scampi

Dinner and Risk with friends

Na mijn terugkeer uit Antwerpen sprongen mijn vriend en ik de fiets op en fietsen naar Heverlee voor een bezoek aan onze vrienden en hun zoon, die groeit als kool en praat als een tienjarige. Ongelooflijk!

We genoten samen van het prachtige nazomerweer met een glaasje champagne en aperitiefhapjes in de tuin. Ook de jongste in ons gezelschap liet het zich goed smaken.

IMG_3361

We bewonderden ook de vooruitgang van de werken in de dakkamer. Benieuwd naar het eindresultaat. (En ja, net buiten beeld van onderstaande foto staan twee stoere heren klaar om meteen in actie te schieten bij de minste foute beweging van deze dappere peuter.)

IMG_3371

We genoten samen van verse pasta met scampi en champignons en gooiden ons, voorzien van dessert, vervolgens in een bittere strijd tot het einde. Helaas, de overwinning ontglipte mij net op het allerlaatste moment: één miezerig geel infanteristje versperde mij de weg. Mijn vriend hield dapper stand en zorgde er voor dat ik helaas mijn opdracht, alle gele legers vernietigen, niet kon voltooien. Hierdoor lag de weg naar de overwinning wijd open voor onze kameraad, die de volgende beurt zijn eigen opdracht wél tot een goed einde kon brengen. Zucht, de Risk-goden lieten mij in de steek… Gelukkig was er lekkere wijn als troost!

IMG_3374

KSWI8754

Culinaire overdaad

Het begon met de fajitas vrijdagavond, gevolgd door talrijke hapjes, Oosterse scampi met rijst en door de gastvrouw gemaakte chocoladecake als dessert op zaterdagavond. Zondagmiddag schoven we onze voeten onder de Langste Tafel terwijl we gezellig keuvelden met de oudjes rondom ons en zondagnamiddag werden we getrakteerd op taart en koffie voor de verjaardag van mijn grootmoeder. 91 al en ondanks het feit dat ze de week voordien haar pols had gebroken in het rusthuis door een ongelukkige uitschuiver op een natte plek, at ze met veel smaak haar taart op. Alsof er niets gebeurd was en ze helemaal niet het verband en vervolgens de voorlopige gips van haar pols had getrokken. De vrouw is gewoon fysiek onverwoestbaar. Doodjammer dat haar geheugen steeds meer op een kaas met gaten begint te lijken.

Mijn vriend kon dit weekend ook zijn hartje ophalen. Zowel vrijdag als zaterdag waren we te gast bij een koppel dat een kat in huis had. De eerste kat was speels, de tweede kat liet zich gewillig strelen terwijl ze op de schoot van mijn vriend lag. En de twee vrolijke jongens van het zaterdagse koppel maakte dat hij het kind in hem de vrije teugel kon laten.

Zonder de begrafenis was het een perfect weekend geweest.

Childproof

Gisterenavond hadden we vrienden K en M met hun kroost over de vloer. Drie kinderen van respectievelijk drie, vier en vijf jaar. Ik moet jullie niet vertellen dat het gezellig druk was op ons mini-appartementje. Gelukkig hebben we veel knuffels in huis en hadden de ouders zelf ook een hoop speelgoed bij en dan was er nog Nemo om rust te brengen. Al schort er nog iets aan de childproofheid van onze rotanzetel. Die kieperde maar liefst twee keer om, telkens met een ander kind erin. Gelukkig kwamen ze er allebei met de schrik vanaf.

Het hoofdgerecht (pasta met scampi en appel in een kerriesausje) was niet echt een succes bij onze jonge gasten. De oudste van de drie vond het: beikes en beperkte zich tot enkel scampi (waar ik ook al blij mee was). De gevulde pasteitjes en de tomatensoep met balletjes (hey, ik ken mijn klassiekers) vielen daarentegen gelukkig wel in de smaak. En de fruitsla met ijs ging er ook vlotjes in. Al stond de oudste erop om het fruit in “patronen” te eten: eerste de kiwi, dan de bosbes, dan de framboos en tot slot de appel. Enzoverder enzovoort.

