Hochwildpark Rheinland – 29 oktober 2016

Na het overdonderend succes van ons weekendje met vier volwassenen en vier kinderen in Nederland, beslisten we ditmaal richting de Eifel te trekken. Onze vriendin had twee appartementjes naast mekaar geboekt in een mooi gerestaureerde vierkantshoeve én de weersvoorspellingen voor het lange Allerheiligenweekend zagen er geweldig uit. We hadden er zin in!

Zaterdagochtend zette de zus van mijn vriend haar twee oudste dochters (vijf en zeven jaar) af op ons appartementje in Leuven. We propten onze auto bomvol (ongelooflijk hoeveel wijn een mens nodig heeft om vier dagen met kinderen door te komen 😉 ) en vertrokken stipt om 10u naar Burg Blens in Heimbach.

De rit verliep dankzij tablets, smartphones en aanverwanten bijzonder vlotjes. Een stralend zonnetje en blauwe hemel heetten ons welkom in Burg Blens. Onze vrienden arriveerden met hun twee zonen (drie en acht jaar) nog geen vijf minuten na ons. We parkeerden de wagens op het binnenplein van de grote vierkantshoeven en regelden de formaliteiten terwijl de kinderen speelden met de bijzonder vriendelijke honden van de eigenaars.

Tot onze vreugde vonden de eigenaars het totaal geen probleem dat we al in de appartementjes trokken. Zeer klantvriendelijk, want we waren rond het middaguur gearriveerd en eigenlijk was de check-in pas om 15u voorzien. Handig, zo konden we meteen de wagens uitladen en de voeten onder tafel schuiven voor het middagmaal. Onze vriendin was zo slim geweest om een grote verse kom soep mee te brengen. Tomatensoep met balletjes, voorafgegaan door een aperitiefje met zwan worstjes en balletjes uit de AH, dat gaat er altijd wel in!

We bladerden door de stapels brochures die de vriendelijke uitbaatster van de vierkantshoeve ons had meegegeven en beslisten onze namiddag door te brengen in Hochwildpark Rheinland. Na een kleine tussenstop in Nideggen om geld af te halen, arriveerden we op de parking vban het wildpark. De inkom was spotgoedkoop, dus onze verwachtingen waren niet al te hoog. De geiten, ezels en hangbuikzwijnen achter een omheining deden ons ook niet meteen van enthousiasme overlopen. Al was het wel leuk dat je de beestjes kon voeren met maïs, gedraaid uit een soort ouderwetse sjiekenbak.

Daarna begon het echte werk pas. We liepen het domein op en werden meteen al overrompeld door een horde reeën die zomaar los rondliepen. De beestjes waren overduidelijk gewend aan mensen, want ze kwamen zonder problemen uit de handen van de kinderen eten. Al een eerste succes! De lama’s die we verderop tegen kwamen zaten gelukkig wel achter draad. Ik heb altijd schrik om een keertje in mijn gezicht gespuwd te worden door zo’n beest.

De wandeling op zich was prachtig, doorheen een loofbos getooid in de mooiste herfstkleuren, maar het beste moest nog komen: een hele troep everzwijnen (inclusief schattig gestreepte biggetjes) liep wat te kuieren langs en op het wandelpad. Nu heeft men mij altijd gezegd voorzichtig te zijn met everzwijnen en zeker op te passen voor een zeug met jongen. Dat moederinstinct kan wel eens gevaarlijk zijn voor nietsvermoedende wandelaars. Deze beesten waren echter zo tam dat sommige zich zelfs probleemloos lieten aanraken. Voor mij meteen de eerste keer dat ik een everzwijn streelde. Ook de kinderen waren onder de indruk. Al vond het jongste nichtje die grote varkens toch wel een beetje eng.

