Geocaching

Om voldoende energie te hebben voor zaterdagnamiddag wandelen en schattenzoeken, begonnen mijn vriendje en ik de dag met een ontbijt in de Improvisio. Er gaat niets boven een ontbijt met bubbels om de dag welgemutst te starten. (Danku, genereuze schenker van deze Bongobon.) Helaas zette een fameuze stortbui al meteen een demper op de vreugde. Regen en geocaching, het is geen ideale combinatie.

Gewapend met paraplu’s en absoluut niet meer waterdichte regenjassen, stonden we om één uur op de trappen van de Sint-Pieterskerk te hopen op beter weer. Even overwogen we met ons gezelschap van zeven een café in te duiken om te wachten tot de bui overgewaaid zou zijn. We besloten ons echter niet te laten doen door een beetje regen en begaven ons naar het middelpunt van Leuven om vandaar de zoektocht naar de eerste cache aan te vatten.

Na wat gepruts met de gehuurde gps slaagden we erin min of meer de locatie van de cache te identificeren, met name het binnenplein waaraan de Wentelsteen ligt. Een paar slecht geparkeerde auto’s en heel veel natte klimop stonden tussen ons en de schat en zijn daar blijven staan, want na wat gezoek dropen we af naar de Wentensteen om onze handen te warmen aan een kop warme choco. Een paar stukjes taart en wat pannenkoeken later, gingen we weer op pad en zowaar: de zon was vanachter de regenwolken tevoorschijn gekomen.

Op naar cache nummer twee, hopelijk hadden we ditmaal meer succes. Deze cache vonden we zonder problemen. We maakten een fijne wandeling door de stad, kwamen nog eens bij de Improvosio terecht, want dat was één van de tussenstoppen op weg naar de schat en vonden het filmrolletje met daarin een doorweekt vodje papier zonder al te veel moeite. Hoera!

Daarna trokken we richting Kessel-lo. Er zou een microcache verborgen zijn op een speelterreintje. Veel gezocht, maar niets gevonden. De teleurstelling was voelbaar. Elk speeltuig werd aan een grondige observatie onderworpen, we klauterden overal op en onder (al een geluk dat door het slechte weer niet veel kindjes in de speeltuin aanwezig waren), wrikten stenen los, maar vonden niks. Toen er alweer druppels uit de hemel begonnen te vallen, gaven we er de brui aan.

Op naar l’Etoile d’Or voor een aperitiefje (cava, natuurlijk). We praatten wat na en maakten een behoorlijk vage afspraak om eens in Antwerpen te gaan geocachen. Van al dat zoeken en aperitieven wordt een mens hongerig. Ik waagde mij aan de zilveren zeevruchtenschotel (een specialiteit van de l’Etoile d’Or) en dat heb ik mij beslist niet beklaagd. Heel lekker! En meer dan voldoende om mijn honger te stillen.

Na het eten namen we afscheid van enkele geocachers met andere verplichtingen en trokken we met een groepje van vier richting Het Depot voor anderhalf uur taiko. Een mooie afsluiter van een, ondanks het tegenvallende weer, fijne dag.

Gevonden

Oude stadsmuur

Alweer een nieuwe baby!

De mama van pluimgewichtje is bevallen van haar derde kindje. Het klinkt een beetje belachelijk en melig, maar mijn hart maakte echt een vreugdesprongetje toen ik het bericht kreeg. Een grote, gezonde, flinke baby. Oef, want uiteindelijk ben je nooit helemaal zeker tot na de geboorte (en dan nog…) De mama en de papa wisten dat de handicap van pluimgewichtje niet erfelijk was en de zwangerschap werd heel goed opgevolgd, maar ongerustheid is er altijd, zeker als je weet dat bij pluimgewichtje  de dokters pas heel laat in de zwangerschap merkten dat er iets mis was. Over twee weken ga ik de nieuwe baby zelf bewonderen. Ik ben benieuwd. :-)

Alweer een nieuw lief!

