Torre dos Clérigos, MMIPO Museum en Jardins do Palácio de Cristal – 31 mei 2025

Deze ochtend moeten we niet aanschuiven om een plekje aan het ontbijtbuffet te bemachtigen en we kunnen zelfs met vier aan één tafel eten. Succes!

Vandaag staat er een bezoek aan de Torre dos Clérigos op het programma. De eerstvolgende beklimming is om 10.45u. We kopen een combiticket waarmee we ook het Palácio da Bolsa en een museum kunnen bezoeken. Dat museum stond niet op ons lijstje met must see plekken, maar soms moet een mens zich eens laten verrassen.

In afwachting van de beklimming bezoeken we eerst de kerk en het bijhorende museum, die beide op zich al indrukwekkend zijn. Om 10.45u stipt beginnen we aan de beklimming van de toren. We staan redelijk snel boven en genieten van het uitzicht op Porto rondom ons. Eindelijk nog eens een aanleiding om de telelens van mijn digitale reflexcamera boven te halen. Want de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik steeds vaker gewoon voor het gemak van mijn iphone camera kies.

Vanaf de Torre dos Clérigos wandelen we naar beneden richting de Douro. Het is behoorlijk warm, dus lassen we rond twaalf uur een ijsjespauze in bij Boutique do Gelado. Aangezien het te warm is in de vlakke zon op het terras voor de ijsjeszaak, smullen we ons ijsje op binnen in de airconditioning.

Na gesmuld te hebben van ons ijsje, wandelen we verder naar Palácio da Bolsa. Het is echter niet mogelijk het beursgebouw vandaag te bezoeken, omdat het is afgehuurd voor een privé evenement. Geen erg, we boeken meteen een rondleiding voor morgen 15u.

Met ons combiticket bezoeken we vervolgens het MMIPO Museum (Museu e Igreja da Misericórdia do Porto). Veel verwachten we niet van dit bezoek, maar kijk eens aan, we zijn aangenaam verrast. Het museum heeft een mooie collectie religieuze kunst en blijkt ook nog eens een heel interessante geschiedenis te hebben. Dit gebouw deed van de helft van de zestiende eeuw tot 2013 dienst als hoofdkantoor van de Santa Casa da Misericórdia, een eeuwenoude liefdadigheidsinstelling in Porto. In de Fons Vitae zaal treffen we een indrukwekkend houten plafond en een prachtig schilderij van Christus aan het kruis als bron van het leven. De Galeria dos Confeitores is een grote zaal in gietijzer en glas, die jammer genoeg niet helemaal tot zijn recht komt omdat er aan de naakte muren geen kunstwerken (meer?) hangen. We eindigen ons bezoek in het barokke kerkje dat in de 18de eeuw herwerkt werd door Nicolau Nasoni. Continue reading →

Shakshuka en falafel bij Habibi

Een kleine traktatie voor mezelf en mijn vriend op vrijdagavond na een drukke werkweek.

Dinner at Fellini

Gisteren genoten van een heerlijk diner met mijn lieve vriendin op het zonnige terras van Fellini. Altijd fijn om bij te praten en mij te verdiepen in haar spannende liefdesleven. Een soap serie is er niks tegen! Ik hoop alleen dat ze mijn goede raad volgt en haar gezond verstand laat primeren. Sommige mannen zijn de energie echt niet waard.

Cocktails, kroketjes en gnocchi, what’s not to like!

In de reeks: waar was yab vandaag?

In het fantastische gebouw van DE SINGEL, waar de werken gestaag vorderen.

Ik had ook de eer en het genoegen om het vernieuwde concept van NOMAD uit te proberen op hun prachtige terras met zicht op de omgeving.

Generale repetitie van Sun & Sea in VIERNULVIER

Deze avond spoorde in naar Gent om samen met een collega de generale repetitie van Sun & Sea mee te pikken. Een opera die zich letterlijk afspeelt op het strand. Voor deze gelegenheid was een zaal van VIERNULVIER vol met zand gekapt en konden de toeschouwers vanaf de eerste verdieping neerkijken op een heus strandtafereel, inclusief strandballen, parasols, papieren bloemen, honden, handdoeken, strandstoelen, zonnecrème, badmintonrackets en nog veel meer.

Ik wist eerst niet goed wat te verwachten, maar aangezien deze voorstelling in het Litouws Paviljoen in 2019 de Gouden Leeuw won op de Biënnale voor hedendaagse kunst in Venetië, moest dit wel de moeite zijn. En amai, ik werd niet teleurgesteld. Voor mijn ogen ontspon zich een fascinerend verhaal over alledaagse bekommernissen dat opbouwde nar een apotheose waarin de lamentabele toestand van onze planeet werd aangeklaagd. Klimaatverandering als kunst, je moet het maar doen.

