Hoe kan iemand deze mens nog serieus nemen?
in het nieuws
Waarom het internet geweldig is
What Happens If We Throw an Elephant From a Skyscraper?
Président Drumpf
Un nanti a trouvé sa route dans la Maison Blanche.
Son adversaire est tombée sur un manche.
Maintenant, il sert la main avec pas mal de confidence.
Conquérir des femmes est une vraie évidence.
Le républicain est très entreprenant.
Il va construire un gros mur sans d’argent.
Il a le courage de réduire la sécurité sociale.
Retirer des accords, c’est son cheval.
Refrain:
Etrange bonhomme, président des Etats-Unis,
Fils à papa qui croit pas en la démocratie,
Star de la télé-réalité,
Marié trois fois, qui connaît que l’amour de soi.
Cent quarante caractères pour exprimer
Ses politiques les plus estimés,
Véritable poésie du bout des doigts,
Tout l’monde fasciné par sa brièveté.
Expert des relations extérieures,
Putin et lui, alliés pour la vie,
Le paix au Moyen-Orient juste au coin d’la rue,
Le terrorisme va bientôt être combattu.
Refrain:
Etrange bonhomme, président des Etats-Unis,
Fils à papa qui croit pas en la démocratie,
Star de la télé-réalité,
Marié trois fois, qui connaît que l’amour de soi.
Didn’t get polio again today!
Because anti-vaxxers are just idiots.
Explosie in Brussel-Centraal
Tja, what can I say? Brussel-Centraal is natuurlijk een gedroomd doelwit voor terroristische aanslagen. Helaas betekent dit wellicht zeer scherpe veiligheidsmaatregelen in Brussel-Centraal morgen. ‘k Zal maar wat vroeger opstaan om tijdig op het werk te geraken, zeker? Als ik al op het werk geraak… En natuurlijk is nét morgen een supermegabelangrijke vergadering gepland…
Eén ding is zeker: van die militairen in het straatbeeld zullen we nog niet zo snel verlost zijn.
Grenfell Tower
Onvoorstelbaar dat tientallen mensen op zo’n gruwelijke manier het leven lieten. En schandalig dat zo’n tragedie zich kan voordoen in de eenentwintigste eeuw. Het moge duidelijk zijn dat de brandveiligheid van Grenfell Tower ondermaats was. Het kan niet anders dan dat grove nalatigheid aan de basis van deze ramp ligt en ik hoop dat de verantwoordelijken voor de rechter zullen gebracht worden. Al is dit slechts een magere troost voor de familie en vrienden van de slachtoffers.
De beelden van de vlammende toren deden mij onmiddellijk terugdenken aan de film ‘The Towering Inferno’ waarvan ik als klein meisje stukken zag tijdens een Nieuwjaarsfeest bij familie. De traumatische beelden bleven nog jaren daarna op mijn netvlies gebrand.
Ronduit afschuwelijk.
De Ultimas in Gent
Nadat ik mijn bloemetjes in het station van Gent aan een supercollega had toevertrouwd zodat ze bij haar de nacht konden doorbrengen, trok ik met een paar andere collega’s richting de Vooruit in Gent voor de uitreiking van de Ultimas. We slaagden erin een plekje op het overvolle terras van de Vooruit te versieren. Wij waren duidelijk niet de enigen die nog snel iets wilden eten voor de prijsuitreiking. Het broodje met zalm en guacamole dat ik bestelde, was simpel, maar lekker. En de heerlijke zon op mijn gezicht maakte dat ik helemaal in de stemming was voor een leuke avond.