We genoten met volle teugen van het prachtige herfstweer en het schitterende domein. Het verlengde weekend was alvast goed begonnen. Ons oorspronkelijke plan om ter plekke iets kleins te eten en te drinken, herzagen we echter snel, toen we de speeltuin bij de brasserie aan een nauwer onderzoek onderworpen. Veel gevaarlijke, ijzeren speeltuigen, waarvan dan ook nog eens meer dan de helft met een muntstuk in gang gezet moesten worden. We lieten de kinderen één rondje rijden op wat scooters en maakten ons vervolgens uit de voeten.

Gelukkig bracht tripadvisor soelaas in de vorm van het gezellige Italiaanse restaurant Miracoli. In mijn beste Duits reserveerde ik telefonisch een tafel voor acht personen. Doordat we vóór 18u in het restaurant waren, hadden we de zaak ongeveer voor ons alleen. Al maar goed, want een paar minuten later, stootte één van de kinderen een volledig glas cola over tafel uit. De bediening maakte er gelukkig geen drama van en ruimde met de glimlach de boel op.

Het eten was heel lekker en tot mijn opluchting aten de beide nichtjes mijn mijn vriend (gekend om hun moeilijke eetgewoonten) een flink portie. De jongste smulde van de pizza en de oudste van haar spaghetti met de saus apart geserveerd. Ze at zelfs een beetje saus! De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

We arriveerden mooi vóór bedtijd in ons appartementje. ‘We spraken met de volwassenen af de kinderen op het gemak in bed te steken en dan bij elkaar te gaan ‘buurten’. Tot aan het tanden poetsen, pyama aandoen en in bed steken ging alles vlotjes. We oefenden zelfs hoe ze ‘s nachts naar onze kamer moesten komen als er een probleem was en hoe ze het licht moeten aandoen om ‘s nachts de trap af te dalen naar het toilet. Geen probleem voor onze vijf- en zevenjarige. Ze lagen mooi volgens plan om 20u in bed.

De spanning van samen een kamer delen op een vreemde locatie maakte echter dat de slaap uitbleef. We hoorden de hele tijd gefezel en trippelende voetjes die zich van het ene naar het andere bed verplaatsten. Na een paar keer vriendelijk verzocht te hebben zich over te geven aan de armen van Morpheus, restte mij geen andere optie dan boos te gaan dreigen met het aflassen van de geplande uitstap naar Phantasialand. En nog waren de babbelkousen niet onder de indruk.

Uiteindelijk werd het pas stil rond 21u. Bij de jongens van onze vrienden, zo vernamen we via whatsapp, was het slaapritueel gelukkig iets vlotter verlopen. Mijn vriend en ik vonden alleszins dat we ons glaasje wijn wel verdiend hadden.

Ondanks de overgang naar het winteruur die nacht, maakten we het onder ons viertjes niet te laat, want morgen stond ons een vermoeiende dag te wachten in het gezelschap van vier wellicht hyper-enthousiaste kindjes.

Ik hoopte alleszins vurig dat de kinderen niet op hun normale uur (7u, wat 6u wintertijd werd) op zouden staan. Ik had hen voor de zekerheid alvast op het hart gedrukt dat ze ‘s ochtends alleen naar beneden mochten gaan om tekenfilmpjes te kijken. De afstandsbediening lag alvast klaar. Duimen dat we een rustige nacht tegemoet zouden gaan!

Een weekendje Antwerpen

De hoofdreden voor ons bezoekje aan Antwerpen, was uiteraard ons diner bij The Jane. Omdat het ons weinig waarschijnlijk leek dat we na de maaltijd nog een trein zouden vinden om ons naar Leuven terug te brengen, boekten we een overnachting in het Radisson Blu Astrid hotel vlakbij Antwerpen Centraal. Zoals ik ondertussen al gewoon ben, nam ik na de Koreaanse les de trein naar Antwerpen. Ditmaal was ik wel zo slim om een slaatje voor onderweg te kopen, kwestie van niet volledig uitgehongerd in Antwerpen aan te komen.

