Vakantie!

Allez, toch wat de cursus Spaans betreft. Deze ochtend mijn mondeling examen gedaan en overwegend positieve feedback gekregen van de leerkracht. Zesde jaar, here I come! Ik zal wel moeten gewoon worden aan het feit dat de cursus Spaans komend jaar op een weekdag zal plaatsvinden, maar hey, alhoewel het lastiger zal zijn om na mijn werk op tijd in de les te zitten (18u is nipt voor mij), kijk ik er stiekem enorm naar uit om weer te kunnen uitslapen op zaterdagochtend.

Nu nog de examens Koreaans door spartelen en laat de zomer dan maar losbarsten!

Genève – 8 mei 2016

Terwijl mijn vriend en ik heerlijk in ons bed lagen te soezen, was onze vriendin bij het krieken van de dag al onderweg naar de luchthaven. Jammer dat haar business trip overlapte met ons verblijf in Aubonne, maar niets aan te doen. Als de plicht roept… We hadden alleszins het maximum uit onze tijd samen gehaald en uiteraard zullen we in de toekomst nog naar Aubonne terug keren. En op zich gaf haar afwezigheid ons de mogelijkheid onze andere vrienden te bezoeken die in Meyrin wonen.

We namen de trein van Allaman naar Genève alwaar we onze vrienden en hun twee schattige dochters ontmoetten op de afgesproken plek: onder de grote wereldkaart in het station van Genève. Het was een dubbel feestelijke dag: ons weerzien na bijna twee jaar viel samen met de verjaardag van onze vriend. Na dikke knuffels en kussen uitgewisseld te hebben, gingen we op zoek naar lockers in het station van Genève. Mijn vriend en ik hadden uiteraard cadeaus uit België mee, maar het leek ons beter om die voorlopig achter te laten en deze op te pikken na ons bezoek aan Genève. Gelukkig zijn alle grote stations in Zwitserland uitgerust met goed functionerende lockers. Een gemak!

IMG_3721

IMG_3723

IMG_3725

IMG_3726

IMG_3728

Zondag 8 mei vond de marathon van Genève plaats. We liepen naar het parcours om wat dappere lopers aan te moedigen en een beetje van de feestelijke sfeer op te snuiven. Onze vrienden stelden voor het middagmaal te nuttigen bij Vapiano, een Italiaans fast food restaurant waar je aan de toog je eten bestelt, dat vervolgens ter plekke voor jou bereid wordt (dit geldt niet voor de pizza’s, die mag je gaan halen wanneer je het signaal krijgt dat ze klaar zijn). Mijn risotto was lekker en het was fijn om rustig samen met onze vrienden te eten. Blijkbaar wordt in Genève de Dag des Heren erg serieus genomen, want veel restaurants zijn dicht op zondag en de meeste mensen eten dan thuis. Veel volk was er dus niet, wat maakte dat we op ons gemak konden bijpraten.
IMG_0232

IMG_0236

Helaas bleek al snel dat de oudste dochter van onze vrienden (4 jaar oud) een beetje ziekjes was. Ze zag bleek en was erg hangerig. Even zag ik onze afspraak helemaal de mist in gaan, maar onze vrienden weten van aanpakken en trokken naar een apotheker voor een medicijn om de symptomen wat te onderdrukken. Omdat de vierjarige wat ziekjes was, zetten onze vrienden haar in de buggy van hun tweejarige dochter. Die dochter weigerde echter consequent op het buggy board te gaan staan, waardoor ze uiteindelijk de hele tijd gedragen moest worden. Niet ideaal om een wandeling langs het meer te maken, maar blijkbaar hebben de meeste ouders goed getrainde armspieren.

IMG_3731

IMG_3733

IMG_3734

IMG_3735

Langs het meer liepen we in de richting van de werkplek van onze vriendin. Onze vriendin heeft één van de coolste jobs ter wereld: ze werkt op een research project dat het menselijk brein probeert in kaart te brengen. De kantoren waarin ze werkte, waren ongelooflijk high tech, met veel glas en schitterende architectuur. Not bad, not bad at all!