Geniet mee van de muziek: filmpje 1, filmpje 2, filmpje 3.

Na de voorstelling pikte ik nog samen met mijn collega een glaasje wijn mee op de receptie, maar lang kon ik helaas niet blijven, want er wachtte mij nog een flinke treinrit naar het Leuvense en ik wilde het op deze weekdag niet al te laat maken.

Livraria Lello, Carmo & Carmelitas, Caves Ferreira en Fado Na Baixa – 30 mei 2025

Weer bijzonder druk om 8.30u aan het ontbijt. Ditmaal lukt het niet een tafel voor vier personen te bemachtigen en moeten we ons noodgedwongen opsplitsen.

Vandaag starten we de dag met een bezoek aan de Santo Ildefonso kerk vlakbij ons hotel. De vorige dagen was de kerk altijd gesloten toen wij er passeerden, maar nu is deze open. Opvallend aan deze kerk is het grote glasraam in de voorgevel met daarin een groot blauw bisschoppelijk kruis.

De kerk zelf is vanzelfsprekend minder overdadig dan de kathedraal, maar toch meer dan de moeite waard. Meer nog, in een bijbouw van de kerk is een gans museum met religieuze kunst gevestigd. Wel niet de meest fantastische religieuze kunst, maar voor de bescheiden inkomprijs die we betaald hebben, mogen we niet klagen.

We eindigen ons bezoek in de souvenirshop waar een werkelijk adembenemend knappe man een lokale likeur door paters gemaakt staat aan te prijzen. Zo’n kerel met een perfecte kaaklijn, zwoele donkere ogen en een hemdje waarvan net het juiste aantal knoopjes open staat. Hoe kan ik daaraan weerstaan? En dus kopen we ‘s ochtends vroeg een proevertje van de likeur van het Mosteiro de Singeverga. Kwestie van de dag meteen goed in te zetten. 😉

We wandelen verder in de richting van Livraria Lello, de bekendste boekenwinkel van Porto, omdat deze als inspiratie gediend zou hebben voor de Harry Potter boeken van J.K. Rowling. Ik heb een toegangsticketje gereserveerd voor 11.15u. Onderweg passeren we de tweelingkerken Igreja do Carmo en Igreja dos Carmelitas, gescheiden door een rijwoning die zo smal is, dat je amper beseft dat dit huis geprangd zitten tussen de twee kerken.

We zijn van plan later een bezoek te brengen aan de kerken, maar worden in de Igreja dos Carmelitas binnen gewuifd door een bedelaar aan de deur, die ons verzekert dat de kerk echt prachtig is en bovendien: gratis te bezoeken, in tegenstelling tot de buurkerk. We stoppen de man wat geld toe en wandelen de kerk binnen. En hij had gelijk, de kerk is werkelijk rijkelijk versierd en we hebben zelfs toegang tot de sacristie met de typische houten kasten met lades voor de gewaden van de priesters en een prachtige plafondschildering.

Continue reading →

Overschotjes wegwerken

Is niet bepaald een straf als die overschotjes van Laura Massa komen!

A lovely evening with friends

Fijne avond achter de rug in het uitstekende gezelschap van onze vriend en zijn echtgenote uit Trinidad and Tobago. Blijft het mooist contrasterende koppel in onze vriendenkring: hij zo wit dat de zon op zijn vel weerkaatst en zij een prachtig chocolade bruin. Voor de gelegenheid had ik een mocktail van The Mocktail Club als aperitief voorzien, want onze vrienden drinken niet. Met wat ijsblokjes en gedroogde limoenschijfjes was deze cocktail bijna zo lekker als eentje met alcohol (bijna is hier het sleutelwoord).

We genoten samen van een heerlijke maaltijd van Laura Massa: gevulde aubergine als voorgerecht en traditionele vol-au-vent als hoofdgerecht. Bleek dat onze vriendin niet zo’n fan is van vol-au-vent! Gelukkig viel de versie van Laura beter mee dan ze verwachtte, maar de volgende keer zal ik toch maar een curry of iets dergelijks bestellen. Iets met meer pit voor een pittige dame. 😉 Over pit gesproken, onze vriendin is nu de trotse eigenares van een eigen zaak als sportpsychologe. Als oud-topsporter met een doctoraat in de sportpsychologie weet ze natuurlijk waarover ze spreekt. Al vermoed ik dat het feit dat ze enkel Engels spreekt wel een obstakel kan vormen.

Als dessert genoten we van een stukje chocolade taart, dat naar mijn mening nét iets smeuïger had mogen zijn.

Na afscheid genomen te hebben van onze vrienden, dronken mijn vriend en ik nog een souvenirtje uit Porto om na te genieten van de fijne avond.