Mijn vriend en ik hadden afgesproken om elkaar te ontmoeten op de trein. Hij spoorden vanuit Leuven naar Mechelen en zou daar overstappen op de trein waarop ik zat. Ik liet hem bijtijds weten dat ik in de allerlaatste wagon had plaatsgenomen en was in mijn nopjes omdat mijn trein voor één keer eens geen vertraging had. Stipt op tijd stopte de trein in Mechelen. Alleen zag ik mijn vriend niet opstappen. Ik belde, hij belde, we belden gelijktijdig en misten mekaar. Uiteindelijk lukte het ons elkaar te bereiken, maar hij zei dat hij mij niet vond, in de laatste wagon en ik zei dat ik hem niet zag, in de laatste wagon. Mijn vriend vroeg me om naar de deuropening te komen in een poging elkaar te vinden. We stonden al even stil in Mechelen, dus ik durfde niet op het perron stappen uit vrees de trein te zien vertrekken, maar ik ging wel zo ver mogelijk uit de deuropening hangen. En jawel, gans in de verte zag ik hem: helemaal vooraan bij de allereerste wagon. Ik deed nog een poging om zijn aandacht te trekken, maar hij zag me niet. Gelukkig was hij slim genoeg om op de trein te stappen…

Spijtig genoeg reisden we met een Desiro trein en was het onmogelijk om gans de trein door te lopen. Ik liep dus in zijn richting tot ik niet meer verder kon en hij deed hetzelfde. In het volgende station stapte ik uit en wisselde ik van rijtuig, maar nog lukte het me niet om tot bij hem te geraken. Pas ergens in Mortsel slaagden we erin elkaar te vinden. Een bijzonder komische situatie. 😉

Na een bijzonder korte gezamenlijke treinrit kwamen we aan in Antwerpen. We meldden ons stipt om 14u (het check-in uur vermeld op onze reservatie) aan bij de balie van het Radisson Blu Astrid hotel, maar kregen te horen dat onze kamer al wel klaar was, maar nog geïnspecteerd moest worden. Origineel excuus alvast. De dame aan het onthaal zei dat we gerust iets konden gaan drinken in de bar en dat ze ons een seintje zou geven als onze kamer klaar was. Aangezien ik dorst had gekregen van het heen-en-weer-geloop in de trein, zag ik dat wel zitten. Ik bestelde een peperduur glas vers sinaasappelsap (7 euro!!) en mijn vriend een biertje. Na zo’n drie kwartier in de bar gezeten te hebben, vond ik het welletjes en besloot ik te gaan informeren of de inspectie al rond was. De dame die mij had geholpen, keek me aan alsof ze mij voor het eerst zag, maar bevestigde gelukkig dat de kamer klaar was. Ze was duidelijk helemaal vergeten dat ze beloofd had ons een seintje te geven. Niet zo’n goed begin van ons verblijf.

Gelukkig was de kamer in orde. We gooiden de koffer open, graaiden onze badkledij eruit en kleedden ons als de weerlicht om. We waren immers zo vroeg naar Antwerpen gespoord om optimaal gebruik te kuknnen maken van de wellnessfaciliteiten van het hotel. En door de onhandigheid van de receptioniste hadden we al drie kwartier minder om te relaxen. Het zwembad was niet al te groot, maar het water was ideaal van temperatuur en het stoombad was werkelijk geweldig. Ik voelde me helemaal ontspannen. We waren niet de enige klanten in de wellness, maar dat stoorde niet. We hadden aan de zus en de schoonbroer van mijn vriend laten weten dat we in de jacuzzi zaten en na een klein uurtje vervoegden ze ons. De ideale aanloop naar een bijzondere avond!

