Damiaanwandeling in Tremelo en Werchter

Vandaag had ik afgesproken met onze vrienden uit Heverlee om samen te gaan wandeling in de omgeving van Tremelo en Werchter. De Damiaanwandeling stond al een tijdje op mijn todo-lijstje, maar de afstand naar het beginpunt was net iets te ver om met de fiets te doen. Gelukkig waren onze vrienden zo vriendelijk om voor te stellen mij met de wagen te komen ophalen.

Stipt om 14u parkeerden we bij de Onze-Lieve-Vrouw van Bijstand en konden we aan de wandeling beginnen. De ganse wandeling hingen er donkere wolken boven ons hoofd, maar we hielden het wonderwel droog. Wat me erg aansprak in deze wandeling was het feit dat lange stukken van de wandeling ons langs water brachten. Eerst wandelden we langs de Laak (waar we sporen van beveractiviteit spotten!) en het laatste stuk van de wandeling liepen we op de Schipstrekkersdijk langs de Dijle. Een zeer fijne en afwisselende wandeling die ons van Tremelo naar Werchter en terug bracht. Al duurde het ongeveer tot de helft van de wandeling eer ik door had dat de pijltjes op het kaartje met de routebeschrijving, niet overeenstemden met de wandelrichting die op de bordjes was aangegeven. Vandaar dat ik er maar niet in slaagde om uit te vissen waar we ons exact bevonden!

Dit standbeeld vat heel de lockdownsituatie perfect samen:

PS: We spotten zelfs een heuse bever!

Na de wandeling keerden we terug naar Heverlee om iets te eten in Brasserie 500. De schattige zoon van onze vrienden vervoegde ons op het terras. Helemaal uitgerust na zijn middagdutje. Al lag zijn focus voornamelijk op de glijbaan in de speeltuin. 😉

Mijn slaatje van de chef:

Spijtig genoeg begon ik het al heel snel koud te krijgen op het terras. Tijdens de wandeling was het zeer aangenaam, maar nu we stil zaten op ijzeren stoelen, kroop de kilte in mijn botten. We rondden dus snel af na het eten, met de belofte elkaar binnenkort weer te zien.

Onweer op het terras

Vrijdagavond had ik afgesproken met een goeie vriendin die ik al veel te lang niet meer gezien had. Het toeval wilde dat ze net deze vrijdag de sleutels van haar voormalige appartement ging afgeven bij haar huurbaas. Ze is immers sinds kort de trotse eigenares van een eigen woning in Aarschot. Jammer dat ze wegtrekt uit Leuven, maar goed Aarschot ligt maar op een paar minuten sporen van Leuven, zo kom ik daar ook nog eens!

Ik moet eerlijk zeggen dat ik de plannen om samen een terrasje te doen bijna had afgeblazen. Code Oranje leek me niet meteen ideaal terrasjesweer te zijn, maar hey, living on the edge, nietwaar. En als het echt te erg zo beginnen onweren, dan konden we nog altijd uitwijken naar mijn appartement en een zielige fietskoerier iets laten leveren.

We hadden afgesproken om 19u op het terras van Van de Weyer. Mijn vriend had laten weten dat ze een twintigtal minuten te laat zou zijn. Haar afspraak met de huurbaas had vertraging opgelopen. Geen erg! Ik bestelde me alvast een glaasje cava als aperitief. Ondanks de dreigende donderwolken zaten er best veel mensen op het terras en het stelde me ook gerust dat de uitbaters van de restaurant op het Martelarenplein hun parasols nog allemaal hadden opstaan. Meestal doen ze de terrassen dicht als het echt heel slecht weer dreigt te worden.

Net toen ik mijn vriendin in de verte zag aankomen, vroeg een vriendelijke heer mij of ik geen zin had om hem te vervoegen aan mijn tafeltje. Hij had blijkbaar in de mot dat ik al een tijdje alleen zat. Ik bedankte hem voor zijn vriendelijke aanbod, maar zei hem dat mijn date onderweg was. Ik denk wel niet dat hij zich aan een vrouwelijke date verwacht had.

