KMSKA en Afterwork in Antwerpen

Yep, vandaag bracht ik voor de vijfde keer op nog geen maand tijd een bezoek aan het KMSKA, ditmaal samen met de collega’s van het werk. We waren met zo’n 150 deelnemers, een zeer mooie opkomst. De aankomst in het KMSKA zelf verliep iet of wat chaotisch: er was geen aparte ruimte voor onze jassen en spullen voorzien en het duurde even voor de groepjes rond de gidsen samengesteld geraakten, maar eens we vertrokken waren met de gids, was het genieten van de reacties van mijn collega’s. De gids van ons groepje vond ik wat tegen vallen, maar goed, iedere gids heeft natuurlijk een eigen persoonlijke stijl.

Na de rondleiding die veel te kort was om al het moois in het museum te bewonderen, maar wel een overzicht gaf van de totaliteit, werden we getrakteerd op taart en koffie. En amai, wat een luxueuze taarten waren me dat! Heerlijk!.

Na de taart maakte ik kennis met het zoontje van een collega die in Antwerpen woont. Zijn vriendin was samen met hun zoontje naar het KMSKA gekomen om hem te laten zien aan de collega’s. Heel fijn om mijn collega te zien stralen als trotse papa. Zijn zoontje voelde zich duidelijk niet honderd procent op zijn gemak met al die vreemde mensen rondom hem, maar hij protesteerde niet toen ik hem even op de arm nam. Tof!

Daarna zakten we met redelijk wat collega’s af naar Brasserie Shilling. We dronken nog iets op het terras en verkasten toen het wat frisser werd naar binnen om samen iets te eten. Een heel gezellige avond met veel tijd om bij te praten en verhalen uit te wisselen. Meer moet dat echt niet zijn. Ik treinde met drie collega’s terug naar Leuven, nog nagenietend van een fijne namiddag en avond in Antwerpen.

Back to KMSKA!

Ja, twee weken na de officiële opening waren mijn vriend en ik alweer terug te vinden in het KMSKA. We hadden ‘s avonds in Turnhout afgesproken met een kameraad en besloten een kleine omweg langs Antwerpen te maken om samen met de ouders van mijn vriend het KMSKA te bewonderen. We ontmoetten zijn ouders in het station van Antwerpen en namen vervolgens de tram naar het museum. De vader van mijn vriend was nog niet zo lang geleden aan zijn knie geopereerd, dus hij moest zijn knie wat sparen voor het bezoek zelf. Jammer, want het was een prachtige herfstdag, ideaal voor een mooie wandeling.

Omdat een museum bezoeken op een lege maag niet leuk is, lunchten we samen in Brasserie Shilling. Ik bestelde een Thais vegan soepje (tom kha kap) dat ok was, maar meer ook niet. Ideaal om me wat te sparen voor het diner ‘s avonds.

De rest van de namiddag brachten we door in het museum. We deden ons best om de ouders van mijn vriend zoveel mogelijk te laten zien, maar omdat we om 17.53u de trein naar Turnhout moesten nemen, faalden we jammerlijk. Gelukkig hebben de ouders van mijn vriend een museumpas en kunnen ze nog eens terug komen om de gedeelten te bewonderen die we nu noodgedwongen moesten overslaan (kuch, Ensor, kuch). We hadden zelfs geen tijd meer om nog iets te gaan drinken!

De officiële opening van het mooiste museum van het land

Na de preview en het galadiner was het zaterdag dan eindelijk zover: na elf jaar gesloten te zijn, werd het mooiste museum van het land feestelijk heropend. Dus begaf ik mij voor de derde keer in één week tijd naar Antwerpen, ditmaal in het gezelschap van mijn vriend, die er uiteraard ook naar uitkeek om al dat moois met zijn eigen ogen te aanschouwen.

