Een fijn initiatief van Stubru en het Rode Kruis om de strijd tegen landmijnen onder de aandacht te brengen. De start van de actie is een beetje aan mij voorbij gegaan en ik ben ook nog niet naar het glazen huis gaan kijken, wegens een beetje ziek (iets te enthousiast de Dom opgeklommen, waardoor mijn kleine hoestje geëvolueerd is naar een iets groter en iets gemener hoestje). Maar morgen ga ik zeker kijken!
PS: Zes dagen alleen maar overleven op vloeibaar voedsel. Goed gek.
Met je verkiezing als Time’s Person of the Year.
En proficiat, Time, met deze behoorlijk geniale zet.
Vanavond hebben we ons opgewarmd op de kerstmarkt van Leuven, morgen volgt het échte werk in Keulen. Ik heb er zin in!
Echt wel. Mijn vader is deze week verjaard en wilde dit vieren met een bescheiden feestje. Omwille van omstandigheden is het quasi onmogelijk voor hem om zelf voor eten te zorgen. Enter de traiteur. Twee grote koude schotels (eentje met vis en eentje met vlees) en een aantal kommen met sausjes en groenten. Superlekker en superhandig.
http://www.wegmetdegevelkerstman.be
Update: Nu ook in de Standaard.
Jaja, ondanks de nog-niet-volledig-verteerde drank en het overduidelijke slaapgebrek ben ik deze ochtend met het goeie been uit bed gestapt. En daar heeft deze schitterende dag zeker iets mee te maken. Een prachtige zonsopgang, de maansikkel die eerst helder en daarna langzaam vervagend in de hemel stond, het rozeviolet van de hemel dat het zwart van het nacht verdrong, de koude ochtend die de belofte van vorst inhield, mijn vriendje die mij met de auto aan het station afzette zodat ik voor een keertje niet op een overvolle bus moest staan puffen, de werken aan het station van Leuven die ik uitgebreid kon bestuderen omdat ik nog tijd zat had om mijn trein te halen (ik ben dol op bouwwerven, ik kan geen werf voorbij lopen zonder even te stoppen), het metrokrantje dat een extra kerstmisspecial bevatte (ok, ik geef toe, ik ben stiekem dol op heel dat melige gedoe rond kerstmis), zelfs mijn koffiekoek van de Panos smaakte me goed.
A beautiful day indeed.
En één lichtelijk aangeschoten yab. Da’s de balans van gisterenavond. Met dank aan het team van de Earth Shake dat weer maar eens voor een voortreffelijke maaltijd en bijhorende omkadering gezorgd heeft. ‘t Was lekker, ‘t was plezant en ‘t is zelfs nog gelukt die ene persoon erbij te wringen die een kwartier (!!) voor de start van het diner belde met de vraag of hij (please, please) ook nog kon afkomen.
Mensen toch, zoveel heisa om een stom tv-programma. Zijn er misschien geen belangrijkere dingen om de kranten mee vol te schrijven dan een verkeerd uitgevallen grap? De miserie in de derdewereldlanden, de dagelijkse stroom doden in Irak, de opwarming van de aarde, eremoorden, de onderdrukking van de vrouw,… Goh, ik zeg maar wat?
D’r hangt al de hele ochtend een helicopter boven hartje Brussel te brommen. De voorbode van op handen zijnde onlusten in de hoofdstad van dit verscheurde landje? 😉
Deze middag werd er in ons bedrijfsrestaurant de kerstmenu geserveerd. Een menu voor bijzonder weinig geld bestaande uit een voorgerechtje, hoofdgerecht en dessert. Een uitgelezen gelegenheid om te socializen met de collega’s. Want samen eten en lachen, dat bevordert te sfeer. Heel leuk allemaal, ware het niet dat ik vanavond een uitgebreide diner organiseer voor de oud-medewerkers van mijn studentenvereniging. En dat betekent niet alleen veeeel eten, maar ook veeeel drinken.
‘k Zal morgen maar een dagje vasten ter compensatie, zeker?