vrienden

Fotoshoot!

Ja, het zijn drukke tijden voor mijn fototoestel. We hadden al een tijdje beloofd om mijn vriendin en haar gezin te portretteren voor hun kerstkaartjes. Om allerlei redenen moest de afspraak al twee keer verzet worden, maar hey, zoals ze dat zeggen, derde keer, goeie keer. De herfstzon was van de partij. De herfstkleuren waren al een beetje zichtbaar en we trokken het bos in om optimaal van de omstandigheden te profiteren.

Zo’n shoot is altijd een beetje spannend. Zeker als je vier mensen tegelijkertijd al lachend en in de lens kijkend wil portretteren. Niet gemakkelijk met kleine kinderen, maar ik denk dat er wel een aantal geslaagde foto’s tussen zitten. Hopelijk vinden de modellen dat ook! Ik zou het zonde vinden om mijn vrienden te teleurstellen.

De andere kant van de taalgrens

Zaterdag waren we uitgenodigd bij vrienden die in het Waalse landsgedeelte wonen. Altijd een plezier om bij hen op bezoek te gaan, want de cooking skills van de perfect tweetalige gastvrouw mogen er wezen. Voordat we begonnen aan de hapjes kregen we een rondleiding in hun vernieuwde woonst. Eigenhandig verbouwd en ingericht en het resultaat mocht gezien worden. Vooral de badkamer vond ik prachtig. Ik heb er alvast inspiratie opgedaan voor onze eigen badkamer, die hoewel nog niet zo oud, gerust al een serieuze make-over kan gebruiken.

En oja, ik had even een vroeg Halloween-moment (creepy!):

The food (van de hapjes en het dessert heb ik helaas geen foto’s):

We praatten vooral over de uitdagende job van de gastvrouw, een echte self-made woman die zich zonder diploma heeft opgewerkt en waar ik enorm naar opkijk omwille van haar doorzicht en gezond verstand. Ik twijfel er niet aan dat ze deze uitdagingen tot een goed einde zal brengen.

Paella

Vorige week vrijdag proefde ik van de lekkerste paëlla ooit. In Leuven dan nog wel. Echte Valenciaanse paella klaargemaakt volgens de eeuwenoude traditie. In een gigantische pan op een gasvuur, omdat een open vuurtje stoken in de stad niet zomaar mag.

Heel toevallig bleken onze vrienden ook al een tijd het voornemen te hebben een bezoekje aan de Koerier van Navarra te brengen. Ik denk dat dit restaurant één van Leuvense restaurants is die al het langste op mijn lijstje stonden, maar het was er gewoon nog nooit van gekomen. Misschien omdat ik altijd het idee had dat een bezoek aan de Koerier van Navarra iets is wat je best in groep doet. Al hoeft dat niet, het was toch tof om met zes andere koppels aan tafel te zitten.

We werden door Ivo Hermans op een bijzonder welbespraakte wijze ingehuldigd in de geheimen van de échte gladde paella. Boy, kon die man vertellen. Ongelooflijk. Zijn schitterende verhalen deden me zonder problemen mijn grommende maag vergeten, want je moet wel een beetje geduld hebben, een échte paella warm je niet zomaar even op in de microgolfoven.

Maar het resultaat was fabuleus en smaakvol. En de dagverse crema catalana was om duimen en vingers bij af te likken. En zeg nu zelf, hoeveel restaurants ken je waar je als afzakkertje een absint van het huis krijgt?

Een absolute aanrader voor de liefhebbers van de authentieke Spaanse keuken en wijnen. En oja, voor de prijs moet je het zeker niet laten, we waren net iets meer dan dertig euro per persoon kwijt.

Business women

Zaterdag het nuttige aan het aangename gepaard. Onze vriendin is sinds kort haar eigen baas. Een moedige stap in economisch onzekere tijden, maar wel in een branche waar nog veel groeipotentieel in zit: coaching. Nu had ze wat professioneel ogende foto’s nodig om op haar toekomstige website en visitekaartjes te zetten. Dus trokken mijn vriend en ik met al ons fotografisch materiaal naar haar huis en alwaar we trachtten haar uiterst professioneel in beeld te brengen in diverse werkgerelateerde situaties (bureau, flipchart, coaching gesprek). Blijkt dat mijn vriend niet alleen een zeer bekwame fotografie-assistent is, maar ook een niet onaardig fotomodel. Mijn vriendin deed dat trouwens ook erg goed, al kreeg ze op het einde wel kramp in haar lachspieren.