Zondag sliepen we uit en verdreven we de lichte kater met een uitgebreid ontbijt. Mijn vriend en ik stonden volgens afspraak stipt om 10u aan het ontbijt. Het was spitsuur en we moesten even wachten om onze naam op te geven. Ik had veel geluk dat ik een prachtig tafeltje voor vier kon te pakken krijgen met uitzicht op Antwerpen Centraal, het mooiste station ter wereld. Wat later sloten de zus en schoonbroer van mijn vriend aan. We lieten ons het uitgebreide ontbijtbuffet goed smaken! Doordat we te lang ontbeten, was er spijtig genoeg geen mogelijkheid meer om nog van het zwembad te genieten, maar ik was toch niet echt in topvorm na zo’n avond uitgebreid dineren.

Rond de middag checkten we uit en namen we afscheid van onze tafelgenoten. Onze eerste poging om tot in Leuven te geraken, strandde helaas in Antwerpen Berchem wegens een defect aan onze trein. We werden bijna van het perron geblazen door de stormwind en moesten noodgedwongen gaan schuilen in het bijzonder hippe station van Antwerpen Berchem. De beste optie om ons zo snel mogelijk in Leuven te brengen was een overstap in Mechelen. Uiteindelijk waren we bijna drie kwartier later terug in Leuven dan voorzien. Gelukkig was ik na dit fantastische weekend vergevingsgezind en zag ik voor de zoveelste keer door de vingers dat de NMBS er niet in slaagde mij op een vlotte manier van punt A naar B te brengen.

Experiencing The Jane

Een diner bij The Jane stond al lang op mijn verlanglijstje. Zoals trouwe lezers van deze blog ongetwijfeld al zullen opgemerkt hebben, houden mijn vriend en ik ervan onze culinaire horizonten te verbreden. En als wij zo’n ervaring kunnen delen met gelijkgestemden, maakt dat de avond nog dubbel zo fijn.

Exact drie maanden geleden zat ik dus iets vóór achten klaar achter mijn computerscherm. In pole position om een tafeltje voor vier personen te bemachtigen. Ik had al van veel vrienden gehoord dat het niet makkelijk was om binnen te geraken, dus ik kon enkel hopen dat ik geluk had. En jawel. Drie minuten na acht had ik de reservatie op zak. En dat bij mijn allereerste poging! Ik kon het zelf bijna niet geloven.

En zo schoven wij de voorbije zaterdag samen met de zus en schoonbroer van mijn vriend de voeten onder tafel bij Sergio. Het werd een fantastisch culinair parcours. Tot in de puntjes verzorgd met zeer leuke en vlotte bediening. Het leek wel of het personeel op hun looks geselecteerd werd, want aan ons tafeltje passeerden aan de lopende band knappe jonge dames en heren. Meestal apprecieer ik het als je aan tafel door één persoon wordt bediend, maar in dit geval hoorde je mij niet klagen. 😉

We hadden een erg gezellige ronde tafel toegewezen gekregen en startten de avond met een heerlijke cocktail met citroen en lavendel. Verrassende combinatie die niet teleurstelde. Daarop volgende maar liefst tien gangen, waarvan er geen enkele gang was die minder was. De gerechten waren consequent van hoge kwaliteit en perfect gebalanceerd. Wat mij op een positieve manier verraste, waren de Aziatische invloeden en pikante toetsen in sommige gerechten. Had ik niet meteen geassocieerd met een nuchtere Hollander. Maar heerlijk was het zeker.

De locatie en de inrichting van de voormalige kapel is uiteraard ook top. Een surreëel decor dat ons aan een gezegend piratenschip deed denken. Alleen mocht de muziek wat mij betreft wat stiller staan. Een restaurant is geen nightclub.

Ik laat jullie meegenieten van de kunstwerkjes op onze borden.

