Wat ik in het weekend deed

Zaterdag in de voormiddag had ik te veel zenuwen voor mijn mondeling examen dat bij nader inzien best wel goed ging. Zaterdagnamiddag gingen mijn vriend en ik informatie vragen over een inbouwkast op maat voor onze slaapkamer bij Kast-id. Onze huidige kast is te klein en ongeschikt om orde in de chaos te scheppen. We hebben ondertussen genoeg geld bijeen gespaard om ons een betere kast aan te schaffen. We sloten de dag af met een ietwat tegenvallende culinaire ervaring in het Depot.

Zaterdag aten we in het rusthuis een stukje taart om de verjaardag van mijn moeder te vieren. Niet bepaald de meest feestelijke omgeving, maar het is wat het is. Daarna gingen we langs bij mijn broertje en zijn vriendin en aten we samen afhaal-Indisch terwijl we het hadden over hun steeds concreter wordende bouwplannen. De Japanse keuken staat voor mij al jaren onbetwistbaar op nummer één in mijn persoonlijke top tien, maar de Indische keuken heeft zich langzaam maar zeker opgewerkt naar de tweede plek. Tegenwoordig eten we bijna even frequent Indisch als sushi. Ben vooral een fan van de vegetarische gerechten. Spicy én gezond!

Al bij al een vrij rustig weekend waarin we ons aan wat huishoudelijke karweitjes zetten en de niet eindigende berg administratie te lijf gingen.

Drastische veranderingen ten huize yab!

Deze nacht heb ik voor het eerst sinds we ons appartementje betrokken, aan de kant van de deur geslapen! De zaterdagnamiddag werd besteed aan een grondige schoonmaakbeurt van de slaapkamer en we maakten van de gelegenheid gebruik om de lattenbodems om te wisselen (we hebben elk een lattenbodem die afgesteld is om onze lichaamsvormen optimaal te ondersteunen). ‘t Was even wennen aan mijn nieuwe perspectief, maar ik kan alleen maar blij zijn dat mijn nachtelijke uitstapjes naar het toilet er nu een stuk korter op geworden zijn en ik niet meer in het donker per ongeluk tegen het bed kan lopen.

Nu nog een nieuwe inbouwkast om onze kleren in kwijt te geraken and we’re all set!

Het zit er weer op

Achteraf bekeken voel ik me altijd zo belachelijk, want ja, het mondeling examen Spaans ging goed, dus neen, het was niet echt nodig om daar zo zenuwachtig voor te zijn. Per slot van rekening hangt er niets vanaf, van die examens. Wat doet het ertoe als ik eens wat minder scoor of zelfs een onvoldoende haal? Ik kan het jaar gewoon overdoen, geen haan die ernaar zal kraaien.

En toch, het zit blijkbaar heel erg diep in een mens ingebakken, die stress voor examens. Ik had het erover met enkele medestudenten terwijl we aan het wachten waren om ons mondeling examen af te leggen (met zo’n drie kwartier vertraging, ja, onze leerkracht is een échte Spaanse). Twee van die medestudenten zijn een getrouwd artsenkoppel met volwassen kinderen, beide in de vijftig en zelfs zij hebben nog last van examenstress. Zo erg zelfs dat één van de twee erover denkt om ermee te stoppen.

Behoorlijk absurd, maar blijkbaar niet veel aan te doen. Ik zal ermee moeten leren leven, want ditmaal heb ik me rotsvast voorgenomen om door te bijten en van Spaans de eerste taal te maken waarvan ik alle niveaus zal doorlopen hebben in het CLT. En daarna wil ik ofwel aan Duits beginnen ofwel Russisch terug oppikken. Dat zien we dan wel weer. Naar het schijnt is talen studeren een goeie stimulans voor je hersenen, dus ik doe verder tot ik een oud en verrimpeld mensje met een hoorapparaat ben. 😉

En soms

Dan denk ik: wie weet wat ik allemaal had kunnen bereiken in dit leven als ik maar harder gewerkt had, meer doorgebeten had, beter mijn best had gedaan, in plaats van voor de makkelijke route te kiezen. En dan neem ik mij voor er ditmaal écht voor te gaan en de inspanningen te leveren die bij mijn ambitie passen, to aim for the stars! Om vervolgens weer in het oude patroon te hervallen. Misschien kan ik gewoon niet beter? Frustrerend.

Charlie Hebdo

Het was mijn bedoeling om een stukje te schrijven over de tragische gebeurtenissen van de voorbije dagen, maar ondertussen ben ik zowat begraven geraakt onder een berg van opiniestukken. Opiniestukken met zoveel uiteenlopende meningen dat ik, naar mijn mening, niet meer veel zinnigs aan het debat toe te voegen heb.

Eén ding wil ik wel kwijt, laat ons hopen dat deze gebeurtenissen niet de aanleiding zullen vormen tot een soort Europese Patriot Act, want als onze eigen vrijheden en rechten opgeofferd worden in de strijd tegen het terrorisme, dan zijn de wijzelf de grootste verliezers.

