Een dag te laat

Maar toch wil ik nog even de aandacht vestigen op de voorbije Werelddag van Verzet tegen extreme armoede. Extreme armoede is niet alleen een zaak van ontwikkelingslanden, ook in België zijn er mensen die tussen de mazen van het verzorgingsnet doorglippen, die op straat leven, die van dag tot dag (over-)leven omdat ze geen andere keuze hebben.

Armoede is een onrecht dat de wereld uit geholpen moet worden. Voor het grootste deel is dit natuurlijk werk voor beleidsmakers, maar ook als individu kan je je steentje bijdragen. Door je ogen niet te sluiten voor de ellende van anderen. Of door bijvoorbeeld deel te nemen aan de 16de voedselinzameling van de Voedselbanken. Deze actie loopt nog tot en met vandaag (18 oktober). Wat rijst, een beetje pasta en blikvoer, meer hoeft die bijdrage niet te zijn. Een paar euro’s om de minderbedeelden aan eten te helpen. Een mooi initiatief, toch?

Mijn arme blaas

Vannacht of vanmorgen is de hoofdleiding gesprongen in het gebouw waar ik werk. Gevolg: de watertoevoer is afgesloten en het is verboden naar het toilet te gaan. U kan zich de ontzetting bij de vrouwelijke werknemers hier al levendig voorstellen, zeker? Gelukkig kwam er snel een bevredigende oplossing uit de bus: we mogen met z’n allen naar het toilet in het hotel hier tegenover en als troost voor het geleden ongemak krijgen we gratis fruitsap en cake van de Grote Baas.

En zo weten jullie meteen wat hier het gespreksonderwerp van de dag is.

Club Swing

Vanavond begaf ik mij blijgezind naar de Sportoase voor mijn tweewekelijkse groepsles Club Swing. Jaja, die verdomde pasjes beginnen zowaar te lukken. Dat wil zeggen dat ik net iets minder op een dansende olifant lijk. 😉

Wie stond daar echter tot mijn grote verbazing een paar plaatsen achter mij in de (veel te lange) rij aan de kassa te wachten op een ticketje (het betaalsysteem van de Sportoase is zwaar voor verbetering vatbaar)? Tante L, de ex-vrouw van nonkel K en nonkel K zijnde de bereidwillige ziel die mijn dakloze vriend en ik opgevangen heeft.

Ik moet zeggen, het doet toch wel wat raar, in het bijzijn van een (schoon-)tante met je bips staan draaien ende zwaaien. Maar goed, ik wen er best aan, want ze vond het plezant en was zeker van plan om meer te komen.

Hip!

Nieuw tv-programma

Naar ‘t schijnt is er iets nieuws op tv. Iets met Willy’s en Marietten (An heeft mij in het oor gefluisterd dat het eigenlijk Marjetten is). De jongens van mijn werk geraakten er gisteren tijdens de lunchpauze maar niet over uitgepraat.
“Dat met die aliens, joh, niet te doen. En die ontrouwe vent.”
“En dat met Fata Morgana.”
Hilariteit alom. Ze hebben ongeveer de hele aflevering nagespeeld, vermoed ik. En ik, ik voelde mij vereerd getuige te mogen zijn van deze schitterende live-opvoering.

Babbelfeest

Gisteren voor de verandering nog eens naar een trouwfeest geweest. De ondertussen al bekende formule van een dansfeest met dessertenbuffet. Ideaal voor een zoetebek als ik en die extra calorietjes kan je er vervolgens fijn afdansen.

Alleen verliep het stramien van de avond anders dan ik gewoon ben. Er was zoveel bekend volk (hopen ex-studiegenootjes die ik al een tijd niet meer gezien had) dat ik na het verorberen van mijn dessert ben blijven zitten aan tafel. Ipv mij gezwind naar de dansvloer te begeven en daar de rest van de avond te blijven plakken, heb ik bijna de ganse avond gebabbeld. Te veel interessant volk is slecht voor de danskunst (en de lijn).

Gelukkig hebben we alweer een uitnodiging voor een volgende trouwfeest op zak. Daar zal ik mijn dansschade dan wel inhalen. 😉

Moe

Vannacht nét dat tikkeltje te laat gaan slapen en dat heb ik vandaag tijdens de vier uur durende Italiaanse les toch wel gevoeld. Gelukkig wordt dat slaapgebrek ruimschoots gecompenseerd door het fijne gezelschap en de toffe gesprekken van gisterenavond. Alleen jammer dat sommige gesprekken wat te kort waren naar mijn goesting, maar dat halen we op een later tijdstip nog wel eens in.