Kerstdiner!

Ok, ok, we bevinden ons momenteel dichter bij Sinterklaas dan bij Kerstmis, maar door ons jaarlijkse kerstdiner iets vroeger in december te plaatsen, hoop ik het aantal aanwezigen te maximaliseren. Dit jaar waren we met negentien. In de laatste dagen naar het diner toe deed ik nog verwoede pogingen om er twintig van te maken, maar mijn pogingen leverden niks op en ik moest me bij dit lelijke oneven getal neerleggen.

Wat niet bepaald lelijk was, was de omgeving waarin we dineerde. De Hoorn blijft echt een geweldig inspirerende plek waar geschiedenis en vernieuwing hand in hand gaan. Voor ons gezelschap stond een mooi gedekte tafel klaar en we klonken met een glaasje cava op de vriendschap en de laatste loodjes van het jaar 2016. De gesprekken liepen als vanzelf en voordat we er erg in hadden was de avond voorbij. Met een klein groepje van die hards trokken we nog naar ons appartement voor een afzakkertje. Whisky om een mooie avond af te sluiten.

Het menu van de avond:

Sint-Jacobsnoot, Granny Smith, daikon-algen:
Sint-Jacobsnoot, Granny Smith, daikon-algen

OF
Kwartel, wintercouscous, pastinaak:
Kwartel, wintercouscous, pastinaak

OF
Herfstsalade, witloof, peer, blauwe kaas, noten

***
Hert, knolselder, aardappel, Gildenbier:
Hert, knolselder, aardappel, Gildenbier

OF
Zeeduivel, Gandaham, geuze, paksoi, prei:
Zeeduivel, Gandaham, geuze, paksoi, prei

OF
Natuurpuntvlees steak met sla, frietjes en saus:
Natuurpuntvlees steak met sla, frietjes en saus

***
Vanille ijs, crumble, chocolade, slagroom:
Vanille ijs, crumble, chocolade, slagroom

OF
Choc o holic in diverse structuren:
Choc o holic in diverse structuren

OF
Ananas, limoen, tym, zwarte peper:
Ananas, limoen, tym, zwarte peper

Kerst

De eerste feestdagen zijn alweer achter de rug, het eten en de drank verteerd. Kerstdag vierden we met de ouders van mijn vriend. Toen de nicht van mijn vriend nog even langskwam met haar kroost, werd het even een hectische bedoening: zes kinderen tussen nul en vier jaar, die kunnen wat decibels produceren, maar leveren ook superschattige foto’s op. Al kan ik niet ontkennen dat de weergekeerde rust na het afscheid welkom was.

Het eten vond ik dit jaar een beetje tegenvallen. De kok van dienst had zijn best gedaan om een gezonde maaltijd op tafel te toveren, maar het resultaat was aan de fletse kant. Een beetje meer kruiden hadden het gerecht beslist geen kwaad gedaan. Gelukkig viel het dessert wel in de smaak: met een klassieke ijsstronk (not pictured here) kan je gelukkig niet veel verkeerd doen.

Tweede kerstdag reden we naar Den Haag om ons petekindje te bezoeken. Het was alweer van augustus geleden dat we haar gezien hadden en ze was flink gegroeid. Haar grote broer en zus logeerden bij de grootouders, dus we konden haar onze onverdeelde aandacht geven. Het mag gezegd, het is een pittige jongedame. Nog geen anderhalf en nu al in de neen-fase beland. Daar gaan we nog veel plezier aan beleven! Het eten dat we voorgeschoteld kregen, was zoals altijd weer voortreffelijk, inclusief de aangepaste wijnen. Die zoete dessertwijn was werkelijk to die for! (Aan de hete sausjes op de foto hebben we ons niet gewaagd.)

De cadeautjesratrace

Overal om me heen slaat de stress toe: de feestdagen zijn in zicht en er moeten nog zoveel cadeautjes gekocht worden! Toegegeve,n voor mij is de eindejaarsrush ook een stressy periode, maar op cadeautjesvlak kan ik alvast gerust zijn. Een tijd geleden spraken we af de cadeautjesratrace een halt toe te roepen.

Kerstmis vieren we bij de ouders van mijn vriend en daar wordt met een lotjessysteem gewerkt: iedereen koopt één cadeautjes voor één andere persoon ter waarde van 25 euro. Er wordt gewerkt met een wish list die lang genoeg op voorhand ter beschikking is. Makkelijk zat. Verder kopen we altijd nog iets voor de gastheer en gastvrouw, één of andere plaatselijke specialiteit om te eten of te drinken, daar kan je niet veel verkeerd mee doen.

