werk

Middagwandeling in Leuven

Om mijn veel te lange werkdagen een beetje te breken, heb ik mij voorgenomen om ‘s middag wat meer buiten te komen. Doordat onverlaten ook ‘s middags afspraken in mijn agenda begonnen te plannen, kwam dat er steeds minder van en heb ik de eerste dagen van 2021 aan één stuk zittend achter een scherm doorgebracht. Niet bepaald een gezonde gewoonte. Dus probeer ik nu elke middag een blok van één uur in mijn agenda te reserveren om de wandelschoenen aan te trekken. Om de eentonigheid van steeds dezelfde locatie wat te doorbreken, luister ik tijdens de wandeling naar mijn favoriete podcasts. Dus tips op dat vlak zijn altijd welkom!

En zo nu en dan maak ik onderweg een fotootje van ons mooie Leuven:

IMG_5818

IMG_5819

Back to Brussels

Voor een halve dag dan toch. Was ondertussen alweer van vóór de kerstvakantie geleden dat ik nog eens naar ons kantoor in Brussel spoorde. Hoog tijd om te controleren hoeveel ongeopende post en aanmaningen voor onbetaalde facturen er daar op mij lagen te wachten Gelukkig was de NMBS mij ditmaal beter gezind en geraakte ik vlotjes in Brussel. Ik maakte zelfs een kleine omweg langs de akelig lege Grote Markt alvorens mij naar ons al even akelig leeg kantoor te begeven. Alsof ik per ongeluk op een feestdag was gaan werken, zo leeg was het.

IMG_5798

IMG_5801

Gelukkig viel de hoeveelheid post mee en om te vieren dat ik alles vlotjes weggewerkt kreeg, trakteerde ik mezelf op de terugweg naar het station op een doos met heerlijke chocolade hartjes van Marcolini. Kwestie van die zielige chocolatiers in de Koninklijke Sint-Hubertusgalerijen, die voornamelijk leven van de verkoop aan toeristen, een hart onder de riem te steken.

Virtuele nieuwjaardrink

Vandaag klonk ik samen met de collega’s van mijn afdeling via Microsoft Teams op het nieuwe jaar. Iedereen (behalve ik!) had een aperitiefbox (interessant om zien dat er hier een heel nieuwe business is ontstaan) ontvangen met instructies om deze pas te openen vrijdag tijdens de drink. Kwestie van het toch een beetje spannend te maken. Bij gebrek aan aperitiefbox voor mezelf opende ik dan maar een flesje schuimwijn (nog een overschotje van het ontbijtbuffet in Oostende) uit mijn eigen ijskast. Gelukkig is er één constante deze coronacrisis: onze drankvoorraad wordt nauwlettend in het oog gehouden en als de bliksem aangevuld vanaf het moment dat er een tekort zou dreigen.

En ja, het was ongetwijfeld veel toffer geweest om elkaar live het beste te wensen, maar dankzij de ‘groep modus’ van Teams was het toch nog gezellig. Meteen ook mijn vuurdoop als kersvers afdelingshoofd: mijn eerste officiële nieuwjaarspeech! Toegegeven, ik zat toch wat zenuwachtig achter mijn scherm, want ik wilde een goeie eerste indruk nalaten. Ik probeerde zoveel mogelijk de verdiensten van de collega’s zelf in de verf te zetten hield het bewust beknopt. De beste speeches zijn diegene die niet te lang duren. 😉 Al sloop er toch een lapsus in, ergens een project van 15 mio euro over het hoofd gezien. Oepsie. Gelukkig waren mijn collega’s zo vriendelijk om aan te vullen. 😉

First day on the new job

Het blijft vreemd, een nieuw jaar starten zonder mijn collega’s persoonlijk gelukkig nieuwjaar te kunnen wensen en zeker nu ik officieel gestart ben in mijn nieuwe functie als afdelingshoofd. Maar goed, in de plaats daarvan sleepte ik me van mijn bed naar mijn bureau en zette de laptop op voor een dagje Microsoft Teams vergaderingen. Te starten met een behoorlijk vervelende vergadering om 9 uur ‘s ochtends. Kwestie van het nieuwe jaar meteen goed te beginnen.