IMG_3738

IMG_3740

IMG_3741

IMG_3742

Na het korte bezoek aan haar werkplek (uiteraard helemaal verlaten op een zondag) liepen we terug naar de mooie botanische tuin van Genève. We vonden een plek op een terras om iets te drinken, maar het self service systeem was nogal verwarrend. Het duurde even voordat we door hadden aan welke toog we moesten zijn voor een drankje. En echt vriendelijk waren ze er ook al niet.

IMG_3743

IMG_3745

IMG_3747

IMG_3761

IMG_3762

Na ons drankje boden we de kinderen een ritje op de draaimolen in het park aan. De vierjarige leek ondertussen aan de beterhand en welk kind zit nu niet graag op een draaimolen? Ik vroeg de vierjarige op voorhand op welk toestel ze wilde zitten en ging samen met haar het trapje op (het was een draaimolen met twee verdiepingen). Helaas, ze zat nog geen seconde in de vliegende kikker toen ze er alweer uit wilde. Ze was vast van plan te ontsnappen richting haar mama en ik kon haar niet overtuigen om alsnog bij mij te komen zitten. Dus deed ik dan maar alleen een paar rondjes in de kikker (draaimolens zijn saai, geen idee wat ik daar als kind zo leuk aan vond).

Na dit ietwat onfortuinlijk kikkerincident wilde de vierjarige toch samen met haar mama en haar zus op een schildpad plaatsnemen. Tja, kinderen, ze weten soms zelf niet wat ze willen.

Ondertussen werd het tijd voor het avondmaal. We namen de tram terug naar het station van Genève om de cadeautjes op te halen en onze vrienden waren zo vriendelijk om ons voor het avondmaal bij hen thuis uit te nodigen. Een tweede tramrit bracht ons tot in Meyrin en toen konden we eindelijk de cadeautjes open maken! Het speelgoed viel in de smaak bij de meisjes en de pralines van Bittersweet natuurlijk ook. Voor de jarige had ik een exemplaar van Het smelt gekocht. Ik heb het boek zelf niet gelezen, dus geen idee of de hype terecht is, maar goed, een debuterende auteur mogen we wel een duwtje in de rug geven, nietwaar?

We aten samen boterhammetjes (ik kreeg per ongeluk een glas appelsap over me heen, gelukkig zijn havaianas tegen alles bestand) en keken samen met de kinderen gezellig naar Donald Duck en de Chipmunks. Nadat de kinderen te slapen waren gelegd, werden de gesprekken serieuzer. Hét onderwerp van de voorbije dagen en weken was natuurlijk de terreurdreiging in België en dat de aanslagen in Zaventem en Maalbeek de moeilijke balans tussen veiligheid en privacy wel eens naar de verkeerde kant zouden kunnen laten overhellen (man, dat zijn veel werkwoorden in één zin).

We hadden elkaar nog veel te vertellen, maar het was zo stilletjesaan tijd om naar Aubonne terug te keren. Per slot van rekening wachtte ons nog een vrij lange tram- en treinrit. Beide verliepen super vlotjes. Alleen had onze vriend de wandelafstand tussen het station van Allaman en hun huis lichtelijk verkeerd ingeschat. De wandeling van zo’n tien minuten die ons in het vooruitzicht werd gesteld, bleek in werkelijkheid een wandeling van zo’n drie kwartier te zijn. Door de donkere velden, zonder ook maar de minste verlichting. En zo waren we eens te meer blij dat we over smartphones beschikken die ons de juiste weg wijzen en tegelijkertijd gebruikt kunnen worden om ons pad te verlichten. We moesten noodgedwongen het privé-erf van een boerderij oversteken om op de juiste weg te geraken, maar uiteindelijk bereikten we zo rond half twaalf zonder kleerscheuren het huis van onze vrienden. We klopten op het venster van de leefruimte om de kinderen niet wakker te maken en werden door onze vriend langs daar binnen gelaten.

Na hem fijntjes gewezen te hebben op zijn foute inschatting wensten we elkaar goeienacht. De volgende dag (onze laatste dag) moesten we immers vroeg uit de veren voor een bezoekje aan Yvoire.