Roti paratha, rilette makreel, geitenkaas:

Tom Yung Goong:

Tempura Soft Shell Krab, Daikon Dip:

Bbq Knolselder, Lardo

Sepia, Mossel, Venkel, Wei, Mierikswortel:

Corvina, Jalapeño, Yuzu, Avocado:

Coquille, Zee-Egel, “Umami”:

Hamachi, “Indian Summer”, Wortel, Sinaasappel, Sesam:

Zeeuwse trots 6° deluxe:

Schorseneer, Trompette De La Mort, Peer:

Buikspek, Courgette, Bucatini, Minestrone

Ree, Aardpeer, Bloedworst, Myrtilles:

Inaya Chocolade, Kokos, Rum, Koffie:

Appel, Macadamia, Caramel:

Zoetigheden:

Natuurlijk sloten we de avond af met een calvados. Al was dat er, na al die wijn, misschien het glas teveel aan. Alleszins een fenomenale ervaring. Al blijft voor mij die éne avond bij In de Wulf nog steeds ongeëvenaard.

Dineren bij Ogst in Hasselt

Na ons gezamenlijk bezoekje aan Tafelrond in september, hadden we ditmaal afgesproken met onze vriend bij Ogst in Hasselt. Alweer een nieuw culinaire ontdekking. Het interieur zag er alvast veelbelovend uit: een oud herenhuis, dat nadien tot een winkelpand was omgevormd en nu minimalistisch aangekleed als restaurant dienst deed. We spraken kort met de eigenaar die duidelijk erg trots was op het pand en zijn rijke geschiedenis. Ik hield vooral van de mooie houten vloeren, de originele peertjes die het pand verlichtten en de tot op de baksteen gestripte witgeverfde muren. Erg mooi en sober.

Een ideaal interieur om te genieten van deze kleine kunstwerkjes:

appetizers:

schelvis • aardpeer • pickles van ui:

heek• pompoen • visei:

pijlinktvis • boerenkool • yuzu:

hinde • kweepeer • crumble van ‘cazette de bourgogne’:

appel • walnoot • peterselie:

Zoals gewoonlijk hadden we weer bijzonder diepgaande gesprekken. Het doet alleszins deugd om te merken dat er nog mensen zijn die worstelen met de dingen des levens.

Culinaire ontdekkingen in Antwerpen

Gisteren waren we op stap in Antwerpen met Kato en Dieter, die voor de gelegenheid hun twee knappe zonen bij de grootouders gelaten hadden. We hadden afgesproken Bij Lam & Yin, wat mijn vriend en mezelf toeliet om met de trein naar Antwerpen te gaan. Toch een veel aangenamere manier van reizen dan met de wagen. Voorzien van een laptop vliegt dat uurtje reistijd zo voorbij en niemand die zich de glaasjes wijn bij het avondmaal moet ontzeggen. Alleen spijtig dat ‘s avonds de treinen al zo vroeg stoppen met rijden. Gelukkig konden we Bij Lam & Yin terecht voor de vroege shift om 18u.

Wat volgde was een bijzonder gezellige avond van culinair hoogstaand niveau. Ik heb oprecht genoten van het gezelschap èn van de verfijnde Chinese keuken van Lam & Yin. Echt een ontdekking! Met als absolute uitschieter de heerlijke Sint-Jacobsvruchten. Ongelooflijk vers! De geweldige sake die ik daarbij dronk, mocht er zeker ook zijn. Jammer genoeg kunnen de foto’s helaas niet de heerlijke aroma’s van de gerechten weergeven.

Appetizer met eend:

Sint-Jacobsvruchten gestoomd met eiwit:

Jonge duif met cashewnoten:

Autumn chocolade creation by Gewaegd:

Snow Crysanthemum Tea:

Het voordeel van de vroege shift, was dat we ons diner al rond half negen afgerond was. Tijd genoeg voor een cocktail of twee bij Dogma Cocktails. De tweede ontdekking van de avond, met dank aan Dieter voor de research. Weggedoken in zalige sofa’s genoten we in de met kaarslicht verlichte kelder van heerlijke én originele cocktails. Ik dronk een classic cosmopolitan (soms durf ik al eens conservatief uit de hoek komen) en een Cobra’s fang. Moeilijk om een favoriet te kiezen, want beide cocktails waren een genot voor de smaakpapillen. De cocktails van mijn tafelgenoten mochten er trouwens ook zijn. Alleen voor de portemonnee is een bezoek aan deze cocktail iets minder goed.

