winkelen

Huge Spring Haul!

Deze voormiddag brachten we door in de Carmi, zowel mijn vriend als ikzelf hadden nood aan nieuwe schoenen en alhoewel ik de voorkeur geef aan kleine winkels, is het tegelijkertijd vrij tijdsintensief om van de ene naar de andere winkel te lopen. Zo’n gigawinkel als de Carmi, die dan ook nog eens open is op zondag, is een ideale manier om in een beperkt tijdsbestek veel te kopen. Dat bleek alvast toen we de rekening gepresenteerd kregen en zagen dat het bedrag net over de duizend euro ging. Yikes… Nu, de buit was er dan ook naar: een volledig nieuwe kostuum van Hugo Boss voor mijn vriend (zijn vorige dateerde uit 2009), twee bijpassende hemden, een nieuwe jeansbroek én een paar schoenen voor mij. De schoenen die we voor mijn vriend op het oog hadden, bleken helaas niet in zijn maat ter beschikking te zijn. Die zullen we dan achteraf nog online moeten bestellen.

Denk dat we er nu weer voor een jaar of acht tegen kunnen.

Shopping succes!

Toegegeven ik ben niet meteen de grootste shoppingliefhebber op deze planeet, maar soms heb je zo van die dagen dat alles meezit. Ik had dringend nood aan wat feestelijke outfits voor de komende feestdagen en jawel, de allereerste winkel die ik binnen stapte, had ik prijs: maar liefst drie outfits die me als gegoten zaten en nog voor een zeer redelijk prijsje ook. Na lang twijfelen, passen en opnieuw passen, mezelf overtuigd dat een keertje decadent zijn op het gebied van kleren wel mag (plek genoeg in mijn kleerkast) en dat al die glitters beslist niet over the top waren. En toen was ik zo op dreef dat ik er meteen maar een paar nieuwe enkellaarsjes tegenaan gooide uit mijn favoriete schoenwinkel Sacha.

IMG_2384[1]

Laat die feestdagen nu maar komen, ik ben er klaar voor!

Winkelontmoetingen

Wanneer mijn vriend en ik boodschappen doen, moet het meestal vooruit gaan. We maken er een sport van om zo snel mogelijk alles in ons karretje te smijten, af te reken, in te laden en terug naar huis te rijden. Kwestie van onze kostbare tijd zo snel mogelijk aan een andere activiteit te kunnen besteden.

Ter voorbereiding van ons feestje waren genoodzaakt zowel donderdag als vrijdag boodschappen te doen. Donderdag in de AH en vrijdag in de Delhaize (toch één en dezelfde groep nu) en jawel, je zal het altijd zien, net als je hopen sterke drank in je winkelkarretje aan het laden bent, loop je bekenden tegen het lijf. Donderdag de mama en de zus van onze kameraad in Chicago, vrijdag de nonkel van mijn vriend, bij wie we in een ver verleden nog ingewoond hebben. Beide babbels kwamen onze efficiëntie niet ten goede, maar het was wel leuk om wat te kunnen bijpraten. (En ik heb meteen ook Curaçao als mogelijke vakantiebestemming genoteerd.)

Culinaire verwennerij

Je hebt zo van die dagen dat alles lijkt mee te zitten. Zo stapten we deze namiddag even snel de Jack Wolfskin winkel binnen om te kijken of ze daar geen softshell voor mij hadden, omdat de oude echt tot op de draad versleten is. Even later stapten we weer buiten met een softshell en een kleedje voor mij én twee sneldrogende en kreukvrije hemdjes voor mijn vriend. Want strijken, dat is toch puur tijdverlies, nietwaar? Het is mij een volkomen raadsel dat er nog mensen zijn die hemden kopen die zonder strijkbeurt niet draagbaar zijn.

Een kwartier na onze verrassingsaankopen in de Jack Wolfskin, waren mijn vriend en ik een valies rijker. Geen impulsaankoop deze keer, want onze vorige valies had de trip naar IJsland niet heelhuids overleefd. Dit keer zijn we voor een duurder model gegaan, dus laat ons hopen dat we er nu een jaar of tien plezier van zullen hebben. Goeiekoop is dure koop, zoals mijn moeder placht te zeggen.

IMG_6415[1]

‘s Avonds hadden we afgesproken met vrienden om samen te gaan dineren. Het was de bedoeling om hen te laten kennismaken met de culinaire hoogten van de Leuvense restaurants, maar het scheelde niet veel of we hadden op onze kin kunnen kloppen. Mijn vriend en ik waren uit het oog verloren dat we nog moesten reserveren. Toen we dit wilden rechtzetten, heeft mijn vriend bijna een hele avond restaurants kunnen afbellen om nog een tafel voor vier te kunnen vast krijgen. Crisis, welke crisis?

