Na onze fijne trip naar Barcelona vorig jaar, trekken we dit jaar met onze vrienden en hun twee kinderen richting Berlijn. Mijn vriend en ik bezochten Berlijn in 2010 tijdens onze roadtrip door Europa en zijn erg benieuwd om te ervaren hoe de stad sinds die tijd veranderd is. We ontmoeten onze vrienden mooi op tijd op de luchthaven (gelukkig geen stressy filetoestanden zoals de vorige keer). We checken onze valiezen in (bij zo’n self check-in ben ik altijd wat zenuwachtig dat de bagagetag ergens onderweg loskomt) en hebben nog riant veel tijd om iets te drinken alvorens aan boord van het vliegtuig te gaan.

De vlucht verloopt vlotjes en iets voor zes uur komen we in de gloednieuwe luchthaven Berlijn Brandenburg aan. Al snel rollen onze koffers van de bagageband en dan begint de zoektocht naar een taxi. In heel de lange, lange rij taxi’s valt er geen enkele taxi geschikt voor zes personen te bespeuren. Heel bizar, want op elke luchthaven ter wereld staan er wel van die busjes om iets grotere gezelschappen te vervoeren. Niet dus in Berlijn. Gelukkig heeft mijn vriend op voorhand de taxi-app Free Now geïnstalleerd en kan hij in de app aangeven dat hij een taxi voor zes personen nodig heeft. De taxi is er verbazingwekkend snel en brengt ons in een veertigtal minuten naar het appartement dat we gehuurd hebben, niet ver van Checkpoint Charlie in de statige Friedrichstraße.

Het appartement zelf is gelegen in een prachtig historisch gebouwencomplex, maar wat een gedoe met de verhuurders, zeg! Ik heb mij op voorhand zeker vier keer akkoord moeten verklaren met steeds veranderende en steeds strenger wordende huisregels. De verhuurders waren er duidelijk niet gerust op dat wij ‘s nachts geen wilde feestjes zouden geven. En alhoewel ik ze gerust gesteld had dat wij geen plannen in die zin hadden, bleef ik maar berichten krijgen die benadrukten dat we muisstil moesten zijn. Uiteindelijk krijg ik de dag van ons vertrek een bericht dat de onderbuur erg gevoelig is voor lawaai en dat we in het appartement zelfs niet met onze schoenen aan mogen rondlopen. Mais enfin.

Gelukkig klopt de uitleg over hoe we de sleutels uit het kluisje moeten krijgen als een bus en blijkt het appartement zeer mooi en ruim te zijn met twee afzonderlijke badkamers. We trekken onze schoenen uit en installeren ons in het appartement. We worden bij onze aankomst meteen al gespot door de onderbuur die duidelijk op de loer ligt om de huurders van het appartement boven haar te spotten en krijgen van haar opnieuw de boodschap mee dat we geen geluidsoverlast mogen veroorzaken. Al goed dat we een goed gevuld programma hebben en niet van plan zijn veel tijd op dat appartement te besteden.

We hebben honger gekregen van de trip en ik zoek een restaurant in de buurt. Mijn oog valt op restaurant Mama Cook en ik weet onze vrienden, die niet zo’n fan zijn van exotisch eten, te overtuigen om daar te dineren. En amai, wat een toprestaurant. Het finger food valt bij iedereen in de smaak, mijn mojito is fantastisch en ook de hoofdgerechten zijn heerlijk (al zijn sommige sausjes net iets te pikant voor onze vrienden). Ik bestelde een Aziatische Surf and Turf met noedels die ik helaas moet afstaan aan L, de dochter van onze vrienden. K had heel dapper een noedelsoep besteld, maar die blijkt toch iets te pikant voor haar te zijn. Gelukkig ben ik een grote fan van noedelsoep en smaakt de soep mij voortreffelijk.

Voldaan keren we terug naar ons appartement alwaar we op fluistertoon nog wat black stories spelen om vervolgens op tijd in bed te kruipen. We hebben morgen een drukke dag voor de boeg!