Het eerste verlengde weekend van mei brachten mijn vriend en ik door in het spiksplinternieuwe Hotel De Zeeuwse Kust in het fijne gezelschap van een bevriend koppel en hun twee zoontjes. Om ons ook een beetje lid te voelen van de club, hadden we voor de gelegenheid het petekindje van mijn vriend uitgeleend bij haar ouders. Een beetje spannend toch wel, want het was de allereerste keer dat wij uit logeren gingen met een vijfjarige.
Blijkt dat uit logeren gaan met een kleuter best wel een uitdaging is. Wat voor kleren doe je aan op een wisselvallige dag? Toiletbezoekjes dienen nog onder begeleiding te gebeuren (hoera voor vochtige doekjes!). Je moet voldoende speeltuinpauzes inlassen en het alleenrecht op gezeur en moeilijkdoenerij moet je laten varen. 😉
Het weer had beter gekund (het was wat aan de frisse kant), maar de locatie bleek echt een schot in de roos. Dat Schouwen-Duiveland prachtig is, dat wist ik al van een eerder bezoek aan Renesse in 2000, maar het hotel (op slechts een paar meter van het strand) kon amper beter zijn. Schitterende kamers, met een apart slaapkamertje voor de kinderen, lekker eten in het restaurant (alleen de bediening kon beter) en een zeer mooie en grote speeltuin. Alleen het zwembad kon mij minder bekoren (ik blijf het moeilijk hebben met gemeenschappelijke kleedkamers, te kleine lockers die werken met euromunten en vuile vloeren, geef mij maar het zwembad van Marina Bay Sands waar je je op je gemak in omkleden in je eigen hotelkamer en met de badjas de lift naar boven kan nemen). Maar de kinderen vonden het zwembad geweldig, dat is het belangrijkste.
We maakten op zaterdag zelfs een fietstochtje met z’n allen. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat het petekindje van mijn vriend zou meefietsen, maar de huurfiets bleek toch een tikkeltje te groot en te zwaar en toen er na het allereerste heuveltje al tranen te voorschijn kwamen, besloten we wijselijk te stoppen en de heren terug te sturen om het kinderfietsje om te ruilen voor een kinderstoeltje achter op de fiets bij mijn vriend. Een fietstocht waarbij we 18 km een fietsje moesten voortduwen, daar had geen van ons allen zin in… We genoten van de mooie landschappen, maar ergens halfweg realiseerde ik mij dat ik het petekindje te licht had gekleed om stil te zitten achterop een fiets (als ze effectief had gefietst, was er natuurlijk geen probleem geweest). Om mijn schuldgevoel de kop in te drukken, kozen we voor een onelegante, maar goed werkende oplossing: het petekindje werd ingeduffeld in de winterjas van mijn vriend, die het toch veel te warm had op zijn fiets met dat extra gewicht erbij.
Verder maakten we de beginnersfout om het petekindje op vrijdagavond al meteen veel te laat in bed te stoppen (dat aperitieven was ook zo leuk!) waardoor ze de rest van het weekend nogal prikkelbaar en oververmoeid was. Dat zal ons geen tweede keer meer overkomen! De volgende keer met de kippen op stok!
Zondag was de slechtste dag: regen, regen, regen. En een vinger die bijna geplet werd tussen de schuifdeuren van onze slaapkamerkast. Het was wellicht te veel gevraagd dat het petekindje het weekend volledig ongeschonden zou door komen… Na een erg natte wandeling met heel veel gezeur, besloten we de handdoek in de ring te gooien en met een pannenkoek en een reuzenijsje te gaan bekomen in de Pannekoekenmolen, waarna we richting huis terugkeerden. We zetten onderweg het petekindje weer af bij haar ouders die duidelijk genoten hadden van hun weekend met één kindje minder.
Als ik heel eerlijk ben, moet ik zeggen dat de leukste momenten van het weekend die waren waarop we met zijn vieren wijn zaten te drinken in onze hotelkamer, fluisterend terwijl de drie kinderen in hun stapelbed lagen te slapen.
Minst leuke moment van het weekend: een fijn kinderstemmetje dat om 7 uur ‘s ochtends aan ons bed stond terwijl ik nog aan het bekomen was van al de wijn van de avond voordien. Mijn respect voor mensen met kinderen is er na dit weekend met reuzenschreden op vooruit gegaan! Lang geleden dat ik nog zo moe geweest ben na een verlengd weekend.