Ik laat jullie even meegenieten met de heerlijkheden die wij in restaurant Luzine voorgeschoteld kregen. Het was voor mij de tweede keer dat ik dit restaurant bezocht. Van de eerste keer herinner ik mij dat ik een beetje teleurgesteld was, vandaar waarschijnlijk ook dat het zo lang duurde voordat we er nog eens terug kwamen. Ditmaal werd ik echter helemaal van mijn sokken geblazen door het eten. Echt meesterlijk. Fijn om zo’n ervaring te mogen delen met goede vrienden. Een avond om in te kaderen.

IMG_6419
Libanees toastje met mousse van avocado, gelei van citroen en radijs

IMG_6420
Paling met espuma van zuurdesem, spaghetti van rode biet en saus van rode biet

IMG_6421
Eendenborst met consommé van eend, Japanse paddenstoelen en bieslook

IMG_6422

Makreel/inktvis/butternut/pickles

IMG_6423
Duroc d’Olives/wortel/sudashi/cimé di rapa

IMG_6429
Sint Jacobsnootjes/witloof/schorseneren/kastanjes

IMG_6431
Zeebaars/savooikool/eendenlever/truffeljus

IMG_6433
Eend “Challandais”/selder/sjalot/hazelnoot/porto

IMG_6436
Bloedappelsien/gember/amandel/melkchocolade

IMG_6437

Shopping madness

Zowel mijn vriend als ikzelf hebben een gloeiende hekel aan shoppen. Vandaar dat we er meestal voor kiezen om in één keer door de zure appel heen te bijten en ineens genoeg kleren te kopen om ettelijke maanden geen voet meer in een pashokje te moeten zetten.

De buit voor mij:

  • een nieuw zonnebril
  • vier jurkjes
  • één gilet
  • één bolero
  • één paar dure wandelsokken
De buit voor mijn vriend:
  • twee chique broeken
  • één jeansbroek
  • één hemd met lange mouwen
  • twee hemden met korte mouwen
  • twee paar dure wandelsokken
Tussendoor sprongen we nog enkele andere winkels binnen om cadeautjes, starters voor onze kapotte badkamerlamp, wat toiletartikelen, batterijen en beleg in te slaan. En gingen we op zoek naar een LP van Linkin Park die onvindbaar bleek te zijn. Gelukkig konden we even pauzeren in het sympathieke Wereldcafé op het Helleputteplein en was het warm genoeg voor een ijsje!

Onze planning liep hierdoor wel flink in het honderd, want we waren pas om half zes ‘s avonds terug op het appartement met al onze zakken.

Kerstmarkt

Donderdagavond afgesproken met de toekomstige ouders van mijn metekindje en een vriendin om samen naar de kerstmarkt van Leuven te gaan. We smulden gezamenlijk van een lekkere Bretoense pannenkoek met een glaasje zoete cider, zowat een jaarlijkse traditie. Helaas speelde het weer spelbreker: regen, regen, regen, het was op den duur niet meer plezant. Zelfs onze dikke jassen beschermden ons niet afdoende tegen de vochtigheid. Toen het ons echt te nat werd, gingen we opdrogen in De Appel, waar ze gelukkig ook lekkere glühwein hadden!

En ik hield er overheerlijke kerstzoenen en  chocolaatjes met advokaat van De Klok aan over voor de komende kerstperiode.

Het pizza-mysterie

Ons jaarlijkse weekendje Ardennen startte vorige week vrijdag met een pizza-diner. Lekker makkelijk als mensen op veel verschillende tijdstippen arriveren (we hebben het hier over 19 volwassenen en 8 kinderen) en wie lust er nu geen pizza (behalve die enkeling die gaan kaas lustte, maar zich gelukkig voorzien had met een pakje opwarmsoep)? Mooi meegenomen dat die pizza’s van Dr. Oetker nog lekker zijn ook.

De pizza’s verdwenen sneller dan ze konden opgewarmd worden. De klassieke oven kregen we maar niet aan de praat en dat terwijl menig burgie (inclusief mezelf) en informaticus zich over het bedieningspaneel had gebogen, waardoor we ons noodgedwongen tot de combi-oven moesten beperken. Gelukkig bleek een paar pizza’s later één van onze vriendinnen over the magic touch te beschikken, want zij slaagde er wel in het ding in gang te krijgen. Wat ze anders deed dan ik, het raadsel viel niet te ontcijferen.

Groot was echter de consternatie toen bleek dat de pizzavoorraad sneller slonk dan verwacht. 13 pizza’s sneller dan verwacht om precies te zijn. Er waren nog maar twee pizza’s over en nog veel hongerige magen te vullen. En het volk morde, want het had honger.

