Ladies night out at Baracca

‘t Is duidelijk dat mijn hersenen iet of wat overwerkt dreigen te geraken van al die lange werkdagen, want in plaats van in de Baracca stond ik om 18u in restaurant Barba, zoekend naar de vriendin met wie ik afgesproken had. Terwijl de vriendelijke chefkok mijn reservatie opzocht, viel mijn frank: ik had namelijk een tafel voor twee bij Baracca gereserveerd. Gelukkig kon de chefkok van Barba ermee lachen (kan me voorstellen dat het niet de eerste keer is dat deze vergissing gebeurt) en kon ik hem verzekeren dat ik een reservatie had voor een diner in zijn restaurant de komende weken.

Enfin ja, dat is dus de reden dat ik te laat was voor de date met mijn vriendin uit Tongeren. Gelukkig had ze ondertussen al een tafeltje kunnen bemachtigen op het met plastic afgeschermde terras. Heel eerlijk: niet echt een fan van deze constructie, die ik zelfs als lelijk zou durven omschrijven en ecologisch is die terrasverwarming ook niet, maar goed, het laat het restaurant wel toe om per avond een stevig aantal extra klanten te bedienen en wie kan hen dat kwalijk nemen na de lockdown?

We startten de maaltijd met een heerlijke cocktail. Een Red Lips voor mij en een Italian 75 voor mijn vriendin. Door de terrasverwarming zijn al de foto’s van het eten nogal rood uitgevallen. Ik heb mijn best gedaan om de kleuren te corrigeren, maar de rode schijn helemaal wegwerken is niet gelukt. Ook helemaal vergeten een foto te nemen van het hoofdgerecht met tonijn. Te druk bezig met babbelen. 😉

Zalig lekkere oester:

Social bites als voorgerechtje (taco’s, burrata en vitello tonnato):

Kroketjes:

En een dessert in drie delen. Yes, please!

Voor herhaling vatbaar!

Sushi at Kintsugi

Toen mijn vriend en ik Antwerpen aan het verkennen waren, kregen we bericht dat onze vrienden op 1 november naar Leuven kwamen voor het schaaktornooi van hun zoon. En of we geen zin hadden om na de schaakwedstrijden samen sushi te gaan eten? Euh, ja? Zoiets moet je ons natuurlijk geen twee keer vragen. There is always room for sushi!

Dus sloten mijn vriend en ik mijn verjaardagsweekend af in goed gezelschap rond een heerlijke sushiboot van Kintsugi!

Wildfestival in de Faculty Club

En mijn vriend en ik feesten gezellig verder. Want wat past er beter bij grauwe herfstdagen dan een heerlijk wildmenu? En we weten dat de Faculty Club altijd garant staat voor een tot in de puntjes verzorgde ervaring.

Bij aankomst werden we in de tuin van de Faculty Club opgewacht door hoornblazers die ons meteen in de feeststemming brachten en de rest van de avond genoten we van het lekkere eten en de uitstekende wijnen. Dat de glazen champagne gul bijgevuld werden, kon ik alleen maar toejuichen.

Aperitief met hapjes van de chef – Champagne de Castellane:

Wildpaté met toast, radijs, appel, veenbes en cordiceps – Weingut Prinz Von Hessen, ’Riesling’ Rheingau Hessenstein Trocken, Duitsland 2020:

Open ravioli van gekonfijte eend, savooikool, schorseneer en jus van morilles – Barbera d’Alba DOC Riserva, Cascina Ghercina, Piemonte, Italia, 2017:

Hazenrug gegrild met crème van pastinaak, chiconette, spruitjes en pepersaus – Château La Chapelle Despagnet, Saint-Emilion Grand Cru, 2012:

Gewonnen brood, roomijs van rum en rozijnen, citroencrème en chocoladekrokant met specerijen – Solera 1954, De Muller, Tarragona Do, Espana:

Koffie/thee met huisgemaakte zoetjes:

De Foodbag oogst van de week!

