Een geluk bij een ongeluk

Onze eetkamer en onze slaapkamer laten op zich wachten en dat is volledig te wijten aan de eetkamertafel die niet meer in voorraad is. We hebben al onze meubels bij dezelfde winkel besteld, kwestie van maar één keer de kosten voor de huur van een meubellift te moeten betalen. Vandaag heeft de meubelzaak ons laten weten dat de tafel pas op acht mei klaar is en dat de meubels dus pas op negen mei geleverd kunnen worden.

Dat wil zeggen dat we nog een tijdje zonder kleerkast zullen zitten. Maar dat wil ook zeggen dat we wat ruimte gewonnen hebben voor het feestje van vijf mei (je weet wel, dat feestje met meer dan vijftig man). Ik ben zelfs stiekem een beetje opgelucht dat de nieuwe tafel pas na het feestje geleverd wordt, je weet nooit wie er goesting krijgt om boven op de tafel te dansen en ‘t is nogal een krasgevoelige tafel. 😉

Elektriciteit of het gebrek daaraan

‘t Was dus zoals ik verwacht had: de elektriciteit heeft vandaag (opnieuw) uitgelegen in onze appartementsblok. Blijkbaar was er deze ochtend schade bij één van de buren waarop de buurman de mannen van Electrabel verwittigd heeft. Die hebben dadelijk een reparateur gestuurd en die heeft wat zitten prutsen in de hoop dat daardoor het probleem opgelost zou geraken. De reparateur zou een brug over de nulleiding geplaatst hebben (ik moet eerlijk toegeven dat ik geen flauw idee heb wat dat wil zeggen).

Bij ons was er weer geen enkel apparaat met schade. De voeding van mijn pc heeft er wel de geest aan gegeven, maar dat komt waarschijnlijk doordat de elektriciteit een tijd heeft afgestaan. ‘k Heb al wel vaker meegemaakt dat voedingen van oude pc’s die normaal continu opstaan er de brui aan geven na een stroompanne. Enfin, een nieuwe voeding gestoken en hij ronkt weer als voorheen. De andere pc’s hadden geen problemen.

Ik heb zo het gevoel dat het einde van de elektriciteitsproblemen nog niet in zicht is.

Probleempjes

Jullie zullen al wel gemerkt hebben dat yab.be momenteel niet bereikbaar is. Dit wil hoogstwaarschijnlijk zeggen dat er ofwel weer elektriciteitsproblemen in ons appartementsgebouw zijn ofwel dat we de problemen aan het oplossen zijn. Dat zal ons leren geen backup-dns te voorzien. :-( Maar goed, het probleem zal dus pas tegen vanavond opgelost zijn. Sorry aan iedereen die wilde reageren op mijn laatste berichtje. Alle marketingmensen zullen hun woede over mijn heiligschennende woorden nog even moeten opkroppen. 😉

Treintjes

U heeft het vandaag beslist gehoord, gelezen of gezien: de treinbegeleiders staakten. Een spontane staking tegen zinloze agressie op de trein. En zo komt het dat ik vandaag eventjes op de luchthaven van Zaventem ben geweest. Ik en een trein stampvol met forenzen. Onze trein zat zó vol dat de reizigers die van het vliegtuig kwamen er met hun bagage gewoon niet meer bij konden. ‘t Was gezellig op ons treintje.

Wij pendelaars hebben een hoge tolerantiegrens.

Betrapt

Allez, toch bijna. We waren gisteren helemaal klaar voor de start van het feestje en toen dachtten we: hey ja waarom niet nog snel een vluggertje, vóór de eerste gasten hier staan? En ja, natuurlijk stonden de eerste gasten hier nét op het moment suprème, tien minuten voor de officiële start van het feestje. Al een geluk dat de voordeur op slot was. Nog nooit zo snel onze kleren weer aan gehad. 😉

Tuinpaviljoentjes

Deze namiddag zijn mijn vriend en ik naar de feestelijke inwijding van de gerestaureerde tuinpaviljoentjes van de Abdij van ‘t Park geweest. ‘k Heb niet zoveel tijd om een uitgebreid verslagje te schrijven (moet tegen morgen nog een werkje af hebben), maar dankzij het goeie weer was er veel volk. Veel chic volk ook: mensen die het zich kunnen permitteren zulke projecten te sponsoren uit pure filantropie. Waren aanwezig: burgemeester Tobback, Patricia, een handjevol professoren en erfgoedliefhebbers, een hoop vrienden van de abdij en wij, natuurlijk. :-) De prior van de abt gaf een mooie speech over “zijn” paviljoentjes (zijn veertigjarig priesterschap was onrechtstreeks de aanleiding voor de restauratie) en de architecte die de restauratie coördineerde gaf wat meer technische uitleg.

Na de speeches konden we onder het genot van een hapje en een drankje de paviljoentjes van binnen bekijken. Het viel niet mee om een drankje vast te krijgen, iedereen was dorstig en de mensen aan de toog waren nogal overrompeld door de massale opkomst. De hapjes waren trouwens de moeite: minigebakjes, koekjes, petits fours, sandwiches,…

Nog het vermelden waard: de kwinkslag op het einde van de speech van Tobback: “Ik ga de eer van het doorknippen van het lint aan de prior en de voorzitter van de Vrienden overlaten. ‘k Zou het zonde vinden zo’n mooi rood lint door te knippen.”

Enkele foto’s: