culinair

Hoestsiroop

Alles was uitzonderlijk goed gegaan. De champignons gevuld met pesto, zongedroogde tomaatjes en kaas, de pasta met scampi in currysaus, de banario smoothie (met banaan en oreokoekjes), het viel allemaal in de smaak. Totdat ik vol trots, zoals het een goede gastvrouw betaamt, de jassen van de schoonfamilie ging halen en hen met de nodige zoenen uitgeleide wilde doen.

Tot mijn grote verbazing hoorde ik opeens het geluid van brekend glas. Op de vloer aan mijn voeten vormde zich in twee tellen een mooie dikke plakkerige plas met bruinrood spul. Ik: “euh, what the hell happened?” Want dat plakkerige spul kwam mij helemaal niet bekend voor. Bleek dat de vader van mijn vriend een ganse fles hoestsiroop in zijn jaszak had zitten. 

Een fles hoestsiroop. Origineel. Kuch.

Moet er nog sangria zijn?

Mijn vriend en ik zijn gisteren samen met 18 litere sangria en drie potten vol met fruit richting midwinterblogbecue getrokken. Veel en veel te veel natuurlijk, want we zijn met 9 liter en één nog voor driekwart volle pot fruit weer naar huis getrokken. Dat zal hier de komende week elke avond een vrolijke boel worden. 😉

Het was trouwens een uitermate geslaagde edite, veel schoon volk, veel vuur (jay, vuur), veel vlees, veel desserts en veel ambiance. Her en der duiken al verslagjes op van andere aanwezigen en ik kan me alleen maar aansluiten bij hun loftuigingen. Het was plezant. Het was gezellig. Het smaakte naar meer. Een beetje chaotisch, zo nu en dan, maar dat hoort bij de charme van zo’n event.

Ik heb (what’s new) met veel leuke en interessante mensen gesproken en zag voor het eerst Leuvense blogster Flora Fleempaard in levenden lijve. Een charmante dame, die haar blogbecuevuurdoop met glans doorstaan heeft. Met Anne en Elise heb ik nog even over couchsurfing gepraat. Een fenomeen dat mij een erg leuke manier lijkt om interessante mensen te leren kennen. Al vrees ik dat voor mij de stap te groot is om bij wildvreemden te gaan logeren.

Drie standup comedians probeerden ons aan het lachen te brengen, al slaagde alleen Seppe daar werkelijk in. Hij had wel het geluk een fantastische sparringpartner gevonden te hebben in het zoontje van Christophe. Zo jong en al zo’n gevoel voor komische timing, die jongen daar gaan we nog van horen. En ja, wat doet een mens zoal als je met vier bent en maar één touw hebt? BBBart liet ons in het ongewisse. Maar wie weet verschijnt binnenkort wel ergens het antwoord online…

Nadat het merendeel van het volk huiswaarts was getrokken, werden de gesprekken rond het vuur iets pikanter. Zo hadden sommige aanwezigen wel héél interessante dingen te vertellen over stoute dingen die men in een auto kan doen. 😉

Danku Antoon voor de organisatie! Ik kijk al uit naar de volgende editie.

Eerste diner in 2009

Allez, ‘t is niet dat mijn vriend en ik in 2009 nog niet gedineerd hebben, maar gisteren hadden we voor het eerst in 2009 nog eens gasten te eten. 2009 bracht ons al een paar drinks en wat bezoekjes, maar het was toch van 2008 geleden dat we nog eens een volledige driegangenmenu in mekaar boksten. 

En het mag gezegd, de avond was een succes. Naar goede gewoonte kwam er weer heel wat voorbereidingsstress bij kijken (race tegen de klok om alles (mezelf incluis) op tijd gekuist te krijgen), maar de avond zelf verliep vlekkeloos. We zaten met drie koppels aan tafel en er werd gezellig gekeuveld. Het was zelfs zo plezant dat het enige koppel met kindjes veel later bleef dan gepland (gelukkig hadden ze de ouders opgetrommeld als babysit). Al zal het verslavend effect van het spelletje chapeau daar ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Niets leuker dan mekaar beliegen en bedriegen. 😉

Wat aten wij:

  • Gevulde aardappel uit de oven met gerookte zalm, bieslook, mierikswortel en zure room;
  • Kip in een zakje met witte wijn, thijm, boschampignons en boter (een recept van Jamie Oliver, supergemakkelijk klaar te maken en heel lekker: gewoon alles bijeenkappen in een zakje van aluminiumfolie en daarna in de oven schuiven);
  • Chocoladefondue als afsluiter.

En om het helemaal decadent te maken, werden er tijdens het spelletje chapeau pralientjes op tafel gezet. Een desastreuze avond voor de lijn, maar o zo gezellig.

Het nieuwe werkjaar is begonnen

En werd vandaag al goed ingezet met een stevige nieuwjaarsdiner en vele zoenen van de collega’s. Ik had er ‘s ochtends niet zoveel zin in (het feit dat ik weer veel te laat in bed lag zal daar ook wel voor iets tussen gezeten hebben), maar na een glaasje voortreffelijke champagne ging het merkelijk beter.

Morgen begint het echte werk. Ik zie er tegenop, want de eerste maanden beloven behoorlijk druk te worden. Maar goed, eens eraan bezig zal het wel meevallen, zeker?

Driekoningen

De kroon mocht ik ditmaal niet op mijn hoofd zetten, maar dat kon de pret niet drukken. We aten spaghetti, speelden met de kindjes (wie is er sneller een draak of een tyrannosaurus-draak?) en leerden alweer een nieuw kaartspelletje kennen: Taipan, al blijft Bang toch veruit mijn favoriet.

Ik denk dat Taipan potentieel een heel leuk spel als je het met vier speelt, maar de variant voor zeven personen viel wat tegen. Eens je aan de bedelstaf raakte (lees: als laatste eindigde in de eerste spelronde), was het moeilijk uit de verliezerspositie te treden en dat maakte het meteen al minder interessant voor de verliezers. Misschien moeten we het nog eens spelen als we maar met vier zijn.

Wat mij betreft

Is 2009 goed begonnen met lekker eten, fijn gezelschap en klinkende glazen. Na de laatste maaltijd van 2008 (snik, ik zal het voorbije jaar missen; 2009 zal het niet makkelijk hebben om 2008 te overtreffen) zakten we af naar ons appartementje voor de after-party. We hielden het rustig met voornamelijk water en een spelletje chapeau. ‘t Moeten niet altijd wilde feestjes zijn.

We kozen ervoor om het niet superlaat te maken, want vandaag werden we rond de middag bij mijn ouders verwacht voor de traditionele gourmet op nieuwjaarsdag. Ik heb het echt zowat gehad met gourmet. Hopelijk brengt 2009 ons minder vettig pannetjesspetter!

Armony, vino da tavola rosso

Slecht, jongens, niet te doen. Mijn vriend en ik wilden ter afsluiting van een zeer geslaagde avond met zes vrienden en één baby (platgekookte spaghetti met heerlijke scampi, foto’s van onze Australiëreis geprojecteerd op de witte muur in ons appartement, tweekleurige chocomousse van de Delhaize en heerlijke Australische wijn) nog twee glaasjes wijn drinken. Ons oog viel op een fles vino da tavola rosso die we ooit eens gekregen hebben op ons feestje in augustus. Slecht, mensen, echt niet te drinken. Vies en zuur. Normaal zijn we niet echt kieskeurige wijndrinkers, maar deze kelk laten we toch aan ons voorbijgaan. De pompbak in ermee.

Spijtig dat we van die Armony ook nog een fles vino da tavola rosato hebben staan…