Teamdag in Leuven

Teamdag nummer twee bracht ik samen met mijn collega’s door in Leuven. Lekker handig, want zo kon ik ‘s ochtends wat langer in bed liggen. 😉

Eerste stop van de dag: een bezoek aan de raadszaal van het gotische stadhuis, alwaar we wat meer uitleg kregen over de langetermijnplannen van de stad.

Na deze introductie op de toekomst, leidde een gids ons langs verschillende ontwikkelingsprojecten in Leuven. De gids deed echt zijn best en was zeker goed voorbereid, maar hij slaagde er niet in zijn verhaal goed over te brengen. Hij miste ook veel kansen om de collega’s mee te nemen in zijn verhaal. Persoonlijk vond ik het erg jammer dat de wandeling ons alleen langs bouwwerven leidde. Mijn collega’s die Leuven niet kenden, kregen zo een erg vertekend beeld van onze mooie stad. Gelukkig kon ik de gids overtuigen om heel op het einde van de wandeling even in de Hoorn binnen te gaan en de prachtige brouwzaal te bewonderen.

De lunch bij Gastrobar Hop was zonder twijfel het hoogtepunt van de dag: de heerlijk verfijnde gerechten en de uitstekende lokale wijnen en bieren wisten iedereen te bekoren. We klonken in het bijzonder op een collega die vorig jaar in volle coronacrisis met pensioen ging en dus helaas niet op gepaste wijze kon uitgewuifd worden. En of dat glaasje Monteberg smaakte!

bite:

Tartaar van zalm, gekonfijte tomaat, selder, burrata:

Vis van het moment, wortel, raz el hanut, gele biet:

Oogstappel, sabayon, gezouten amandel, ijs van pepermunt:

Na deze zalige en ontspannen lunch met veel gelegenheid om bij te praten, belandden we met een coalition of the willing in Bar Florida voor een koffie, een theetje of iets straffer. Ik hield het braaf bij huisgemaakte gemberlimonade (die eerlijk gezegd meer ijs dan limonade was).

Time flies when you are having fun en het overblijvende groepje dunde geleidelijk uit. Met de vijf laatste overblijvers gingen we uiteindelijk nog garnaalkroketten eten op het terras van brasserie La Royale op het Martelarenplein. Een klassieke afsluiter van een fijne dag.

Date night at Octobar

Na het werk nog eentje gaan drinken met de collega’s op het terras van het Muntpunt Grand Café. Zoals eerder gezegd: zolang het weer het nog toelaat, doen we terrasjes! We waren met een select gezelschap van vier vrouwelijke collega’s en praatten over vanalles en nog wat. Ik moet zeggen dat ik blij was geen cocktail besteld te hebben, want de persoon achter de bar was duidelijk een nieuweling die nog nooit in zijn leven een cocktail gemaakt had. De moscow mule werd een soort gin tonic en de mojito was duidelijk ook een eigen creatie. Gelukkig had ik een glaasje prosecco besteld. Kan weinig mee misgaan.

Ik hield het bij één drankje, want mijn vriend en ik hadden deze vrijdagavond een date night, dus ik kon het niet laat maken.

Mijn vriend en ik startten onze avond met een bezoek aan het terras van de Octobar. Fijn concept, al die kleine hapjes om te delen met daarbij een goed glas wijn en een heerlijke cocktail (deze keer wél correct klaargemaakt) om de avond af te sluiten. Van de mosseltjes met rode curry, citroengras en gember zijn er helaas geen foto’s. Te veel honger, wellicht. 😉

Oesters Juizette “La Rêveuse” en St. Vaast uit Normandië:

Rilette van gerookte forel en artisjok met Griekse pita:

Pimientos de padron:

Gebakken gamba’s met tzatziki en komkommer:

El Presidente en een cosmopolitan:

Na ons bezoek aan de Octobar trokken we naar de cinema, maar daarover meer in een andere blogpost.

Eentje voor de archieven

Het Land aan de Overkant en cocktails bij Bar Nine

Zaterdag 2 oktober was al een dikke maand of twee gereserveerd voor een diner in het Land aan de Overkant met onze vrienden uit Hasselt. Alweer een paar vrienden die we niet meer gezien hadden sinds de coronacrisis. (Eerlijkheidshalve moet ik er wel bij vermelden dat onze kameraad vorig jaar nog iets is komen drinken bij ons na zijn opleiding in Leuven, maar ik schijn dit illustere moment niet meer terug te vinden in mijn archieven.)

We hadden de beste tafel van het restaurant: vlak bij de open keuken. Fantastisch om een blik te kunnen werpen op de plek ‘where the magic happens’. Maar we concentreerden ons toch vooral op onze vrienden, want er viel veel bij te praten. Drie kinderen, allebei een full time job, een eigen bedrijf, plus een handvol hobby’s én dan nog bijstuderen. Jah, dan steekt het toch wel dat ik voor mijn (toegegeven, meer dan) full time job bijna al mijn hobby’s heb moeten laten varen. Misschien moet dat een goed voornemen zijn voor 2022: terug één hobby opnemen… Bij voorkeur een taalcursus.