Neen, niet ik, de tijden dat ik het één na het ander lief versleet, liggen al ettelijke jaren achter mij. 😉 De knappe, nu-niet-meer-vrijgezelle zus van mijn vriend is van ‘t straat. De prille relatie is net een week oud en hup de nieuwe verovering wordt al voor de leeuwen (aka de familie) geworpen. In mijn tijd wachtte ik toch nét iets langer om mijn vriend aan de familie voor te stellen. Maar ‘t mag gezegd: het nieuwe lief is een serieuze verbetering ten opzichte van haar vorige vlam. Grappig, knap en welbespraakt. Hopelijk blijft het dit keer duren, want ze heeft tot nu toe nog niet veel geluk gehad in de liefde. Laten we hopen dat “de nieuwe” geen psychopaat blijkt te zijn. 😉

Gezocht: leuke feestplek in Vlaams-Brabant

Mijn vriend en ik zijn op zoek naar een leuke plaats om een feestje te houden. Randvoorwaarden: er moeten zo’n tweehonderd personen kunnen zitten, het moet kindvriendelijke zijn (denk groen om in te spelen, springkastelen, voldoende ruimte om de volwassenen niet voor de voeten te lopen), het moet centraal gelegen zijn, voldoende parkeerruimte hebben, er moet mogelijkheid tot overnachting zijn, goeie catering, sfeervolle omgeving, etc. En liefst ook nog een beetje betaalbaar zijn. Als er zich ergens zo’n zaal (een mooi park met een feesttent mag ook) bevindt in een straal van één uur rijden rond Leuven, zou dit fantastisch zijn. Tips zijn zeer welkom in de comments.

Mijn vriend en ik hebben geen tijd om honderd en één feestlocaties af te lopen, dus als we een beperkt lijstje van kandidaten zouden kunnen samenstellen, zou dat fantastisch zijn.

PS: Voordat er hier geruchten ontstaan: neen, wij gaan niet trouwen.

Een onverwacht compliment

Ik ben al een ganse week in A Very Bad Mood. Deze ochtend was ik dan ook liever in bed blijven liggen dan naar het werk gegaan. Het werk laat zich echter niet zo makkelijk brossen als de lessen vroeger, dus sleurde ik mezelf uit bed met de belofte nog een dutje te doen op de trein. Dit was buiten de waard en een bende middelbare scholieren gerekend, die in bijzonder luid Frans hun favoriete “em pee trois” met elkaar deelden.

Tegen de tijd dat we in Brussel centraal waren, diende zich een beginnende hoofdpijn aan. En toen was daar plots een collega die me een compliment gaf over een project waar ik al heel veel tijd en moeite in gestoken heb. Ik voelde mij meteen een beetje beter. :-)

Slaapgewoonten

Toen ik deze nacht niet in slaap kon geraken, heb ik wat nagedacht over mijn slaapgewoonten. Ik bedacht mezelf dat ik alleen maar in slaap kan vallen als ik op mijn linkerzijde lig. Wat vrij bizar is, want ‘s nachts verander ik regelmatig van zijde (ik ben nogal een woelige slaper). Geen idee wat er mis is met mijn rechterzijde. Meestal lig ik eerst nog een tijdje op mijn rechterzijde in bed na te denken, de voorbije dag te overlopen en lijstjes in mijn hoofd te maken van alle dingen die ik nog had moeten doen, maar niet gedaan heb, om mij dan vervolgens om te draaien en op mijn linkerzijde in slaap te vallen.

Waar een mens zoal niet over nadenkt als het slapen (op de linkerzijde) niet lukt. Zijn er nog mensen die een favoriete slaaphouding hebben?

Zaagbericht

Zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag, zaag, klaag.

Sorry, het moest mij even van het hart.

(En ja, ik weet dat ik geen reden heb om te zagen en klagen, maar ik doe het toch. So sue me.