Vandaag had ik een vreselijk irritant gesprek met zo’n rijke chichi-madam die denkt dat de wereld rond haar hooggehakte, in designer-kleren gestoken kont draait. Eentje die snobisme verwarde met chauvinisme. En het gesprek vond plaats in een context die maakte dat ik er niet van onderuit kon muizen. Het waren twee tergend lange uren.
Bart Kaëll en Luc Appermont zijn een koppel
Good for them! Now, can we please move on.
Skull in Libin
Ik denk wel dat hij zich goed geamuseerd heeft, dit weekend in het beste vakantiehuisje ooit. 😉
Muntjes tellen
Een overzichtje van alle muntjes die ik tot nu toe geteld heb, al moet ik toegeven dat mijn telfrequentie al een tijdje niet meer één keer per maand bedraagt.
Vergetelheid
Vandaag door een collega gevonden in de kast op het werk: een envelop met daarin de geldelijke bijdragen van alle collega’s aan het geboortecadeautje van het zoontje van collega Q, de collega die ons binnenkort gaat verlaten. Een geboorte die ondertussen al drie maanden geleden is. Helemaal vergeten en blijkbaar ook ontsnapt aan trashday.
Onder het motto: de baby in kwestie heeft nu toch ook nog pampers nodig, zal ik dit niet onaardige bedrag eens snel storten. Beter laat dan nooit.
PS: Laat ons hopen dat dat niet de reden is dat hij van werk is veranderd.
Op naar Libin
Ons jaarlijkse weekendje Ardennen komt met de minuut dichterbij. Dit jaar zijn we slimmer geworden en hebben we ons een stresserende race tegen de tijd bespaard door gebruik te maken van Collect&Go. Wat een luxe, zeg! Je komt bij je Colruyt aan en alles staat voor je klaar in mooie opvouwbare bakjes. Ok, hun stapeltechnieken zijn nog voor verbetering vatbaar, maar wie klaagt daarover als je inkopen voor een gans weekend voor een groep van drieëntwintig volwassenen en vijf kinderen op een kwartiertje gedaan hebt?
Libin (opgepast, website die duidelijk nog uit de beginjaren van het web stamt), here we come!
Roadtrip!
Vandaag heb ik het laatste hotel voor onze reis door Europa vastgelegd. Zo ziet onze trip eruit. Het aftellen kan beginnen!
Trashday today
In de gangen op het werk stonden grote containers. Containers die aan een hoog tempo gevuld raakten met door de jaren heen opgespaard papier. En dan beseft een mens een te meer hoe snel de chaos dreigt. Eens al je documenten uitsorteren en weggooien wat verouderd of overbodig geworden is, het is geen overbodige luxe. En het werkt bevrijdend, zo’n trash day. Al die documentatie die je toch nooit meer bekijkt. Weg ermee!
FYI: Ons bedrijf verhuisde vier jaar geleden naar een nieuw gebouw, dat door de steeds groeiende papierberg nu al kampt met een nijpend opslagplaatsgebrek.
Iep!
Via mijn werk kreeg ik een DVD van deze bijzondere kinderfilm in mijn bezit. Het is niet echt mijn gewoonte kinderfilms te kijken, maar de schrijfster Joke Van Leeuwen is meermaals bekroond voor haar werk en ik was wel een beetje benieuwd naar het verhaal. En wat een schattige film was me dat. Zo prachtig mooi, dat je bijna smelt. Met schitterend naïeve dialogen en een einde dat ver af staat van de traditionele Disney-meligheid. En het kleine vogelmeisje blijkt zowaar een écht meisje te zijn en geen computergegenereerde creatuur. Ik heb de film met kinderlijke verwondering gekeken. Een ideetje voor in het achterhoofd te houden als we nog eens op zoek zijn naar een verjaardagscadeautje voor een kind.