En ja, het eten was naar goede gewoonte weer fantastisch. Al viel het me wel op dat de wijn een pak minder royaal werd bijgeschonken dan vóór de coronacrisis.

Appetizers:

Roodbaars, mierikswortel en karnemelk:

Tonijn, cassis & radijs:

Schelvis, aardappel & choron:

Wilde eend, schorseneer & biet:

Kaas van bij Elsen:

Na het diner wilden onze vrienden graag nog iets gaan drinken in de stad. Helaas waren op zaterdagavond na 22u al mijn favoriete wijnbars (Octobar, Convento, Terroir en Surlie) gesloten. Dus zakten we af naar de Oude Markt en slaagden we er met heel veel geluk in een plaatsje te veroveren bij Bar Nine. De cocktails waren erg lekker, maar de muziek stond er te luid naar mijn goesting en echt comfortabel zitten was het niet op die kleine poefjes. Naar mijn persoonlijke mening hadden we beter een digestiefje gedronken bij het Land aan de Overkant. Jammer dat al die wijnbars zo vroeg sluiten.

Ladies dineren Onder den Toren

Gisteren samen met de Leuvense dames genoten van een topavondje in restaurant Onder den Toren. Spijtig genoeg kon onze goede vriendin D er niet bij zijn. D was deze donderdag 30 september uitgerekend om te bevallen en had toegezegd om te komen, indien haar toestand het toeliet, uiteraard. Helaas voelde ze zich donderdagochtend niet zo goed en besloot ze veiligheidshalve toch maar af te zeggen. Geheel en al begrijpelijk! Ik zag ons al met een groepje dames naar het UZ afzakken voor de bevalling. 😉

Even zag het ernaar uit dat ons avondje in het water zou vallen, want bij het binnen komen in het restaurant, bleek dat onze reservatie niet genoteerd was. Terwijl ik nochtans echt wel gebeld had! De dame aan de lijn had me zelfs gezegd dat ze aan het renoveren waren, maar nét zouden opnieuw open zijn, de week waarin ik wilde reserveren. Zoiets zuig je niet uit je duim en de barman besefte duidelijk dat er een vergissing was gebeurd. De bediening zettn wat extra tafels bij op het eerste verdiep (waar een verjaardagsfeestje aan de gang was) en zo hadden we alsnog een plaatsje voor ons zessen. Wel een beetje jammer dat we op het eerste verdiep zaten, want de feestende tafel produceerde wel wat lawaai (wellicht was het de bedoeling deze verdieping exclusief vrij te houden voor het feestje), maar goed, we waren al blij dat we niet door de Leuvense straten moesten dwalen op zoek naar een alternatief.

Het eten zelf was lekker, maar voor mij waren het vooral de cocktails die met de pluimen gingen lopen. De meeste cocktails waren gebaseerd op klassieke recepten, waaraan de barman zijn eigen draai had gegeven. Echt zalig! Ik startte de maaltijd met een whiskey sour en eindigde hem met een prikkelpoppie mengeldrankje. Van de naam alleen al word je licht in het hoofd. 😉

Aperitiefhapje:

Cocktails als aperitief:

Moambe:

Cocktails als dessert:

Onthulling nieuw topstuk in M!

Yep, het blijft topstukken regenen in september. Vandaag mocht ik in M de onthulling bijwonen van een prachtig bewaarde Maria Lactans uit de vroege 13de eeuw vervaardigd in Verona, vermoedelijk door de Veronese beeldhouwer Brioloto de Balneo. Het Mariabeeld is vervaardigd uit Marmo rosso di Verona, een soort kalksteen eigen aan de Noord-Italiaanse regio. Wereldwijd zijn er slechts zes gelijkaardige beelden bekend, waarvan er drie in Italië terug te vinden zijn. Het werk dat nu een plek krijgt in M Leuven is het best bewaarde van de reeks, met resten originele polychromie.

En amai, wat een prachtig werk. De raadselachtige uitdrukking van de Madonna zuigt de aandacht naar zich toe. Waaraan denkt ze terwijl ze het kindje Jezus de borst geeft? De details van de plooien zijn magnifiek en idd, hier en daar kon ik nog sporen van kleur ontwaren. Hoe fantastisch moet dit beeld eruit gezien hebben in kleur! Alleszins een goeie reden om nog eens bij M binnen te springen.

Helaas kon ik niet blijven plakken voor een babbel achteraf, want vlak na de onthulling kreeg ik telefoon dat over een kwartier mijn aanwezigheid gewenst was op een spoedvergadering over een zeer delicaat onderwerp. Dus repte ik me in zeven haasten naar huis om stipt op tijd de Microsoft Teams vergadering op te starten.