Helaas wilden de weergoden zaterdag niet meewerken. Net op het moment dat de feestelijke opening van start zou gaan, viel de regen letterlijk met bakken uit de hemel. Gelukkig waren er paraplu’s voorzien in de VIP-zone en kwamen ze wat later rond met plastic poncho’s. Het programma werd met een half uur verlaat in de hoop dat het zou stoppen met regenen, maar helaas, dit uitstel bracht geen soelaas en die arme ballerina’s en balletdansertjes mochten in hun spierwitte, dunne maillots de aftrap geven van de voormiddag. Ik had echt te doen met die bibberende kinderen die moesten dansen op een gladde vloer in de gietende regen. Maar goed, the show must go on, zeker? En zeggen ze op een huwelijksdag ook niet dat regen geluk brengt? Hopelijk is dat ook zo voor het KMSKA!

Enkele uitgeregende sfeerbeelden:

KMSKA rules the world:

Ode an die Freude:

Het lint wordt doorgeknipt:

Muzikaal eerbetoon aan Rubens:

Nadat het KMSKA officieel was open verklaard voor het grote publiek begaven mijn vriend en ik ons naar binnen. Het was er bijna over de koppen lopen en op bepaalde momenten maakte ik me toch wel zorgen over de kunstwerken zelf. Sommige mensen kwamen wel heel dicht in de buurt van deze onbetaalbare topstukken. Continue reading →

Galadiner in het KSMKA

De feestelijkheden volgen mekaar in snel tempo op en ik kijk al vol ongeduld uit naar de échte officiële opening dit weekend. Wat niet wegneemt dat ik genoten heb van een avondje in mijn favoriete feestoutfit klinken met de VIP’s op het prachtige eindresultaat van een tumultueus project. Natuurlijk startte de avond met een aantal (korte) speeches van hoogwaardigheidsbekleders, waarna het museum met een feestelijke aria werd ingezongen. Alleen jammer dat het gezoem van de aanwezigen nooit helemaal ging liggen.

De hapjes waren bereid door Madonna Grand Café en ik kan alleen maar zeggen dat die hapjes de verwachtingen voor het restaurant zelf meteen hoog gezet hebben. Amai, lang geleden dat ik nog zo onder de indruk was van een walking dinner. Moet geleden zijn van het Flanders Finissage Diner op dezelfde locatie. Alles was letterlijk tot in de puntjes verzorgd en om duimen en vingers af te likken zo lekker.

Last minute had een oud-collega nog ergens toegangstickets weten te bemachtigen en kon zij ook genieten van dit bijzondere moment. Met de hand op het hart kan ik zeggen dat het effectief mijn bedoeling was om mijn lieve oud-collega een rondleiding te geven doorheen de mooiste zalen, maar omdat we om de haverklap bekend volk tegen kwamen, geraakten we uiteindelijk niet verder dan de eerste twee zalen in het nieuwe gedeelte. Ach ja, een reden voor mijn oud-collega om nog eens terug te komen, he. Ook zeer tof dat ik tijdens het galadiner een andere oud-collega tegen het lijf liep die momenteel in Parijs werkt. Door de coronacrisis hadden we elkaar al heel lang niet meer gezien en tijdens mijn vorige bezoek aan Parijs was het niet gelukt om elkaar te treffen. Onverwachte ontmoetingen zijn vaak de beste.

Mijn baas was zo vriendelijk om mijn oud-collega en mezelf een lift van Antwerpen naar Leuven aan te bieden, want het openbaar vervoer is na een bepaald uur gewoon geen optie meer. Een spijtige zaak, maar goed, het is niet anders. Naar goede gewoonte liep er weer iets mis: ditmaal weigerde het gratis parkeerticketje van mijn baas dienst en dreigden we dus niet uit de parking te geraken. Uiteindelijk betaalde ik de parking voor mijn baas, want er zat enige tijdsdruk achter. Mijn collega moest immers in Leuven de allerlaatste trein naar Aarschot halen. Nu, mocht dit niet gelukt zijn, dan kon mijn collega uiteraard bij mij in Leuven blijven slapen, maar ik was daar niet echt op voorzien. En als er gasten komen, zet ik graag op voorhand mijn appartement wat op orde.

