Toen mijn vriend en ik Antwerpen aan het verkennen waren, kregen we bericht dat onze vrienden op 1 november naar Leuven kwamen voor het schaaktornooi van hun zoon. En of we geen zin hadden om na de schaakwedstrijden samen sushi te gaan eten? Euh, ja? Zoiets moet je ons natuurlijk geen twee keer vragen. There is always room for sushi!
Dus sloten mijn vriend en ik mijn verjaardagsweekend af in goed gezelschap rond een heerlijke sushiboot van Kintsugi!
Onze laatste dag van ons verlengd weekendje startten mijn vriend en ik, uiteraard, met een ontbijt met bubbels. Aan de tafels rondom ons zaten de leden van Rejoice, het gospelkoor dat ik helaas nog altijd niet had horen zingen.
Na het ontbijt checkten we uit en lieten onze valiezen achter bij de receptie, want ik had om 11u twee tickets geboekt voor The Antwerp Story in het pas heropende Steen. Het viel te verwachten dat deze gloednieuwe attractie kinderziekten zou vertonen en jawel, toen we ons mooi op tijd aanmeldden voor ons bezoek, deelde een zeer vriendelijke meneer ons mee dat The Antwerp Story helaas wegens technische problemen niet te bezoeken viel. Hij putte zich uit in excuses en een bijzonder uitgebreide uitleg over hoeveel weken het zou duren voordat we ons geld voor de tickets zouden terug krijgen. Beste meneer, dankuwel voor uw vriendelijkheid, maar administratieve terugbetaaltermijnen zijn geen onbekende voor mij.
Een beetje teleurgesteld besloten we dan maar van het uitzicht te genieten op het panoramisch dakterras van de nieuwe aanbouw, dat helemaal gratis te betreden valt voor iedereen. Een aanrader alvast! En kijk, we kregen zelfs een mooi zonnetje te zien!
Als alternatief brachten we een bezoek aan DIVA, het museum voor diamant, juwelen en zilver. Want ja, ik ben nu eenmaal een fan van blinkende dingen. Het museum bood een zeer interessante inkijk in de wereld van de diamant. Fan van de originele wijze waarop de collectie tentoon gesteld werd: de wonderkamer, het atelier, de internationale handelskamer, de kluis en het boudoir belichtten allemaal andere facetten van het boeiende verhaal van de diamant in een verrassende scenografie. De eetkamer met zilverwaren was een beetje een vreemde eend in de bijt, maar eentje die ik als grote fan van pottekes allerhande wel degelijk wist te smaken. Het museum slaagde erin een esthetische ervaring te bieden en mij een beetje slimmer buiten te laten komen. Continue reading
Na een deugddoende nachtrust genoten mijn vriend en ik van het uitgebreide ontbijtbuffet in Hotel Lindner. Zoveel keuze dat ik onmogelijk van alles kon proeven. Het glaasje schuimwijn lieten we wijselijk aan ons voorbij gaan, we moesten nog wat drank van de dag voordien verteren.
Uitzicht vanuit ons hotel:
English breakfast!
Iets minder Englisch breakfast:
Tegen de verwachtingen in viel het weer best goed mee. Mijn vriend en ik beslisten dan ook de paraplu’s in het hotel achter te laten, kwestie van daar niet een hele dag mee te moeten sleuren. We wandelden op het gemak langs de Meir, liepen even binnen in de Stadsfeestzaal en konden de lokroep van de heerlijke pralines van Dominique Persoone in het Paleis op de Meir niet weerstaan.
We brachten een blitzbezoekje aan de kathedraal, bewonderden de Antwerpse Grote Markt en wandelden verder naar de Schelde om met onze eigen ogen vast te stellen of het pas van de stellingen ontdane Steen nu echt zo lelijk was. Unpopular opinion: ik vind het nieuwbouwgedeelte goed meevallen. Het is geen spectaculaire of vernieuwende architectuur, maar het nieuwe gedeelte doet de rest van het gebouw geen onrecht aan en door de kleur van de stenen sluit het goed aan bij de rest van het historische gebouw, dat zelf ook al een samenraapsel is van verschillende bouwstijlen. Continue reading
De laatste zaterdag van oktober spoorden mijn vriend en ik naar Antwerpen, omdat ik VIP-tickets had voor openingsceremonie van de World Choir Games. We hadden voor de gelegenheid twee overnachtingen geboekt in het Lindner hotel, zodat we er een heus verjaardagsweekend van konden maken. Aangezien de weersvoorspellingen voor het weekend niet al te fameus waren, waren we voorzien van twee paraplu’s om ons te beschermen tegen de voorspelde regen.
Na onze koffers bij het hotel achtergelaten te hebben (de kamer was jammer genoeg nog niet beschikbaar), wandelden mijn vriend en ik doorheen de diamantwijk naar Luddites Books and Wines. Ik had immers vorig jaar van mijn toenmalige collega teamverantwoordelijken een bon van 120 euro voor deze zaak gekregen, die ik nog altijd niet verzilverd had. De zaak was echt prachtig met een mooi aanbod aan boeken. Helaas kom ik door de vele werkuren de laatste tijd niet meer aan lezen toe. Zelfs de twintig minuten sporen naar Brussel breng ik tegenwoordig door met het beantwoorden van mails. De bon zou dus in wijn omgezet worden.
We dronken een glaasje heerlijke biowijn als aperitief en aten olijfjes en crackers met hummus in de mooi ingerichte bar op de eerste verdieping. De rest van mijn bon besteedde ik aan de aankoop van zes flesjes biowijn. Heel handig: ik kon de wijnen gewoon thuis laten leveren, dat bespaarde ons alvast een hoop sleurwerk op de trein.