Sfeer opsnuiven tijdens het WK

Toegegeven, ik ben afgehaakt als supporter van het wielrennen na de fameuze Festina-affaire en buiten Wout Van Aert, Remco Evenepoel en Jasper Stuyven, had ik geen flauw idee wie er nog zoal mee koerste, maar hey, als het WK bijna naast jouw deur passeert, kan je dit massa-event moeilijk negeren. Dus trokken mijn vriend en ik zondag de stad in om de sfeer op te snuiven. En sfeer was er, amai. Spreekkoren die de naam van Wout Van Aert scandeerden, luid applaus voor de voorbij flitsende renners, zelfs de allerlaatsten, en gewoon in het algemeen veel ambiance én veel pintjes.

Mijn vriend en ik wandelden langs de minder interessante plekken om renners te spotten, natuurlijk, ik kan me voorstellen dat de échte supporters op één van de hellingen op het parcours stonden en daar misschien al wel eens een niet zo vriendelijke woord naar het hoofd van de latere winnaar Alaphilippe slingerden. Maar ik merkte vooral een Leuven op waar massaal veel volk zich uitstekend amuseerde en de coronacrisis tot een ver verleden leek te behoren.

Al moet ik zeggen dat de fantastische ambiance een stevige deuk kreeg toen de winnaar géén Belg bleek te zijn. Als een opgeblazen ballon die je plots loslaat zonder dat je hem dichtgeknoopt hebt. Je voelde de stad opeens stil worden. Al denk ik stiekem dat het maar goed is dat er geen Belg gewonnen heeft, wie weet wat die feestende mensenmassa voor een overlast teweeg gebracht zou hebben.

We sloten de namiddag af in onze favoriete brasserie L’Etoile d’Or, met een stevige steak met archiducsaus. (De frietjes staan niet afgebeeld op deze foto.)

Dinner and Risk with friends

Na mijn terugkeer uit Antwerpen sprongen mijn vriend en ik de fiets op en fietsen naar Heverlee voor een bezoek aan onze vrienden en hun zoon, die groeit als kool en praat als een tienjarige. Ongelooflijk!

We genoten samen van het prachtige nazomerweer met een glaasje champagne en aperitiefhapjes in de tuin. Ook de jongste in ons gezelschap liet het zich goed smaken.

We bewonderden ook de vooruitgang van de werken in de dakkamer. Benieuwd naar het eindresultaat. (En ja, net buiten beeld van onderstaande foto staan twee stoere heren klaar om meteen in actie te schieten bij de minste foute beweging van deze dappere peuter.)

We genoten samen van verse pasta met scampi en champignons en gooiden ons, voorzien van dessert, vervolgens in een bittere strijd tot het einde. Helaas, de overwinning ontglipte mij net op het allerlaatste moment: één miezerig geel infanteristje versperde mij de weg. Mijn vriend hield dapper stand en zorgde er voor dat ik helaas mijn opdracht, alle gele legers vernietigen, niet kon voltooien. Hierdoor lag de weg naar de overwinning wijd open voor onze kameraad, die de volgende beurt zijn eigen opdracht wél tot een goed einde kon brengen. Zucht, de Risk-goden lieten mij in de steek… Gelukkig was er lekkere wijn als troost!

Sushi bij Wabisabi!

Het begint een fijne traditie te worden: samen sushi eten met de vrienden van de Spaanse les. Naar goede gewoonte hadden we gereserveerd op het terras van Wabi Sabi. Het weer was iet of wat twijfelachtig, maar dat weerhield ons er niet van op het terras plaats te nemen. Met de winter in zicht, moeten we profiteren van elke mogelijkheid om een terrasje te doen!

De sushi viel me deze keer een beetje tegen, moet ik zeggen. Niet dat het slecht was, maar minder lekker dan anders. De sushi van Kintsugi is echt wel beter. Maar het is het gezelschap dat het belangrijkste is, nietwaar? We praatten over het aankomende WK-weekend. Onze kameraad is journalist en had een mooi stuk geschreven in de aanloop naar het WK. Zelf ben ik nog wat in dubio of ik moet meegaan in heel die WK-gekte, maar de kans is wel groot dat ik zondag wat in de stad ga wandelen om de sfeer op te snuiven.

Na de sushi trokken we naar Surlie om te proeven van hun heerlijke natuurwijnen. Mijn vrienden waren niet bekend met dit soort wijnen en het deed me plezier te horen dat de wijnen en de amaro in de smaak vielen. Ik proefde zelf een klein beetje van de amaro en dat viel beter mee dan verwacht. Ik associeer amaro altijd met een zeer bittere smaak, maar deze amaro was veel kruidiger en eigenlijk amper bitter. Een ontdekking.

We maakten het niet té laat, kwestie van niet te moe aan de laatste dag van de werkweek te beginnen.

Zonsondergangen!

Met de herfst in zicht, nog drie dagen op een rij even dat zomerse gevoel vasthouden.

Yet Another Blog

Life on my side

leuven