Maar zorgen om niks, we waren mooi op tijd om mijn collega op de laatste trein naar Aarschot te zetten. Eind goed, al goed.

KMSKA preview

Vanavond had ik de eer en het genoegen om samen met wat collega’s vlak voor het feestelijke openingsweekend het prachtig gerenoveerde KMSKA in preview te mogen bewonderen. Het museum kreeg niet alleen een zeer grondige make-over waarbij de historische zalen in hun oude grandeur hersteld werden, maar het werd ook uitgebreid met maar liefst tien splinternieuwe zalen. In totaal zal het KMSKA na de heropening over 40% meer tentoonstellingsruimte beschikken. En ja, we hebben bijzonder lang moeten wachten op de heropening en dit project heeft ongetwijfeld voor menig extra grijs haar gezorgd, maar waw, het resultaat is effectief spectaculair. Zowel van binnen als van buiten. Oordeel vooral zelf, zou ik zeggen!

Het nieuwe gedeelte met de nogal controversiële blinkende witte gietbetonvloer. Zelf kon ik deze keuze wel smaken.

Continue reading →

Veganistisch diner bij HUMM in Antwerpen

Jullie zijn ondertussen al goed bekend met mijn voorliefde voor de Dageraadplaats, wat mij betreft, het gezelligste plein van gans Antwerpen. Dus toen mijn oud-collega me liet weten dat hij een restaurant op de Dageraadplaats gereserveerd had voor onze afspraak vrijdag, kon mijn avond al niet meer stuk.

En zo spoorde ik vrijdag na het werk goedgezind naar Berchem-station, wandelde op mijn gemak langs de mooie Cogels Osylei naar de Dageraadplaats om daar mijn collega te treffen. We begonnen de avond met een aperitiefje op het terras van Café De Zure (matige cava, slechte bediening), terwijl we vakantieverhalen uitwisselden. Zalig dat het weer het nog steeds toelaat om ‘s avonds laat in een open zomerjurk op een terras te zitten!

Een paar minuten vóór kwart na zeven begaven we ons naar veganistisch restaurant HUMM, letterlijk op een paar passen van Café De Zure. Ik was erg benieuwd naar de op de Midden-Oosterse keuken geïnspireerde gerechten, want ik ben een grote fan van hummus, baba ganoush, falafel en aanverwanten. En amai, wat een aangename verrassing. We startten met een heerlijke porn star martini en gingen vervolgens voluit voor de HUMM experience (serieus, maar 53 euro voor twee personen samen!). Echt elk gerechtje was even lekker. En het geheel was super leuk gepresenteerd. Altijd tof om aan een tafel vol bordjes te zitten. We eindigden de maaltijd met een veganistisch stukje taart (wat droog naar mijn bescheiden mening) waarbij ik misschien stiekem nog een tweede cocktail dronk.

Het was alleszins een vrolijke treinrit terug naar Leuven!

Als uitsmijter wat foto’s van de mooi verlichte brug op de Draakplaats.

Thai food at May’s

Gisteren spoorde ik na het werk naar Antwerpen-Berchem voor een afspraak met één van mijn neven. ‘t Is vreemd, ik heb er maar een dik half jaar gewoond, maar Antwerpen voelt voor mij nog altijd een beetje als thuiskomen. Vooral het station van Berchem waar ik elke dag de trein naar mijn werk nam.

Mijn neef wachtte me op in het station en we wandelden samen naar de Dageraadplaats, het gezelligste plein van Antwerpen. Mijn neef had een tafeltje reserveerd bij May’s, een restaurant dat zowel Thaise als Vlaamse keuken serveert. Een beetje een vreemde combinatie, maar het werkt blijkbaar wel: het terras zat stampvol en waardoor we noodgedwongen ons tevreden moesten stellen met een tafeltje binnen. Gelukkig stelde de ober voor om ons te komen waarschuwen van zodra er een tafeltje op het terras vrij kwam.

Mijn neef en ik hadden serieuze gesprekken over het leven, relaties en zijn kinderen. Hij maakt momenteel op relationeel vlak een moeilijke periode door, dus ik was blij om een luisterend oor te kunnen bieden. Al vrees ik dat de brokken moeilijk te lijmen zullen zijn.

