De Hoorn werken. We besloten de DJ voor zichzelf te laten draaien en met z’n allen iets te gaan drinken in het café. Daar verstonden we elkaar ook beter.
- Vrijdag 22 november 4.00: Eindelijk in bed geraakt. Nog even getwijfeld of ik de dag nadien zou opstaan voor de Spaanse les.
- Zaterdag 23 november 9.00: Lag ik mijn roes uit te slapen in plaats van te werken aan mijn Spaanse woordenschat.
- Zaterdag 23 november 12.00: Kropen we min of meer verfromfraaid uit bed om aan de dag te beginnen.
- Zaterdag 23 november 14.00: Boodschappen doen in het centrum van Leuven. Voorgerechtjes bij de Walvis, hoofdgerecht bij Convento food, dessert bij De kers naast de taart. De uitspattingen van de avond voordien hadden onze kooklust enigszins getemperd.
- Zaterdag 23 november 18.30: In het gezelschap van onze Leuvense vrienden met het chique huis genoten van andermans kookkunsten. Het rustig aan gedaan met de wijn.
- Zondag 24 november 15.45: Op bezoek bij de oma en opa van mijn vriend, die nu echt wel hoogbejaard zijn, met alle fysieke ongemakken van dien. Opa hoort nog amper iets, wat enorm frustrerend moet zijn. En oma wordt steeds krommer en heeft het erg moeilijk met stappen.
- Zondag 24 november 17.00: Totaal vergeten dat de eerste verjaardag van het jongste nichtje van mijn vriend tijdens de bijeenkomst bij zijn ouders gevierd zou worden. Dus ook geen cadeautje bij. Shame on me. Ter mijner verdediging: het verjaardagsfeestje is enkel vermeld geweest in een mail daterend van 1 september en dan nog zijdelings. Ik zal een cadeau gaan kopen en het met de post opsturen. Op het feestje (waarop we dus ook nog eens grandioos te laat waren), werden enkel slagroomtaart en sandwichen geserveerd. Ik lust geen slagroomtaart en sandwichen. Gelukkig waren er thuis nog taartjes over van De kers naast de taart!
appartement
Zou het kunnen…
Dat er na bijna tien jaar er eindelijk een einde aan de saga met onze bouwheer zal komen? Het ziet er alvast gunstig uit. Maar laten we toch maar enige voorzichtigheid aan de dag leggen en de huid van de beer niet verkopen voordat hij geschoten is.
Eén ding is zeker: een goeie advocaat is zijn geld meer dan waard.
Kijk, viooltjes!
Speciaal voor Joke, Vincent, Peter en Lynn met het mooie bolle buikje! Bedankt om ons te helpen al die pasta en al dat bier soldaat te maken!
Een correcte klantenservice
Als het goed is, mag het ook gezegd worden. Na een foutieve meting van één van de werknemers van Heating Leuven, lieten wij voor niks een expert van Vaillant langskomen om onze perfect functionerende verwarmingsketel na te kijken. Ik stuurde daarop een mail naar Heating Leuven waarin ik vriendelijk vroeg om de 87,98 euro die de interventie van Vaillant ons gekost had, terug te betalen.
En kijk eens aan, vandaag zit er een creditnota in mijn inbox en word ik vriendelijk verzocht mijn rekeningnummer op te geven. Zonder boe of ba. Zo hoort dat. Dankjewel Heating Leuven!
Pinksterweekend
Een leuk en ontspannen Pinksterweekend achter de rug, waarbij we met volle teugen genoten van het Leuvense circusfestival (ja, ook op vrijdag, toen de meeste mensen het af lieten weten wegens het slechte weer). Zaterdag bijna de ganse dag door Leuven gelopen en heel veel bekend volk tegen het lijf gelopen die allemaal door het zonnetje en de festiviteiten naar buiten gelokt werden. We profiteerden optimaal van het aanbod op Fiesta Europa om zo weinig mogelijk tijd te verliezen en zo veel mogelijk circusacts mee te pikken, zonder ons overdreven te moeten haasten van punt A naar punt B.
Zondag en maandag hadden we bewust vrij gehouden om de bergen achterstallige administratie en foto’s weg te werken. Uiteraard slaagden we daar niet in, maar mijn vriend deed wel enkele interessante archeologische vondsten in dozen die al een paar verhuizen ongeopend waren gebleven. En de stralende zon was een goed excuus om zondagmiddag nog wat te gaan rondhangen op Fiesta Europa. Soms is er niet meer nodig dan een een lekkere bratwurst om iemand gelukkig te maken. 😉
Helaas is zo’n verlengd weekend altijd veel te snel voorbij en moest er vandaag weer hard gewerkt worden!
Het tweede weekend van mei
Speelden we twee keer gastheer en gastvrouw. Zaterdag hadden we onze vrienden van over de taalgrens over de vloer. We grepen terug naar onze vertrouwde succesformule: hapjes van De Walvis, een simpele wok met peultjes, babymaïs, groene asperges, pepertjes en rundsvlees als hoofdgerecht en aardbeien in balsamico met mascarpone (een recept van Jamie Oliver) als dessert. Alleen de wok vond ik wat tegenvallen. Er zaten naar mijn smaak verhoudingsgewijs te veel peultjes in de wok en de peultjes waren niet op het juist moment geplukt, waardoor ze draderig waren en er al erwtjes in zaten. Maar gezond was het wel! We keuvelden gezellig bij onder het genot van een glaasje wijn en klaagden wat over het slecht weer (dat blijkt de laatste tijd zowat een constante te zijn).