Ach, de onbezorgdheid van een kindertijd. Hoe erg mis ik dat niet.

Voor mijn archief

Omdat het leuk is om binnen X aantal jaar te kunnen zeggen, op die dag heb ik dat gekookt voor die gasten, even voor mezelf opschrijven wat onze gasten vorige week zondag15 februari te eten kregen. Gelukkig was de zieke helemaal genezen en kon hij met volle teugen genieten van een glaasje wijn en een lekkere maaltijd.

Dit aten wij:

  • Als voorgerechtje scampi in een pittig tomatensausje, geserveerd met ciabatta. De scampi waren aan de pikante kant omdat mijn vriendje een beetje overdreven had met het aantal rode pepertjes. Maar het smaakte!
  • Als hoofdgerecht serveerden we alweer een recept van Jamie Oliver. Kip met paddenstoelen in een jasje van bladerdeeg met een sausje van mosterd, room en witte wijn, vergezeld van sla, kumato‘s en hertoginnenaardappeltjes. Dit recept probeerden we al eens uit op Oudjaar 2007 en het smaakte nog altijd even lekker.
  • Voor het dessert ontbrak ons de inspiratie en hielden we het op de klassieker der klassiekers: ijs van Häagen-Dazs.

‘t Was lekker!

The Illusionist

De gratis film gisteren was een groot succes. Als restaurantje kozen we voor Hémisphères, een gezellig restaurant waar de menukaart samengesteld is uit gerechten uit alle uithoeken van de wereld. De inrichting is overheersend rood en doet Arabisch aan. Mijn vriend was vooral gefascineerd door het grote tableau dat een tafereel uit een harem voorstelde. Ik vermoed dat die blote borsten en billen daar voor iets tussen zaten. 😉

Het eten was heel lekker. Ik had pasta met scampi uit Guadeloupe gekozen en mijn vriend een currie van rundsvlees. Mijn pasta smaakte zoet en toch wat pikant. Heel bijzonder. Minpuntje: mijn vriend was niet te spreken over de toestand van het sanitair. En aangezien ik een klein beetje last heb van smetvrees, was ik dus verplicht mijn dringende kleine boodschap op te sparen tot in het cinemacomplex.

Daar aangekomen stond er al een lange rij aan te schuiven. Blijkbaar komen er wel meer mensen uit hun kot voor een gratis film. 😉 De filmzaal was gigantisch groot en deed door het stukwerk en het aanwezige balkon ietwat ouderwets aan. Heel anders dan die high tech zalen van de Kinepolis. De charmante zaal kon echter niet verdoezelen dat de beeldkwaliteit niet zo goed was. Het beeld trilde lichtjes. Iets wat vooral opviel als de camera stil stond. Vervelend.

The illusionist is trouwens een echte aanrader. De film speelt zich af in één van mijn favoriete steden, het magnifieke Wenen. Alles draait om een goochelaar die de grenzen tussen werkelijkheid en fictie doet vervagen. En natuurlijk komt er ook een liefdesgeschiedenis aan te pas. Meer ga ik niet vertellen, want het zou zonde zijn de clou van het verhaal te verklappen. Ik heb the illusionist gezien zonder voorkennis en ik denk dat je zo het beste kan genieten van de magie van de film.

En de cocktails na de film? Wel, die bleken zich vermomd te hebben als glazen wijn en schuimwijn. Maar wij klagen niet. De wijn was heel lekker en de bediening droeg om de haverklap nieuwe hapjes aan. Honger had ik na de mijn pasta met scampi nog niet echt, maar tegen sushi en loempiaatjes kan ik toch geen neen zeggen, nietwaar?

Meer van dat!