Uiteraard hadden mijn vriendin en ik veel bij te praten. Ik was zeer nieuwsgierig naar haar nieuwe woonst en ze toonde me een uitgebreide fotoreportage. Tussen al dat gebabbel door bestelden we garnaalballetjes als voorgerecht en asperges als hoofdgerecht, uiteraard met nog een glaasje cava erbij. Toen de dienster ons onze glazen bracht, zei ze dat de cava op kosten was van de heer die me aan het begin van de avond had aangesproken. Sympathiek! We klonken op zijn gezondheid en zetten ons gesprek verder.

En ja, op een gegeven moment viel er een stevige regenbui uit de lucht, maar we hadden een strategische plek onder een parasol uitgekozen die ons helemaal droog hield. Lang duurde de bui niet en het echte onweer leek Leuven links te laten liggen, dus lieten we ons nog verleiden tot een lekker dessert. Sabayon, amai dat was lang geleden!

We hielden aan de avond ook nog twee witte rozen over. Eveneens een geschenk van onze bewonderaar aan de andere tafel. Want ook bloemenverkopers hebben het moeilijk gehad tijdens de coronacrisis!

Ik hoop dat mijn vriendin heel gelukkig wordt in haar nieuwe woonst en kijk al uit naar mijn eerste bezoek.

Wandeling in Thorpark

Veel te vroeg opgestaan voor een zondagochtend om tijdig op de trein richting Limburg te zitten. Mijn broer pikte me op aan het station en vervolgens brachten we samen een bezoek aan mijn moeder in het rusthuis. Enfin ja, ik mocht het rusthuis niet binnen omdat ik geen vaste bezoeker ben, maar ondertussen is het wel al toegestaan om samen met de bewoner buiten een wandeling te maken. Gelukkig zat het weer mee vandaag en konden we samen het terras van het rusthuis zitten. Na de lijdensweg van de voorbije maanden had ik me werkelijk aan het allerergste verwacht, maar al bij al viel de toestand van mijn moeder beter mee dan ik me in mijn hoofd had voorgesteld. Al is ook dat heel erg relatief, natuurlijk.

Na ons bezoek at ik samen met mijn broer en zijn vriendin een worstenbroodje in hun chique nieuwbouw villa, eindelijk voorzien van een badkamer! Wat een luxe! Met een worstenbroodje achter de kiezen, hadden we voldoende energie voor een mooie wandeling in Thorpark, een onderdeel van het ondertussen beruchte Nationaal Park Hoge Kempen. Laat ons hopen dat de uitdrukking “there’s no such thing as bad publicity” veel extra bezoekers naar die mooie park zal lokken!

We kozen een wandeling van een twaalftal kilometer en beklommen met enthousiasme één van de befaamde mijnterrils om van het uitzicht op de omgeving te genieten. Het laatste gedeelte van de wandeling leidde ons langs de straten van de cité van Waterschei-Noord, een interessant stukje onroerend erfgoed.

Mijn broer, zijn vriendin en ik sloten onze wandeling af met een drankje op het outdoor zomerterras van Thor Terrazza. Heel gezellig! Bonuspunten voor de werkelijk uitstekende sangria! En de gyoza waren perfect om dat eerst hongertje te stillen.

Na dit geslaagde aperitief gingen we verder op hetzelfde élan bij mijn broer en zijn vriendin. Dankzij Atelier Eik genoten we van een werkelijk uitstekend avondmaal. Serieus, vis, sint-jacobsvruchten, asperges, garnalen en broccoli, dit gerecht was gewoon gemaakt voor mij!

En ja, daar hoort uiteraard een lekker flesje wijn bij. Super om kennis te maken met deze uitstekende Bulgaarse wijn!

Mijn broer bracht me net op tijd naar het station om mijn afspraak met mijn kameraad in De Hoorn om 21u na te komen. Ik had net genoeg tijd om mijn rugzak met mijn laptop af te zetten op mijn appartement in Leuven om me daarna in sneltempo naar De Hoorn te begeven. Ik had nog net twee minuten speling. Just in time! Zo fijn om na meer dan een jaar tijd onze kameraad opnieuw te zien. Amai, hoeveel deugd kan een mens hebben van samen iets te drinken op een terrasje. Leve de vriendschap! Dankjewel corona om ons opnieuw duidelijk te maken wat echt belangrijk is in het leven.

