el sombrero

Mexicaans at Goofball’s

Omdat tradities er zijn om in ere gehouden te worden. En omdat een mens al eens iets anders wil eten dan sushi, bestelde ik Mexicaans bij El Sombrero (want serieus, who doesn’t love a well mixed margarita?). En we weten ondertussen dat de gastvrijheid bij Goofball and friends vijf sterren verdiend!

En ook hier weer werd ik geconfronteerd met het onvermijdelijk voortschrijden van de tijd: die jongens blijven maar groeien. Wat me tegelijkertijd hoop geeft voor de toekomst, maar ook doet vrezen dat we deze nieuwe generatie opzadelen met problemen die te zwaar zijn om te dragen. Enfin, misschien zie ik het allemaal te zwart in, want ik wil dolgraag geloven dat al deze slimme, jonge hersenen de fouten van mijn generatie gaan rechttrekken.

Cheers to that!

IMG_0971

IMG_0973

IMG_0976

Margarita’s en cheesecake!

Ik vrees dat we dit weekend een gevaarlijk precedent geschapen hebben. Blijkt dat cocktails erg verslavend zijn… En welke cocktail blijft onveranderlijk in mijn persoonlijke top tien van beste cocktails aller tijden staan? Jawel, de margarita! En ja, alcohol is niet het beste middel om een zware werkdag te verdrinken, maar hey, het is verdorie zooo lekker! En wanneer Deliveroo de beste margarita’s van Leuven aan jouw voordeur komt leveren, dan is de verleiding moeilijk te weerstaan… Margarita en Koreaanse wraps met biefstukpuntjes gaan trouwens geweldig goed samen. Een lekker spicy gerecht combineert fantastisch met deze zure cocktail. Met dank aan El Sombrero en Hello Fresh.

IMG_0020

IMG_0030

En nog een smakelijk overschotje van de Baracca take-away van vrijdag: de DIY cheesecake! Because… why not?

IMG_9999

IMG_0032

Margarita Wednesday

Geen zin om zelf iets in mekaar te boksen voor het avondmaal, Deliveroo to the rescue! Omdat onze eerste bestelling niet aanvaard werd door het restaurant en we eens zin hadden in iets anders (we vallen nogal vaak terug op Thais, Indisch of sushi), kwamen we terecht bij El Sombrero. Mexicaans! Dat was lang geleden! Bovendien bood El Sobrero een ‘blind menu’ voor twee personen aan voor een zeer schappelijke prijs. Bij het bestellen, had ik het niet door, maar achteraf viel mijn eurocent: die menu is wellicht geïnspireerd door het populaire programma ‘Blind Getrouwd‘, waarvan het concept mij bekend is, maar waarvan ik nog nooit een aflevering zag. Niet beschikbaar op Netflix. 😉

En tja, wie Mexicaans zegt, zegt margaritas. Veel overredingskracht hadden mijn vriend en ik daarvoor niet nodig. En yummie! Zo’n margarita op ons terras in de zalige avondzon, dat smaakte na een lange werkdag vol met online vergaderingen! Het menu van el Sombrero zelf mocht er trouwens ook zijn. Een mooie doorsnee van wat de Mexicaanse keuken te beiden heeft, geserveerd met zure room en guacamole (helaas vergeten mee vast te leggen op onderstaande foto).

IMG_8941

Na een zeer overdadig avondmaal (en misschien nét iets te veel margarita) maakte ik nog een avondwandeling tijdens het blauwe uurtje doorheen de Leuvense straten en genoot van de weerspiegelingen in het stille water van de Vaartkom.

IMG_8943

IMG_8944

IMG_8952

Margarita’s met de dames

De datum van 7 september lag al vast voordat mijn eurocent viel dat het diezelfde dag ook Jaarmarkt was in Leuven. Een reden te meer om samen met de vrouwelijke collega’s een vroegere trein naar Leuven te nemen. Het culinaire succes van Dumon evenaren, zou quasi onmogelijk zijn, wisten we, maar een streepje schlagermuziek van Lindsay op het Martelarenplein zorgde ervoor dat we meteen in de juiste stemming waren. Alhoewel we het niet aandurfden ons nuchter tussen de dansende menigte aan de Marengo te wagen.

Het was een hele opgave om een restaurant te vinden dat 1. open was op maandag 2. open was tijdens de jaarmarkt en 3. iedereens voorkeur kon wegdragen. Na een hoop heen en weer ge-mail, was de keuze uiteindelijk op El Sombrero gevallen. Een lekkere Mexicaanse schotel gaat er bij mij altijd wel in. En een karafje margarita hoort daar ook bij, natuurlijk (de zwangere dame in ons gezelschap hield het uiteraard bij alcoholvrije drankjes). De Fajitas El Sombrero smaakten mij enorm en de avond vloog voorbij.

