vrienden

Gezellig diner

Gisteren zijn we met een bevriend koppel iets gaan eten in één van mijn favoriete Leuvense restaurantjes. Hem kennen we al ettelijke jaren, haar zagen we pas voor de tweede keer. De eerste keer dat we J, de nieuwe vriendin van L zagen, was op een nieuwjaarsfeestje op zijn kot. Het klikte meteen met J. We hebben dan ook gemeenschappelijke roots en ‘t is een slimme juffrouw (twee diploma’s en nu bezig aan haar doctoraat, je moet het maar doen).

‘t Was gisteren het eerste halfuur wel een beetje wennen aan de spraakwaterval van vriend L. Zoveel energie dat die jongen heeft, ‘t is niet te doen. Verder was het eten voortreffelijk, de wijn lekker, de bediening vriendelijk als altijd en waren borstpompen en relactatie de running gag van de avond. Voor herhaling vatbaar (zonder de borstpompen en de relactatie dan wel).

Begrafenis

Begrafenissen. Niemand gaat er graag naartoe. Niemand wordt graag geconfronteerd met de dood. Toch denk ik dat het goed is een soort van ritueel te hebben om afscheid te nemen van een geliefd persoon. Een moment waarop iedereen samen komt om even stil te staan bij een leven dat plots veel te ruw is afgebroken. Een leven dat nog zoveel moois in petto had.

Vandaag werd de vader van mijn vorige vriend begraven. De kerk zat stampvol. De man was tandarts in een onooglijk klein dorpje en had jaren in het verenigingsleven meegedraaid. Ik denk dat ongeveer het ganse dorp in de kerk was.

Het was een mooie mis. De lector was een goeie vriendin van de overledene en dat gaf de viering een persoonlijke toets. Ik heb veel bewondering voor de kracht die de twee zonen van de overledenen vonden om een stukje voor te lezen. Bij het groeten (wat in West-Vlaanderen ná de mis gebeurt), kromp mijn hart ineen toen ik de tranen in de ogen van mijn ex-vriend zag. Het verdriet in de ogen van zijn moeder en broer, het liet me niet onberoerd.

Toch was de relatie tussen zonen en vader niet altijd even goed. De vader was streng en recht door zee. En veeleisend voor zijn zonen. Té veeleisend, vond ik persoonlijk. Wat maakt het uit welk diploma je kinderen hebben, als ze maar gelukkig zijn. Hij legde zoveel druk op hun schouders dat ze het soms moeilijk hadden dit te kunnen dragen. Gelukkig zijn ze allebei op hun pootjes terecht gekomen. Ik ben blij dat ook dit, zij het zijdelings, in de mis vermeld werd.

Het is goed dat mijn vriend en ik naar de begrafenis geweest zijn, zelfs al moesten we er helemaal voor naar West-Vlaanderen rijden en zaten we even in de cipiersfile. Zelfs al hebben we er ons mondeling examen Italiaans voor moeten verzet (gelukkig hebben we een superlieve juffrouw van Italiaans). Ik denk dat het belangrijk is dat je op zulke momenten het verdriet van je vrienden kan delen. Hopelijk heeft mijn ex-vriend iets gehad aan de talrijke opkomst van zijn vrienden. Ik denk het wel.

Christmas shopping

Jaja, ook wij hebben ons vandaag van onze meest economie-stimulerende zijde laten zien. Aja, hoe zou het anders komen dat Banksys alweer een nieuw record heeft gehaald?

De allereerste keer trouwens dat mijn vriend en ikzelf ons aan kerstshopping gewaagd hebben. Shopping moet voor ons vooral snel en efficiënt zijn en zo’n mensenzee op één van de drukste shopdagen van het jaar is niet echt bevorderend voor snelheid en efficiëntie. Ik moet toegeven dat het echter ontzettend goed is meegevallen. Ok, er was veel volk, maar daardoor zijn we ook veel bekenden tegen gekomen. Wat maakte dat het kerstshoppen onderbroken werd door gezellige babbels alhier en aldaar. Het bleef natuurlijk bij oppervlakkige gesprekken, want iedereen had een shoplijstje om af te werken. Maar onverwachte ontmoetingen kunnen mij altijd blij maken.

Wij waren zeer tevreden dat we alles op onze lijst zonder problemen gevonden hebben. Een klein overzichtje:
– een chocoladefonduestel met bijhorende chocolade (‘t is niet voor mij, ‘t is voor onze gastheer en gastvrouw op Oudjaar),
– een geschenkmand van Oil & Vinegar,
– pralines van Leonidas,
– een hartslagmeter die rondom de pols bevestigd kan worden,
– bad- en verzorgingsproducten van Essenza,
– twee paar schoenen die van nieuwe lapjes voorzien zijn door mijn ongelooflijk snelle schoenmaker (allez, de schoenen had ik al, de nieuwe lapjes waren dringend nodig),
– en een hele hoop nieuwe kleren voor mijn vriendje (aja, hij moet er tijdens de feestdagen wel superknap uitzien, he).

Na al dat shoppen zijn we nog even iets gaan eten in de Zoff in de Mechelsestraat. Ik had al eens een foto van deze hippe zaak op Oogsnoep gezien, maar was er tot op heden nog nooit binnen geweest. Mooie zaak, snelle bediening en een uitgebreid assortiment aan Italiaanse delicatessen. Leuk, leuk.

Bizar weetje van de dag: ik heb warm ijs gegeten!

Ongekende talenten

Gisteren zijn we gaan dineren bij bevriend koppel U en S. U is een ex-studiegenootje van mij, een vlotte prater die altijd zegt wat hij denkt. Recht voor de raap, dat kan ik wel waarderen. Daarom wist ik in het begin ook niet goed wat ik moest denken van zijn vriendin. Zo’n stil en bedeesd meisje, helemaal het tegenovergestelde van U. Gelukkig is S met de jaren (en ook met het afstuderen vermoed ik, ze had nogal wat last van studeerstress) helemaal opengebloeid.