En eerlijk, het voelde alsof ik nooit iets anders had gedaan. Ongetwijfeld hebben die twee maanden inlooptijd mij goed voorbereid voor de job. De vele berichtjes om mij succes te wensen, waren natuurlijk ook een stevig hart onder de riem. Ik ben echt blij dat iedereen zo positief reageert en hoop dat ik vanuit mijn nieuwe functie een steentje kan bijdragen aan het welbevinden van mijn collega’s en het behalen van de doelstellingen van onze afdeling. De uitdagingen voor 2021 zijn alvast niet min. Dus vervelen zal ik me zeker niet.

Yet another surprise

Lagen we nog in bed deze ochtend toen onverwacht de deurbel ging? Misschien. 😉 Snel wat kleren aangetrokken en de leverancier laten weten dat hij het pakketje in de inkomhal mocht achterlaten. We verwachtten geen van beiden postpakketjes vandaag, dus we waren redelijk verrast een grote doos aan te treffen van een afzender die ons niet meteen iets zei.

En kijk, nóg een pakketje van mijn werk. Ditmaal om mijn collega’s en mezelf te danken voor het werk dat verzet werd specifiek in het kader van de coronacrisis. En hoewel ik al deze gebaren uiteraard erg apprecieer, voel ik me ook iet of wat gegeneerd door de overdaad aan cadeaus die mij deze decembermaand zijn te beurt gevallen, wetende dat er mensen zijn die zonder werk zitten en waarvoor het elke maand een gevecht is om de eindjes aan mekaar te knopen. En dus sus ik mijn geweten door deze decembermaand een deel van mijn eindejaarspremie door te storten aan mijn favoriete goede doelen.

Tip: Voor giften gedaan in 2020 bedraagt de belastingvermindering uitzonderlijk 60 % van het gestorte bedrag.

IMG_5498

December, een maand vol verrassingen

Mijn collega’s zijn er deze namiddag met verve in geslaagd mij op de valreep van 2020 nog een fijne verrassing te bezorgen. Ik had om 16u een digitaal overleg met een collega met wie ik wekelijks kort overleg, want zij trekt een belangrijk project binnen ons team. Het was me wel niet duidelijk wat we vandaag nog te bespreken hadden, want ons vorige overleg dateerde van woensdag en veel was er sindsdien niet meer gebeurd. Aangezien ik deze maandag al een vrij drukke vergaderdag had, vroeg ik aan haar of het overleg niet gewoon kon geannuleerd worden. Maar ze wilde toch graag even kort samen zitten. Ok dan!

Toen ik om 16u de Teams vergadering vervoegde, was ik daar echter niet alleen met mijn collega, een hoop andere collega’s waren stiekem aangesloten bij de vergadering. En hup, daar ging opeens tegelijkertijd de deurbel. Ik was even helemaal in de war, want ik verwachtte geen pakketje, maar toen ik zag dat het één van mijn collega’s was die in Leuven woonde, viel mijn eurocent: mijn collega’s hadden mij liggen!

De collega in kwestie kwam mij een doosje pralines van Bittersweet brengen, wat aanleiding gaf tot een beetje een slapsticksituatie, want ik moest mijn mondmasker nog ergens vinden en mijn collega moest eigenlijk op anderhalve meter blijven staan, waardoor de overhandiging van de pralines er nogal komisch uit zag. Het leven is er logistiek niet makkelijker op geworden sinds de start van de coronacrisis. En aangezien ik mijn hoofdtelefoon op had, kon mijn collega natuurlijk niet meevolgen wat de andere collega’s via Teams zeiden.

De digitaal aanwezige collega’s hadden nog een tweede verrassing voor mij: een bon van de AS Adventure. Komt goed van pas want mijn wandelschoenen zijn al serieus aan het verslijten van al dat wandelen de voorbije maanden.