Natuurlijk bestelden we twee Thaise gerechten om te delen en ik kan bevestigen dat beide gerechten uitstekend waren. Ook de groenten die we als bijgerecht besteld hadden, waren zeer lekker. Alleen jammer dat de bediening wat steken liet vallen. We moesten de ober nog eens herinneren aan het feit dat we een portie rijst bijbesteld hadden. Maar May’s is zeker een aanrader voor liefhebbers van de Thaise keuken.

We sloten de avond af met een biertje voor hem en een glaasje cava voor mij op het terras van Gitanes op het Tramplein. Een gezellige avond die zeker voor herhaling vatbaar is.

Uitreiking van de Ultimas 2021 in deSingel

Gisteren spoorde ik richting Antwerpen voor de uitreiking van de Ultimas. Last minute had ik een uitnodiging gekregen van een collega die op wandelafstand van deSingel woonde om samen met wat collega’s vegetarische lasagna te eten. Daar ging ik natuurlijk graag op in. Altijd leuk om te genieten van een zelf gekookte maaltijd in goed gezelschap. Ik was trouwens erg onder de indruk van het prachtige appartement waar mijn collega woonde. Stijlvol en met oog voor detail ingericht.

Na het diner wandelden we samen naar deSingel om te vernemen wie de laureaten van de avond waren. Hieronder een kleine impressie van de show, die erg professioneel opgezet was. Mijn favoriete winnaars waren de Borgerhoutse reuzenstoet en regisseursduo Nathalie Basteyns en Kaat Beels. Meest pakkende moment was het optreden van het koor Tutti Fratelli ter nagedachtenis van de onlangs overleden Reinhilde Decleir. Ook de #LikeMe versie van het nog steeds brandend actuele ‘Laat ons een bloem’ van Louis Neefs wist mij te bekoren. Applaus ook voor de prachtige stemmen van Portland. Enige valse noot naar mijn persoonlijke mening was de publieksprijs voor de ‘documentaire’ Tegenwind. Een perfecte illustratie dat de meerderheid niet altijd gelijk heeft. Online stemmingen leiden helaas wel vaker tot dissonante uitkomsten, dus moeten we ons de vraag stellen wat de waarde is van zo’n publieksprijs. Als je een legertje trollen kan mobiliseren, kom je sowieso als overwinnaar uit de bus.

De receptie achteraf was eerlijk gezegd een beetje een tegenvaller. Schuimwijn die niet echt schuimde (waarschijnlijk al te lang op voorhand uitgegoten) en vegetarische hapjes die gewoonweg niet lekker waren (met uitzondering van het falafelballetje dat wel lekker was). Neen, dan was de receptie in Brugge twee jaar geleden een pak beter! En doordat ik na de receptie een lift kon versieren met mijn baas terug naar Leuven was ik zelfs op een redelijk tijdstip weer thuis!

Continue reading →

Een namiddag in de Zoo van Antwerpen

Zondagmiddag hadden mijn vriend en ik afgesproken met onze vriendin en haar twee kinderen om samen naar de Zoo van Antwerpen te gaan. Een klassieker van een uitstap, toegegeven, maar naar diertjes kijken is altijd leuk, nietwaar? En de verblijven van de dieren zijn ten opzichte van vroeger stevig verbeterd, zodat ik persoonlijk minder last heb van dat knagende schuldgevoel dat wilde dieren eigenlijk helemaal niet thuis horen in de kunstmatige omgeving die een Zoo toch is. Tegelijkertijd moet ik ook erkennen dat de Europese dierentuinen hun steentje bijdragen om bedreigde diersoorten in stand te houden.

