Opgestaan om elf uur (aja, we moesten toch een beetje uitslapen na ons avondje Gentse Feesten), gaan winkelen (lang leve de GB Express aan het station van Leuven die altijd open is als alle andere winkels dicht zijn), naar de markt in de Brusselsestraat, naar de bakker op de Naamsesteenweg en hey, opeens is het al half twee en moet er nog in sneltreinvaart gepoetst en opgeruimd worden, want binnen twee uur staan onze gasten hier. Vier volwassenen en drie kindjes tussen anderhalf en drie jaar op bezoek. Benieuwd wat dat zal geven.
leuven
L’Etoile d’Or
Vanavond zijn mijn vriend en ik iets gaan eten in een nieuw restaurantje op de Tiensevest tussen het Martelarenplein en de Diestsestraat, vlakbij het busstation. L ‘Etoile d’Or is een mooi ingericht restaurantje en zo nieuw dat het nog naar verf ruikt. We aten er voor een schappelijke prijs konijn met pruimen (mijn vriend vond wel dat er meer pruimen bij mochten) en tomaat garnaal. Twee klassiekers die altijd goed smaken.
Grappig: we vroegen brood bij onze maaltijd en de piepjonge dienstertjes kwamen telkens één broodje brengen die ze met een broodtang uit een grote mand visten. Dat staat chic, maar voor mij hadden ze evengoed een mandje met brood op tafel mogen zetten, ‘t is nogal vervelend om telkens een extra broodje te moeten bijvragen. De tweede keer dat ze langskwamen hebben we dan maar meteen twee broodjes gevraagd. Volgende keer toch maar frieten nemen, da’s makkelijker. 😉 Als dessert nam ik een beker ambachtelijk bereid ijs met verse aardbeien en een cava om alles door te spoelen.
Voor herhaling vatbaar.
Beleuvenissen
Samengevat in één woord: zalig! We zijn begonnen met een bende van tien personen en geëindigd met een man of zestien. Onderweg kwamen we andere vrienden tegen en vrienden van die vrienden en zo groeide ons groepje gestaag aan. En wonder boven wonder klikte het met iedereen. Dit ondanks de grote verscheidenheid in leeftijd en bezigheden. Ik denk dat iedereen gewoon goed gemutst was en dat het contact leggen daarom zo vlot ging. Of misschien was ik gewoon in een supersociale bui. 😉
We pîkten een stukje Kadril mee en het grootste deel van het optreden van Urban Trad. Ik was erg gecharmeerd door het optreden van Urban Trad, vrolijke muziek die tot dansen uitnodigd, gebracht door goeie muzikaten. En als afsluiter speelden ze natuurlijk Sanomi. De paraplu’s hadden we voor niks meegesleurd, want ondanks de dreigende hemel bleef het lekker droog. De temperaturen waren aangenaam te noemen, zelfs voor een koukleum als ik.
Omdat er in onze groep enkele mensen nog niets gegeten hadden, zakten we naar de Komeet af voor een hapje en een drankje. Doordat het weer wat twijfelachtig was, bleven vermoedelijk veel mensen thuis, want er was plek zat op het niet-rokersverdiep. Na het optreden van Kadril wilden we graag nog iets drinken. Niet eenvoudig als je met een groep van zestien personen op stap bent, maar we wilden toch proberen een plekje te vinden. En ja, het geluk lachte ons toe: in de Wentelsteen, het eerste café dat we aandeden, vonden we een hoop vrije tafeltjes. Vlakbij het toilet, maar da’s handig voor de grote nood.
We hebben gebabbeld en gekeuveld tot een uur of twee en vervolgens de avond afgesloten met een spelletje weerwolven. De valse beschuldigingen vlogen vrolijk heen en weer en er werden à volonté onschuldige burgers gelyncht. Een tip voor toekomstige spelletjes: mijn vriendje is bijna altijd weerwolf. Het loont dus om hem zo snel mogelijk te elimineren. Helaas heeft mijn vriendje zo’n onschuldig uiterlijk dat hij bijna altijd wint als hij weerwolf is. Niemand verdenkt hem! Nog een tip: ik ben bijna NOOIT weerwolf dus stop met mij te lynchen in de eerste ronde, alstublieft!