Spijtig dat mijn vriend en ik niet meer in Antwerpen komen. Deze culinaire ontdekkingen smaken alvast naar meer. Dat belooft voor volgende week!

Met mijn petekindje naar de Abdij van Averbode

De mama van mijn petekindje en ik leggen bij het begin van een nieuw jaar altijd onze afspraken voor de rest van het jaar vast. Zo ben ik er zeker van dat ik mijn petekindje op regelmatige tijdstippen zie, want agenda’s slibben tegenwoordig sneller dicht dan ik met mijn ogen kan knipperen. Iedereen in de spitsuurleeftijd heeft het ook zo druk.

Het enige nadeel van die werkwijze is dat je niet op voorhand kan inschatten hoe het weer zal zijn. En zo werd onze herfstwandeling met het gezin van mijn petekindje in Averbode eerder een paar minuten de benen strekken in de regen en vervolgens genieten van een aperitiefje met abdijkaas en -bier (cava voor mij, uiteraard) in Het Moment. De twee broers vonden het allemaal prima. En ikzelf was onder de indruk van de metamorfose van de abdijsite, die mijn vriend en ik voor het laatst tien jaar geleden bezochten. Altijd al een site met potentieel geweest, maar blij om zien dat dit potentieel nu ook ten volle benut wordt.

Na het aperitief in Averbode keerden we terug naar Tielt-Winge om wat met de duplo te spelen en te genieten van overheerlijke huis gemaakte burrito’s. Mijn petekindje was in goeie doen. We speelden heel prettig samen en hij was duidelijk blij met zijn Star Wars Wookiee zoekboek. Het contact met mijn petekindje verloopt soms wat moeizaam en dan doet het extra plezier om te zien dat hij zich amuseert en onze aanwezigheid waardeert.

Geradbraakt na een lang weekend in de Eifel

Respect voor ouders met kinderen!

Na amper drie nachten in het gezelschap van de nichtjes van mijn vriend (vijf en zeven jaar) doorgebracht te hebben, ben ik volledig ende volkomen geradbraakt. Zelfs uitslapen tot 10u deze ochtend bracht geen soelaas. Ik voel me net een vaatdoek. De combinatie van de overgang van zomeruur naar winteruur met logeren in den vreemde, samen op de kamer liggen en het vooruitzicht van allerlei spannende activiteiten overdag maakte dat de twee meisje op onchristelijke uren aan ons bed stonden. Om achtereenvolgens 5 en 6.20u wakker gemaakt worden, is niet bepaald bevorderlijk voor mijn humeur en ik zag het de eerste ochtend dan ook behoorlijk zwartgallig in. Gelukkig kon het na die moordende eerste nacht alleen maar beter gaan. 😉

Al kan ik jullie alvast zeggen dat we dat avondlijke glaasje wijn nadat de kinderen in bed lagen, meer dan verdiend hadden.

Ontmoeting tussen mode en kunst op de 32ste verdieping

Dinsdagavond was ik uitgenodigd voor een rondleiding doorheen de nieuwe tentoonstelling ’RECOLLECTION – ART & FASHION’ van Belfius. Deze rondleiding was niet mijn eerste kennismaking met de Belfius Art Collection, maar het was wel de eerste keer dat ik (een deel van) de collectie kon bewonderen in de nieuwe tentoonstellingsruimte in de Belfius-toren aan het Rogierplein. Fantastische plek om te genieten van een portie kunst!

De tentoonstelling ’RECOLLECTION – ART & FASHION’ biedt de bezoekers een nieuwe kijk op de Belfius Art Collection door de kruisbestuiving met Belgische modeontwerpers. Een zestigtal werken van Belgische kunstenaars, zoals Rubens, Pourbus, Théo Van Rysselberghe, Jef Verheyen, Jo Delahaut en Rinus Van de Velde gaan in dialoog met stukken uit het ModeMuseum Antwerpen, uit privécollecties of met originele ontwerpen van nieuwe stylisten. Het fantastische decor van de tentoonstelling is van de hand van KRJST Studio.

