Aperitieven op ons terras

Ik durf het hier bijna niet neerschrijven, maar mijn vriend en ik zitten eigenlijk zelden tot nooit op ons terras. En dat terwijl we een prachtig uitzicht hebben op de binnenstad en ons balkon zuidwestelijk georiënteerd is, waardoor we van de namiddag tot de avond van de zon kunnen genieten.

Gelukkig hadden we deze avond onze vriend wijnkenner op bezoek. Onze kameraad houdt van de zon en heeft ons lichtelijk aangemoedigd om samen op het balkon te gaan zitten voor het aperitief. En toegegeven, ik heb er zelf van genoten. Dus hoog tijd om ons terrasmeubilair aan een grondige schoonmaakbeurt te onderwerpen en wat vaker buiten te zitten! (De reden dat we niet zo veel van ons terras gebruik maken is zeer prozaïsch: onze laptopschermen zijn daar moeilijk leesbaar.)

De verloofde van onze vriend vervoegde ons een tijdje na de komst van onze vriend en we zagen samen de zon ondergaan boven Leuven, terwijl we genoten van het voorgerecht en hoofdgerecht van Laura Massa. Voor het dessert waren mijn vriend en ik kazen gaan halen bij Elsen in de Mechelsestraat. En amai, wat een genot! Dubbel omdat we samen konden genieten van een lekker flesje wijn.

Een avond om in te kaderen.

Syrische en Libanese mezze bij Palmyra

Het is duidelijk mezzeweek. 😉 Deze avond had ik afgesproken met onze kameraad uit Leuven, zijn vrouw en zijn twee dochters uit een eerdere relatie. Aangezien de vrouw van onze kameraad in Australië woont, zien we elkaar niet zoveel. Dus als ze in België is, doe ik mijn best om met hen af te spreken om bij te praten. Al kwam het vandaag niet zo goed uit, omdat ik morgen naar Wenen vertrek met de zus en de dochters van mijn vriend.

Maar eten moet een mens toch en het was gezellig vertoeven op het terras van Syrisch/Libanees restaurant Palmyra in de Parijsstraat. De mezze smaakten me enorm. Vooral het lamsvlees was erg lekker. Zelfs de veggie dochters van onze vriend vonden het lekker en die staan erom bekend geen makkelijke eters te zijn! Alleen miste ik een glaasje wijn bij het eten. Die mocktails waren voor mij echt veel te zoet. Of een glaasje kombucha, dat was perfect geweest!

Na de maaltijd genoten de jongedames van een moochie yoghurtijsje. Omdat mijn gezelschap moe was, maakten we het niet laat. Iets waar ik niet rouwig om was, want zo had ik deze avond nog tijd genoeg om mijn valies te maken.

Spectaculaire zonsondergang

De lente in huis

Supporteren voor de marathonlopers in Leuven

Dit weekend stond Leuven helemaal in het teken van de European Running Championships. Gisteren lieten we dit event links liggen, maar vandaag trokken mijn vriend en ik naar verschillende plaatsen op het parcours om te supporteren voor onze Leuvense vriendin, die voor de eerste keer in haar leven een marathon liep. En waar we heel veel afgepeigerde en zich voortslepende lopers zagen, waaraan we twijfelden of die wel de eindstreep zouden halen, was onze vriendin zo fris als een hoentje en zwaaide ze breed glimlachend naar ons terwijl wij stonden te supporteren. Ze finishte in een tijd die iets lager lag dan gehoopt, maar dat lag vooral aan haar running mate die het duidelijk een pak lastiger had als onze vriendin. Achteraf hoorde ik dat ook nog een andere vriendin de marathon had gelopen en kon ik mezelf wel voor het hoofd slaan dat ik de gelegenheid gemist had om haar aan te moedigen. Aan de finish liepen we bijna letterlijk onze vrienden van de Vismarkt tegen het lijf, die ook kwamen supporteren. Het is duidelijk dat dit sportief evenement heel wat volk op de been gebracht heeft in Leuven.

Proficiat aan alle lopers! Ik zou het jullie niet nadoen!

De Speelbergwandeling revisited

Aangezien het weekend zich zonnig aandiende, stelde ik aan mijn broer en zijn vriendin voor om in de namiddag samen te gaan wandelen. Kwestie van een gezonde eetlust op te wekken tegen het avondmaal. Ik deed een paar suggesties en de vriendin van mijn broer pikte er de Speelbergwandeling uit. Een wandeling die ondertussen geen geheimen meer heeft voor ons, maar die mooi is in elk seizoen. Mijn vriend en ik ontleenden twee elektrische blue-bikes aan het station van Leuven en fietsten gezwind naar het startpunt van de wandeling waar we mijn broer en zijn vriendin troffen.

De wijngaarden lagen er nog een beetje kaal bij, maar de voorjaarsbloeiers waren uitbundig van de partij en de zon maakte dat de prille groene kleuren geweldig goed tot hun recht kwamen. En aangezien mijn broer een fanatieke fan van ObsIdentify geworden is, moesten we natuurlijk stoppen bij elk onbekend bloemetje of plantje. Zo leert een mens al eens wat bij!

Na de wandeling fietsten mijn vriend en ik met onze elektrische blue-bikes terug naar Leuven om daar ongeveer op hetzelfde moment aan te komen als mijn broer en zijn vriendin, die met de wagen waren. We troffen elkaar in de Express GB omdat de vriendin van mijn broer zin had in cola en dat is iets wat mijn vriend en ik niet standaard in huis hebben. We haalden de (simpele) aperitiefhapjes boven en kozen welke gerechten te bestellen bij mijn favoriete Leuvense Chinees: Chen’s restaurant in Kessel-Lo. Bij het eten trokken we een lekker flesje Italiaanse wijn open en naar goede gewoonte sloten we af met een glaasje whisky. Lang leve de zon!

