Dinner at Barba

Bij de heropening van de restaurants waren mijn vriend en ik er als de kippen bij om een tafeltje te reserveren bij Barba. Altijd gezellig daar en grote fan van hun heerlijke cocktails! Toen mijn vriend en ik begin deze week op zoek waren naar een moment om af te spreken met vrienden om de overdracht te regelen van de paar fijne flesjes whisky die ze voor ons gekocht hadden bij de uitverkoop van hun favoriete drankenhandel, ging er bij mij een lichtje branden. Als onze vrienden een babysit konden versieren voor hun drie zonen, zou ik een poging doen om de reservatie uit te breiden van twee naar vier personen.

Op hun website stond dat Barba volzet was, maar ik wilde toch een poging wagen. Ik belde en de vriendelijke heer aan de andere kant van de lijn bekeek meteen wat mogelijk was. De weersvoorspellingen voor zaterdagavond gaven regen, maar als we het zagen zitten om op het terras te zitten, dan lukte het nog. Even informeren bij onze vrienden en gezamenlijk waren we het erover eens dat we ons niet lieten afschrikken door wat slechte weersvoorspellingen. Het lijkt de laatste tijd immers alsof elke voorspelde regenbui Leuven links laat liggen.

En we hadden geen spijt van onze beslissing. Geen spoor van de voorspelde regen. Integendeel, het was heel aangenaam toeven op het mooie terras van Barba in de Mechelsestraat. Uiteraard startten we onze maaltijd met een cocktail, want de verleiding van de sweet lime (rum, cognac, triple sec en citrus) kon ik moeilijk weerstaan. Het werd een supergezellig avond waarbij onderstaand lekkers op ons bord passeerde:

Sweet Lime:

Appetizers:

Gegrilde zwaardvis met tomaat, verbena en pompelmoes:

Groene asperge met varkenswang, zilverui en paksoi:

Eend met wortel, artisjok en gyoza:

Perzik met bavarois, sesam en bellini sorbet:

Het kaasbordje van mijn vriend:

Thee met versnaperingen:

Na de maaltijd waren onze vrienden zo vriendelijk om ons een lift naar ons appartement te geven om ons daar samen met onze nieuw ingeslagen whisky af te zetten. Ik denk dat we een volgende lockdown zonder problemen zullen overleven. 😉

Locaties spotten voor de Big Bang

Deze namiddag nam ik deel aan een artistieke fietstocht door Leuven. Jullie herinneren je misschien nog dat ik een tijd geleden deelnam aan twee brainstormsessies om tot een nieuwe Leuvens kunstwerk te komen. De coronacrisis maakte dat de geplande vervolgactiviteiten afgelast moesten worden, maar als alternatief stelden De Nieuwe Opdrachtgevers een fietstocht voor. Leek me wel leuk om Leuven door een artistieke bril te ontdekken, dus ik schreef me in. Wat ik niet verwacht had, was dat er slechts twee deelnemers aan de fietstocht zouden zijn. Ik dacht dan ook even dat ik me van datum vergist had, toen ik gans alleen om zaterdag om 13u op het Martelarenplein stond en ik nergens een groep fietsers ontwaarde. Gelukkig werd ik gevonden door de enige andere deelneemster en kwamen vijf minuten later de twee dames van De Nieuwe Opdrachtgevers, die blijkbaar nog maar net terug waren van hun vorige fietstocht, ook opdagen.

Het idee dat me de vorige keer zo had aangesproken, namelijk het kunstwerk fysiek laten uitdijen over gans de stad, was ondertussen blijkbaar afgevoerd. In de plaats daarvan zouden we langs enkele locaties fietsen die tijdens de eerste twee brainstorms werden genoemd. Bij de selectie werd gekozen voor plekken die door recente of geplande stadsontwikkelingsprojecten een andere functie krijgen of ruimte bieden voor een nieuw artistiek project. Achtereenvolgens bezochten we Hal 5, het Benedenplein (aan de achterkant van het station), de Keizersberg (allez, we fietsten tot aan de voet van de Keizersberg), de Halfmaartstraat (aan de voet van de Sint-Geertrui) en de Parkabdij.

Bij elke locatie stonden we even stil en somden we voor- en nadelen op. We keken vooral of de verschillende locaties inspiratie voor een toekomstig kunstwerk konden bieden. De andere deelneemster aan de fietstocht was een iet of wat excentrieke dame die lang in de horeca gewerkt had. Over elke plek wist ze wel één of ander gruwelverhaal te vertellen over bijvoorbeeld een moord die zich daar had afgespeeld. En haar uitspraken over de Leuvense bewoners van andere origine waren soms op het randje. Ik en de twee andere dames deden erg ons best om de conversatie in goed banen te leiden. Uiteindelijk kwam het Benedenplein als favoriet uit onze selectie.