Fotoshoot

Het was al eeuwen geleden dat ik nog eens achter de lens stond voor een heuse fotoshoot met modellen. Mijn collega’s hadden een gezamenlijke foto nodig van hun kersverse team, maar er was helaas geen budget voor een professionele fotograaf. Tja, ‘t is crisis, he.

Normaal gezien, zou ik voor zo’n opdracht zelf een factuur vragen, want ik schiet niet graag professionele fotografen onder hun duiven en ja, ik steek zelf best wel wat werk en energie in zo’n fotoshoot. Maar goed, mijn collega vroeg het zo lief en ik ben een watje, dus zei ik ja.

En ik moet zeggen, het was superplezant. Goeie modellen en een fijne omgeving om te fotograferen. En het resultaat mag er wezen (dankzij de uitstekende modellen, uiteraard). Hopelijk vinden mijn collega’s dat ook.

Lunch met de collega’s

Leuk om na een paar daagjes blokken iets te hebben om naar uit te kijken op het werk. Eén van de collega’s had een tijdje geleden het idee geopperd om een gezamenlijke lunch te organiseren. Aangezien ik toffe collega’s heb, zei ik natuurlijk meteen toe. (En het is ook plezant als iemand anders eens het initiatief neemt om iets te organiseren.)

De lunch bleek een onverhoopt succes: we waren met maar liefst achttien personen in totaal! Nog niet vaak gebeurt dat de groep zo groot was. De Thaise lunch was lekker én snel, zodat we er weer tegen konden voor de rest van de werkdag.

IMG_6147[1]

IMG_6148[1]

Blokmodus

Niet veel bijzonders te melden over dit weekend. Vooral veel Spaans geblokt voor het schriftelijk examen van dinsdagavond. Om zeker te zijn dat ik voldoende tijd had om de leerstof onder de knie te krijgen, had ik twee dagen extra verlof te nemen. Twee dagen die ik eigenlijk bij nader inzien niet echt nodig had, als ik wat sneller had doorgewerkt, maar goed, het is altijd fijn om ruimschoots op tijd klaar te zijn en wat te kunnen herhalen. Iets wat mij in mijn universitaire carrière zelden tot nooit is overkomen.

Het was echter niet alleen kommer en kwel de voorbije dagen. Vrijdag werden mijn vriend en ik op een nieuwjaarsreceptie verwacht. Eentje met Heel Veel Eten. Doorheen de ruimte waren verschillende standjes opgesteld met traditionele Belgisch, Thaise en Marokkaanse gerechten, een heuse kaastafel en heel veel dessertjes. De wijn die geschonken werd, kon mij niet echt bekoren, de saké waar de meeste mensen hun neus voor ophaalden echter des te meer. Dezelfde saké trouwens die we verschillende keren dronken tijdens onze trip naar Japan. Ah, good times!

Zondag maakten we nog een minitripje naar het stadhuis en terug om daar een glaasje prosecco te drinken ter ere van wat Italiaanse chefs. Goed voor een kleine blokpauze. De ervaring leert dat het voor mij persoonlijk geen goed idee is om dit soort uitnodigingen te weigeren met het excuus dat ik moet studeren. Het resultaat is meestal dat ik mij dan superzielig voel en het studeren toch niet vlot.

Recepties en Spaans blokken, een geslaagde combinatie.

IMG_6141[1]

IMG_6142[1]

IMG_6143[1]

 

De eerste werkweek van 2015

En jawel, na een paar dagen werken, lijkt het alweer alsof die zalig rustige kerstvakantie tot een ver verleden behoort.

Normaal is januari een vrij rustige maand bij ons op het werk. Dit jaar was het echter van bij de start een stressy bedoening, omdat er in de eerste week al meteen belangrijke klanten op bezoek kwamen en ik dit bezoek moest helpen voorbereiden. Kwam daarbij dat ik in dezelfde week een presentatie moest geven over een complex juridisch onderwerp aan een kritisch publiek. Iets wat me toch wel wat nerveus maakte. Tel daar vervolgens nog bij op dat ik een ganse dag verplichte opleiding ingepland had staan en je begrijpt dat ik meteen uit de startblokken moest schieten.

Gelukkig verliepen zowel het belangrijke bezoek als mijn presentatie vlotjes, thanks for asking.

Tussen al het werk door was er thank goodness nog plek voor een klein beetje fun: onze traditionele nieuwjaarslunch!The big boss had veel energie gestoken in een originele speech aangepast aan de locatie. Heel fijn gedaan. Het uitgebreide buffet was lekker, alleen had de cateraar er helemaal niet aan gedacht dat er zich vegetariërs onder ons gezelschap konden bevinden. De enige optie voor hen was een pasta met kaassaus. Vegetariërs die een voorgerechtje wilden, konden kiezen uit kerstomaatjes en wat blaadjes sla. Toch echt niet meer van deze tijd, vind ik dat.

Deze foto geeft meteen de locatie weg van onze nieuwjaarslunch:

IMG_6138[1]