Oorspronkelijk waren we van plan geweest nog even terug te keren naar het hotel om in te checken, maar we zaten wat krap in tijd. We moesten immers nog een klein half uur op de tram zitten om op tijd in Grand Café deSingel te zijn, waar we om 16u werden verwacht voor een walking dinner. Een raar uur voor een walking dinner, maar hey, een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, nietwaar? Continue reading
En mijn vriend en ik feesten gezellig verder. Want wat past er beter bij grauwe herfstdagen dan een heerlijk wildmenu? En we weten dat de Faculty Club altijd garant staat voor een tot in de puntjes verzorgde ervaring.
Bij aankomst werden we in de tuin van de Faculty Club opgewacht door hoornblazers die ons meteen in de feeststemming brachten en de rest van de avond genoten we van het lekkere eten en de uitstekende wijnen. Dat de glazen champagne gul bijgevuld werden, kon ik alleen maar toejuichen.
Aperitief met hapjes van de chef – Champagne de Castellane:
Wildpaté met toast, radijs, appel, veenbes en cordiceps – Weingut Prinz Von Hessen, ’Riesling’ Rheingau Hessenstein Trocken, Duitsland 2020:
Open ravioli van gekonfijte eend, savooikool, schorseneer en jus van morilles – Barbera d’Alba DOC Riserva, Cascina Ghercina, Piemonte, Italia, 2017:
Hazenrug gegrild met crème van pastinaak, chiconette, spruitjes en pepersaus – Château La Chapelle Despagnet, Saint-Emilion Grand Cru, 2012:
Gewonnen brood, roomijs van rum en rozijnen, citroencrème en chocoladekrokant met specerijen – Solera 1954, De Muller, Tarragona Do, Espana:
Koffie/thee met huisgemaakte zoetjes:
Ja, jullie hebben ongetwijfeld gemerkt dat de frequentie van de Foodbag gerechten op deze blog stevig is teruggevallen wegens te veel verplichtingen ‘s avonds. Niet dat ik daarover klaag, he! Deze week waren er nog net drie avonden in de week vrij en mocht mijn favoriete chefkok opnieuw zijn kookkunsten boven halen om wat lekkere én gezonde gerechten op tafel te toveren.
Kip rendang met spruitjes en spinazie:
Stoofpotje van rundvlees, courgette en raapjes in tomatensaus:
Bloemkoolpuree met scampi, spinazie en snijbiet:
Twee dagen te laat, doordat het adres initieel niet correct was. Maar chocolade is altijd welkom!
Het kan helaas niet alle dagen feest zijn en ‘t is niet dat ik de laatste tijd te klagen heb op dat vlak. Zodoende trok ik op mijn verjaardag naar het Kasteel van Gaasbeek voor een belangrijke vergadering en aansluitend een werfbezoek. Ditmaal kon ik meerijden met een collega die me kwam ophalen in Brussel-Noord, wat mij een vervelende busrit bespaarde.
De vergadering duurde maar liefst drie en een half uur en dat terwijl we in een amper verwarmde ruimte zaten. Zelfs met jas én sjaal aan had ik het nog koud. Ik deed als voorzitter nochtans mijn best om het tempo erin te houden, maar de aanwezigen waren duidelijk warmbloediger dan ikzelf. Doordat de vergadering zo lang geduurd had, was er geen tijd meer over voor een werfbezoek, dat bijgevolg verplaatst werd naar 2022.
Gelukkig vond ik de tijd om toch een paar foto’s te nemen.
Yep, gisteren breidde ik opnieuw een vervolg aan de festiviteiten ter ere van mijn verjaardag. Want ja, elk excuus is goed om spelletjes te spelen en sushi te laten leveren!
Mijn vriend en ik trokken zondagnamiddag naar het appartement van onze vriend met het overschot van de cheesecake en de pralines en een lekkere fles whisky. We genoten van het zalig zomerse zonnetje in het gezellige stadstuintje van onze kameraad, kraakten een flesje bubbels en aten een stukje cheesecake als vieruurtje. Na initieel getwijfeld te hebben of ze het wel lekker zou vinden, ging de jongste dochter van onze kameraad helemaal overstag voor de cheesecake. Omdat de zon op onze gezichten zo’n deugd deed, speelden we eerst een paar spelletjes exploding kittens.
Vervolgens begonnen we aan The Serious Stuff, aka Risk. Het werd een bittere strijd, die enkel even onderbroken werd om samen sushi te eten. Dat er gevochten werd op leven en dood bleek uit het feit dat de legers van de jongste dochter onverbiddelijk van het spelbord geveegd werden. En dat was niet eens een opdracht! Uiteindelijk overwon mijn vriend na vanaf de eerste ronde Australië veroverd te hebben en dat continent nooit meer te lossen (tot mijn groot ongenoegen, moet ik zeggen). Ik zin alleszins op wraak, want mijn vriend heeft nog nooit zoveel zessen gegooid als in dit spel! Gelukkig was er whisky om mijn teleurstelling door te spoelen.
Zaterdag vierden we mijn verjaardag samen met mijn broer en zijn vriendin. Voor deze feestelijke gelegenheid hadden we de zeevruchtenschotel met kreeft en wat appetizers besteld bij de Walvis, want, serieus, bestaat er een betere manier om een jaartje extra te vieren dan met kreeft en oesters? Oja, de champagne mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Met dank aan wijnhuis Douchy!
Als dessert serveerden we een uitstekende cheesecake van Patisserie Zuut en wat pralines van Bittersweet. En jawel, zoals de traditie het betaamt, sloten we de avond af met een goed glas whisky! The Nikka 12 years was trouwens een cadeautje van een vorige verjaardag. De fles was tot op heden ongeopend gebleven, maar hey, het leven is te kort om goede whisky in de kast te laten staan.