De uitreiking zelf viel enigszins tegen. De presentatie van de avond was tenenkrullend slecht. Vooral de stand-up komiek (geen idee waar ze die kerel ergens hadden opgedoken) was verschrikkelijk. Van de meeste winnaars was het zelfs niet duidelijk wat ze deden of waarom ze de prijs gewonnen hadden. Nog nooit iemand zo onvoorbereid uit zijn nek zien lullen. Spijtig, spijtig, want het was best wel een mooi rijtje winnaars. Vooral over de Geelse gezinsverpleging, winnaar van de prijs voor immaterieel erfgoed, had ik graag meer vernomen. Gelukkig maakte het serene interview met Raf Simons, winnaar van de prijs algemene culturele verdienste, de rest van de avond een beetje goed. Wat een gemiste kans!
Oja, bonuspunten voor de mannen in rokjes! Jullie kunnen je niet voorstellen hoe blij deze frisse verschijningen mij maakten! Alleen die snorren, dat was er te veel aan.
En de muziek van Muziekpublique kon ik ook wel smaken!
Gelukkig volgde na dit ietwat teleurstellend eerste gedeelte van de avond een geweldig goeie receptie waarop we overstelpt werden met drank en hapjes. Het was gewoon zo ontzettend leuk dat mijn collega en ikzelf geen andere keuze hadden dan een taxi te bellen om nog op tijd in het station te geraken om onze laatste trein naar Leuven te halen. Anders hadden we moeten overnachten in de Vooruit zelf. 😉
De terugweg naar Leuven brachten we nuttig door door een facebook-account voor mijn collega te creëren zodat hij mijn wilde avonturen in Genève zou kunnen volgen.
A fun evening was had by all! (Al voelde ik me door al die drank gecombineerd met het late uur waarop ik in bed lag én het extra vroege uur waarop ik eruit moest, de dag nadien niet bepaald in topvorm.)
Bye, bye roaming fees!
Party!
#Londonattacks
Zucht. Ik val in herhaling, ik weet het. En aan de andere kant kan ik niet anders doen dan erkennen dat er bij mij de laatste maanden een zeker gevoel van gewenning is opgetreden. “Alweer een aanslag? Met een auto ingereden op voetgangers en vervolgens met lange messen een slachtpartij aanrichten? Op een plek waar ik zelf nog niet zo lang geleden geweest ben? Jah, erg he. En is er nog ander nieuws?” De frequentie van deze voorvallen ligt zo hoog tegenwoordig dat dit wellicht een te verwachten reactie is. Toch mag en kan het niet normaal zijn dat we in een maatschappij leven waar dagelijks soldaten op straat patrouilleren. Zijn wij in oorlog met ISIS? Het lijkt erop. Maar hoe vecht je tegen zo’n vijand? Want om het even welke gestoorde psychopaat kan roepen dat hij ISIS geweldig vindt en die barbaren van ISIS zullen maar al te graag zijn naam toevoegen aan hun steeds langer wordend lijstje ‘martelaren’. En al die minuten stilte helpen ons niets maar dan ook niets vooruit. Het is om moedeloos van te worden.
Gelukkig blijft Zwitserland voorlopig gespaard van aanslagen. Neutraal zijn, heeft zo zijn voordelen.
Zucht
Opnieuw wakker geworden met het nieuws van een laffe terroristische daad. Ditmaal een aanslag op onschuldige kinderen en tieners die samen met hun ouders genoten van een concert van hun grote idool Ariana Grande. Tot nu toe werd de aanslag niet opgeëist, maar de kans dat er banden zijn met (of alleszins sympathie voor) IS, lijkt me reëel. Dit is terrorisme op zijn laagst: een daad die een gemeenschap treft waar het het meest zeer doet. Mijn hart gaat uit naar de vrienden en de familie van de slachtoffers.
Eén ding is zeker: ook nu mag en zal het terrorisme niet winnen. Het terrorisme zelf met wortel en tak uitroeien is wellicht een utopie in een wereld waar zoveel ongelijkheid en onrechtvaardigheid heerst, maar dat neemt niet weg dat wijzelf in tijden als deze moeten blijven tonen dat solidariteit en samenwerking de enige manier zijn om een betere wereld te realiseren.