Zondag hadden we mijn jongste petekindje over de vloer met de mama en de papa. We maakten er een heuse moederdagbrunch van met taartjes van House of Taste. En ja, we hadden weer veel te veel gekocht. Onze gasten zulle nooit met honger buiten gaan! Tussen de flesjes door organiseerden we een heuse fotoshoot met mijn petekindje. Ik probeerde zo goed en zo kwaad als het ging de witte muur van de living “uit te branden” om een echt studioresultaat te bekomen. Het lukte bijna, maar net niet helemaal. Misschien mij eens wat extra goedkope flitsen aanschaffen. Maar het belangrijkste was dat de mama van mijn petekindje heel blij was met het resultaat.
En mijn petekindje? Die kan zo in een catalogus voor professionele fotomodellen gaan staan. 😉
Een goeie reden om eens grondig te kuisen…
Het feit dat mijn vriendin de architecte vrijdag onze badkamer komt opmeten. Het is lang geleden dat alles er hier zo blinkend bij lag.
De grote zonnebloemverhuis
Met spijt in het hart hebben we vandaag afscheid moeten nemen van onze reuzezonnebloem. Wie had ooit gedacht dat uit dat kleine zaadje een plant van meer dan tweeënenhalve meter zou groeien? Wij alvast niet. We vonden ons zelfs behoorlijk optimistische toen we het miniplantje enkele maanden geleden in die supergrote pot plantten. Maar kijk, vrijdag was het dan zover: de zonnebloem was tegen het plafond van het balkon van de buurman gegroeid. Een beslissing drong zich op, want de plant had gewoon niet genoeg ruimte om een bloem te vormen.
Gelukkig vonden we vrienden met een klein stadstuintje bereid om de zonnebloem van ons te adopteren. Het was nog een heel gedoe om de plant via de trap uit ons appartementsgebouw te krijgen (in de lift paste ze ondertussen al niet meer), al een geluk dat we slechts op het tweede verdiep wonen. De verplaatsing naar het nieuwe woonst gebeurde op de bagagedrager van mijn fiets. Ik kan jullie wel vertellen dat we veel bekijks hadden, zo met een zonnebloem van tweeënenhalve meter achterop.
Ik ben er zeker van dat onze bloem erg gelukkig is met haar nieuwe thuis. En ik kijk er al naar uit om haar te gaan bewonderen als de bloem tot volle bloei komt.
‘t Is ook altijd iets
Maandagavond, zo rond een uur of elf (ik zat net op het toilet), hoorden mijn vriend en ik een luide bonk. Zo’n bonk waarvan het meteen duidelijk was dat er stukken gevallen waren. Aangezien het onduidelijk was vanwaar de bonk kwam en er op onze gang en in de trappenhal niet meteen iets te zien viel, besloten we het geval te negeren. Waarschijnlijk een onhandige bovenbuur of zo.
Tot er ongeveer een half uur later op onze deurbel gedrukt werd door één van de buren. Of we even naar beneden konden komen. Enfin, ik wist meteen hoe laat het was. Beneden gekomen zagen we dat een paar buren bezig waren met het glas van de voordeur bijeen te vegen. Een onbekende was erin geslaagd het glas bijna volledig te verbrijzelen. Gelukkig was het een deur met dubbel glas en had het andere glas het wel overleefd, zodat niet eender wie in ons appartementsgebouw kon binnendringen. Geïnformeerd of de politie al verwittigd was om een PV op te maken. Dat was nog niet gebeurd, dus dadelijk gebeld met de vraag om iemand te sturen.
Wat het hele geval nog vreemder maakte, is dat de deur open stond en er glas tussen de deur en de deuropening lag toen de mede-bewoner de ontdekking deed. Wat maakt dat onze mede-bewoners tot de lijst van verdachten gerekend mogen worden, want zo’n deur, dat springt niet zomaar vanzelf open. Om uit te sluiten dat er iemand in het gebouw binnengedrongen was (we hebben al een paar inbraken achter de rug) gingen de stoere kerels alle verdiepingen in het gebouw af, terwijl ik rustig op de politie wachtte. Gelukkig zijn ze niemand tegen gekomen, wat maakt dat het nog altijd kan dat één van de mede-bewoners schuldig is en gewoon zijn of haar verantwoordelijkheid heeft ontlopen. Wel wat flauw, want dit is toch gewoon iets voor de verzekering?
Enfin, na een veertigtal minuten arriveerde de politie in de vorm van twee knappe jonge kerels. Als mijn leven een pornofilm was… Anyway. Ook zij gingen nog eens al de verdiepingen af en waren even in verwarring door sporen van voorgaande inbraakpogingen. Ze maakten een PV op en verdwenen daarna uit mijn leven. Snif.
Ingrediënten voor een zomers feestje
- Een stuk of veertig vrienden
- Twaalf flessen rode wijn en vier flessen witte wijn
- Veertien flessen schuimwijn
- Ingrediënten voor de volgende cocktails: screwdriver, cosmopolitan, godmother, godfather, margarita, turquoise, cuba libre, blue monday en natuurlijk een caipirinha
- Vier liter appelsap en zes liter sinaasappelsap
- Heel veel blikjes cola, cola light en ice tea
- Eén fles Schweppes tonic, omdat ik het idee had dat er mensen waren die dat graag dronken
- Een assortiment speciale bieren
En dan te bedenken dat er niemand een cosmopolitan gedronken heeft. Zit ik hier met al dat veenbessensap! Eén ding is zeker, we kunnen nog een after party of drie, vier houden.
Voor:
Na:
Vraag van de dag: van wie zijn deze sexy benen?