Ja, jullie hebben ongetwijfeld gemerkt dat de frequentie van de Foodbag gerechten op deze blog stevig is teruggevallen wegens te veel verplichtingen ‘s avonds. Niet dat ik daarover klaag, he! Deze week waren er nog net drie avonden in de week vrij en mocht mijn favoriete chefkok opnieuw zijn kookkunsten boven halen om wat lekkere én gezonde gerechten op tafel te toveren.

Kip rendang met spruitjes en spinazie:

Stoofpotje van rundvlees, courgette en raapjes in tomatensaus:

Bloemkoolpuree met scampi, spinazie en snijbiet:

Yet another sushi birthday dinner

Onder het motto: een verjaardag kan je nooit genoeg vieren! En sushi smaakt altijd! Goofball and family hadden zelfs speciaal voor de gelegenheid hun gezellige leefruimte versierd! (Hun oudste zoon was nog niet lang geleden zelf verjaard.)

De kat des huizes, Rodin, blijft maar groeien. Waar zal dat eindigen!

We startten de maaltijd met een glaasje champagne, want aja, bubbels horen bij een verjaardag he. En het vervolg laat zich raden: a pleasant evening was had by all. Met dank aan Kintsugi sushi en Deliveroo.

A Risky birthday!

Yep, gisteren breidde ik opnieuw een vervolg aan de festiviteiten ter ere van mijn verjaardag. Want ja, elk excuus is goed om spelletjes te spelen en sushi te laten leveren!

Mijn vriend en ik trokken zondagnamiddag naar het appartement van onze vriend met het overschot van de cheesecake en de pralines en een lekkere fles whisky. We genoten van het zalig zomerse zonnetje in het gezellige stadstuintje van onze kameraad, kraakten een flesje bubbels en aten een stukje cheesecake als vieruurtje. Na initieel getwijfeld te hebben of ze het wel lekker zou vinden, ging de jongste dochter van onze kameraad helemaal overstag voor de cheesecake. Omdat de zon op onze gezichten zo’n deugd deed, speelden we eerst een paar spelletjes exploding kittens.

Vervolgens begonnen we aan The Serious Stuff, aka Risk. Het werd een bittere strijd, die enkel even onderbroken werd om samen sushi te eten. Dat er gevochten werd op leven en dood bleek uit het feit dat de legers van de jongste dochter onverbiddelijk van het spelbord geveegd werden. En dat was niet eens een opdracht! Uiteindelijk overwon mijn vriend na vanaf de eerste ronde Australië veroverd te hebben en dat continent nooit meer te lossen (tot mijn groot ongenoegen, moet ik zeggen). Ik zin alleszins op wraak, want mijn vriend heeft nog nooit zoveel zessen gegooid als in dit spel! Gelukkig was er whisky om mijn teleurstelling door te spoelen.

Seafood birthday dinner!

Zaterdag vierden we mijn verjaardag samen met mijn broer en zijn vriendin. Voor deze feestelijke gelegenheid hadden we de zeevruchtenschotel met kreeft en wat appetizers besteld bij de Walvis, want, serieus, bestaat er een betere manier om een jaartje extra te vieren dan met kreeft en oesters? Oja, de champagne mocht natuurlijk ook niet ontbreken. Met dank aan wijnhuis Douchy!

Als dessert serveerden we een uitstekende cheesecake van Patisserie Zuut en wat pralines van Bittersweet. En jawel, zoals de traditie het betaamt, sloten we de avond af met een goed glas whisky! The Nikka 12 years was trouwens een cadeautje van een vorige verjaardag. De fles was tot op heden ongeopend gebleven, maar hey, het leven is te kort om goede whisky in de kast te laten staan.

Lunchreünie in Bar Leuv

Tot mijn grote scha en schande moet ik bekennen dat de laatste keer dat ik fysiek afsprak met mijn vriendin dateerde van maart 2017. We hielden daarna nog wel contact via whatsapp en instagram, maar ‘het leven’ verhinderde een reünie in real life. Niet dat er ondertussen niet veel gebeurd is: ik verhuisde naar Genève en stond na vier maanden alweer in België, zij pikte de draad weer op met haar vriend, kreeg samen met hem een zoontje en dit jaar zelfs een tweeling! Helaas doorkruiste de coronacrisis eventuele bezoekplannen en lukte het mijn vriend en ik niet om aanwezig te zijn op de babyborrel.