First birthday bash

Jaja, eigenlijk ging ik het verlengde Pinksterweekend niets anders doen dan studeren, maar hey, een uitnodiging voor een verjaardagsfeestje kunnen we toch niet zomaar links laten liggen? Zeker als je weet dat de jarige in kwestie door complicaties te vroeg op deze wereld kwam. Gelukkig deed hij het vanaf het prille begin super en is hij nu een super brave en vrolijke peuter.

Voordeel aan verjaardagsfeestjes van eenjarigen is dat die rond 10u ‘s ochtends starten. En eten moet een mens toch, dus zorgden mijn vriend en ik dat we rond het middaguur bij het feestvarken aankwamen. Het feestvarken pakte op zijn dooie gemak zijn cadeautjes uit en genoot overduidelijk van al de aandacht die hem te beurt viel. Wat een dotje! Alleen jammer van het slechte weer. Na het schitterende verlengde Hemelvaartsweekend, stelde dit Pinksterweekend toch wel teleur. Te koud en te nat om te kunnen genieten van de schitterende tuin van onze gastheer en gastvrouw.

Gelukkig maakte het eten veel goed. Verse kip aan ‘t spit van de kippenkraam uit de buurt en heerlijke Griekse spreads en slaatjes. Man man, zo lekker! Ideaal blokvoer! 😉 Jammer dat we maar een tweetal uur konden blijven, maar ik ben toch blij dat ik op de uitnodiging ingegaan ben. Vroeger zou ik deze wellicht afgeslagen hebben, maar de ervaring leert dat mijn blokmotivatie erop vooruit ga als ik tussendoor toffe dingen doe. Zelfs al kan ik er minder tijd voor uittrekken dat ik zou willen…

IMG_0361[1]

 

Lausanne – 7 mei 2016

Gezellig ontbijten in het zonnetje in de tuin van onze vrienden, er zijn ergere manieren om de dag te starten. Vandaag gingen we op stap zonder onze vriendin, want ze moest haar business trip naar San Francisco van de dag nadien voorbereiden. We deden het met z’n allen rustig aan, want echt grootse plannen hadden we niet, buiten de zoon van onze vrienden op tijd op de voetbaltraining krijgen. Die voetbaltraining bleek echter onverwacht (nu ja, het was wel een verlengd weekend, wellicht was onze vriend dat gewoon uit het oog verloren) afgelast en zo kwam er tijd vrij om een spelletje UNO te spelen met de drie kinderen. Ik blijf UNO een fijn spel vinden: eenvoudig genoeg zodat iedereen die cijfers kan lezen een kans heeft om te winnen en altijd spannend en afwisselend.

Rond elf uur vertrokken we met onze vriend en de drie kinderen naar Lausanne, zodat hun mama rustig haar koffer kon maken. We parkeerden de auto in de Flon buurt en wandelden naar de kathedraal. Ondanks het feit dat onze vrienden op een dikke twintig minuten rijden van de kathedraal van Lausanne wonen, hadden ze deze nog nooit beklommen. Hoog tijd om dat recht te zetten. De kinderen beklommen zonder zeuren de trappen om vervolgens boven getrakteerd te worden op een letterlijk oorverdovend concert van de klokken. Hopelijk is er geen permanente schade aangericht aan die kleine oortjes. Ik heb nochtans mijn best gedaan om de oren van ons petekindje dicht te houden.

IMG_3561

IMG_3565

IMG_3568

IMG_3571

IMG_3573

Na genoten te hebben van het spectaculaire uitzicht (wat een verschil met de vorige keer, toen we Lausanne op een erg druilerige dag bezochten), trokken we terug naar beneden. Ergens onderweg slaagden we erin de zoon van onze vriend uit het oog te verliezen. Er zat niets anders op dan ons op te splitsen. Onze vriend ging terug naar boven om te kijken of zijn zoon ergens op één van de uitkijkplatforms was blijven hangen en mijn vriend liep zo snel mogelijk naar beneden om te zien of de jongen misschien al vooruit gegaan was, terwijl ik op de twee overblijvende kinderen lette. Tot onze grote opluchting vonden we hem snel terug. Da’s nu al de tweede keer dat ik bijna een kind kwijt speel dat niet van mij is!

