Lancering van FAAM in Dendermonde

Deze ochtend spoorde ik naar Dendermonde. Ik moest het even opzoeken, maar het was dus wel degelijk van augustus 2015 geleden dat ik nog eens in Dendermonde was en de herinneringen aan dat bezoek waren duidelijk vervaagd.

Ik genoot alvast van de wandeling van het station naar het stadhuis van Dendermonde, waar de lancering van het allereerste Vlaamse Virtuele museum zou plaatsvinden en tegelijkertijd de nieuwe naam zou onthuld worden. Alhoewel mijn collega’s de naam al kenden, had ik er bewust voor gekozen om te wachten tot het moment van de grote onthulling. Dus ik was erg nieuwsgierig.

De lancering verliep vlekkeloos en het nieuwe museum kreeg de klinkende naam: FAAM. De talrijk aanwezige pers deed hun best om het nieuws zo snel mogelijk wereldkundig te maken, terwijl wij samen met de VIP’s een kijkje gingen nemen in het Vleeshuismuseum dat onderdak biedt aan het skelet van een wolharige mammoet. De ontdekker van de schedel van de mammoet was eveneens aanwezig op de voorstelling van het museum en je zag hem bij elk interview meer en meer stralen. Tot mijn grote scha en schande moet ik toegeven dat ik tot voor kort zelfs niet op de hoogte was van het feit dat Dendermonde zo’n fantastische archeologische vondst bezit. Dus: gaat dat zeker zien!

Nadat het officiële gedeelte achter de rug was, vulden we onze magen met heerlijke broodjes in het stadhuis. Spijtig genoeg was er iets mis gegaan met de uitnodigingen voor de lancering en hadden een aantal belangrijke stakeholders geen uitnodiging gekregen voor dit belangrijk evenement. Spijtig, maar dat maken we op een later moment goed. Meer broodjes voor ons. 😉

Verjaardagsfeestje van mijn petekindje

Gisteren waren mijn vriend en ik uitgenodigd op het verjaardagsfeestje van mijn petekindje. Voor de gelegenheid had de papa van mijn petekindje huisgemaakte kipkebap gemaakt in zijn Kamadobarbecue. Een behoorlijk indrukwekkend proces dat ik graag van dichtbij volgde. Alleen bleef er nadat al de hongerige kinderen en andere gasten gegeten hadden niet meer zo heel veel over voor mijn vriend en mezelf. Waardoor ik onvoldoende eten in mijn maag had om een tegengewicht te bieden aan de lekkere witte wijn en ik een bijzonder jolige avond tegemoet ging. 😉

Gelukkig was er een uitgebreid dessertbuffet en konden we nadat een aantal gasten vertrokken waren nog even gezellig buiten rond de vuurschaal zitten, waarbij mijn petekindje en zijn broertje zich te goed deden aan marshmallows.

We eindigden de avond onder ons zessen (mijn petekindje, zijn broertje, zijn ouders, mijn vriend en ik) met een spelletje Exploding Kittens. Ik had mijn petekindje naast een financiële bijdrage voor zijn metaaldetector de uitbreiding Barking Kittens cadeau gedaan. Ben er zeker van dat er in de toekomst nog veel partijtjes zullen volgen!

DUNE part two

Gisteren gingen mijn vriend en ik naar DUNE part two kijken. Ik had gemengde gevoelens bij de eerste DUNE, maar omdat ik zoveel goede recensies las over het vervolg, wilde ik deze filmreeks graag een tweede kans geven. Dat me dit tegelijkertijd de gelegenheid bood om een paar uur naar Timothée Chalamet te kijken, speelde zeker ook mee. 😉

En ja, deze film beviel me beter dan de eerste. Al was het verhaal voor mij nog steeds moeilijk om te volgen. Ik apprecieer dat Denis Villeneuve volgens het principe ‘show, don’t tell’ werkt, maar daardoor moest ik achteraf thuis nog allerlei zaken opzoeken die ik gewoon niet begrepen had, zoals waarom iedereen in de film met messen vocht, terwijl er zoveel gesofisticeerde wapens de ronde deden.

Het beviel me ook dat de messias zich opeens ontpopte tot een massamoordenaar, dat had ik niet zien aankomen in de eerste film. De morele dilemma’s die dit opriep, kon ik zeker smaken. Fijn dat de love interest zich duidelijk uitsprak over het dubieuze gedrag van de messias. De film vestigde er eens te meer de aandacht op wat blind geloof kan doen met mensen. Voedsel voor discussie, dus.

Partneravond in het Concertgebouw Brugge

Deze avond spoorde ik na het werk naar Brugge. Ik was immers uitgenodigd voor de partneravond van het Concertgebouw. En ja, ik had even getwijfeld of dat wel een goed idee was, want het is momenteel razend druk op het werk en ik denk niet dat ik al ooit zoveel overuren geklopt heb, maar hey, netwerken is belangrijk en het was van de Ultimas in 2020 geleden dat ik nog eens het Concertgebouw had bezocht.

En jawel, ik heb me deze beslissing niet beklaagd. We kregen een heel interessant programma voorgeschoteld met een pianoconcert op het podium van het grote concertzaal, een zeer bijzondere voorstelling in wording die gebruik maakte van AI en VR en een gesprek met een aantal belangrijke partners in de kamermuziekzaal. De avond was echt opgevat als een wandeling door het gebouw. Een fijn concept dat het makkelijk maakte om een praatje te slaan met de andere partners.

