Ongelooflijk. Het lijkt nog helemaal niet zo lang geleden: die eerste kus, die eerste weken toen alles nog nieuw en avontuurlijk was. We zijn veranderd sinds die dag. Volwassener geworden. Het zorgeloze is verdwenen. Het waren geen tien jaar met alleen maar rozengeur en maneschijn. Maar ik meen te mogen zeggen dat de minder mooie momenten ons sterker gemaakt hebben.
Bedankt om mijn rots in de branding te zijn, schatje!
Vandaag was het mijn vriendje zijn laatste dag als consultant bij een groot bedrijf uit de regio Antwerpen. Morgen begint hij aan een nieuwe opdracht waarvoor hij enkele maanden zal thuiswerken. Dit betekent dat hij vanaf morgen niet meer op een onmenselijk vroeg uur hoeft op te staan. Dit betekent ook dat we nu elke dag ochtendseks kunnen hebben. Jay!
Deze avond kwam mijn vriendje thuis met een rode roos. Voor mij. Om mij een hart onder de riem te steken voor de laatste loodjes. Laatste loodjes die door mijn eigen schuld zwaar wegen. Niet dat ik ze verdiend heb, die rode roos, want ik ben niet echt vriendelijk geweest de laatste week. Stress uitwerken op de verkeerde personen, je kent dat wel, of misschien niet. Gelukkig heb ik een vriendje met engelengeduld.
Thanks, schatje!
Toegegeven de voorverpakte doosjes die je in de winkel kan kopen, zien er mooier uit. Maar er smaakt niets zo lekker als sushi die met veel liefde gemaakt is door het vriendje. En het is een volhouder, mijn vriendje, want hij is in de winkel vergeten bamboematjes te kopen, wat het toch allemaal net iets simpeler maakt. En dat allemaal om mij wat aan te moedigen. Een echte held.
Vraag ik gisterenavond aan mijn vriendje: “Weet je waar ik een hekel aan heb?” Antwoordt hij: “Ja” en een kwartier later is hij nog bezig met zijn opsomming. Misschien zijn we al iets te lang samen. 😉
Doordat ik tweeënhalve dag niet op het werk geweest ben, lagen er deze namiddag bergen onbeantwoorde emails op mij te wachten. Email, de vloek van de moderne informatiemaatschappij. Blijkbaar hadden ze tijdens mijn afwezigheid een vergadering ingepland om twee uur waarop ik een presentatie moest geven en dat was toch geen probleem, hopelijk? Enfin, ik ben (soms) geweldig flexibel, dus ik heb wat slides gebruikt die ik nog had staan en gaan met die banaan.
Om de emailachterstand wat weg te werken, besloot ik deze avond wat langer te blijven. Mijn vriendje had andere verplichtingen, die zat toch niet op mij te wachten. Of dat dacht ik althans, want toen ik een uur later dan gewoonlijk in de trein zat, belde hij me op:
“Waar zit je ergens?”
Ikke: “Euh, in de trein?”
Hij: “Waar ergens juist? ”
Ikke: “Euh, net Brussel Noord gepasseerd? Waarom? ” (ik voelde een zekere dringendheid in zijn woorden)
Hij: “Welleuh, ik sta op het dak van de garages en ik geraak niet meer binnen.”
Nu moeten jullie weten dat je via een vluchthuisje vanuit de garage op het platte dak kan geraken. Er heeft nooit een slot op dat huisje gestaan, maar blijkbaar heeft de bouwheer daar nu wel een slot op gezet, waardoor de deur achter hem was dichtgevallen en hij niet meer terug in de garages kon. Hij was aan het testen hoe ver het wireless netwerk ging. :-)) En toen moest ik toch wel moeite doen om mijn lach in te houden. Ik zei dat ik nog een twintigtal minuten onderweg zou zijn voordat ik hem uit zijn benarde positie kon redden.
Uiteindelijk heeft hij iemand van de buren te pakken gekregen en die is hem komen bevrijden. De zielepoot. 
Het lachen verging mij echter al snel toen mijn Treo me eraan herinnerde dat ik om zeven uur had afgesproken om te gaan squashen, vooral omdat mijn trein pas om zeven uur in Leuven zou aankomen. Spurtje getrokken van het station naar ons appartement, in zeven haasten mijn sportkleren bijeen gezocht, squashracket gepakt en op een drafje naar de squashzaal. Dik kwartier te laat, natuurlijk. Ik was al moe voordat ik nog maar één balletje geslagen had. 😉
Dat zal mij leren met mijn vriendje te lachen.
Gisteren zijn we ter gelegenheid van de verjaardag van mijn vriendje gaan dineren in restaurant Trente. Omdat het een speciale dag was, kozen we voor de vijfgangenmenu met aangepaste wijnen. Ik ga hier geen poging doen om al de gangen te beschrijven, maar laat me jullie vertellen dat elke gang weer een kunststukje op zichzelf was en de ene wijn al tongstrelender dan de andere. We kregen bij elke gang een zeer professionele uitleg over de afkomst van de wijn, het soort druiven en het productieproces. Misschien moet ik toch eens werk maken van dat reeds lang geleden uitgesproken voornemen om een wijnproefcursus te volgen. ‘k Zal eens wat tijd moeten vrijmaken in mijn agenda.
Van het etentje onthoud ik vooral het supermalse konijn, het hapje met oester, viseieren, appel en appelmoes, de komkommer met yoghurt en wasabi, de zachte oosterse garnalen op een stokje en de eend met sinaasappel, koffie en zoethout (nooit gedacht dat ik dat lekker zou vinden). Het was exquis. Het was een beetje decadent. En het was vooral heel erg gezellig om met zijn tweetjes van het eten en elkaar te genieten.
Vandaag wordt de belangrijkste man in mijn leven een jaartje ouder. Niet dat het hem is aan te zien. Hij ziet er nog altijd even knap uit (misschien zelfs nog knapper) dan op de dag dat ik hem leerde kennen en da’s ondertussen al zo’n elf jaar geleden. Het duurde daarna nog wel enkele jaren voordat ik door had wat voor een ongelooflijk goeie catch ik aan hem zou hebben. Soms ben ik nogal traag in dat soort zaken. 😉
Tien redenen waarom hij voor mij het Beste Vriendje van de Hele Wereld is:
Schatje, ik zie je graag.
Mijn vriendje is vandaag de bezittingen gaan ophalen die nog in de verongelukte wagen lagen. Hij heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om een paar fotootjes te maken, die ik graag met jullie deel. Ondertussen hebben we alweer een andere wagen. De vorige huurwagen werd ingeruild voor een minder stinkend exemplaar. Roken is sowieso een walgelijke gewoonte, maar roken in wagens is dat helemaal. Als een niet-roker mag je daarna genieten van de stank die nog steeds in de wagen hangt en die er ondanks rijden-met-open-ramen-in-de-winter niet uit te krijgen valt.
En als laatste foto, eentje van de airbags:
Ik bel net even naar mijn vriend om de laatste stand van zaken te vernemen. Is hij een koffietje aan het drinken met de mevrouw die achter op hem is ingereden. Da’s nog eens een originele manier om nieuwe mensen te leren kennen. 😉