IMG_3587

IMG_3598

IMG_3600

IMG_3601

IMG_3607

Ons middagmaal aten we in P’tit bar, een biologisch café met voor het merendeel vegetarisch aanbod. Mijn salade met tomaten, olijven en appel was lekker, maar wel een beetje aan de kleine kant. Nu, een ietwat meer bescheiden middagmaal kon zeker geen kwaad na al die kaas die we de laatste dagen binnen gespeeld hadden.

IMG_0209

IMG_0210

Na de inwendige mens versterkt te hebben, wandelden we terug richting Flon, een prachtig gerenoveerde buurt met autovrije straten, moderne gebouwen en street art. Ideaal om in te kuieren en ‘s avonds ongetwijfeld een fantastische plek om iets te drinken op een dakterras. Helaas bleken de dakterrassen overdag gesloten, dus moesten wij het stellen met een terras op straatniveau. Ook gezellig! En de Exotic Groove cocktail die ik er dronk, smaakte mij geweldig. De temperatuur op het terras begon al snel op te lopen (vermoedelijk doordat de ganse Flon buurt in een vallei ligt en de warmte er dus moeilijk weg kan) en ik was eerlijk waar opgelucht dat de ober de parasol kwam openen. Mijn velletje is zoveel zon niet meer gewoon!

IMG_3610

IMG_3612

IMG_3614

IMG_3615

IMG_0218

Bij het vertrekken vergaten we bijna de sjaal van de jongste, maar gelukkig wees de oplettende ober ons op deze vergetelheid. We namen de metro naar Ouchy, gelegen langs het meer van Lausanne, alwaar het meteen een paar graden kouder was. We genoten van de zon, de prachtige uitzichten en de waterpartij waar de kinderen in konden spelen. Er waren allerlei feestelijkheden aan de gang en we lieten ons zelfs verleiden tot deelname aan een groepsdans. Enfin ja, dat is te zeggen, onze vriend, zijn zoon en ikzelf. De meisjes en mijn eigen vriend speelden toeschouwer. Blijkbaar was het tegelijkertijd kermis in Lausanne. Ideaal om de kinderen te trakteren op een ritje met de Water Splash (een attractie vergelijkbaar met de boomstammetjes in Bobbejaanland) en zelf opnieuw het kind in ons boven te halen. Ons petekindje vond het heel erg eng, te oordelen aan de traantjes die op haar wangen bengelden na de rit. Maar ze bleef stoer en zei dat het geweldig leuk was en dat ze zeker nog eens wou gaan. Dat voorstel lieten we maar voor wat het was: er waren immers plastieken zwanen (een upgrade voor de eendjes) waarop gevist moest worden. Helaas kozen de kinderen de meest genderstereotype cadeaus uit die je je maar kan voorstellen: roze glitterspullen voor de meisjes en een stoer geweer voor de jongen. En dat ondanks mijn dappere pogingen om die stereotypen te doorbreken. Er is nog werk aan de winkel!

IMG_3658

Na de zwaantjes vonden we het welletjes en liepen we terug naar de waterpartij, alweer we elkaar gratis ende voor niks konden nat spetteren. We sloten ons bezoek aan Lausanne af met een fijne wandeling langs het meer en beloofden de volgende keer dat we er op bezoek zouden zijn, zeker een waterfiets (of twee) te huren. De dag was werkelijk omgevlogen.

IMG_3681

IMG_3682

IMG_3702

IMG_3705

Gelukkig verliep de rit van Lausanne naar Aubonne probleemloos. Onze vriendin was ondertussen nog steeds niet gepakt voor haar trip naar San Francisco. Terwijl wij haar tips gaven voor geschikte kledij voor tussenseizoen weer (laagjes, veel laagjes), speelden mijn vriend en ik speelden UNO met de kinderen en bereidde onze vriend het avondmaal: pasta met inktvisringen in een tomatensausje. Simpel, maar lekker! ‘t Zat onze vriendin niet echt mee, want vervolgens lukte de online check-in niet. Na wat geknoei, kwam het uiteindelijk allemaal in orde.