Nu moeten jullie weten dat we al een paar jaar onze inkopen voor het weekend doen via Collect&Go van de Colruyt. Super handig als je voor zo’n bende moet inkopen doen. Je stelt op gemak je boodschappenlijst samen, alles wordt voor jou in bakjes geladen en je hoeft de bakjes enkel af te rekenen en vervolgens in de wagen te laden. Ideaal. Twee weekdagavonden had mijn vriend gewerkt aan het optimaliseren van de lijst. Het leek dus hoogst onwaarschijnlijk dat hij een fout gemaakt had. Maar niets is uitgesloten natuurlijk. Dus werden de originele bestellijst en de rekening erbij gehaald. Beide maakten melding van 25 pizza’s en geen 12. Mysterie. Waar waren die overige 13 pizza’s?

Een kameraad merkte op dat naar alle waarschijnlijkheid één van de bakjes van onze bestelling gevuld met pizza’s in het diepvriesvak van de Collect&Go was blijven staan. Moeilijk om die nog te gaan halen, natuurlijk, als je in de Ardennen zit en de inkopen in Leuven gedaan hebt. Maar we belden toch naar de Colruyt om te horen of er daar effectief nog ergens een doos pizza’s stond. Ondertussen was het zowat acht uur, dus veel andere winkels waren er niet meer open in het Ardens dorpje waar we verbleven. De Colruyt bevestigde ons vermoeden: er stond nog een ongeschonden voorraadje pizza’s bij hen en of we die nog wilden komen ophalen. Euh, niet echt. Drie uur heen en weer rijden voor wat pizza’s was er toch wat over. Maar de Colruyt verzekerde ons dat we bij een volgende winkelbeurt zeker het geld van de niet-geleverde pizza’s zouden terugkrijgen.

Sympathiek en al, maar daarmee was het hongerprobleem nog niet uit de wereld. Gelukkig bleek niet al te ver van ons vakantiehuisje een Colruyt te zijn die open was tot half negen. Waarop mijn vriend gezwind in onze splinternieuwe wagen sprong om ons pizzaprobleem uit de wereld te helpen. Een dik half uur later stond hij er terug met vijftien pizza’s recht uit het diepvriesvak.

En de vrede keerde terug in onze Ardense woonst.

Uplace

Een schande is het, dat onze Vlaamse Regering zich achter dit dossier wil scharen. Volgens mij zit er, buiten de projectontwikkelaar, geen kat te wachten op dit megawinkelcomplex in Machelen. Tenzij je graag in de file staat of zo. Ik dacht dat met de opkomst van kleinschalige buurtwinkels de trendbreuk met grootschalige winkelgalerijeen en winkelcomplexen definitief was ingezet. Leve de kleine middenstander! Niets zo leuk als te voet gaan shoppen bij jou in de buurt en ondertussen genieten van een wandeling in de frisse buitenlucht.

Komaan, Joke, volg dat negatieve advies van je milieuvergunningscommissie!

Auto’s shoppen

Omdat onze roadtrip door Spanje nu definitief met een jaar wordt uitgesteld, was de aanschaf van een nieuwe, ruimere wagen opeens minder dringend.  Jammer genoeg bleek het niet mogelijk om de leasing van onze bedrijfswagen met een jaar te verlengen omdat de leasingmaatschappij ermee stopt. Een jaartje extra met ons rood wagentje rondrijden, was anders ideaal geweest. Nu moeten we dus op zoek naar een nieuwe auto, iets waar noch mijn vriend, noch ikzelf op staan te springen. Het autosalon lieten we aan ons voorbij gaan, maar we schuimden zaterdag wel een aantal garages met gladde verkopers af. (Just kidding, de verkopers waren heel vriendelijk en helemaal niet opdringerig.)

Van het idee van een hybride wagen zijn we afgestapt, ons budget laat het niet toe en wij gebruiken onze wagen voornamelijk voor langere afstanden. Zijn nog in de running: de Ford Mondeo, de Ford Clipper, de Toyota Verso en de Opel Astra Sports Tourer, een grotere uitvoering van onze huidige wagen. Ik moet eerlijk toegeven dat ik niet veel van auto’s ken, dus het zal een beetje op het gevoel afgaan zijn. Ofwel nemen we gewoon de goedkoopste, per slot van rekening zijn het economisch harde tijden voor kleine bedrijfjes.

 

Een fijn weerzien

Vrijdagavond bracht ik door in het gezelschap van één jongedame en zestien charmante heren. De Ming was het decor voor de jaarlijkse reünie van leden van mijn oud-studentenvereniging, die voor de allereerste keer sinds 2001 (man wat vliegt de tijd) niet door mij georganiseerd werd. Mijn vriend moest spijtig genoeg afhaken wegens ziekte. En dat was zonde, want de avond vloog voorbij. Fijn om al die oude bekenden nog eens terug te zien en herinneringen aan vroeger op te halen. Per slot van rekening ben ik toch een groot deel van mijn eerste en tweede universitaire studie lid geweest van deze vereniging. Het verbaasde me echter hoe snel de herinneringen beginnen te vervagen. Gelukkig kan ik bij het herinneringen ophalen rekenen op al die andere hersenen én is er fotografisch bewijsmateriaal.

Ik kijk al uit naar volgende jaar.