nmbs

Martelingen op de trein

Mijn treinreis deze ochtend begon als volgt: “Dames en heren. Het geluid dat u nu hoort, kan helaas niet door ons afgezet worden.” Met als gevolg dat mijn gehoororgaan en dat van mijn medereizigers de ganse rit van Leuven naar Brussel geteisterd werd door een soort drietonige bezettoon gevolgd door een heel luide, verschrikkelijk onaangename bieptoon. Om zot van te worden.

Zellik versus Zinnik

Omdat ik deze namiddag in Zinnik (oftewel Soignies) moest zijn, besloot ik ‘s ochtends in het station van Brussel alvast een treinticketje voor deze bestemming te kopen. Als ik mij dan ‘s middags naar de trein moest haasten, was mijn biljet tenminste in orde. Ik naar het loket alwaar ik bijzonder duidelijk articulerend (ik denk niet dat Zinnik zo’n voor de hand liggende bestemming is) om een biljet heen en terug naar Zinnik vroeg. Toen de meneer aan het loket zei dat dit biljet mij 4.40 euro zou kosten, leek mij dit weinig, maar hey, zoveel te beter, nietwaar? Wie weet was er stond de rit Brussel-Zinnik wel in promotie vandaag.

Ik had natuurlijk beter moeten weten, want, toch een beetje achterdochtig geworden, controleerde ik een paar minuten later mijn biljet. En wat stond daarop? Jawel, Zellik ipv Zinnik. Zucht. Ik had geen tijd om terug naar het loket te gaan, dus liet ik het maar zo. Nu, ik kan deze fout natuurlijk aangeven bij de ombudsdienst, maar na aftrek van administratieve kosten, zal er van die 4.40 euro niet al te veel meer overschieten. En eerlijk, ik heb niet veel zin om een brief te schrijven en blabla voor die paar euro. Ik zal die 4.40 euro maar zien als een kleine bijdrage van mijnentwege om de werking van de NMBS te verbeteren. God weet dat het nodig is. 😉

Treintjes

U heeft het vandaag beslist gehoord, gelezen of gezien: de treinbegeleiders staakten. Een spontane staking tegen zinloze agressie op de trein. En zo komt het dat ik vandaag eventjes op de luchthaven van Zaventem ben geweest. Ik en een trein stampvol met forenzen. Onze trein zat zó vol dat de reizigers die van het vliegtuig kwamen er met hun bagage gewoon niet meer bij konden. ‘t Was gezellig op ons treintje.

Wij pendelaars hebben een hoge tolerantiegrens.

Zat op de trein

Klein opstootje meegemaakt tijdens mijn dagelijkse treinrit naar huis. In de wagon waar ik een plaatsje gevonden had (niet dat ik veel moest zoeken, het was erg kalm op de trein vandaag), lag een zatte vent met een rood baseballpetje zijn roes uit te slapen. Hij was zo zat dat zijn zak mét daarin een voor driekwart lege fles whiskey midden op het gangpad stond.

Toen de conducteur langskwam, maakte hij de man in kwestie wakker met de vraag naar zijn reisbewijs. Geen idee of hij werkelijk een reisbewijs toonde of dat het een smoes van de conducteur was, maar deze laatste zei tegen de zatte vent dat hij moest afstappen in Brussel Noord om zijn connectie te halen. Dat was duidelijk niet naar de zin van de zatlap in kwestie. Hij begon vanalles te brabbelen tegen de conducteur. Ik vermoed dat hij Frans sprak omdat de conducteur ook Frans tegen hem sprak, maar ik verstond werkelijk niets van zijn gelal.

Na even gediscussieerd te hebben (Brussel Noord kwam snel dichterbij), kwam een twee conducteur zijn collega bijstaan. Ze pakten het wel goed aan: beide conducteurs waren supervriendelijk en behulpzaam: ja dat hij toch echt in de verkeerde trein zat en best zou afstappen in Brussel Noord en ze zouden hem helpen uitstappen en hij moest zeker zijn zak en zijn jas niet vergeten.