We kropen allemaal vroeg in bed, want onze vriendin moest de volgende dag al rond vier uur opstaan om op tijd op de luchthaven te zijn om de vroege vlucht naar San Fran te halen. Een lange nacht, daar zouden we zelf ook deugd van hebben!

Stokerij De Molenberg

Mijn vriend en ik zijn al sinds de oprichting in 2012 lid van Herita (en dáárvoor van Erfgoed Vlaanderen), maar waar we ten tijde van Erfgoed Vlaanderen regelmatig erfgoedsites bezochten, kwam dat er de laatste jaren niet meer van. Tot ik vanuit mijn ooghoek in mijn mailbox een uitnodiging zag passeren voor een rondleiding in Stokerij De Molenberg. Een bezoek aan een whiskystokerij in een historisch pand, twee vliegen in één klap! Als de weerlicht schreef ik ons in en zag daarbij maar al te graag door de vingers dat deze zaterdag in mei eigenlijk voorzien was om Spaans te studeren. Studeren versus whisky proeven, de keuze is snel gemaakt.

De rondleiding was heel erg boeiend. Vooral omdat de gids veel moeite deed om de ganse historiek van de oude jeneverstokerij en de bijhorende windmolen te vertellen. De windmolen is helaas al lang verdwenen, maar de hoeve waarin de jenever gestookt werd, werd zeer mooi gerestaureerd. Ik zag voor (denkelijk) het eerst in mijn leven een alambiek die gebruikt werd om de jenever te stoken en een oude eest die gebruikt werd om de gekiemde gerst te drogen. Allebei in zeer goede staat.

Daarna vertelde de gids over de nieuwe bestemming van de stokerij: de jeneverstokerij werd een whiskystokerij. Een droom van de nieuwe eigenaar Charles Leclef, die behoort tot de familie die oorspronkelijk de helaas verdwenen windmolen uitbaatte. Voor de whisky wordt hetzelfde moutbeslag gebruik als voor de Gouden Carolus Tripel (brouwerij Het Anker waar dit bier gebrouwen wordt, is eveneens in handen van Charles Leclef). We mochten ook een blik werpen op de prachtige koperen stookketels (pot stills in het Engels), een mooi staaltje van vakmanschap gemaakt in Schotland. Om jullie een idee te geven, één zo’n stookketel kost 300.000 euro en wordt volledig met de hand gemaakt.

Na het destilleerproces rijpt de Gouden Carolus single malt whisky eerst op klassieke Bourbon vaten en daarna op speciale Het Anker vaten (houten vaten speciaal voor deze whisky bewerkt door een tonnenmaker).

Na de rondleiding volgde een proevertje en uiteraard konden we het niet laten een flesje Gouden Carolus Pure Taste mee naar huis te nemen. 😉

Omdat ik lui was en nog steeds met een gigantische fotoachterstand zit, had ik mijn fototoestel niet meegenomen, waar ik ter plekke natuurlijk verschrikkelijk veel spijt van had. Dus jullie zullen het moeten stellen met crappy iphone foto’s:

Alambiek
Alambiek
Kaartje met bestelling
Kaartje met bestelling
Eest
Eest
Spirit Still
Spirit Still

IMG_0328

Spirit Safe
Spirit Safe

IMG_0332

Spirit Safe
Spirit Safe
Wash still
Wash still

IMG_0339

Gouden Carolus Single Malt
Gouden Carolus Single Malt
Distilleerproces
Distilleerproces

IMG_0348

IMG_0349

IMG_0351

Landenlijstje

Omdat bloggen nog altijd leuker is dan blokken, een overzichtje van het aantal landen dat ik reeds bezocht, geordend per continent.