Echt zeer dankbaar voor dit fijne afscheidscadeautje. <3

IMG_5385

Een dubbele digitale jaarafsluiter

Aangezien deze vrijdag voor veel van de collega’s van mijn team de laatste werkdag van het jaar was (onze kantoren sluiten tussen kerst en nieuw, maar veel mensen met kinderen nemen de ganse kerstvakantie vrijaf), organiseerde ik om 15u een kleine digitale jaarafsluiter. Niks speciaals, gewoon een gezellig samenzijn met de collega’s van het team, maar ditmaal vergezeld van een glaasje bubbels, voor de liefhebbers, uiteraard.

En jawel, terwijl ik al helemaal in de stemming was om een flesje cava open te trekken, kwam exact vijf minuten voor drie een Bijzonder Belangrijk Document mijn mailbox binnen waaien. Een BBD dat dringend door de grote baas ondertekend moest worden. Dus besteedde ik de eerste twintig minuten van onze gezellige teamdrink met het administratief op orde zetten van dit dossier. Camera en microfoon af en typend tegen een hoog tempo. En ja, het is jammer dat ik het begin van de bijeenkomst van mijn team miste, maar aan de andere kant weet ik dat het afwerken van dit dossier (dat al meer dan twee jaar aansleepte) mij de onontbeerlijke gemoedsrust geeft, nodig om onbezorgd een flesje te ontkurken.

En jawel, de fles cava werd met dubbel zoveel plezier ontkurkt toen ik op ‘verzenden’ drukte. Het team was bijna voltallig en ja, het voelde een beetje als een afscheidsfeestje, terwijl dit niet zo bedoeld was. Want op 1 januari 2021 neem ik afscheid van dit fijne team dat ik drie jaar lang met heel veel plezier heb geleid. Een team waarop ik oprecht fier ben. Fantastisch om te zien hoe mijn medewerkers gegroeid zijn in die drie jaar tijd en wat we allemaal samen gepresteerd hebben.

Uiteraard liep het feestje met mijn team een beetje uit en arriveerde ik een half uur te laat op het volgende feestje. Da’s dan weer het voordeel van Microsoft Teams. Het kost je welgeteld twee seconden om van het ene naar het ander feestje te gaan. 😉 Het tweede feestje was er één met mijn collega-teamverantwoordelijken. Ook een fijne groep mensen van wie ik begin januari afscheid moet nemen. Een mens wordt er zowaar een beetje weemoedig van. Natuurlijk zullen de banden met al deze mensen niet verbroken worden, maar mijn nieuwe functie zal ongetwijfeld een invloed hebben op onze manier van met elkaar omgaan. Alleszins heel blij met het afscheidscadeautje dat ik van mijn collega-teamverantwoordelijken mocht ontvangen. Het zijn schatjes!

Ons koor treedt op tijdens het Warmste Artistieke Webinar

Deze namiddag organiseerden mijn enthousiaste collega’s het Warmste Artistieke Webinar ten voordele van Amana Trust vzw. En amai, ik was echt onder de indruk van het talent van de collega’s die optraden. Live zingen en tegelijkertijd jezelf begeleiden op gitaar terwijl een publiek van een honderdtal (op het piekmoment zelfs honderdvijfentwintig!) collega’s kijkt en luistert, het is niet iedereen gegeven. Maar pluim voor alle deelnemers: genoten van de DJ-set (niet live, maar wel achteraf te beluisteren via MixCloud.com), de slideshow met door corona geïnspireerde foto’s, de gedichten, de schilderijen, het poëtisch talent en de prachtige pianostukken die mijn collega’s met ons deelden.

En ja, best wel trots op mijn eigen bescheiden bijdrage. Zowel Jingle Bell Rock als This little light of mine klonken zeer goed en ook de visuals werkten aanstekelijk. De chat van Teams barstte van de positieve commentaar van de collega’s en meteen was ik al dat gevloek en gezucht op die verloren zondagmiddag vergeten. Fijn om een steentje te kunnen bijdragen om het werkjaar in schoonheid af te sluiten. En: we haalden meer dan duizend euro op voor het goede doel!