Tweedaagse in de Hoge Rielen

Deze donderdag en vrijdag verbleef ik samen met mijn collega’s van het management en het middenkader in de prachtige Hoge Rielen. Bedoeling van de tweedaagse was de onderlinge banden opnieuw wat nauwer aanhalen en na te denken over het leiderschap binnen onze organisatie. Gelukkig kon ik carpoolen met wat collega’s, want hoe mooi de Hoge Rielen ook zijn, makkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer zijn ze niet.

Helaas voelde ik ‘s ochtends bij het vertrek al een lichte kriebel in mijn keel. Tijdens de workshops overdag viel het mee (heel fijn om een aantal nieuwe methodieken uit te proberen, waarvan the fishbowl en het Oxford style debate mij het meeste zijn bijgebleven), maar na de (overheerlijke) barbecue ‘s avonds, begon mijn stem het langzaamaan te begeven. En om heel eerlijk te zijn: het feit dat ik mij geheel vrijwillig aanmeldde als spelleider voor het weerwolven zal uiteraard niet geholpen hebben. Naarmate de avond vorderde werd ik heser en heser.

Resultaat: de dag nadien voelde ik mij bijzonder belabberd. De combinatie van te veel wijn en een vervelend virus. Al een geluk dat we allemaal op een aparte kamer lagen, want goed geslapen had ik niet. Ik deed mijn uiterste best om na te denken over hoe we het leiderschap binnen onze organisatie kunnen verbeteren, maar ik voelde dat ik alles behalve in goede doen was. Noch het ontbijt, noch de lekkere broodjes ‘s middags slaagden erin mijn energieniveau op te krikken. Ik was dan ook behoorlijk blij dat de workshops vrijdagnamiddag op een deftig uur stopten en dat ik na de treinrit Tielen – Lier – Leuven ‘s avonds op tijd in bed kon kruipen.

Vervelend, zo’n virus.

Downtown & Bolhão Market food tour – Porto – 29 mei 2025

We starten de dag met een beetje chaos aan het ontbijt. Het is zo druk dat er geen vrije tafels meer zijn. We worden naar een soort gang geleid waar we vriendelijk verzocht worden te wachten tot iemand van de bediening ons komt halen. Er staan daar nog wat mensen te draaien, dus we zijn niet de enigen die in het ontbijtspitsuur beland zijn. 8.30u is duidelijk het favoriete ontbijtuur van veel gasten in dit hotel.

Na een dikke tien minuten wachten, krijgen we een tafel voor vier toegewezen. We genieten uitgebreid van het ontbijtbuffet. Applaus voor de English breakfast opties en heel veel vers gesneden fruit. Er is ook een bijzonder interessante pannenkoekenmachine die volautomatisch pannenkoeken maakt. Je hoeft enkel te zwaaien voor de sensor en er komt na een drietal minuten zowaar een kant en klare pannenkoek uit. Je hoeft zelfs geen deeg of iets dergelijks toe te voegen, dat doet de machine allemaal zelf.

Aangezien we om drie uur in de namiddag een food tour gepland hebben, zijn we van plan het middagmaal over te slaan en de eetlust op te wekken door een wandeling in de buurt. Ik heb in mijn boekenkast nog een oude Capitool gids van Portugal terug gevonden en het hoofdstuk over Porto heeft een wandeling. Ideaal, dus.

Spijtig genoeg is een groot gedeelte van Porto getransformeerd in een enorme bouwwerf voor de nieuwe, roze metrolijn (Linha Rosa). Gigantische bouwputten en grote machines laten littekens na in het stadsweefsel. Uiteraard kan ik alleen maar toejuichen dat Porto volop de kaart van het openbaar vervoer trekt. Alleen loopt deze nieuwe metrolijn, zoals zoveel openbare werken van dit kaliber, serieuze vertraging op. Benieuwd wanneer de metrolijn effectief zal open gaan.

Soit, we starten de wandeling in het station van São Bento dat van binnen versierd is met prachtige azulejos. Alleen jammer dat over een aantal tegeltaferelen een soort gaas geplakt is (als bescherming?) waardoor de kleuren wat doffer zijn.

Onze volgende stop is de beroemde kathedraal en bijhorend klooster van Porto. De kloostergang is prachtig en ook hier treffen we talrijke azulejos aan. De plafonds van het klooster zijn rijkelijk versierd met houtsnijwerk en plafondschilderingen. We beklimmen de toren van de kathedraal en genieten van het uitzicht. In de kathedraal zelf bewonderen we het overdadig met verguldsel versierde koor. In het koor vindt op dat moment een kleine plechtigheid plaats voor Amerikaanse pelgrims. We zien hier in Porto trouwens heel veel peregrinos onder weg naar Santiago de Compostela. De Sint-Jacobsschelpen zijn overal in het straatbeeld aanwezig.