Om 6.15u opstaan, het blijft pijnlijk voor mij, als onvervalste nachtmens. Het voordeel van zo vroeg opstaan is wel dat het rustig is op de trein naar de luchthaven. Om stipt 7.21u komen mijn vriend en ik aan in Zaventem.

We treffen onze vrienden en hun zoon en dochter in de grote hal van de luchthaven. Dit jaarlijkse uitstapje in het voorjaar wordt een echte traditie! Het inchecken van de bagage verloopt vlotjes en we lopen meteen verder naar de security. Uiteraard moet mijn fototoestelrugzak weer gecontroleerd worden. Maar goed, met de glimlach, uiteraard. Die mensen aan de security doen ook maar hun werk.

We ontbijten met ons zessen bij Belgorama. Niet het meest aantrekkelijke restaurant op de luchthaven (eerlijk, het aanbod op Zaventem is redelijk bedroevend in het algemeen), maar het English breakfast valt goed mee, al was het een beetje aan de lauwe kant.

Vanaf de gate stappen we op een bus voor wat effectief de langste busrit op Brussels Airport ooit moet zijn. We passeren hoeken van de luchthaven die ik nog nooit gezien heb om uiteindelijk uit te komen bij een rijtje low cost carriers.

Het vliegtuig is volledig volgeboekt en de afstand tussen de zetels in dit Eurowingtoestel is bijzonder krap. De zeventienjarige in ons gezelschap past met zijn lange benen amper in zijn zitplaats. Niet echt comfortabel, maar de vlucht verloopt vlotjes, we vangen een glimp op van de Alpen en landen rond een uur of twaalf op de luchthaven van Napels. Mooi op schema.

In Napels moeten we even wachten op de valiezen, maar dan kan onze vakantie echt beginnen. We nemen een taxi naar BB Casamatta en krijgen van de vriendelijke taxichauffeur al meteen het aanbod om met ons naar Pompeï te rijden. Helaas heb ik al een uitstap naar Pompeï in combinatie met de Vesuvius geboekt. We moeten hem dus teleurstellen.

Naar ondertussen goede gewoonte moeten we eerst een aantal keypads en sleutelkluisjes passeren (het lijkt bijna een escape game) alvorens we naar onze kamers kunnen. Mijn vriend en ik slapen op een mansarde in een vrij kleine kamer met amper bergruimte. Gelukkig is het bed zelf ruim en heeft het zijn charme om in een oud historisch pand te overnachten. De ligging van de B&B is werkelijk uitstekend, in het hart van het centro storico op letterlijk vijf minuten wandelen van de kathedraal.

Maar voordat we ons aan een eerste verkenning van Napels wagen, moeten we onze hongerige magen stillen. Het is behoorlijk druk in het historische centrum en bij het pizzarestaurant dat onze huisbazen ons aanraadde, staat een gigantische wachtrij. Niemand van ons gezelschap had zin in lang aanschuiven, dus uiteindelijk eten we op het terras van Pizzeria del Purgatorio (purgatorio betekent vagevuur). De charmante geblokte tafelkleedjes en het feit dat het terras onder een prachtige gaanderij gelegen is, gaven de doorslag.

Helaas blijkt mijn eerste instinct juist: het restaurant neigt naar een tourist trap. Allez, de Italiaanse versie van een tourist trap. De pizza’s waren ok, en mijn polpo zeker ook, maar de prosecco was die naam niet waardig. Wij vroegen ons zelfs af of dit prosecco was of witte wijn met daardoor bruiswater gemengd. Enfin, het was niet te drinken en dan ook nog eens veel te duur. Maar goed, we lieten het niet aan ons hart komen.

Na de lunch wandelen we op het gemak door het bijzonder drukke centro storico. De smalle straatjes bruisen van het leven en je struikelt er om de paar meter over een standje met streetfood. We maken meteen ook kennis met de alomtegenwoordige brommertjes die overal tussendoor slingeren en ei zo na over je voeten rijden.

Vlakbij onze B&B bevindt zich de Pio Monte della Misericordia, die zich kan beroemen op een schilderij van de beruchte Caravaggio. We kopen een toegangsticket voor tien euro per persoon. En jawel, de Caravaggio is een prachtig meesterwerk in clair obscur dat het stralende middelpunt van deze ronde kapel vormt. Tot onze grote verbazing treffen we in diezelfde kapel werken van Jan Fabre aan, uitgevoerd in rood koraal. En dat is dan ook meteen het hoogtepunt van ons bezoek, want het museum dat zich naast de kapel bevindt, stelt niet echt veel voor. Het is een beetje een vreemde mengeling van vrij middelmatige historische kunstwerken en hedendaagse werken, zonder een duidelijk verhaal. Het geheel deed erg stoffig aan. Wel leuk: het zicht vanuit de loge die recht uitkeek op de Caravaggio.

Continue reading →