Nieuwjaar vieren we bij mijn vader en ook daar is de cadeautjesgekte aan banden gelegd. Ik koop pralines voor mijn vader, een boek voor mijn tante en één of andere drank voor mijn nonkel. Ok, origineel is het niet, maar wel zo makkelijk. En meer hoeft dat toch niet te zijn? Draaien de feestdagen niet gewoon rond gezellig samenzijn? Voor mij hoeven al die cadeautjes echt niet, zolang het eten maar lekker is en het gezelschap aangenaam!

Kerstfeestje #5

Na kerstavond al vastend doorgebracht te hebben, was mijn maag- en darmsysteem voldoende hersteld om er op kerstdag weer in te vliegen. De ouders van mijn vriend hadden, naar goede traditie, overvloedig veel eten in huis gehaald. Nochtans hadden ze een vooraf samengestelde Colruyt menu gekocht, bedoeld voor een bepaald aantal personen. Ik denk dat de samenstellers van die menu’s bij de Colruyt allemaal grote eters zijn, want hoewel ik echt mijn best gedaan heb, na het tweede voorgerecht (de paté met veenbessen), zal ik eigenlijk al vol.

Tussen de gangen door werden er ook nog pakjes uitgewisseld. Via een elektronisch lootje, had iedereen op voorhand een persoon toegewezen gekregen waarvoor hij of zij een pakje moest kopen. Een prima systeem, vind ik persoonlijk, want zo vermijd je een cadeautjesoverdaad. Alleen de kleine nichtjes van één en twee jaar oud ontsnapten aan dit systeem en die werden dan ook rijkelijk overladen met cadeaus. En het is nog maar pas Sinterklaas geweest! De jeugd van tegenwoordig verdrinkt in het speelgoed. Ze hebben zoveel speelgoed dat ze niet meer kunnen kiezen met wel stuk eerst te spelen. Misschien moeten we ons toch eens de vraag stellen of dat allemaal wel nodig is. En dat terwijl er elders kinderen zijn, waarvan de meest rudimentaire dagdagelijkse behoeften niet vervuld worden.

Enfin, dezelfde vraag kan je je natuurlijk stellen bij al dat overdadig schransen. Niet dat ik niet hou van de gezelligheid rond kerstmis, integendeel. Maar het kan geen kwaad om ook eens stil te staan bij wat er elders in deze wereld mis gaat.

Ik weet alvast wat ik volgend jaar op mijn verlanglijstje voor kerstmis zet: een HappyPack! (En ja, natuurlijk is dit slechts een manier om mijn Westerse geweten te sussen, maar alle beetjes helpen, nietwaar?)

Kerstdiner #1

Dit jaar klonk ik voor de vijfde keer (de tijd vliegt, ik kan het niet genoeg herhalen) samen met de vriendjes en vriendinnetjes van mijn IRC-kanaal op een vrolijk kerstfeest. Een mooie traditie die zijn oorsprong vond in de activiteiten van mijn IRC-kanaal, maar dit medium al lang ontgroeid is. Hell, de nieuwe generatie deelnemers aan het befaamde kerstdiner weten niet eens meer wat IRC is.

Wat het samenzijn er niet minder gezellig op maakte, uiteraard. We waren met twintig personen in totaal en aten een voortreffelijke driegangenmenu in het mooie privézaaltje van het schitterend vernieuwde restaurant D’Artagnan.

De bediening was tiptop en het zaaltje apart gaf ons de gelegenheid ongegeneerd lawaai te maken zonder dat we de andere klanten van het restaurant stoorden. Ster van de avond was jongeheer N, een mengeling van Italiaans en Belgisch bloed die een vrolijk kindje met prachtige blauwe kijkers en blond haar opgeleverd heeft (de overwinning van een regressief gen, ongetwijfeld). En als N even wat slecht gezind werd, hoefde we maar met één van de vele aanwezige smartphones voor zijn neus te zwaaien en de bui waaide zonder erg over. Zo gaat dat met die digital natives.

Het was plezant om te kunnen bijpraten met mensen die ik al een tijd niet meer gezien had en de avond vloog dan ook voorbij. Spijtig dat surprise guest G, de nieuwe vriend van U, te laat aankwam om met de ganse bende kennis te maken, nu moest hij het stellen met de al wat aangeschoten plakkenblijvers. 😉

Met ons groepje van acht zakten we na de rekening betaald te hebben, nog even af naar het Martelarenplein om een glimp van Music for Life op te vangen. De koude regen maakte dat de sfeer een beetje onderkoeld was, dus trokken we snel verder naar ons appartementje voor nog een afzakkertje.

Ik mengde een cocktail en schonk een fles zure wijn, die ik maar snel door de pompbak gegoten heb. Nog niet vaak voorgehad dat een wijn zo overduidelijk slecht was. In de toekomst toch maar iemand laten voorproeven.