We eindigden de avond in Forum 6, waar we konden genieten van heus avondmaal met koude voorgerechtjes en warme hoofdgerechten. Ik kwam aan een zeer toffe statafel terecht met een aantal mensen met wie het meteen klikte. Het was zo tof dat ik te lang bleef kletsen en daardoor geen tijd meer had om naar het toilet te gaan en letterlijk moest rennen om de trein van 21.58u van Brugge naar Leuven te halen. Gelukkig vond ik één proper toilet in de trein waar ik mijn blaas kon ledigen. Volgende keer toch iets minder op het nippertje vertrekken.

Da Capo – Circus Ronaldo

Toen ik zaterdag een berichtje van een collega kreeg of ik zin had om met haar partner en dochter mee te gaan naar de nieuwste voorstelling van Circus Ronaldo, zei ik meteen ja. Ik ben al jaren een grote fan van circus en Circus Ronaldo mag zich wat mij betreft gerust een stukje Belgisch erfgoed noemen.

De voorstelling ‘Da Capo’ vertelt de familiegeschiedenis van deze beroemde circusfamilie en begint bij het verhaal van de kleine Adolph, die in 1842 op zijn 15 jaar wegliep met het circus. Een boeiend parcours waarin liefde, oorlog, toeval en natuurlijk de passie voor het circus de revue passeren. Heel bijzonder: vandaag doet de zevende generatie na Adolph haar intrede in de piste van Circus Ronaldo. Laat ons hopen dat er nog vele generaties zullen volgen om de traditie verder te zetten.

De dochter van mijn collega keek alleszins haar ogen uit, al waren sommige stukken een beetje te heftig voor haar gevoelig zieltje. Gelukkig hadden de mama’s een koptelefoon meegenomen om haar oren af te schermen van het soms stevige geluid. Ik ben er zeker van dat de dochter na deze voorstelling met heel wat vragen zal zitten, want ik vond het best een emotioneel verhaal over goede én slechte tijden. Al pikt een kind natuurlijk andere dingen uit zo’n voorstelling dan een volwassen toeschouwer. Ik vond het alleszins prachtig. Een dikke aanrader!

Convento food with friends

Gisteren hadden we vrienden over de vloer. Onze enige vrienden die in het bezit zijn van een jacuzzi, als dat geen goeie reden is om hen in de watten te leggen, dan weet ik het ook niet meer! Dus genoten we samen van de heerlijke hapjes van de Walvis, smikkelden we van een lekker hoofdgerecht van Convento Food en sloten we de maaltijd af met een geweldige citroenmeringuetaart van Les Tartes de Françoise (waarvan ik helemaal vergat een foto te nemen). En ja, daar hoorde uiteraard een lekker flesje champagne én een lekker flesje wijn bij.

Genieten!

Genieten bij Melchior in Tienen

Na een goed gevulde week spoorde ik vrijdagavond richting Tienen voor een dinner date met Mademoiselle Julie. Een afspraak waar ik best wel lang naar had uitgekeken, omdat het eten mij de vorige keer zo goed bevallen was. En ja, het eten was even lekker en verfijnd als ik mij herinnerde en het gezelschap was naar goede gewoonte uitstekend, maar we zaten vlakbij een tafel met zes bijzonder luidruchtige mannen die behoorlijk wat decibels produceerden, waardoor het niet altijd evident was om mekaar te verstaan. En dat zette voor mij toch wel een domper op de ervaring. Spijtig.

De heerlijkheden die op ons bord passeerde:

Een oestertje om mee te beginnen:

Appetizers:

Coquilles, daikon, nori, bergamot, XO:

Kreeft bbq, bloemkool, hoisin, algenboter:

Kabeljauw, fougasse, grijze garnaal, aardappel:

Kalfszwezerik, boschampignons, aubergine, lardo:

Mechelse koekoek, schorseneer, comté, witloof:

Mascarpone, steranijs, caramel, doyenne peer, chocolade:

En jawel, naar goede traditie waren Julie en ik de tijd weer uit het oog verloren en moesten we er stevig de pas in zetten om de trein naar Leuven te halen. We leren het nooit!

Op verkenning in de Noordwijk met Brukselbinnenstebuiten

Vandaag heetten mijn teamverantwoordelijken en ikzelf de collega’s van onze afdeling welkom op de eenentwintigste verdieping van ons splinternieuwe gebouw. We hadden wat zoetigheden voorzien en een kleine rondleiding op onze verdieping. We hielden het redelijk beknopt omdat het momenteel razend druk is en ik niet te veel tijd van de collega’s wilde inpikken. In de namiddag was er immers een rondleiding voorzien doorheen de Brusselse Noordwijk en ik wilde zoveel mogelijk collega’s de kans geven om daaraan deel te nemen.

Ondanks het mindere weer daagden er toch redelijk wat collega’s op voor rondleiding. De gids van Brukselbinnenstebuiten wist ons te boeien vanaf het eerste moment. In zijn rondleiding gaf hij ons een mooi overzicht van de stedenbouwkundige geschiedenis van de Brusselse Noordwijk, de architectuur en de kunst in deze omgeving. Hij wees ons op de sporen van het verleden die nog steeds aanwezig zijn in het straatbeeld, maar die je zonder achtergrondinfo niet opmerkt.

Het is een feit dat de transformatie tot kantoorwijk in de jaren zestig en zeventig volledig mislukt is en de buurt zonder ziel heeft achtergelaten. Daarom is het fijn om te zien dat de stad nu inspanningen levert om de fouten uit het verleden te corrigeren. Ik hoop alvast van harte dat deze buurt weer een kloppend hart krijgt. En dat er wat leuke eet- en drinkgelegenheden zullen openen in de buurt van ons kantoorgebouw…

Yet Another Blog

Life on my side