Europa:

  1. België
  2. Denemarken
  3. Duitsland
  4. Estland
  5. Finland
  6. Frankrijk
  7. Griekenland
  8. Hongarije
  9. IJsland
  10. Italië
  11. Letland
  12. Litouwen
  13. Luxemburg
  14. Nederland
  15. Oostenrijk
  16. Polen
  17. Portugal
  18. Slovakije
  19. Spanje
  20. Tsjechië
  21. UK
  22. Vaticaanstad
  23. Zweden
  24. Zwitserland

Noord-Amerika:

  1. Canada
  2. USA

Afrika:

  1. Egypte
  2. Tunesië

Azië:

  1. Japan
  2. Maleisië
  3. Singapore
  4. Thailand

Oceanië:

  1. Australië

33 landen van de 195. Er is nog werk aan de winkel. 😉

Een terrasje in Grimbergen

Derde keer, goede keer. Onze twee vorige afspraken dienden wegens omstandigheden geannuleerd te worden, maar gisteren was het dan eindelijk zover! Na meer dan anderhalf jaar, zouden we onze vriendin terug zien. ‘t Is nochtans niet dat Grimbergen aan de andere kant van de wereld ligt, maar ‘t leven, het wringt zich soms in rare bochten, nietwaar?

Om de Brusselse files te vermijden, spoorden mijn vriend en ik na het werk van Brussel naar Vilvoorde, alwaar onze vriendin ons aan het station kwam oppikken. We hadden veel bij te praten. De zus van onze vriendin is nog steeds herstellende van de aanslagen in Brussel. Gelukkig had haar zus de tegenwoordigheid van geest om na de eerste bom weg te duiken achter de incheckbalie waaraan ze die dag werkte. De fysieke schade is daardoor beperkt gebleven, de psychische schade, da’s natuurlijk een ander paar mouwen. Onze vriendin zelf is helaas ook al een tijdje met ziekteverlof. Geveld door de ziekte van deze moderne tijd: burn out. Om heel eerlijk te zijn, verbaasde mij dit niet zo erg, perfectionisten zoals onze vriendin behoren nu eenmaal tot de klassieke risicogroep. Gelukkig is ze omringd door de beste zorgen en beseft ze zelf heel goed dat ze nu even zichzelf en haar gezondheid op de eerste plaats moet zetten.

Na een flesje prosecco gekraakt te hebben op haar studio, reden we naar de ‘s Gravenmolen om ten volle te genieten van deze schitterende lenteavond en onze reünie. We kregen een fantastisch tafeltje aan de vijver toegewezen en zagen de laatste zonnestralen de hemel roze kleuren. Vlak daarna werden we van het terras verdreven door een intense, maar korte regenbui. Gelukkig zaten we toen al aan het dessert. 😉

Onze vriendin bracht ons terug naar het station en een treinrit mét overstap later waren we alweer in Leuven, na een veel te kort weerzien.

Blij dat het aspergeseizoen is, trouwens!

IMG_0286

IMG_0287

IMG_0289

Leuker dan studeren

Ok, eigenlijk feitelijk was het de bedoeling dat ik vanavond achter de boeken zou kruipen om mijn Spaans in te studeren voor het examen volgende week. Ik had al dapper het aanbod van mijn broertje afgeslagen om ergens in Limburg whisky te gaan proeven. Ik gun mijn vriend graag een avondje male bonding onder het genot van een goed glas whisky. 😉 Maar toen mijn vriendin me sms’te dat ze vanavond haar zoon naar de schaakclub zou brengen en of ik geen zin had om, net als vorige keer, iets te gaan drinken, ging ik overstag. Met als extra excuus dat het, afgaande op de weersvoorspellingen, wellicht de laatste kans was om nog een terrasje mee te pikken.

IMG_0311

Dus genoot ik na een lange conferentiedag in Brussel van een Paris Pique (een heerlijke alcoholvrije cocktail) en huisgemaakte gravlax op het Leuvense terras van Les Parisiennes. Na een uurtje werd het ons toch te fris en verhuisden we naar binnen om een heerlijke moelleux te delen. Dat laatste glaasje champagne, willen jullie mij beslist vergeven. 😉

IMG_0310

IMG_0312

Annecy – 6 mei 2016

Met de ganse bende samen ontbijten en genieten van heerlijke Franse en Zwitserse kazen, I can get used to that! Aan de andere kant heeft zo’n gezin wel vijf keer zoveel tijd nodig om klaar te geraken voor een uitstapje. 😉

Onze bestemming van de dag: Annecy! Een prachtig middeleeuws Frans stadje gelegen aan het Lac d’Annecy en gerenommeerd om wille van de twee kanalen en de rivier Thiou die het oude stadscentrum zijn charme geven. Het leek me verstandig om voor de autorit van een uur van plaats te ruilen met het zoontje van onze vrienden zodat ik niet meer tegen de rijrichting in moest zitten. And guess what: it worked!