We sloten onze fietstocht af op het terras van de Abdijmolen, alwaar ik genoot van een versgeperste fruitsap. En op de fietstocht naar huis haalde ik mijn hart op aan deze prachtige wolkenluchten.

Een culinaire vrijdag: pannenkoeken en veganistische noedelsoep

Vrijdag werkte ik thuis, dus kon ik tijd vrijmaken voor een lunch op een Leuvens terrasje met een Leuvenaar die ik al een tijdje volg op social media. We waren elkaar al een aantal keren tegen het lijf gelopen in het Leuvense met korte, fijne interacties tot gevolg. Uit zijn social media posts bleek dat we gelijkaardige interesses deelden én hij werkt in de zorgsector, waarvoor ik alleen maar het diepste respect kan hebben. Hoog tijd dus om af te spreken en foodie, wandel- en cultuurtips uit te wisselen!

We spraken af bij Leo Pancakes, altijd een winnaar in mijn lunchboek! Mijn tafelgenoot was hier nog niet geweest, dus ideaal om hem de geneugten van een dikke stapel pannenkoeken te leren kennen. Gelukkig kwam de zon er net op tijd uit om ons op te warmen op het terras zodat we onbezorgd konden genieten van onze lunch. De lunch vloog voorbij, zoveel onderwerpen, serieuze en minder serieuze om aan te snijden. Wat mij betreft, zeker voor herhaling vatbaar!

Na een namiddag hard werken, bestelden mijn vriend en ik ons avondmaal bij Deliveroo. Gezien mijn redelijk copieuze middagmaal, ging ik voor een gezonde veganistische maaltijd van Loving Hut: spicy aulac noedelsoep met één summer roll als voorgerecht (de tweede was voor mijn vriend). Heerlijk!

Modderaccident in De Lijsterbes

Deze ochtend alweer met het openbaar vervoer naar Brussel. Ditmaal combineerde ik de trein én de metro. Mijn collega en ik werden namelijk om 10u afgehaald bij het metrostation Kraainem voor een werkbezoek aan GC de Lijsterbes. Ik was het nemen van de metro duidelijk verleerd, want ik slaagde erin op de foute metro te stappen. Gelukkig merkte ik mijn fout snel op en had ik genoeg marge ingecalculeerd. Uiteindelijk was ik maar vijf minuten te laat op de afspraak.

Het was duidelijk mijn dagje niet, want tijdens het bezoek aan de werf stapte ik pardoes in een dikke modderplas die bijna mijn ganse plateauzool opslokte. Het was geen prettig zicht. Gelukkig was men ter plekke zo vriendelijk om me wat doekjes en een emmer water te geven om de ergste modder af te kuisen, waardoor mijn schoen er aanvaardbaar genoeg uit zag om de rest van de dag op het werk door te brengen.

‘s Avonds kookt mijn vriend bloemkoolpuree met scampi, spinazie en snijbiet, het beste Foodbag recept van deze week. Gezond en superlekker! Oja, ik pureerde de bloemkool door gebruik te maken van onze cocktailstamper!

Omdat het zo’n prachtig zonnige avond was, trokken mijn vriend en ik voor onze wandeling het stadscentrum in. Eens kijken hoe vol de terrasjes zaten. En na ons lichte avondmaal was er nog plek voor een lekker ijsje van Decadenza. Balans moet er zijn. 😉

En ja, het was gezellig druk op de terrasjes van de Grote Markt en de Oude Markt. Laten we hopen dat het mooie weer nog even blijft duren, zodat de noodlijdende horeca toch een deel van haar verloren inkomsten kan recupereren.

Natuurlijk konden we zelf de verleiding niet weerstaan en eindigden we op het terras van het Tafelrond met een glasje champagne en een gin tonic. Cheers, Leuven!

Lasagne dinner

Opnieuw gewerkt in ons kantoor in Brussel, want ik had een heel belangrijke meeting tijdens het lunchuur. Een heel fijn cadeautje gekregen van een collega, trouwens, drie mondmaskers met topstukken uit de collectie van het KMSKA erop. Nu kan ik met een kunstwerk op mijn gezicht het openbaar vervoer nemen.

Door Jean Fouquet – Koninklijk Museum voor Schone Kunsten Antwerpen, CC0, Koppeling

Als avondmaal aten we lasagne met kip en mozzarella. Dit Foodbag gerecht stelde niet teleur. Heel lekker en met veel groenten. De portie was wel aan de grote kant, maar geen erg: dat overschotje zal mijn vriend morgen wel wegwerken.