Zo gebeurde het dat we op een trouwfeest aan de praat raakten over het lange-haren-fetisjisme van mijn vriendje. 😉 S heeft namelijk superlange haren, zo lang dat het eigenlijk niet meer praktisch is. Vandaar dat ze haar lange haren altijd opsteekt. Nu wilde mijn vriendje (en ik eigenlijk ook wel) dolgraag zien hoe lang de haren van S precies waren. En al snel werd er afgesproken dat we eens bij U en S zouden gaan eten. U zou koken en S zou showen met haar haren.

Zo gezegd, zo gedaan. En gisteren was het dus zover. U had zichzelf overtroffen op kookgebied. Hij had me al gezegd dat hij zijn best ging doen en ik geloofde hem wel, maar ik was toch zeer aangenaam verrast. Op ons bord kregen we varkenshaasje in portosaus met drie verschillende soorten puree (aardappel-, wortel- en peterselie) en daarbij koude groenten met een mosterddressing. Het smaakte niet alleen verduiveld lekker, U en S hadden ook nog eens werk gemaakt van een mooie bordschikking. En laat bordschikking nu net iets zijn waar mijn vriendje en ik niet veel kaas van gegeten hebben.

We deelden de maaltijd met nog twee flatgenoten van U en S. Twee die-hard workaholics. Eentje kwam pas thuis rond half negen en ging alweer slapen om tien uur. Jawadde, dat zou ik toch niet kunnen opbrengen. Werk is één ding, maar ik heb ook nog een heel leven daarbuiten dat ik moeilijk zou kunnen opgeven. Tragisch was dan nog eens dat hij helemaal geen waardering kreeg voor al dat harde werk en die vele overuren. Man, ik zou snel mijn boeltje pakken en elders gaan solliciteren.

Na de maaltijd zijn we gaan kijken naar de treincollectie van U. In zijn vrije tijd knutselt hij met modeltreintjes en hij heeft allerlei grootse plannen om een heel parcours uit te werken en programma’s te schrijven om zijn treintjes aan te sturen via de pc. Een hele leuke hobby, maar wel nogal kostelijk. Zo’n treintje kost gauw al meer dan honderd euro.

En de haren van S? Wel, dat was een spektakel op zich. Als ze haar haren los laat hangen komen ze verder dan haar zitvlak. Nu snap ik waarom ze haar haren altijd opsteekt. Stel je voor dat je haren tussen je fietsketting raken als je je slot probeert los te maken. Mijn vriendje was alleszins zwaar onder de indruk. ‘k Zal mijn plannen om nog eens naar de kapper te gaan, maar even uitstellen. 😉

Saturdagy night

Gisterenavond hadden mijn vriend en ik een diner date met een bevriend koppel K en R. We zien K en R gemiddeld twee keer per jaar, dus is het steeds een plezier om bij te babbelen. Onze levens zijn zeer verschillend. K en R hebben al twee kindjes en zijn helemaal gesettled. Toch klikt het geweldig goed en gaan de gesprekken over veel meer dan alleen maar kindjes.

Ik kan me de eerste keer dat ik K zag nog levendig herinneren. Dat was op FOSDEM, nerd-event bij uitstek. Ik zat naast hem aan tafel en hij heeft toen in geuren en kleuren de bevalling van zijn vrouw uit de doeken gedaan. Ik was er even niet goed van. 😉

Anyway, het was heel erg gezellig gisterenavond. Na lang nadenken (er zijn ook zoveel restaurants in Leuven) hadden we een tafeltje voor vier gereserveerd bij het Afrikaans restaurant Isimbi. Voor maar twintig euro aten we daar een voorgerecht, hoofdgerecht en dessert. En het smaakte voortreffelijk. Je moet wel beetje een knoflookliefhebber zijn, want toen ik vanochtend opstond, proefde ik de smaak van knoflook nog steeds in mijn mond. 😉

Een wijze uitspraak van K, die ik jullie niet wil onthouden en waar ik me wel in kan vinden: “Veel mensen leven hun leven, in plaats van dit te controleren. Als er dan iets mis gaat, is het altijd de fout van iemand anders, nooit hun eigen fout. Terwijl je zelf mogelijkheden genoeg hebt om je leven te veranderen, als je dit wil.” Een interessante avond, voorwaar.

Pirates

Gisteren Pirates of the Caribbean gaan zien. En ik was ferm teleurgesteld. Waar ik mij de eerste piratenfilm herinnerde als een plezant uitje waarbij ik verschillende keren luidop heb kunnen lachen, viel er (voor mij) niet veel te lachen in deze film. En ‘t mag gezegd, de rest van de bomvolle filmzaal was ook verdacht stil. En door die verdomde cliffhanger ben ik nu zo ongeveer wel verplicht om het derde deel te gaan zien. Waarmee nog maar eens bewezen is dat meer speciale effecten en meer actie niet altijd een betere film tot gevolg hebben.

Voor en na de film ben ik dan nog in een ongelukkige discussie verzeild geraakt met kameraad H over Schindler’s List, een film die hoog op mijn lijstje beste films aller tijden staat. Nu moeten jullie weten dat ik altijd zeer hevige discussies met H heb over een zeer breed scala aan onderwerpen. En het gebeurt zelden tot nooit dat we het eens geraken over zo’n onderwerp. Gisteren meer van hetzelfde, al hield ik deze keer een onaangenaam gevoel over aan de hele discussie. Ik was zelfs helemaal niet meer in de stemming om nog iets te gaan drinken na de film. (Stel je voor!)