Onze eerste indruk van Annecy viel eerlijk gezegd dik tegen. Het was een hel om een parkeerplaats te vinden. Het parkeergeleidingssysteem werkte niet, waardoor we totaal niet wisten op welke parking er nog een parkeerplaatsvrij was. Spoiler: er was nergens nog een parkeerplaats vrij. Na op een drietal parkings tevergeefs rondjes gereden te hebben, stelde onze vriend voor dat we met z’n allen zouden uitstappen. Hij zou dan een stuk van het centrum wegrijden in de hoop daar een parkeerplek te vinden.

Een goed idee, want de kinderen (inclusief mezelf) begonnen het zo langzamerhand beu te worden. Net zoals gisteren was de zon van de partij en van zodra ze uit de auto waren, wandelden we meteen naar de oever van het meer om een boottochtje te regelen. We kochten tickets voor de boottocht van 13u. Omdat het ondertussen al half twaalf was, gingen we op zoek naar een plek om te lunchen. Veel tijd op overschot hadden we niet, maar de zoektocht naar een restaurant bracht ons wel langs een prachtig kanaal.

IMG_3242

IMG_3245

IMG_3248

IMG_3250

Ons oog viel op het gigantische terras van Brasserie des Européens. Het terras was voor het grootste deel leeg. We vonden een schitterend plekje in de zon en wachtten tot onze vriend ons zou vervoegen. Niet veel later schoof hij bij aan tafel. Hij had nog een flink eind moeten stappen om terug in het historische centrum te geraken. Het werd ons al snel duidelijk waarom het terras zo leeg was. Blijkbaar begon de service pas om 12u. We werden een beetje zenuwachtig, omdat we vreesden ons boottochtje te zullen missen. Toen we dan eindelijk konden bestellen, stelde de ober ons gerust: hij zou aan de keuken vragen er vaart achter te zetten. We zorgden ervoor dat de bestelling niet al te ingewikkeld was: een kindermenu voor de kinderen en een Thaise viscurry voor de volwassenen. De gerechten kwamen snel en water lekker. Omdat we heel erg beschut zaten, werd het zelfs een beetje té warm op het terras. De pannenkoeken die de kinderen als dessert kregen, moesten ze helaas half laten liggen om de boot niet te missen.

IMG_0197

IMG_0199

Stipt om 13u stonden we aan de aanmeerplaats van onze boot. Op het nippertje, maar we hadden het gehaald. De boottocht op het Lac d’Annecy was werkelijk prachtig. Majesteuze bergen, mooie kastelen, zeilboten op het meer, honderden parapentes in de lucht, ik schoot aan een hoog tempo foto’s. Pluim voor de erg vriendelijke bestuurder van de boot, die alle kindjes aan boord de gelegenheid gaf om even aan het stuur te zitten. Mét bijpassende kapiteinspet op hun hoofd. Echt superleuke foto’s kunnen maken van glunderende gezichtjes.

IMG_3253

IMG_3256

IMG_3274

IMG_3297

IMG_3300

IMG_3303

IMG_3319

IMG_3322

IMG_3329

IMG_3331

IMG_3346

IMG_3366

IMG_3378

IMG_3390

IMG_3401

IMG_3407

IMG_3415

Na de boottocht konden de kinderen zich uitleven in de speeltuin en mochten ze een ritje maken op als paarden vermomde go-carts. Het besturen van deze neppaarden bleek niet zo evident, want er deden zich verschillende botsingen voor.