Na een vlotte treinrit ontmoetten we onze vrienden in het prachtige station van Antwerpen-Centraal. Het was een prachtig zonnige dag en hoewel het nog frisjes was, hing de lente nu echt wel in de lucht. Alvorens ons naar de Zoo te begeven, moesten onze hongerige magen gevuld worden. Stipt om 12u stonden we voor de deur van restaurant Malaciorta, maar daar viel binnen geen enkel tegen van leven te bespeuren. We oefenden nog even geduld uit, maar na een tiental minuten was dat geduld op en besloten we iets te gaan eten bij de buren van Takumi Ramen Kitchen. Want ramen, daar wordt een mens gelukkig van! Voor de kinderen van onze vriendin was dit de eerste kennismaking met de Japanse keuken en gelukkig was dit een schot in de roos. De jongen kende ramen al uit animéseries en was heel enthousiast om dit gerecht zelf uit te proberen. De jongedame was iets voorzichtiger en hield het bij rijst. Mij smaakte het alleszins enorm én ik proefde voor de eerste keer Pocari Sweat (dat was er in Japan zelf niet van gekomen). Een lekkere, stevige maaltijd voor een betaalbare prijs.

Daarna brachten we een fijne namiddag door in de Zoo die er werkelijk op haar paasbest bij lag. De tuinlieden hadden kosten nog moeite gespaard en de Zoo stond volop in bloei. En oja, we zagen uiteraard heel veel dieren. Mijn persoonlijke favorieten: de vissen en de reptielen.

Continue reading →

Ardent op de Dageraadplaats

‘s Middags landde mijn vriend in België, perfect getimed voor onze afspraak ‘s avonds in Antwerpen met mijn oud-studiegenoot en zijn nieuwe vriendin. Altijd spannend zo’n eerste kennismaking met een nieuwe liefde. Gelukkig klikte het meteen met haar. Een sympathieke dame die duidelijk het beste in onze kameraad naar boven brengt. Heel blij dat hij na een moeilijke periode opnieuw het geluk gevonden heeft!

En ja, het eten in restaurant Ardent, stelde niet teleur (al was ik even vergeten dat ik dit restaurant zelf had voorgesteld, op basis van een kleine zoektocht op de website van Michelin en wou ik de credits aan onze kameraad geven). Al verbaasde het me wel dat sommige tafeltjes onbezet bleven. Dat is voor een Leuvens restaurant vermeld in de Michelin-gids gewoonweg ongezien. In Leuven zijn we weer aanbeland in het tijdperk van maanden op voorhand reserveren om een tafeltje vast te krijgen…

Mijn favoriete gang was zonder twijfel het in melk gegaarde pluma van Duroc-varken. Ongelooflijk hoe mals dat vlees was. En ja, ik had oorspronkelijk het zoete dessert besteld, maar toen de vriendelijke ober het kaasschoteltje van mijn vriend kwam voorstellen, werd ik overvallen door een plotse golf van jaloezie en kon ik het niet laten zelf ook nog een kaasplakje te bestellen. Waarop onze kameraad mijn goede voorbeeld volgde. 😉 En amai, wat een topper om de avond mee af te sluiten! Heerlijk!

Appetizer:

Witte asperges met karnemelk, daslook en ei:

Leng met vichysoise van prei, erengi en antiboise van groene asperges en kappertjes:

Lekker wijntje voorzien van een prachtig etiket:

Met pruimensap gekonfijte konijnenbout met krielaardappeltjes en mousseline met ponzu:

In melk gegaarde pluma van Duroc-varken met boontjes en Cross & Blackwellsaus:

Warme chocoladefondant met crumble van brownie en mascarpone-ijs:

Selectie kazen, geaffineerd door Van Tricht:

Nog een extra pluspunt voor restaurant Ardent: gelegen op wandelafstand van Berchem station. Lekker handig voor wie graag een glaasje drinkt!

Yet Another Blog

Life on my side

antwerpen

KMSKA en Afterwork in Antwerpen

Back to KMSKA!

De officiële opening van het mooiste museum van het land

Galadiner in het KSMKA

KMSKA preview

Veganistisch diner bij HUMM in Antwerpen

Thai food at May’s

Uitreiking van de Ultimas 2021 in deSingel

Een namiddag in de Zoo van Antwerpen

Ardent op de Dageraadplaats