Cocktailbalans van de avond: mojito, frozen daquiri en white lady (bij gebrek aan margarita en dat terwijl ik geen gin lust).
Non food berichtje
Vanavond gaan we met een achtkoppige bende naar Beleuvenissen. Hopelijk houden we het droog.
Op zoek naar eten
Gisterenavond hadden we afgesproken om iets te gaan eten met een kennis die we al enkele jaren kennen, maar waar we niet echt close mee zijn. Om de bestaande banden wat nauwer aan te halen, stelde hij voor om een restaurantje te doen in Leuven. Wij dachten dat het op een doorsnee dinsdagavond in Leuven niet nodig zou zijn om te reserveren. Nu, dat bleek toch dik tegen te vallen. Onze eerste keuze, El Sombrero, bleek stampvol te zitten. En bij onze tweede keuze (La Stanza) was het zo mogelijk nog drukker. Gelukkig vonden we daarna een plaatsje in de Blauwe Maan, alwaar wij ons lieten verleiden tot een voorgerechtje én hoofdgerecht en dat terwijl ik de dag ervoor al zoveel gegeten had.
Het aanhalen van sociale banden is slecht voor de lijn. 😉
Een succesvolle maar vermoeiende avond
Gisteren was het zover: nonkel K en de zijnen kwamen ons appartement bewonderen. Om toch maar de indruk geven dat wij nette en opgeruimde mensen zijn, ben ik speciaal vroeger naar huis gegaan om de schijn hoog te houden en ons appartement een blitzkuisbeurt te geven. Kuisen is mijn roeping niet, o neen, maar het mag gezegd: het zag er na twee uurtjes poetsen een pak toonbaarder uit. (Tiens, gingen wij niet iets doen met dienstencheques?)
En klein overzichtje van wat er op het menu stond:
– olijfjes en nootjes voor bij het aperitief (prosecco);
– opgerold lavashbrood met een vulling van zalm, roomkaas, selder, chilipoeder en citroensap als hapje om mee te beginnen;
– scampi in sherry als voorgerecht;
– geroerbakte eend met peultjes en groene asperges als hoofdgerecht;
– en chocoladefondue als dessert.
Ik denk dat ik mag zeggen dat het een heel geslaagde avond was, al duurde het bereiden van het hoofdgerecht wat langer dan ik had verwacht en zaten we dus nog erg laat te eten. Onze gasten waren alleszins onder de indruk van het voorgeschotelde eten en dat was natuurlijk de bedoeling. 😉
En toen gingen de lichten uit
Om drie na twaalf. Op de autosnelweg Lummen-Leuven. Floep en wij reden de duisternis in.
Binnenkort ULeuven?
Afwachten wat het Vaticaan beslist. Laat ons zeggen dat ik zeker niet rouwig zal zijn als de unief van Leuven voortaan K-loos door het leven zal gaan.
De exodus is begonnen
Jaja, deze ochtend waren ze massaal aanwezig in het station van Leuven: de bepakte en bezakte Werchtergangers. Voorzien van tent, slaapzak, het nodige voedsel en de onontbeerlijke drank om het verblijf op de camping zo aangenaam mogelijk te maken. In rijen stonden ze aan te schuiven om de bussen naar Werchter te nemen.
Ik word altijd een beetje vrolijk en triestig tegelijkertijd van zoveel jonge mensen samen. Ik hou van het enthousiasme, de vrijheid en blijheid die ze uitstralen. Het geloof in de toekomst. En het maakt mij een beetje triest dat die tijden voor mij voorbij zijn. Niet dat ik zo nodig met een tentje een weekend in de modder wil gaan kamperen, maar dat jeugdige enthousiasme, ergens onderweg ben ik het kwijtgespeeld. Jammer.
Free hugs in Leuven
Via. (Ch-ch-check it out.)