En dan besef ik eens te meer hoezeer ik het getroffen heb met mijn collega’s op het werk.

IMG_8126

Plezier met de medestudenten van de Spaanse les

De juffrouw Spaans is duidelijk al een beetje aan het uitbollen naar het einde van het jaar. Eerst de voorbereidingen voor gedichtenweek die toch twee weken drie kwartier in beslag genomen hebben, dan het optreden op gedichtendag zelf en de aansluitende drink en dan deze week maandag een etentje met de ganse groep in El Sombrero. Ok, we hadden nog tot acht uur les, maar daarna verkasten we naar het restaurant voor lekker en goedkoop Mexicaans eten. En volgende week staat er nog een Spaans theaterstuk op het programma, tijdens de lesuren. Nu, de juffrouw heeft in het eerste semester aan een hoog tempo doorgewerkt en ik ben altijd wel te vinden voor een sociale activiteit, maar toch, wat zegt de nieuwe directeur daarvan? (Just kidding, uiteraard is voor al deze activiteiten mooi toestemming gevraagd.)

Ik moet toegeven dat ik in het begin van het jaar niet al te veel moeite gedaan heb om de mensen in de Spaanse te leren kennen. Het waren er meer dan dertig en als ze niet stoppen het eerste jaar, komen ze het jaar daarna toch in een andere groep terecht. Maar uiteindelijk zie je die mensen wel elke week en dat is (helaas) vaker dan ik de meeste van mijn vrienden zie. En het moet gezegd, het zijn voor het merendeel echt toffe mensen (de occasionele uitzondering daargelaten). Als je samen in de les zit, beperk je je uiteraard niet tot enkel samen oefeningen maken en mensen die talen studeren, zijn meestal vlot ter taal. En dus werd het een leuke en gezellige avond, die ons toeliet wat Poolse scheldwoorden uit te proberen op onze Poolse medestudent en leidde tot een gesprek over de Leuvense bananenplantencollectie. Ieder mens is een verhaal. En het blijft boeiend om al die verhalen te leren kennen.

Margarita’s

De jaarlijkse alumnibijeenkomst van mijn ex-studentenvereniging die ik gisteren organiseerde in restaurant El Sombrero, was een succes.  De sfeer zat er goed in, het eten was lekker en de margarita’s gingen er vlotjes in. Iets te vlotjes. En dat heb ik deze ochtend wel gevoeld. 😉

Maar ik laat mij door een paar margarita’s te veel niet tegenhouden om het drukke programma van vandaag af te werken! Hup de douche in en daarna zal het wel wat beter gaan.

Ben X

Jaja, ik ben hem ook gaan zien. Vorige week vrijdag, in gezelschap van H, U en mijn vriendje. Oorspronkelijk waren mijn vriend en ik van plan om naar de Colruyt Wijngedustatie te gaan, maar toen we een mailtje van H kregen met de vraag om nog eens af te spreken, hebben we onze plannen gewijzigd.

Omdat filmkijken met een rommelende maag niet aangenaam is, hebben we ons eerst te goed gedaan aan lekkere fajitas in El Sombrero. Deze keer hadden we wel op voorhand gereserveerd. Het was de eerste keer dat we iets aten in El Sombrero. Ik had al veel goeds over dit restaurant gehoord en de mensen die mij El Sombrero aanraadden hebben beslist niet gelogen. Je hebt er voor een zeer aanvaardbare prijs heel lekker (ja zelfs overvloedig) gegeten. Alleen was het niet gemakkelijk om uit het overdadige aanbod op de menukaart een keuze te maken.

BenX dan. Veel bloggers hebben deze film al besproken, dus ik hou het hier beknopt. BenX is een fijne film met een interessant thema. De voice-over gunt ons een blik in de leefwereld van een autist die worstelt om zijn plek te vinden in een wereld die hem vreemd en onlogisch lijkt. Voor mij persoonlijk ging het thema van de film verder dan louter autisme. Voor mij ging de film over pesten en de manier waarop mensen andere mensen het leven zuur maken, zich vaak niet bewust van de schade die ze hiermee anderen berokkenen. Of hoe kleine daden grote gevolgen kunnen hebben. Het einde vond ik een beetje voorspelbaar, maar dat stoorde mij niet. De film gaf ons het einde dat in de echte wereld niet kon zijn.