Boem Paukeslag: Lunchen bij The Jane

Een tijd geleden viel er een uitnodiging voor de tentoonstelling Boem Paukeslag. Bezette Stad 100! in het Letterenhuis in mijn mailbox. Exact 100 jaar nadat de befaamde dichtbundel van Paul Van Ostaijen verscheen, was nu het originele handschrift ervan voor het eerst te bewonderen. Dat wilde ik graag met eigen ogen aanschouwen en aangezien de uitnodiging voor twee personen was, nodigde ik meteen ook mijn Antwerpse collega mee uit. We besloten er meteen een dagje Antwerpen van te maken, te beginnen met een lunch op het terras van The Jane waar we het corona-veilig concept Terrazza J’Enoteca uitprobeerden.

En kijk, na al die koude en druilerige meidagen, brak speciaal voor ons uitstapje op zaterdag de zon door. Wat een heerlijk gevoel, die zonnestralen op mijn (van zonnecrème voorziene) gezicht! Een vriendelijke jongedame bracht ons naar een gezellig tafeltje op het mooie terras van The Jane met uitzicht op ‘t Groen Kwartier. Mijn collega en ik startten de maaltijd met een cocktail als aperitief en daar ging het helaas een beetje mis voor onze serveerster. Ze bracht de twee cocktails op een plateau, maar stootte bij het neerzetten van de drankjes één van de waterflessen op onze tafel om. Ik zag het gebeuren in slow motion, maar bevond me helaas niet op de juiste plek om in te grijpen. De fles ging aan diggelen en het water en de glasscherven spatten alle kanten uit.

Nu, scherven brengen geluk en het was maar water, dus wij vonden dit klein ongelukje helemaal geen probleem. De serveerster was echter stevig van haar melk, ocharme. Een charmante jongeman schoot haar en ons meteen ter hulp en veegde zelfs onze handtassen (die amper een paar spatjes zullen opgevangen hebben) af. Hij zag er de humor wel van in en de rest van de maaltijd kwam hij nu en dan vragen of hij nog iets moest opkuisen voor ons. 😉

Uiteraard waren de gerechten om duimen en vingers af te likken zo lekker. De grootste uitdaging was het kiezen uit al die heerlijkheden op de menukaart: Geniet even mee.

Gin tonic en Sakura Mule:

Sashimi moriawase:

Blend croquete, oyster emulsion, crunch of potato and pork skin:

Irish Mór Oysters with ume, cucumber, seaweed, yuzu kosho en ponzu codium:

Het uitzicht vanaf ons tafeltje:

Deviche of sea bass, red onion, green banana, avocado, aji amarillo:

Young turbot on the josper, white asparagus, capers & green herb beurre blanc:

Crème brûlée and sorbet:

Na ons bezoekje trokken we de stad in voor een glaasje wijn op een terrasje. Aja, mijn collega en ik nemen onze verantwoordelijkheid om de horeca te steunen zeer serieus. We belandden op het terras van Wijnbar BOHM en Berkel op het Hendrik Conscienceplein. Genieten met een glaasje prosecco op een zonnig terras met uitzicht op de mooiste kerk van Antwerpen, meer moet dat niet zijn.

Een kwartiertje voor vier uur verlieten we ons plekje en begaven we ons naar het Letterenhuis voor de tentoonstelling. De tentoonstelling schetste een boeiend beeld van de tijd waarin de bundel werd geschreven, maar wat mij het meest aansprak was het inzicht dat de tentoonstelling bood in het tot stand komen van de bundel zelf en de belangrijke rol die vormgever Oscar Jespers daarbij speelde. Zonder hem was het boek er bijna niet gekomen. En ja, fantastisch om dat beroemde manuscript met eigen ogen te kunnen aanschouwen, uitgedost met mijn persoonlijke Boem Paukeslag mondmasker. Noblesse oblige!

Na het bezoek aan het Letterenhuis sloten we de namiddag af op (jullie raden het nooit) het terras van Bar Bette, een gezellige wijnbar.

Een zaterdag om in te kaderen!

Let’s Move for Parkinson!