Rond half twee vond ik het welletjes, want we werden op zondag om twaalf uur in het verre Izegem verwacht. Ik borstelde onze gasten buiten en kuste onze logies een goede nacht. Moe, maar tevreden.

Een goed begin van de kerstperiode.

Dit aten wij:
Pladijsfilet met Krokante Courgette
Of
Ravioli van Boschampignons met Rucola en Parmezaanse Kaas

Filet van Snoekbaars met Jonge Prei en een Blanke Botersaus
Of
Parelhoenfilet met Canneloni van Groene Kool, Krieltjes en een Rozemarijnsausje

Kaasbordje
Of
Compote van Durandeau Peer met Huisbereid Kaneelijs

Een niet zo prettig kerstfeest

Traditiegetrouw bevonden wij ons op eerste kerstdag bij de ouders van mijn vriend. Het werd een avond met hindernissen. Het petekindje van mijn vriend, net anderhalf, had al twee dagen op rij meer dan veertig graden koorts. De ouders dachten dat er tandjes zaten aan te komen, maar kijk, daar kwam onze uitgebreide theoretische kennis van all things children weer maar eens van pas. Veertig graden is veel te hoog om enkel aan het doorkomen van de tandjes te wijten te zijn. Dus werd de dokter van wacht gebeld terwijl de soep werd uitgeschept.

Een kwartiertje later vertrok de papa met zijn dochter naar de dokter, terwijl de mama, hoogzwanger en door de dokter platte rust voorgeschreven, wat zat te snikken in de zetel. De kerststemming was ver te zoeken. Een dik half uur later was de papa terug met het verdict: een dubbele oorontsteking die ook naar de keel aan het afzakken was. De verklaring voor de hoge koorts was meteen gevonden. Met wat overredingskracht kregen we een lepeltje antibiotica in het kind en hoopten we dat een dutje wat beterschap zou brengen.

Ondertussen werd het hoofdgerecht geserveerd: kwarteltjes. Hoe het kwam, weet ik niet, maar opeens bevond ik me in een discussie met de pa van mijn vriend die vond dat tegenwoordige homoseksualiteit te veel ” gepromoot”  werd. Ik verslikte me bijna in mijn kwartel, want dit soort uitspraken zijn een regelrechte belediging voor alle holebi’s die ik ken en die geworsteld hebben met hun geaardheid. Voordat de sfeer aan tafel helemaal ontspoorde, trok ik me discreet terug op het toilet, in de hoop dat het gesprek na mijn terugkomst een andere wending zou genomen hebben. Wat gelukkig inderdaad zo was.

Volgende minidrama: nog voor het dessert was het petekindje van mijn vriend opnieuw wakker geworden, badend in het zweet en werkelijk ontroostbaar. Blikken van paniek in de ogen van de ouders, maar gelukkig konden we hen overtuigen dat naar spoed rijden niet nodig was. En brachten een paar filmpjes van Bumba soelaas. Lang leve studio 100!

Het dessert werd zonder al te veel problemen verorberd. Maar mijn vriend en ik waren, ondanks de nachtelijke sneeuwbui die we moesten trotseren, na deze tumultueuze avond blij dat we opnieuw in Leuven waren.

Gelukkig gaat het vandaag alweer een pak beter met het petekindje van mijn vriend. Zieke kinderen, het is me wat.

Laatste werkdag van het jaar

Veel collega’s nemen een dagje verlof op 24 december, maar zelf ga ik al jaren traditiegetrouw werken op de dag voor Kerstmis. Ik hou wel van het sfeertje dat dan op de werkvloer hangt. Niemand plant die dag vergaderingen, waardoor je wat dingen kunt opruimen die te lang zijn blijven liggen. De sfeer is een beetje uitgelaten, want iedereen kijkt uit naar de komende vakantie. Mensen lopen rond met kerstmutsen en tijdens de middag wordt er al eens op café gegaan.

En als kers op de taart mag iedereen al om drie uur naar huis vertrekken, iedereen uitbundig een fijn eindejaar toewensend. Ik zou het niet willen missen.

Kerstcadeautjes!

Vandaag hebben ik en mijn houten kop kerst gevierd bij de familie van mijn vriend. Gezellig samen rond de tafel, babbelen, lekker eten en braafjes water drinken om mijn houten kop te sussen. 😉 En een kerstfeest is natuurlijk niet volledig zonder cadeautjes!

De oogst van vanavond:

cadeautjes

‘k Moet er misschien bij zeggen dat ik “De naam van de roos” en “De verborgen geschiedenis” al gelezen heb, maar ik wilde beide boeken graag toevoegen aan mijn (nog zeer bescheiden) bibliotheek. Mijn vriend kreeg sokken, sexy boxershorts en een bongobon. Cadeautjes waar ik ook plezier aan kan beleven (ok, aan de sokken niet echt).