Onverwachte ontmoeting bij Bar Florida

Eigenlijk moesten zowel mijn vriend als ik nog werken, maar wie kan thuis achter een computerscherm blijven zitten op zo’n prachtige lente-avond vlak voor het weekend? Dus klapten we de laptopschermen op een respectabel uur dicht en wandelden we richting de Vaartkom omdat daar de laatste zonnestralen het langst blijven hangen. Helaas zat gans het terras van Bar Florida vol toen wij er aankwamen. We waren al aan het nadenken over een plan B, toen een koppel aan een tafeltje voor vier ons wenkte. De broer en schoonzus onze Leuvense vrienden. Ze nodigden ons heel vriendelijk uit om plaats te nemen aan hun tafel en deze tweede ontmoeting viel veel beter mee dan de eerste. Wat nog maar eens bevestigt dat een eerste indruk niet altijd de juiste is.

Mijn vriend en ik dronken twee cocktails in de avondzon met zicht op de pas heraangelegde vaartkom en namen toen de laatste zonnestralen achter de horizon verdwenen afscheid. Fijn om gewoon op den bots te kunnen genieten van een mooie vrijdagavond in eigen stad.

Cantinho Português in de Tiensestraat

Bij hoge uitzondering is mijn vriend deze ochtend geland op Zaventem in plaats van deze avond, zoals gewoonlijk. Dat maakte dat we op een doordeweekse donderdagavond konden genieten van een heerlijk avondmaal samen. We kozen voor de Portugese keuken van Cantinho Português in de Tiensestraat, in uitvoering van onze doelstelling om zoveel mogelijk nog niet bezochte Leuvense restaurants van ons lijstje te schrappen.

We startten met gegrilde chorizo en een mix van kroketjes als voorgerecht. Als hoofdgerecht koos ik de dourada grelhada (gegrilde goudbrasem), terwijl mijn vriend de vleeskaart trok: een stevige lap pluma (zwart Iberisch sappig varkensvlees). En oja, daar dronken we een heerlijke karaf sangría de espumante bij. Ik blijf bij mijn observatie: Portugezen maken betere sangría dan de Spanjaarden! Als afzakkertje kregen we een Portugees likeurtje aangeboden. Het perfecte einde van een lekkere maaltijd.

Feestelijke ontvangst van onze gepensioneerden

Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van ons bedrijf (het resultaat van een fusie tien jaar geleden) nodigden we alle oud-collega’s die de voorbije tien jaar met pensioen gegaan waren uit voor koffie en taart en een rondleiding in ons splinternieuwe gebouw. Bijzonder leuk om zoveel oude bekenden terug te zien. En het mag gezegd: de tijd heeft duidelijk geen vat op onze oud-collega’s! Ze zagen er nog allemaal exact hetzelfde uit. Tussen de speeches door zorgde ons gebouw zelf voor een wel heel bijzondere verrassing: een brandalarm met een totale evacuatie als resultaat. Gelukkig was het een prachtig zonnige dag en dus helemaal geen straf om in het park buiten te moeten wachten tot we groen licht kregen om weer naar binnen te gaan. En het gaf de gepensioneerden de gelegenheid om nog meer oude bekenden tegen het lijf te lopen.

Jammer genoeg kon ik maar een stukje van de eerste speeches meepikken, want er stond deze namiddag een belangrijke vergadering in mijn agenda die ik niet kon verplaatsen. Tegen dat de vergadering afgelopen was, was ook de taart volledig verdwenen. Jammer, want afgaande op de foto’s zag de taart er heerlijk uit. Een aantal oud-collega’s waren van plan na afloop van de bijeenkomst nog op stap te gaan in Brussel en vervolgens naar Leuven af te zakken voor het eten. Ik paste voor het Brusselse uitstapje, omdat ik te veel werk had, maar vroeg hen mij een seintje te geven als ze in het station van Leuven aankwamen, zodat ik kon aansluiten voor het avondmaal.

En zo belandde ik met een voornaam gezelschap van drie grijze heren op leeftijd in Brasserie Van De Weyer, alwaar ik genoot van overheerlijke lamsboutjes in combinatie met een lekker flesjes primitivo. We haalden herinneringen op en ik praatte hen bij over de laatste gebeurtenissen in ons bedrijf. Niet gepland, maar een superleuke avond!

Genieten van de Leuvense Kruidtuin en vegan food bij Bodhi

Deze ochtend lang uitgeslapen na gisteren half België afgereisd te hebben. Na nog wat gewerkt te hebben, trok ik in de late namiddag naar de Kruidtuin om te genieten van de mooie bloesems. De zon was alweer van de partij en belichtte de uitbundige bloemenpracht van de mooiste tuin van Leuven.

Van al dat bloesems kijken, krijgt een mens honger, dus trakteerde ik mezelf op een vegan noedelsoepje met de prachtige naam Heartwarming bij Bohdi. Ik ben zelf noch vegan, noch vegetarisch, maar probeer wel een aantal dagen in de week geen vlees of vis te eten. Da’s beter voor het milieu en voor de gezondheid! Eerlijk, een echte noedelsoep met een bouillon gemaakt van vlees is nog altijd lekkerder, maar Bohdi biedt zeker een aanvaardbaar lekker alternatief aan.

Yet Another Blog

Life on my side

leuven