Volgende halte: Brussel Noord. Natuurlijk wilde de rode baseballpet dragende zatte vent niet afstappen. Uiteindelijk lukte het mits een beetje aandringen toch om hem buiten te werken. (Wat mij een werkelijk indrukwekkend zicht op zijn omvangrijke spaarpot opleverde.)

Eens buitengewerkt, begon hij wat te roepen en amok te maken. Hij wilde blijkbaar opnieuw onze trein op. Al gauw kwam er versterking opdagen in de vorm van een andere NMBS-medewerker. Deze maakte echter de grote fout de zatlap een duw te geven. Een goed raad: je duwt geen lallende en roepende zatte mensen die meer dan honderd kilo wegen, zeker niet als die persoon zich in de buurt van een trein bevindt. Nu, de kerel bleef wonder boven wonder rechtstaan, maar was nu echt razend en balde beide vuisten om de NMBS-medewerker op zijn gezicht te slaan. Zijn toestand was echter zo wankel dat zelfs een bejaarde zijn slagen had kunnen ontwijken.

Geen idee hoe het verder afgelopen is, want toen vertrok onze trein. Waarschijnlijk zit hij nu ergens in een cel zijn roes uit te slapen.

Sardientjes

Als sardienen in een blikje, zo stonden wij vanmorgen in de trein. Een hele hoop treinen had een gigantische vertraging, andere waren zelfs helemaal afgeschaft. Gevolg: treinreizigers die zich normaal over drie treinen verdelen, zaten nu allemaal samengepropt op één treintje. ‘t Was gezellig.

Fair Trains

Allez vooruit, ‘k heb mijn duit in het zakje gedaan. Voor tien euro heb ik tien pralines van Oxfam gekregen en in één moeite een goeie daad verricht. Mijn geweten is weer (eventjes) gesust. Het viel mij wel op dat ik één van de weinige mensen was die in het station zo’n doosje pralines kocht. Iedereen zal het te druk hebben met kerstaankopen doen, zeker?

Om de één of andere reden schijn ik ook altijd vrijwilligers voor liefdadigheidsorganisaties allerhande aan te trekken. Ik denk dat er op mijn voorhoofd geschreven staat: “Ik ben een watje. Als u mij een mooi verhaaltje vertelt over het goede doel waar u voor ijvert, kan u mij zonder al te veel problemen geld aftroggelen.” ‘t Is niet dat ik het niet weet, he.

Treinproblemen

Problemen tussen Aarschot en Leuven tijdens de vrijdagavondspits. Een vernielde spoorwissel en een hoop ellende voor de treinreizigers. Mijn trein had een achttal minuten vertraging. Niets om van wakker te liggen. In het station van Leuven was het daarentegen chaos troef. Afgeschafte treinen, gestrande studenten met grote rugzakken, gepakt en gezakt voor het weekend, ‘t was me wat. Alleen de Panos kon zich in de handen wrijven, want veel van die uitgehongerde studentjes hadden wel zin in een broodje of een koffiekoek.

Mijn vriend, die uit de richting van Antwerpen komt, zat ook vast in Aarschot. Beetje vervelend, want we hadden afgesproken om vanavond gezellig te gaan dineren in restaurant Himalaya. Gelukkig kreeg ik al snel een berichtje van hem dat er extra bussen ingelegd werden tussen Leuven en Aarschot. Dus maakte ik van de gelegenheid gebruik om wat tussen de sms’ende en bellende studentjes rond te lopen en de vooruitgang van de eeuwigdurende werken aan de overkapping van Leuven station te inspecteren. Niemand van de gestrande reizigers scheen écht zwaar te tillen aan het ongemak, want ook hier kwam snel het bericht dat er bussen ingelegd werden naar Aarschot.

Mijn vriend was al bij al maar een half uurtje later thuis dan gewoonlijk, waardoor we een klein beetje meer honger hadden en het eten nog dubbel zo hard smaakte. (Wonton soep en Himalaya Thali, mmm.)

Een pluim voor de snelle reactie van de NMBS.