Voor mij was het alleszins een erg toffe ervaring. Ik fotografeer nog wel veel, maar vooral tijdens events en onze reizen. Dat soort fotografie laat niet toe de foto te regisseren zoals je dat kan doen in een omgeving waar je alles onder controle hebt. Er werd nog wat geschoven met bureaus en andere accessoires. Gordijn open, gordijn dicht. We experimenteerden er op los.

Na al dat harde werk werden we beloond met een heerlijk etentje: verse pompoensoep, roggevleugeltjes en zelfgemaakte taart met ijs als dessert. Het kon niet op. We kregen bij het afscheid nog drie mooie porties pompoensoep mee. Daar gaan we van genieten!

Een dagje West-Vlaanderen

Zondag brachten we door bij onze West-Vlaamse vrienden en hun twee schattige kindjes. De zon was onverwacht van de partij (ze had wellicht nog iets goed te maken na een uitgeregende zaterdag), waardoor we zelfs een tijdje met een glaasje wijn in de tuin konden zitten. Onze vriendin had haar beste kookkunsten bovenhaald en toverde zelfgemaakte dipsaus, zelfgemaakte quiche, een ovenschotel met pasta en een ijsje met zelfgemaakte aardbeiencoulis uit haar mouw. En daarna konden we geen pap meer zeggen. Wij mogen ons gelukkig prijzen dat we zoveel vrienden hebben die graag hun laatste culinaire creaties op ons uittesten. 😉

Eend!

Als de schoonfamilie op bezoek komt, doet een mens al eens extra moeite, want ze komen zelden naar Leuven. De laatste keer moet toch al een jaar of drie geleden zijn. De hapjes die we tijdens ons vorige etentje uitgetest hadden, vielen ook in de smaak bij de ouders van mijn vriend. Advocado en garnalen, it truly is a winning team. Het hoofdgerecht werd verondersteld een curry met struisvogel en appeltjes te zijn, maar per abuis namen we eend mee in de Delhaize. Gelukkig bleek eend met appeltjes ook erg lekker te zijn. Voor het dessert speelden we op safe met gebakjes van Demeestere. Zo’n prachtige chocoladekunstwerkjes, dat krijg ik zelf niet in mekaar gebokst. En als je daar dan nog eens een glaasje overheerlijke porto bij drinkt, is het helemaal smullen geblazen.

We gaven de souvenirs af die we in Hokkaido kochten (confituur en mochi) en wuifden de schoonfamilie uit na een erg gezellige en ontspannen avond. Heel leuk om een keertje op ons gemak te kunnen bijpraten zonder dat de kleinkinderen erbij waren.

Een lekker weekend

Zaterdag iets gaan eten in de Turquoise met vrienden. Dat was geleden van toen we nog in de Parkstraat woonden op ons piepkleine flatje (dat flatje was zo klein dat we drie housewarmingparties moesten houden om iedereen te kunnen ontvangen). Toen was de Turquoise bij wijze van spreke bij ons om de hoek en sprongen we er regelmatig binnen om te proeven van de mediterrane keuken van één van de meest extravagante chefs van Leuven. Het is altijd afwachten hoe het humeur van de chef is. Als het op onweer staat, zoek je beter andere oorden op.

Zondag werden we dan verwacht voor een rondleiding en een diner in het splinternieuwe huis van onze vrienden C & C. C & C bouwden hun droomhuis op een flinke lap grond. Vriendin C is architecte en ontwierp hun huis volledig zelf. Echt helemaal mijn stijl: clean, modern, grote ruimtes met veel licht en vloerverwarming. Heel knap. Er moest nog veel afgewerkt worden, vriend C zal weten wat doen de komende weekends, maar het belangrijkste is toch wel dat ze eindelijk in hun eigen huisje wonen. En die mooie kinderkamers met bamboeparket gaan goed van pas komen, want over een paar maanden wordt hun huishouden uitgebreid met een baby’tje.