Na de overtollige energie verbruikt te hebben, trokken we richten het oude centrum. We genoten van de fijne wandeling langs de met bloemen versierde straten en de mooie kanalen. Op zo’n schitterende zomerdag mocht een ijsje natuurlijk niet ontbreken. We vonden een mooi terras en plaatsten onze bestelling. Ik ging voor een kolonel: een citroensorbet met wodka. Vlakbij ons terras stond een dame volledig uitgedost in Delfts blauw standbeeld te spelen. We maakten een leuke foto van de drie kindjes met het standbeeld en lieten een centje achter in het potje van Delfts blauw porselein. In ruil kregen de kinderen en snoepje.

IMG_3457

IMG_3460

IMG_3463

IMG_3466

IMG_3476

IMG_3479

IMG_3487

IMG_3498

IMG_3500

We waren net op het gemak van ons ijsje aan het genieten toen we geroep en commotie hoorden in de buurt van de Delftse dame. Blijkbaar had een minderjarig boefje het potje met muntstukken mee gegrist en had hij het op een lopen gezet. De standbeelddame zelf kon onmogelijk in haar ongetwijfeld zware outfit de achtervolging inzetten. Gelukkig waren er behulpzame burgers in de buurt die achter de dief aangingen. Ze slaagden er blijkbaar ook in hem te pakken te krijgen, want het porseleinen potje werd na enkele minuten terug voor de voeten van de dame geplaatst (die nog steeds roerloos stond, bewondering voor haar toewijding). Of er munten uit het potje verdwenen waren, was mij niet duidelijk, maar voor de zekerheid liet ik de kinderen nog wat extra muntstukken in het potje gooien.

Terwijl wij getuigen waren van dit drama, was onze vriendin druk bezig met kleren passen. De prijzen in Frankrijk zijn een pak schappelijker dan in Zwitserland, dus ze wilde graag van de gelegenheid gebruik maken om haar kleerkast wat aan te vullen. Ik kon haar uiteraard geen ongelijk geven. 😉 Het passen duurde echter langer dan verwacht en ze voelde zich genoodzaakt de assistentie van haar man in te roepen. Terwijl zich in het pashok ongetwijfeld zware onderhandelingen afspeelden, trokken wij met de drie kinderen naar de speeltuin. Het was echter veel te heet in de speeltuin (wellicht te wijten aan een combinatie van het gebruikte kunstgras en de ligging van de speeltuin ingesloten tussen de gebouwen). Bovendien was er te veel volk voor te weinig speeltuigen. De kinderen waren het dan ook snel beu en schakelden over in zaag-modus.

Nadat onze vriendin (eindelijk) een paar outfits naar haar smaak gevonden had, wandelden we naar het kasteel van Annecy. Helaas waren we te laat voor een bezoekje en konden we het kasteel enkel nog van de buitenkant bewonderen. Gelukkig was het uitzicht over de daken van Annecy dat we vanaf de heuvel waarop het kasteel gebouwd stond, erg de moeite.

IMG_3415

 

IMG_3518

IMG_3523

IMG_3524

IMG_3526

IMG_3527

IMG_3528

IMG_3531

IMG_3539

We wandelden door de gezellige straatjes van Annecy naar beneden en kochten onderweg twee flessen champagne. We hadden namelijk iets te vieren: mijn vriend en ik waren op deze dag exact 17 jaar samen. Ja, ik kan het zelf amper geloven. We wilden graag op dit heuglijke feit klinken samen met onze vrienden.

Terwijl onze vriend vertrok om de auto te gaan halen, dronken we nog een glaasje rosé op een terrasje. Ik kocht voor de drie kinderen nog een yoghurtijsje in zo’n zelf opschep winkeltje, maar het was daar zo’n verschrikkelijke chaos, dat mijn eigen zin in een ijsje snel over was.

We kregen bericht van onze vriend dat hij onderweg was en liepen naar het stadhuis van Annecy waar we door hem opgepikt werden. De avond sloten we af in de tuin van onze vrienden, genietend van een assortiment heerlijke kazen, vergezeld van de fles champagne die we in Annecy gekocht hadden. Alweer een fantastische avond.