Eén van onze goed vrienden is een professor die onderzoek doet naar Parkinson. Hij heeft al een aantal mooie resultaten op zijn conto kunnen schrijven, gekoppeld aan publicaties in belangrijke internationale tijdschriften. Tijdens een vorige afspraak vermelde hij een actie om een steentje bij te dragen aan Parkinsononderzoek: Let’s move for Parkinson. Je kiest een afstand om te lopen of te wandelen en start op één van de dagelijkse startmomenten. Mijn vriend en ik twijfelden geen moment en schreven ons meteen in. Al was het even zoeken, hoe de app precies aan de praat te krijgen. Volgende keer hoop ik dat ze voor een iets gebruiksvriendelijkere applicatie gaan.

Zodoende vertrok ik vandaag na mijn werk met de wave van 19.00u en maakte ik van de gelegenheid gebruik om een mooie wandeling doorheen de avondlijke Leuvense straten te maken, terwijl in mijn oren muziek weerklonk, afgewisseld met verhalen van mensen geïmpacteerd door de ziekte. Onze vriend kwam zelf ook aan het woord. Knap!

Het Sint-Pietersziekenhuis is niet meer!

En een mooie zonsondergang om de avond af te sluiten.

Spelletjes op Pinkstermaandag

Het stond in de sterren geschreven dat er een vervolg zou komen op onze eerste succesvolle spelletjesnamiddag. En is er een beter moment om samen spelletjes te spelen dan een extra vrije maandag in de werkweek? Dank u, meimaand om ons van zoveel vrije dagen te voorzien!

Ditmaal introduceerde ik een nieuw spel aan onze kameraad en zijn twee tienerdochters: Carcassonne. En jawel, schot in de roos! De jongedames vonden het zo leuk dat we later op de namiddag nog een tweede spelletje speelden. Het eerste spelletje Carcassonne eindigden in gelijkspel voor mijn kameraad en mezelf, het tweede spelletje won ik glansrijk. Al vrees ik dat de jongedames na dit spel nog een paar keer gespeeld te hebben, geduchte tegenstanders zullen worden.

Ook gespeeld: Party & Co junior, dat een mengeling was van hints, pictionary, trivial pursuit en zeg-eens-euh. Glansrijk gewonnen door mijn kameraad en mezelf! Al die lockdown-alcohol heeft onze hersencellen dan toch min of meer intact gehouden. Het kwartetspel met magische figuren was dan weer een heuse flashback naar mijn eigen jeugdjaren, toen mijn neven en ik dat uren aan een stuk konden spelen. Ik zie ons nog zitten in de woonkamer van mijn bomma. Waar is de tijd… En natuurlijk mocht Exploding Kittens niet ontbreken. Geen spelletjesnamiddag is volledig zonder dit spel!

Mijn vriend zorgde voor de wijn en de whisky, die ik graag aanvulde met een aantal flessen uit onze eigen collectie. Ideaal om de avond af te sluiten. En ja, never change a winning formula: Deliveroo zorgde voor lekkere sushi op tafel. En omdat we nog een klein gaatje te vullen hadden, trakteerde ik op een Moochie ijsje, geleverd door, jullie raden het nooit: Deliveroo!

We eindigden de avond met het spel ‘Wie is de Mol?’. De tv-reeks met dezelfde naam heb ik nog nooit gezien, dus ik begon heerlijk onbevangen aan het spel. Blij dat ikzelf de rol van Mol had toebedeeld gekregen. Al moet ik eerlijk zeggen dat ik door het gekozen thema ‘Japan’ stevig in het voordeel was. Het was helemaal niet zo moeilijk om mijn medespelers op het verkeerde spoor te zetten en hen zachtjes naar de foute antwoorden te gidsen. Het gezochte woord werd dan ook niet gevonden binnen de tijd en ik mocht mezelf als overwinnaar bekronen.

Op naar editie nummer drie!

The end of an era

De laatste lockdown puzzel is klaar! Laat die uitnodiging voor mijn vaccinatie nu maar snel in de bus vallen!

Yet another Kruidtuin wandeling

Want jullie hebben hier beslist nog geen foto’s van de Leuvense Kruidtuin zien passeren. 😉 Ter afwisseling gooi ik er ook nog een fotootje van de terrassen op de Oude Markt en één van de grote Leuvense werven tegenaan.