Architecte C verzamelt kerstballen uit verschillende landen en had ons op voorhand gevraagd om in Japan uit te kijken naar een kerstbal. Nu wordt kerstmis niet echt gevierd in Japan en we begonnen al te vrezen dat we zonder kerstbal zouden moeten terugkeren, maar kijk, in het Furano Glass Forest vonden we iets wat op een kerstbal leek. Eigenlijk was het een balvormig vaasje om een kleine glazen bloem in te steken, maar verder waren de gelijkenissen met een kerstbal treffend. We slaagden erin de kerstbal in één stuk in Leuven te krijgen en waren blij dat ons cadeautje in de smaak viel. Hetzelfde kan gezegd worden over de heerlijke chili con carne en blini‘s met gerookte zalm en zure room. I<3 blini’s. En het dessert met mascarpone, aardbeien en bladerdeeg was ook niet te versmaden!

 

Een zaterdag onder vrienden

Vorige week zaterdag hadden we het plezier Peter, Lynn, Joke en Vincent over de vloer te hebben. Mijn vriend bekommerde zich om de hapjes: gerookte eendenborst met basilicum, druif en mozarella (heerlijk! dit maken we zeker nog eens) en stokbrood met guacamole en grijze garnaaltjes. Daarnaast zetten we ook nog kaasblokjes, chips en cashewnootjes op tafel. Een beetje te veel, want na de hapjes zaten we al goed vol en toen moest ik nog beginnen aan het hoofdgerecht.

Voor het hoofdgerecht hadden we een beetje vals gespeeld. We waren een bereiding van hert gaan halen bij de Wild & Gevogelte om de hoek. Lekker makkelijk: je schuift het bakje in de oven en een twintigtal minuten later komt er een heerlijk gerecht uit. Het hert werd geserveerd met pastinaak- en wortelpurée en een appeltje met veenbessen. Zalig!

Na het hoofdgerecht zaten we allemaal zo vol dat we besloten een wandelingetje door Leuven te maken om het eten wat te laten zakken. Het was een mooie herfstavond, ideaal om onze Oost-Vlaamse vrienden wat nauwer te laten kennismaken met Leuven en haar mooie winkelstraten. We toonden het middelpunt van Leuven, zochten naar de RedBall (die helaas op opgevouwen was), gaven uitleg bij het pas geopende Rector De Somerplein en toen belandden we op de kermis op het Laudeuzeplein. Lynn zag een ritje in de octopus wel zitten en wist ons te overtuigen om haar te vergezellen. Het moet jaren geleden zijn dat ik nog op een kermisattractie zat, maar ik heb er voluit van genoten. Armen in de lucht en gillen maar. :-) Al was mijn vriendje blij toen de rit gedaan was. 😉

Na onze wandeling schoven we aan tafel voor het dessert: chocoladefondue. You can never go wrong with chololadefondue.

Er gaat weinig boven een gezellige ontspannende avond met vrienden. En we hielden er fleurige bloemetjes en lekkere koekjes aan over. Bedankt voor de fijne avond, y’all!

Een zonnige zondag

Op voorlopig de laatste mooie zonnige zomerzondag trokken we in de namiddag naar de opendeurdag van Chardonnay Meerdael. Altijd al een fan van streekproducten geweest en deze bubbels zijn naast heel erg lekker ook ideaal om cadeau te geven. De Chardonnay Meerdael was zo populair dat we onze bestelling niet dadelijk mee naar huis konden nemen, de flessen zullen later thuis afgeleverd worden. We zullen nog even geduld moeten uitoefenen.

Daarna haalden we onze fiets van stal om in Wijgmaal Lotta, zusje van Ella, te bezoeken. We telden alle vingers en teentjes, voelden of ze goed op de arm lag en genoten van een uitgebreid aperitief in de tuin. Omdat de eerste herfstkilte zich na zonsondergang aandiende, verhuisden we naar binnen om bij kaarslicht pizza’s te smullen. Dit alles onder het genot van een lekker glaasje wijn. A pleasant evening, indeed. En die Lotta, da’s een schatje!