Ik moet zeggen dat ik erg genoten heb van de tentoonstelling (en uiteraard de hapjes, de drankjes en de babbel achteraf). De tot in de puntjes verzorgde opstelling is bijzonder creatief en de modecreaties staan moeiteloos hun mannetje tussen de kunstwerken uit de collectie, meer nog de confrontatie tussen beide vond ik een echte meerwaarde. Dat mode kunst is, daar hoeft niemand nog aan te twijfelen!

Ik laat jullie even meegenieten van mijn favoriete combinaties:

Met een bijzondere vermelding voor het mooie werk ‘Nest’ van jonge beeldhouwer Thomas Lerooy. Heel fijn dat we via een filmpje de totstandkoming van dit werk konden volgen.

Bedankt voor de uitnodiging, Bruno! Ik heb genoten van mijn dag vol met kunst.

Art overload!

Dinsdag stond een dagje Gent op het programma voor de jaarlijkse teambuilding van onze afdeling. Vorig jaar bezochten we de VRT, dit jaar kregen we in de voormiddag een toelichting bij de restauratie van het Lam Gods in het MSK en bezochten we in de namiddag de tentoonstelling ‘Voor God en Geld‘ gewijd aan de Gouden Tijd van de Zuidelijke Nederlanden. Vooral het enthousiasme van de restauratrice in de ochtend zal me bijblijven. Respect voor de minutieuze zorgvuldigheid waarmee de restaurateurs met engelengeduld de vergeelde vernislagen en latere overschilderingen verwijderen om uiteindelijk tot het originele werk te komen. Millimeter voor millimeter vordering makend. “Hoe was je dag vandaag, schat?” “Wel, alweer een vierkante centimeter gerestaureerd vandaag! Topdag!”

Het middagmaal was ditmaal helaas het dieptepunt van de dag. Het contrast met vorig jaar had amper groter kunnen zijn. De prachtige locatie en de hippe inrichting van de Oude Vismijn deden nochtans het beste verhopen. Maar wat een teleurstelling! Slechte bediening zonder oog voor de wensen van de klant in combinatie met ondermaats eten. Serieus, worst met zuurkool? Je kan toch op voorhand verwachten dat zo’n dagschotel niet bij iedereen in de smaak zal vallen en dan was er niet eens de mogelijkheid om van keuze te veranderen en voor de vegetarische pasta te gaan. Want de pasta was zogezegd 5 euro duurder dan de worst met zuurkool. Voor de prijs van 20 euro verwacht ik dan wel een degelijke pasta, maar helaas ook de pasta was een dikke misser. Er werd de collega’s die voor de veggie optie kozen niet eens kaas aangeboden voor op de pasta, waarin het zoeken was naar groentjes. Na dit bezoekje heb ik alleszins stof genoeg om een pittige Tripadvisor review te schrijven.

In de namiddag konden we in het Caermersklooster kennismaken met de Gouden Tijd van de Zuidelijke Nederlanden. Ik vond de tentoonstelling zeer mooi gepresenteerd en goed opgebouwd, maar op den duur begon ik mij er toch wat aan te storen dat voor de middeleeuwer de vrouw duidelijk de bron van al wat zondig was. Die bitch van een Eva ook, hoe durfde ze het aan in die appel te bijten! Ze was beter aan de haard gebleven! Enfin ja, het misogyne tintje van de tentoonstelling weerspiegelt wellicht de opvatting van de eigenaar van een groot deel van deze werken. 😉 De getoonde werken waren van hoge kwaliteit, maar een écht verhaal ontbrak naar mijn gevoel een beetje. Wel dikke pluimen voor de zeer goed functionerende audiogids. Een klein, elegant zilverkleurig buisje, amper groter dan een balpen, waarmee je via een simpele druk op de knop een lichtstraal activeerde om zo de bijkomende informatie bij bepaalde objecten te beluisteren. Geen gedoe met het intikken van nummers meer. Zeer aangenaam.