Conquered: puzzel nummer vijf!

Niet veel noemenswaardig te vertellen vandaag, buiten het feit dat ik er eindelijk in geslaagd ben onze vijfde puzzel af te werken. Amai, dat was een moeilijke bevalling. De puzzel ging aan een vlot tempo vooruit tot we aan het laatste gedeelte blauwe lucht aanbeland waren. Geen wolkje te bekennen om ons iet of wat houvast te geven. En blijkt dat de puzzelstukjes van het merk Castorland soms zo gelijkaardig zijn dat meerdere puzzelstukjes op één en dezelfde plek lijken te passen. Waardoor ik op een gegeven moment op zoek moest gaan naar foutief geplaatste stukjes.

Mijn vriend was intussen al afgehaakt, die zorgde voor het Foodbag avondmaal: gemarineerd varkenshaasje met gebakken rijst en paprika. Een nogal flets gerecht dat geen tweede keer op ons menu zal komen te staan.

Lunch op een Brussels terrasje

Maandag spoorde ik opnieuw met de trein naar Brussel. Ondertussen al helemaal gewend aan het mondmaskerritueel. Het was vrij rustig op het werk, wat me de gelegenheid gaf om ‘s middags te gaan lunchen met een collega. Ons eerste Brusselse terrasje sinds de lockdown! Voor de gelegenheid kozen we het terras van het Muntpunt Grand Café uit. Ik ken de uitbater persoonlijk, dus wilde zijn zaak graag een hart onder de riem steken.

Het lunchaanbod was (begrijpelijk) beperkt. Mijn collega en ik konden kiezen uit een aantal verschillende quiches. Wat ik helemaal niet erg vond, want grote fan van quiches. Het deed echt deugd om samen te kunnen eten in het zonnetje met mijn zonnebril op mijn gezicht. Het is fijn dat ik zulke momenten nu extra weet te waarderen.

Voor het avondmaal bestelden mijn vriend en ik bij Van De Weyer, want om 19u moesten we alweer paraat staan voor de virtuele salsales. En mijn vriend mag dan wel een supergoeie kok zijn, hij is ook een bijzonder trage kok, die zijn tijd neemt voor elk gerecht. 😉 En ik wilde niet wachten tot na de salsales om te eten, want: honger! De lekkere aspergesalade met garnalen en gerookte zalm was alleszins de ideale energiebron voor een geslaagde salsales!

Vaderdagbrunch, de vijvers van Bellefroid en een streepje Wijgmaal

Ter ere van alle vaders ter wereld bestelden mijn vriend en ik een heerlijke brunch bij Convento Food. Want hey, als we dat voor de moeders doen, mogen we de vaders niet discrimineren, he! Naar goede gewoonte was de brunch bijzonder rijkelijk. We zetten dan ook een aantal gerechtjes weg voor het avondmaal en de dag nadien en genoten van een gedeelte van al het onderstaande lekkers.

Mangochutney, ongezouten hoeveboter, terrine van lamsschouder:

Geroosterde puntpaprika, yoghurt, fetakaas, koriander:

Pittige chicken wings, ginger beer, lente-ui:

Na genoten te hebben van onze brunch, sprongen mijn vriend op onze fiets om werkelijk de allerlaatste Leuvense bestemming die nog op ons lijstje stond af te vinken: de vijvers van Bellefroid, onlangs aangekocht door de stad en ingericht als wandelgebied om in alle stilte van de natuur te genieten. Nuja, in alle stilte is misschien lichtelijk overdreven, want het was duidelijk dat veel Leuvenaars dit nieuwe stukje natuur wilden ontdekken.

De vijvers zijn zeker mooi, maar voorlopig is het nog niet mogelijk volledig rond één van de vijvers te wandelen. Het wandelpad loopt na achthonderd meter dood en er is geen andere optie dan rechtsomkeert te maken en langs hetzelfde pad terug te keren. Voor ons was de wandeling te kort en wij vonden het er te druk, maar ik kan me voorstellen dat dit een ideale plek is voor gezinnen met jonge kinderen om rustig te wandelen en watervogels te spotten.

Op de terugweg fietsten we langs het mooi Dijlepad langs de spoorweg, kwestie van eens af te wijken van de ondertussen erg vertrouwde route langs het kanaal. Onderweg stopten we om een kleine wandeling te maken in het natuurgebied de Oude Dijlemeander in Wijgmaal. We ontdekten een 500 meter lange afgesneden Dijlearm en een verrassend mooi stukje natuur vlakbij Leuven.