Maar kijk, uitstel hoeft geen afstel te zijn en vandaag slaagden we erin een gezamenlijk moment te vinden om te lunchen bij het gezellige Bar Leuv. Ik slaagde erin tussen de buien door droog in het stadscentrum te geraken, al was het wellicht verstandiger geweest om een paraplu mee te nemen.

Mijn vriendin was nog niets veranderd. Amper te geloven dat ze een paar maanden geleden een tweeling op de wereld gezet heeft. Haar bevallingsverhaal was jammer genoeg een heuse horrorstory. Door een inwendige bloeding hing haar leven aan een zijden draadje en het had niet veel gescheeld of haar partner had alleen voor de drie kinderen kunnen zorgen. Amai, als je zulke verhalen hoort, dan besef je toch hoe fragiel het leven is en hoe een moment van intens geluk opeens kan omslaan. Terwijl haar partner op zoek ging naar een Calippo om zijn pas bevallen vriendin een plezier te doen, werd zij afgevoerd naar het operatiekwartier. Ik kan me niet voorstellen wat er door zijn hoofd gegaan moet zijn op het moment dat hij met dat waterijsje een lege ziekenhuiskamer binnen stapte en zijn vriendin weg was.

Erg onder de indruk van de rust en de kalmte waarmee ze het verhaal vertelde over hoe ze op de operatietafel lag en ze uit de gesprekken rondom haar kon afleiden hoe penibel haar situatie was. Na de bloeding volgde nog een infectie en een nieuwe ziekenhuisopname, maar nu is ze gelukkig helemaal hersteld. Ze geeft zelfs nog borstvoeding aan de tweeling en kijkt al uit naar haar terugkeer naar de werkvloer. Amai, wat een sterke madam!

En om te vermijden dat onze volgende afspraak weer ettelijke jaren op zich zal laten wachten, prikten we meteen een nieuwe datum voor een afspraak en kennismaking met haar zonen begin 2022. Kwestie van meteen onze goede voornemens in daden om te zetten.

We the Ecopower

Sinds juli 2011 zijn mijn vriend en ik klant bij Ecopower. Het feit dat ons tienjarig aandeelhouderschap ongeveer samen viel met het dertigjarig bestaan van Ecopower, was voor ons de ideale gelegenheid om naar het STUK af te zakken voor de vertoning van de film ‘We the power’ en het daaraan gekoppelde feestelijke moment. Even dreigde een uitgelopen vergadering in Brussel roet in het eten te gooien, maar uiteindelijk was ik net op tijd terug in Leuven om op de fiets te springen en stipt om 19u in het STUK te zijn.

De film ‘We the power’ toont aan wat gewone burgers kunnen bereiken als ze de handen in mekaar slaan. Toch iets om bij stil te staan in tijden waarin de ene crisis de andere schijnt op te volgen en de kritiek op ‘de politiek’ steeds harder aanzwelt.

Na de formele feestelijkheden volgde een lekkere, veganistische receptie in het STUKcafé. We hadden een zeer fijne babbel met een aantal Ecopower medewerkers en kunnen alleen maar hopen dat steeds meer mensen zich aansluiten bij deze burgercoöperatie die investeert in hernieuwbare energie!

Een KNAL! van een lichtparcours

Na ons copieuze middagmaal kreeg ik mijn vriend zondagavond echt niet meer overtuigd om mij te vergezellen naar KNAL! START. Dus sprong ik alleen op de fiets richting Abdij van Park, want ja, lichtshows, lichtprojecties en lasers zijn nu eenmaal mijn ding. En amai, het was echt de moeite. De donkere omgeving van de abdij was het perfecte decor voor zo’n lichtparcours. En ik was duidelijk niet de enige die onder de indruk was, te horen aan de commentaren rondom mij. Aangezien ik alle tijd had, permitteerde ik het mij zelfs om het parcours twee keer te doen.

De foto’s en filmpjes zijn uiteraard een gebrekkige weergave van de échte ervaring. You had to be there.

Yet Another Blog

Life on my side

leuven