Emigreren

Berichtje in mijn mailbox: vrienden K en L vertrekken eind januari met hun drie kindjes naar Amerika. En niet voor een vakantie, neen, voorgoed. Volgend jaar heb ik dus vrienden in Nederland, Italië, Amerika, Qatar, Australië en China. Als daar geen mooie wereldreis in zit, dan weet ik het ook niet meer.

PS: Ik vind al dat geëmigreer helemaal niet zo leuk. Afstanden hebben de neiging vriendschappen te verwateren. Zelfs al wordt er nog druk over en weer gemaild/gefacebookt/geblogt, er gaat niets boven persoonlijk contact.

Sluit hiv uit, niet wie seropositief is

Omdat discriminatie van mensen met hiv problematisch blijft, lanceert Sensoa de solidariteitscampagne “Sluit hiv uit, niet wie seropositief is”. In België krijgen elke dag gemiddeld drie personen te horen dat ze besmet zijn met hiv. Hiv is een ziekte met een stigma, vandaar dat veel seropositieven hun ziekte verzwijgen. Hoog tijd om iets aan dat stigma te doen. Bij deze hoop ik mijn steentje bijgedragen te hebben.

Sardientjes

Deze ochtend was het weer van dat. Van de mooie, grote dubbeldekker die ik (bijna) elke ochtend neem richting Brussel en die uit zeker zes wagons bestaat, geen spoor. In de plaats daarvan stond er op spoor twee een miezerig treintje met ocharme drie wagons en dan nog niet eens een dubbeldekker. Jullie kunnen je de gevolgen zeker indenken. De forenzen moesten er met de schoenlepel bijgeduwd worden, geen vierkante centimeter bleef onbenut. Als sardientjes in een blik, zwemmend in het zweet van de medemens.

Ik heb deze beker/trein aan mij voorbij laten gaan. Ik mag dan wel een fan zijn van lichamelijk contact, ik kies liever zelf met wie ik in een innige omhelzing sta. Die paar minuutjes werktijd die ik hierdoor verlies, ruil ik met plezier in voor een gemakkelijke zitplek in een veel rustigere trein. ‘k Moet tegen vanavond nog wat Japanse woordjes gememoriseerd krijgen he.