Terug thuis aten we de rest van de brunch op en genoten we van een rustige avond.

Zwarte fideau pasta, aioli, roze garnaal, tomaat:

American pancakes, boerenspek, maple sirup:

Vierkazen quiche met tuinkruiden:

Heverlee War Cemetery en L’Etoile d’Or

Na onze culturele horizonten verruimd te hebben in M, haalden mijn vriend en ik de wandelschoenen boven. Figuurlijk, dan wel, want ik liep op flipflops. We wandelden naar één van de laatste Leuvense bestemmingen die nog op ons lijstje stond: het Heverlee War Cemetery. Toch een dik uur wandelen van ons appartement.

Bij aankomst realiseerden we ons dat dit oorlogskerkhof met voornamelijk geallieerde slachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog vlakbij het Arboretum van Heverlee lag en dat we dit eigenlijk al eerder hadden kunnen bezoeken. Nuja, geen erg, wat lichaamsbeweging kan nooit kwaad. Oorlogskerkhoven maken altijd een diepe indruk op mij en dat was nu niet anders. Zoveel jonge mensen de dood ingejaagd door enkele machtswellustelingen. Blij dat ik geboren ben in een land waar vrede heerst.

Na ons bezoek aan het kerkhof dronken we iets op het terras van Grand Café 500 en zochten we via wandelknooppunten een alternatieve route naar huis die ons (alweer) langs verrassend mooie paadjes bracht.

We waren net op tijd thuis om een snelle douche te nemen om het stof af te spoelen alvorens ons naar L’Etoile d’Or te begeven voor het diner. Het deed deugd te zien dat de uitbater als vanouds druk aan het werk was om zijn klanten te bedienen en dat het restaurant goed vol zat. Als voorgerechtje aten we scampi diabolique en natuurlijk bestelde ik mij een portie hangcultuurmosselen als hoofdgerecht! Tip voor mosselliefhebbers: bij L’Etoile d’Or eet je de beste mosselen van Leuven.

De uitbater gaf aan blij te zijn met de heropstart, maar het werken met een mondmasker, daaraan moest hij toch nog gewoon geraken. Hij vertelde ook over andere horecazaken in de buurt die het vooral van klanten tijdens de lunchuren moeten hebben. Veel werknemers werken immers nog altijd van thuis uit, dus de traditionele businesslunches laten op zich wachten. Moet heel moeilijk zijn voor die zaken: open zijn en amper klanten over de vloer krijgen.

Rodin, Meunier, Minne & Leo

Eén van de eerste dingen die ik deed, toen het bericht kwam dat dat musea mochten heropenen, was twee tickets reserveren voor M Leuven. Als M-bassadeur vond ik het mijn plicht Leuven’s beste museum een hart onder de riem te steken. En daarnaast was ik natuurlijk erg benieuwd naar de nieuwe . Dat we dankzij het opgelegde parcours ook konden genieten van Alles voor de vorm (wisten jullie dat de vork een vrij recente uitvinding is die bij introductie op weerstand stuitte, want God had de mens toch vingers gegeven om te eten?), De Taal van het Lichaam en Kiluanji Kia Henda, was mooi meegenomen. Van die laatste sprak vooral het werk Mare Nostrum me aan, een helaas nog steeds zeer actueel werk over de huidige migratiecrisis die door corona en de BLM-protesten wat op de achtergrond geraakt is.

Man van Smarten – Dieric Bouts:

Beddenpan en toebehoren:

De verloren zoon – Constantin Meunier:

Resting – Ria Pacquée:

Mare Nostrum – Kiluanji Kia Henda:

Hét hoogtepunt van ons bezoek vormde toch wel de tentoonstelling Rodin, Meunier & Minne. Heel bijzonder om de parallellen tussen de werken van deze drie kunstenaars te ontdekken en tegelijkertijd te zien dat ze zich lieten inspireren door middeleeuwse kunstenaars. Zalig ook dat je door de toegewezen timeslots in alle rust van al dit moois kon genieten. Voor wie houdt van musea, biedt deze crisis de ongeziene kans om ongestoord en op je eigen tempo een tentoonstelling in je op te nemen.

Na ons bezoek hadden mijn vriend en ik een klein hongertje weg te werken. Dat deden we bij door bij Leo Pancakes de heerlijke Hungry Neighbours pancakes (roerei met jalapeños en cheddar, spek, esdoornsiroop) te delen. Het moge duidelijk zijn dat ik honger had, want ben helemaal vergeten een fotootje te maken van onze late lunch!

Yet Another Blog

Life on my side