Helaas kan ik jullie geen foto’s tonen van al dat moois, want overal stonden grote borden met verboden te fotograferen. En dat ondanks het feit dat de auteurs van de meeste werken die we te zien kregen, ondertussen toch al véél langer dan 70 jaar dood zijn.

Na de tentoonstelling wilden we met een aantal mensen nog iets gaan drinken in Gent. Zoals dat meestal het geval is met groepen, was het een hele bevalling om tot overeenstemming te komen over de drinklocatie, maar uiteindelijk vonden we een plekje in Café Theatre. Een glaasje cava vormde de perfecte afsluiter van de Gentse uitstap, alvorens met de trein naar Brussel terug te keren.

Gelukkig was ik na dat alles nog niet verzadigd, want ‘s avonds in Brussel stond er mij nog een stevig kunstzinnig toetje te wachten.

Een weekendje Brugge – zondag 2 oktober 2016

We startten de dag met een gezamenlijk ontbijt. Onze vriendin had het onderste uit de kan gehaald om ons in de watten te leggen: een overdaad aan brood, koffiekoeken, heerlijk gerookte zalm, ambachtelijk gemaakte kaas, confituur, appelsap uit hun eigen boomgaard. En jawel, bubbels om de dag goed te beginnen. Ik grapte dat als ze haar huidige carrière beu was, ze nog altijd een B&B kon beginnen.

Ondanks de rotslechte voorspellingen voor het ganse weekend, was ook deze ochtend de zon van de partij. Na het ontbijt trokken we dus onmiddellijk de stad in om van het mooie weer te profiteren. En zo kreeg ik toch nog mijn boottochtje. We bemachtigden de laatste vier plaatsen in een toeristenbootje en voeren de reien af. Niet de eerste keer dat ik Brugge vanaf het water bewonderde, maar ik ben altijd aangenaam verrast hoe je al varend toch weer een andere kijk op de stad krijgt. Ergens onderweg tijdens onze boottocht overmeesterden een stel donkere regenwolken op schandalige wijze de zon en begon het te druppelen. We zetten onze kap op en lieten het niet aan ons hart komen. Ook in de regen is Brugge mooi. Gelukkig bleef het bij wat druppels hier en daar en bleef een echte stortbui uit.

Na de boottocht wandelden we verder richting brouwerij De Halve Maan. Helaas waren we te laat om nog te kunnen aansluiten voor het begeleid bezoek. Dan maar verder naar het klein Begijnhof. Helaas was op dat moment ons geluk op weergebied opgebruikt. De hemelsluizen werden nu echt goed open gezet en we hadden geen andere keuze dan iets te gaan drinken om aan de regen te ontsnappen. 😉

Toen de regen iets minderde, waagden we ons aan de wandeling naar de Lobster Pot. Alweer een zeer aangename culinaire ontdekking. Een werkelijk fenomenale zeevruchtenschotel werd voor onze neuzen getoverd. Wat een festijn! Jammer dat wij de enige vier mensen in de ganse zaak waren. Laat ons hopen dat Brugge en zijn bezoekers de weg vinden naar deze zaak, want het zou zonde zijn dat zo’n toprestaurant op de fles gaat.

We tafelden gezellig na met een glaasje wijn en toen was het al tijd om afscheid te nemen. Onze vriend moest om vier uur de trein naar de luchthaven nemen en wij zouden hem vergezellen tot in Brussel-Zuid om vandaar verder te sporen naar Leuven.

Fijn dat we er een nieuwe uitvalsbasis in Brugge bij hebben!

Yet Another Blog

Life on my side

uitstap